Non-verbal communication is familia

Non-verbal communication is familiar to us from birth. A baby does't talk, but it smiles or cries to express itself. Our bodies send out messages constanly, and we don't always realise that we are communicating a lot more than we say. We understand what someone's gestures and body position indicate, and we send out our own messages, too-but we rarely stop to think about how we do it. Rubbing our eyes, clearing our throat, tapping our toes, scratching our nose, opening our arms or keeping our legs crossed all send out strong messages.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การสื่อสารเป็นคำพูดคุ้นเคยกับเราตั้งแต่เกิด พูดคุย does't เด็ก แต่มันยิ้มหรือร้องไห้ในการแสดงตัวเอง ร่างกายของเราส่งข้อความ constanly และเราไม่ตระหนักเสมอว่า เรากำลังสื่อสารมากขึ้นกว่าที่เราพูด เราเข้าใจท่าทางอะไรของใครบางคน และระบุตำแหน่งของร่างกาย และเราส่งออกข้อความของเราเอง เกินไป- แต่เราหยุดคิดเกี่ยวกับวิธีที่เราทำไม่ค่อย ถูตา ล้างคอเรา แตะที่เท้าของเรา เกาจมูกของเรา เปิดแขนของเรา หรือทำให้ขาของเราข้ามทั้งหมดส่งออกข้อความแข็งแกร่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การสื่อสารที่ไม่ใช่คำพูดเป็นที่คุ้นเคยกับเราตั้งแต่แรกเกิด ทารกกวนพูดคุย แต่ก็ยิ้มหรือร้องไห้ที่จะแสดงตัวเอง ร่างกายของเราส่งข้อความ constanly และเราไม่เคยตระหนักว่าเรามีการติดต่อสื่อสารมากขึ้นกว่าที่เราพูด เราเข้าใจในสิ่งที่ท่าทางของใครบางคนและตำแหน่งของร่างกายบ่งชี้และเราส่งข้อความของเราเองมากเกินไป แต่เราไม่ค่อยหยุดคิดเกี่ยวกับวิธีการที่เราทำมัน ขยี้ตาของเราล้างลำคอของเราแตะที่เท้าของเราเกาจมูกของเราเปิดแขนของเราหรือการรักษาขาของเราข้ามทั้งหมดส่งข้อความที่แข็งแกร่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสื่อสารด้วยวาจาที่ไม่เป็นที่คุ้นเคยกับเรา ตั้งแต่เกิด ลูกไม่ได้พูด แต่มันก็ยิ้ม หรือ ร้องไห้แสดงนั่นเอง ร่างกายของเราส่งข้อความตลอดเวลา และเรามักจะไม่ตระหนักว่าเราสื่อสารมากกว่าที่เราพูด เราเข้าใจท่าทางและตำแหน่งของร่างกายคน ระบุ และเราส่ง ข้อความของเราเองด้วย แต่เราไม่ค่อยคิดเกี่ยวกับวิธีที่เราทำมัน ขยี้ตาของเรากระแอมของเราแตะที่เท้าของเรา เกาจมูกของเรา เปิดอ้อมแขนของเราหรือการรักษาขาของเราข้ามส่งข้อความที่แข็งแกร่ง