Climax-He worked slowly and careful

Climax
-He worked slowly and carefully. At sixty degrees below zero, a man with wet feet must not fail in his first attempt to build a fire. While he was walking, his blood had kept all parts of his body warm. Now that he had stopped, cold was forcing his blood to withdraw deeper into his body. His wet feet had frozen. He could not feel his fingers. His nose was frozen, too. The skin all over his body felt cold.
-He stops to build a fire and thaw out so he can eat his lunch, but after he begins hiking again, he breaks through the ice and soaks his feet and lower legs and more angry over the accident than concerned for his own safety, the man builds a fire under a tree to dry his clothes as sensation begins to fade from his extremities
-He leaned back against the tree to take out his knife. Suddenly, without warning, a heavy mass of snow dropped down. His movement had shaken the young tree only a tiny bit. But it was enough to cause the branches of the tree to drop their heavy load. The man was shocked. He sat and looked at the place where the fire had been.
-After a while, feeling came back to his fingers. The man reached again into his pocket for the matches. But the tremendous cold quickly drove the life out of his fingers. All the matches fell onto the snow. He tried to pick one up, but failed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดสุดยอด-เขาทำงานอย่างช้า ๆ และอย่างระมัดระวัง หกสิบองศากว่าศูนย์ คนที่ มีเท้าเปียกต้องไม่ล้มเหลวในความพยายามในการแรกของเขาสร้างไฟ ในขณะที่เขาเดิน เลือดของเขารักษาทุกส่วนของร่างกายของเขาอบอุ่น ขณะที่เขาหยุด เย็นถูกบังคับให้เลือดของเขาถอนลึกเข้าไปในร่างกายของเขา เท้าของเขาเปียกมีแช่แข็ง เขาไม่รู้สึกว่านิ้วมือของเขา จมูกของเขาถูกแช่แข็ง เกินไป ผิวหนังทั่วร่างกายของเขารู้สึกเย็นขึ้น-เขาหยุดการสร้างไฟ และละลายออกมาดังนั้นเขาสามารถกินอาหารกลางวันของเขา แต่หลังจากที่เขาเริ่มไต่เขาอีก เขาแบ่งผ่านน้ำแข็ง และเต็มเท้าและขาของเขา และยิ่งโกรธมากกว่าอุบัติเหตุมากกว่าเป็นห่วงในความปลอดภัยของตัวเอง คนสร้างไฟใต้ต้นไม้แห้งเสื้อผ้าของเขาเป็นความรู้สึกที่เริ่มจางจากแขนขาของเขา-เขาพิงกับต้นไม้ควักมีดของเขากลับมา ทันใดนั้น โดย มวลหนักหิมะหล่นลงมา การเคลื่อนไหวของเขาได้เขย่าต้นไม้หนุ่มเพียงเล็กจิ๋ว แต่มันก็ทำให้กิ่งก้านของต้นไม้ปล่อยหนักของพวกเขา คนตกใจไป เขานั่ง และดูสถานที่เกิดไฟไหม้ได้-หลัง ความรู้สึกกลับมาที่นิ้วมือของเขา คนมาถึงอีกในกระเป๋าของเขาสำหรับการแข่งขัน แต่เย็นมากขับชีวิตจากนิ้วมือของเขาได้อย่างรวดเร็ว การแข่งขันตกลงบนหิมะ เขาพยายามหยิบหนึ่ง แต่ล้มเหลว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Climax
-He ทำงานอย่างช้าๆและระมัดระวัง ที่หกสิบองศาด้านล่างเป็นศูนย์คนที่มีเท้าเปียกจะต้องไม่ล้มเหลวในความพยายามครั้งแรกของเขาที่จะสร้างไฟ ในขณะที่เขากำลังเดินเลือดของเขาได้เก็บไว้ทุกส่วนของร่างกายของเขาอบอุ่น ตอนนี้ที่เขาได้หยุดเย็นถูกบังคับให้เลือดของเขาที่จะถอนตัวลึกเข้าไปในร่างกายของเขา เท้าเปียกของเขาได้แช่แข็ง เขาไม่สามารถรู้สึกนิ้วมือของเขา จมูกของเขาถูกแช่แข็งเกินไป ผิวทั่วร่างกายของเขารู้สึกเย็น.
-He หยุดสร้างไฟและละลายออกมาเพื่อให้เขาสามารถที่จะกินอาหารกลางวันของเขา แต่หลังจากที่เขาเริ่มต้นการเดินป่าอีกครั้งเขาแบ่งผ่านน้ำแข็งและดูดซับเท้าและขาท่อนล่างของเขาและโกรธมากขึ้นมากกว่า อุบัติเหตุกว่าความกังวลต่อความปลอดภัยของตัวเองที่มนุษย์สร้างไฟใต้ต้นไม้ให้แห้งเสื้อผ้าของเขาเป็นความรู้สึกที่เริ่มจางหายจากขาของเขา
-He โน้มตัวกลับกับต้นไม้ที่จะใช้มีดออก ทันใดนั้นโดยไม่มีการเตือนมวลหนักของหิมะลง การเคลื่อนไหวของเขาได้เขย่าต้นไม้หนุ่มเพียงเล็กน้อย แต่มันก็พอที่จะทำให้กิ่งก้านของต้นไม้ที่จะลดภาระหนักของพวกเขา ชายคนนั้นก็ตกใจ เขานั่งและมองไปที่สถานที่ที่เกิดไฟไหม้ได้รับ.
หลังการในขณะที่ความรู้สึกกลับมาที่นิ้วมือของเขา ชายคนนั้นมาถึงอีกครั้งในกระเป๋าของเขาสำหรับการแข่งขัน แต่ความหนาวเย็นได้อย่างรวดเร็วอย่างมากขับรถชีวิตออกจากนิ้วมือของเขา การแข่งขันทั้งหมดที่ตกลงไปบนหิมะ เขาพยายามที่จะเลือกหนึ่งขึ้น แต่ล้มเหลว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จุดสุดยอดเขาทำงานอย่างช้าๆและระมัดระวัง 60 องศา ผู้ชายกับเท้าที่เปียกจะต้องไม่ล้มเหลวในความพยายามครั้งแรกของเขาในการสร้างไฟ ในขณะที่เขากำลังเดิน เลือดของเขามีเก็บทุกส่วนของร่างกายของเขาอุ่น ตอนนี้เขาหยุด เย็น ถูกบังคับให้เลือดของเขาแก่ถอยลึกเข้าไปในร่างกายของเขา เท้าที่เปียกของเขาแช่แข็ง เขาอาจจะไม่ได้รู้สึกว่านิ้วมือของเขา จมูกของเขาถูกแช่แข็งด้วย ผิวทั้งตัว รู้สึกเย็น- เขาหยุดก่อไฟละลายออกมา เพื่อที่เขาจะได้กินอาหารกลางวันของเขา แต่หลังจากที่เขาเริ่มไต่เขาอีกครั้ง เขาแบ่งผ่านน้ำแข็งและสาดเท้าและขาล่าง และยิ่งโกรธมากกว่าอุบัติเหตุมากกว่าห่วงความปลอดภัยของตัวเอง เขาสร้างไฟใต้ต้นไม้แห้งเสื้อผ้าของเขาและความรู้สึกเริ่มต้น หายจากขาของเขาเขาเอนหลังพิงกับต้นไม้เพื่อเอามีด ทันทีโดยไม่มีการเตือน , มวลหนักของหิมะที่หล่นลงมา การเคลื่อนไหวของเขาเขย่าต้นไม้หนุ่มเพียงเล็กน้อย . แต่มันก็มากพอที่จะทำให้กิ่งก้านของต้นไม้เพื่อวางภาระของพวกเขา เขาตกใจสุดขีด เขานั่งมองสถานที่ที่ไฟไหม้ได้- หลังจากนั้น ความรู้สึกกลับมาที่นิ้วของเขา เขาล้วงลงไปในกระเป๋าของเขาอีกครั้งสำหรับการแข่งขัน แต่ความเย็นมหาศาลได้อย่างรวดเร็ว ทำให้ชีวิตออกจากนิ้วมือของเขา ตรงกันทั้งหมดล้มลงบนหิมะ เขาพยายามที่จะเลือกหนึ่ง แต่ล้มเหลว