Andy was feeling stressed. Tired an

Andy was feeling stressed. Tired and frazzled probably were more accurate description of what he was feeling right now.
 
Four days had passed since the first vandal incident and two more incidents have occurred, both at night. The security detail that Eric hired had recently been doubled and Andy was being escorted wherever he went. The security guards were everywhere and no matter what he did, he couldn’t avoid them. He hadn’t left the hotel grounds for those four days as his truck was still under police possession.
 
And besides, even if he did have his truck, Eric wasn’t letting him go anywhere.
 
A selfish part of Andy’s liked the attention he was getting from Eric.
 
Andy was trying despite the obstacle, to get the garden done on time, and somehow he was succeeding. The job was almost completed, only a few minor things to do.
 
It was nearly over.
 
But apparently, Andy found himself being confronted by Jiyeon again. Jiyeon was yet another thing on the long list that was causing stress to Andy. She had also being a constant presence at the hotel. While he had been able to ignore the security guards the best that he could, but Jiyeon could not and would not be able to ignore.
 
With her eyes narrowed in a look of agitation, Jiyeon asked “Why are you still here?”
 
Looking up, Andy did his best to hide his frustration and fatigue. It was late in the afternoon, sunset only minutes away. All he wanted was to go back into his room uninterrupted, have a shower and go to bed so he could be up bright and early the next morning to finish off the landscaping project. Was that all too much to ask?
 
Of course it was.
 
“The project isn’t finished yet” Andy answered simply.
 
Although the answer as simple and true, but Jiyeon didn’t look pleased at all. She rolled her eyes and looked at Andy. “I don’t see the point of finishing it when we’ll just can get someone more specialized in the area to redo it”
 
A feeling of defensiveness and professional pride came over to Andy and he gave her a disapproving frown. “Grandeur Garden Designs is a specialized organization” Andy stated firmly. “We take great pride in what we do and we do it well”
 
“And you?”
 
Andy stiffened slightly “ I always give my best on my work”
 
Jiyeon outright snorted at Andy’s words and folded her arms under he bust, continuing to look at him with. “Not even your best is good enough”
 
Andy winced slightly. He, however quickly recovered and managed to plaster a blank expression on his face.
 
“Look, can you just leave?” Jiyeon snapped at him, unfolding her arms and glared at Andy. Clearly, she was frustrated and utterly annoyed with his simple presence. “It’s hard enough for Eric oppa that you’re hanging around here, causing trouble, not only to him but to the hotel as well. I heard what happened. It seems like your fault that those vandals keep attacking”
 

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แอนดี้ก็รู้สึกเครียด อาจจะเหนื่อยและ frazzled เป็นคำอธิบายที่ถูกต้องมากขึ้นของสิ่งที่เขารู้สึกได้ในขณะนี้. สี่วันที่ผ่านมานับตั้งแต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นครั้งแรกและป่าเถื่อนสองเหตุการณ์อื่น ๆ ที่เกิดขึ้นทั้งในเวลากลางคืน รายละเอียดการรักษาความปลอดภัยที่ได้รับการว่าจ้างเอริคได้รับสองเท่าเมื่อเร็ว ๆ นี้และแอนดี้ถูกพาทุกที่ที่เขาไป ยามรักษาความปลอดภัยได้ทุกที่และไม่ว่าสิ่งที่เขาทำไม่ได้เขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงพวกเขา เขาไม่ได้ใส่บริเวณโรงแรมสำหรับผู้ที่สี่วันเป็นรถบรรทุกของเขายังคงอยู่ภายใต้การครอบครองของตำรวจ. และนอกจากนี้แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีรถบรรทุกของเขาเอริคไม่ได้ปล่อยให้เขาไปได้ทุกที่. ส่วนหนึ่งของความเห็นแก่ตัวของแอนดี้ชอบความสนใจของเขา ได้รับจากเอริค. แอนดี้พยายามที่แม้จะมีอุปสรรคที่จะได้รับสวนทำในเวลาและอย่างใดที่เขากำลังประสบความสำเร็จ งานที่เสร็จสมบูรณ์เกือบเพียงสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะทำ. มันก็เกือบ. แต่เห็นได้ชัดว่าแอนดี้พบว่าตัวเองต้องเผชิญกับ Jiyeon อีกครั้ง Jiyeon ยังอีกสิ่งหนึ่งที่อยู่ในรายชื่อยาวที่ก่อให้เกิดความเครียดให้กับแอนดี้ นอกจากนี้เธอยังเป็นสถานะคงที่โรงแรม ในขณะที่เขาได้รับสามารถที่จะเพิกเฉยต่อการรักษาความปลอดภัยยามที่ดีที่สุดที่เขาสามารถทำได้ แต่ Jiyeon ไม่สามารถและจะไม่สามารถที่จะไม่สนใจ. ด้วยตาของเธอลดลงในรูปลักษณ์ของความปั่นป่วน, Jiyeon ถามว่า "ทำไมคุณยังอยู่ที่นี่?" เงยหน้าขึ้นมอง แอนดี้ได้ดีที่สุดของเขาที่จะซ่อนความยุ่งยากและความเหนื่อยล้าของเขา มันก็สายในช่วงบ่ายพระอาทิตย์ตกเพียงไม่กี่นาที ทั้งหมดที่เขาต้องการก็คือจะกลับเข้ามาในห้องของเขาอย่างต่อเนื่องมีห้องอาบน้ำและเข้านอนเพื่อที่เขาจะได้รับการขึ้นสดใสและเช้าวันรุ่งขึ้นที่จะจบออกโครงการการจัดสวน คือการที่ทุกคนมากเกินไปที่จะถาม? แน่นอนมันเป็น. "โครงการยังไม่เสร็จ" แอนดี้ตอบเพียง. แม้ว่าคำตอบที่ง่ายและเป็นความจริง แต่ Jiyeon ไม่ได้มองความยินดีที่ทุกคน เธอรีดดวงตาของเธอและมองไปที่แอนดี้ "ผมไม่เห็นจุดของการตกแต่งมันเมื่อเราจะสามารถรับคนพิเศษเพิ่มเติมในพื้นที่ที่จะทำซ้ำมันว่า" ความรู้สึกของการปกป้องและความภาคภูมิใจที่เป็นมืออาชีพมาแอนดี้และเขาทำให้เธอหน้างอไม่พอใจ "การ์เด้นแกรนออกแบบเป็นองค์กรพิเศษ" แอนดี้กล่าวอย่างมั่นคง "เราจะภูมิใจมากในสิ่งที่เราทำและเราจะทำมันได้ดี" "และคุณ" แอนดี้แข็งเล็กน้อย "ฉันมักจะให้สิ่งที่ดีที่สุดของฉันในการทำงานของฉัน" Jiyeon snorted ทันทีที่คำพูดของแอนดี้และพับแขนของเธอภายใต้เขาหน้าอกอย่างต่อเนื่องที่จะมอง ที่เขาด้วย "ไม่ได้ดีที่สุดของคุณเป็นสิ่งที่ดีพอ" แอนดี้สะดุ้งเล็กน้อย เขา แต่ฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็วและมีการจัดการที่จะฉาบปูนว่างเปล่าแสดงออกบนใบหน้าของเขา. "ดูคุณก็สามารถออก?" Jiyeon snapped ที่เขาแฉอ้อมแขนของเธอและจ้องที่แอนดี้ เห็นได้ชัดว่าเธอรู้สึกผิดหวังและรำคาญอย่างเต็มที่กับการปรากฏตัวของเขาที่เรียบง่าย "มันยากพอสำหรับพี่เอริคว่าคุณกำลังแขวนอยู่รอบ ๆ ที่นี่ที่ก่อให้เกิดปัญหาไม่เพียง แต่จะให้เขา แต่ยังโรงแรมได้เป็นอย่างดี ผมได้ยินสิ่งที่เกิดขึ้น ดูเหมือนว่าความผิดของคุณที่ป่าเถื่อนผู้ให้โจมตี "
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แอนดี้รู้สึกเครียด ทั้งเหนื่อย ทั้งเครียด อาจเป็นคำอธิบายที่ถูกต้องมากขึ้นของสิ่งที่เขารู้สึกในตอนนี้ รึเปล่า

4 วัน ที่ผ่านมา ตั้งแต่ก่อนเหตุการณ์ป่าเถื่อนและอีก 2 เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทั้งในเวลากลางคืน การรักษาความปลอดภัยรายละเอียดที่เอริคจ้างเพิ่งเป็นสองเท่า และแอนดี้ถูกคุ้มกันทุกที่ที่เขาไป ยามอยู่ทุกที่และไม่ว่าสิ่งที่เขาทำเขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงพวกเขา เขาไม่ได้ทิ้งบริเวณโรงแรมสำหรับสี่วันเป็นรถบรรทุกของเขาอยู่ภายใต้การครอบครองของตำรวจ รึเปล่า

อีกอย่าง แม้เขาจะมีรถบรรทุกของเขา อีริคก็ไม่ปล่อยให้เขาไปไหน ทำไม

ส่วนที่เห็นแก่ตัวของแอนดี้ ชอบเรียกร้องความสนใจ เขาได้รับจากเอริค รึเปล่า

แอนดี้ พยายาม แม้จะมีอุปสรรค เพื่อให้สวนที่ทำในเวลาและเขาก็ทำสำเร็จแล้วงานที่เกือบสมบูรณ์ เพียงเล็กน้อยไม่กี่อย่าง ก็เกือบผ่านรึเปล่า

.

แต่ทำไม แอนดี้พบว่าตัวเองถูกเผชิญหน้าโดยจียอนอีกครั้ง จียอนเป็นอีกหนึ่งในรายชื่อยาวที่ก่อให้เกิดความเครียดกับแอนดี้ เธอยังเป็นสถานะที่คงที่ ณ โรงแรม ในขณะที่เขาได้รับการสามารถที่จะละเว้นการรักษาความปลอดภัยที่ดีที่สุดที่เขาสามารถทำได้แต่จียอนไม่สามารถและจะไม่สามารถที่จะละเว้น รึเปล่า

ด้วยตาแคบในลักษณะของการปั่น จียอนถาม " ทำไมคุณถึงยังอยู่ที่นี่ "

หาอะไร แอนดี้ทำของเขาที่ดีที่สุดที่จะซ่อนความผิดหวังและความเมื่อยล้า มันเป็นบ่ายพระอาทิตย์ตกดิน เพียงไม่กี่นาที เขาต้องการที่จะกลับเข้ามาในห้องที่ปราศจากเขาอาบน้ำและเข้านอนเพื่อที่เขาจะได้ตื่นแต่เช้า เช้าวันถัดไปที่จะจบภูมิทัศน์โครงการ ทั้งหมดมันมากเกินไปที่จะถาม ไหม

แน่นอนอยู่แล้ว รึเปล่า

" โครงการยังไม่เสร็จ " แอนดี้ตอบง่ายๆ รึเปล่า

ถึงแม้ว่าคำตอบง่ายและเป็นจริง แต่จียอนดูไม่ค่อยพอใจเลย เธอรีดตาของเธอ และมองแอนดี้" ฉันไม่เห็นจุดที่สิ้นสุด เมื่อเราก็จะสามารถรับคนเพิ่มเติมเฉพาะในพื้นที่ที่จะทำซ้ำ " รึเปล่า

รู้สึก defensiveness และความภาคภูมิใจในวิชาชีพมา แอนดี้ และเขาทำให้เธอขมวดคิ้วอย่างไม่เห็นด้วย . " บารมีสวนออกแบบเป็นการเฉพาะองค์กร " แอนดี้ไว้แน่น " เราภูมิใจมากในสิ่งที่เราทำ และเราทำมันได้ดี "

" แล้วเหรอ ? "

เหรอแอนดี้ที่แข็งตึงเล็กน้อย " ฉันเสมอให้ดีที่สุด ในการทำงานของผมรึเปล่า

" จียอนทันทีได้กลิ่นที่แอนดี้พูดและพับแขนของเธอภายใต้เขาอกยังคงมองเขาด้วย " แม้แต่ที่ดีที่สุดของคุณจะดีพอรึเปล่า

" แอนดี้ winced เล็กน้อย เขา แต่ได้อย่างรวดเร็วกู้คืนและจัดการโบกสีหน้าที่ว่างเปล่าบนใบหน้าของเขา รึเปล่า

" ดูสิ คุณไปซะเถอะ " จียอนตะคอกใส่เขาแฉแขนเธอถลึงตามองแอนดี้ เห็นได้ชัดว่าเธอผิดหวัง และโคตรรำคาญกับความเป็นอยู่ของเขา " มันยากสำหรับพี่อีริคที่คุณอยู่ที่นี่ ก่อให้เกิดปัญหา ไม่ใช่แค่เค้า แต่กับโรงแรมได้เป็นอย่างดี ฉันได้ยินว่าเกิดอะไรขึ้น ดูเหมือนว่าเธอ ทำให้พวกเกรียนให้โจมตี "
รึเปล่า