We considered LBW to be the primary

We considered LBW to be the primary outcome
measure since it is common and associates with various
neonatal complications. From our pilot investigation in
a separate cohort of 50 gravidas with underweight, the
rates of LBW were 8% and 23% in those with and
without adequate weight gain, respectively. The sample
size was then calculated using 5% type I error and 10%
type II error. We added 25% to the number calculated
in the event that any subject was excluded. This resulted
in total of 153 study subjects and 153 controls needed.
Data collection included maternal demographic and
antenatal characteristics, delivery information, and
adverse pregnancy outcomes. BMI was calculated from
self-reported pre-pregnancy weight (kg) divided by
square of height (m2
). Gestational weight gain during
pregnancy was defined as the weight measured on the
date of admission to the delivery ward minus
pre-pregnancy weight. Weight measurements of all
women were performed using the same weighing scales
at the antenatal clinic and delivery room. Adverse
pregnancy outcomes included LBW, SGA, birth
asphyxia, and NICU admission. LBW referred to
neonatal birth weight less than 2,500 grams(11). A
diagnosis of SGA was made when estimated fetal
weight was under the 10th percentile for that particular
GA(12). Birth asphyxia was defined as 5-minute Apgar

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราได้พิจารณา LBW
จะเป็นผลหลักวัดเพราะมันเป็นเรื่องธรรมดาและผู้ร่วมงานที่มีความต่างๆแทรกซ้อนของทารกแรกเกิด
จากการสอบสวนนักบินของเราในหมู่คนที่แยกต่างหากจาก 50 gravidas กับน้ำหนักที่อัตราLBW เป็น 8% และ 23% ในผู้ที่มีและโดยไม่มีการเพิ่มของน้ำหนักที่เพียงพอตามลำดับ กลุ่มตัวอย่างขนาดที่คำนวณแล้วใช้ผิดประเภทผม 5% และ 10% ข้อผิดพลาดชนิดที่สอง เราได้เพิ่ม 25% ไปยังหมายเลขที่คำนวณในกรณีที่เรื่องใดได้รับการยกเว้น นี้ส่งผลให้ในจำนวน 153 เรื่องการศึกษาและการควบคุมที่จำเป็น 153. การเก็บรวบรวมข้อมูลรวมถึงมารดาประชากรและลักษณะฝากครรภ์ข้อมูลการส่งมอบและผลการตั้งครรภ์ที่ไม่พึงประสงค์ ค่าดัชนีมวลกายที่คำนวณได้จากตนเองรายงานน้ำหนักก่อนตั้งครรภ์ (กิโลกรัม) หารด้วยตารางของความสูง(m2) น้ำหนักที่เพิ่มขึ้นขณะตั้งครรภ์ในระหว่างการตั้งครรภ์ได้รับการกำหนดให้เป็นน้ำหนักวัดในวันที่เข้ารับการรักษาผู้ป่วยที่ส่งมอบลบน้ำหนักก่อนตั้งครรภ์ การวัดน้ำหนักของผู้หญิงที่ถูกดำเนินการโดยใช้เครื่องชั่งน้ำหนักเดียวกันที่คลินิกฝากครรภ์และห้องคลอด อาการไม่พึงประสงค์ผลการตั้งครรภ์รวม LBW, SGA เกิดภาวะขาดอากาศหายใจและเข้ารับการรักษาNICU LBW เรียกน้ำหนักแรกเกิดของทารกแรกเกิดน้อยกว่า2,500 กรัม (11) การวินิจฉัยของเอสจีเอได้ทำเมื่อทารกในครรภ์ประมาณน้ำหนักอยู่ภายใต้ร้อยละ 10 โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการที่จอร์เจีย(12) สำลักเกิดถูกกำหนดเป็น 5 นาที Apgar

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราถือว่า lbw เป็นวัดผล
หลักเนื่องจากเป็นการทั่วไป และเชื่อมโยงกับภาวะแทรกซ้อนของทารกแรกเกิด ๆ

จากการสอบสวนนักบินของเราในการติดตามแยก 50 gravidas ที่มี underweight
อัตรา lbw จำนวน 8 ล้านบาท และ 23 % ในผู้ที่มีและ
ไม่เพียงพอน้ำหนักตัว ตามลำดับ ตัวอย่าง
ขนาดทดลองแล้วคำนวณโดยใช้ 5% ความคลาดเคลื่อนประเภทที่ 1 และ 10 %
ประเภทที่สองข้อผิดพลาดเราได้เพิ่ม 25% จำนวนคำนวณ
ในกรณีที่เรื่องใดถูกแยกออก โดย
ทั้งหมด 153 ศึกษา 153 การควบคุมและต้องการ รวบรวมข้อมูลประชากรและ

) ลักษณะข้อมูลการจัดส่งฝากครรภ์และ
ผลลัพธ์ของการตั้งครรภ์ที่ไม่พึงประสงค์ ค่าดัชนีมวลกายคำนวณจากน้ำหนักตัวก่อนการตั้งครรภ์
self-reported ( กิโลกรัม ) หารด้วยส่วนสูง ( M2

ตาราง )น้ำหนักที่เพิ่มขึ้นขณะตั้งครรภ์ในการตั้งครรภ์ได้ เช่น

น้ำหนักวัดในวันที่เข้า เพื่อส่งมอบประสบการณ์ลบ
ก่อนการตั้งครรภ์น้ำหนัก น้ำหนักการวัดทั้งหมด
ผู้หญิงได้ใช้เหมือน เครื่องชั่งน้ําหนัก
ที่คลินิกฝากครรภ์และส่งมอบห้อง ผลลัพธ์ของการตั้งครรภ์ที่ไม่พึงประสงค์รวม lbw
,
SGA เกิดขาดอากาศหายใจ และเข้า ICU lbw เรียกว่า
เด็กแรกเกิดทารกน้ำหนักน้อยกว่า 2 , 500 กรัม ( 11 ) การวินิจฉัยของ SGA เป็น
ถูกสร้างเมื่อประมาณน้ำหนักทารกในครรภ์
ภายใต้ร้อยละ 10 สำหรับกายนั้นโดยเฉพาะ
( 12 ) กำเนิดออกซิเจนถูกกำหนดไว้ที่ 5 นาที Apgar