Mullin v. Richards and Another COUR

Mullin v. Richards and Another

COURT OF APPEAL CIVIL DIVISON

BUTLER –SLOSS HUTCHISON LJJ AND SIR JOHN VINELOTT

6 NOVEMBER 1997
Negligence – Duty to take care – Foreseeable harm –Child – Test of foresee ability -15-year – old

plaintiff injured during game with defendant of same age at school – Game not considered

dangerous or prohibited by school authorities – Whether accident foreseeable to 15-yeae-old child –

Whether defendant negligent.

M and R two 15-year-old-schoolgirls were fencing with plastic rulers during a class when one of

the rulers snapped and fragment of plastic entered Ms right eye causing her to lose all useful

sight in that eye. M brought proceedings for negligence against R and the local education

authority. The judge dismissed the claim against the education authority but found that that both M

and R had been guilty of negligence of which Ms injury was the foreseeable result and

accordingly that Ms claim against R succeeded subject to a reduction of 50% for contributory

negligence. R appealed contending. Inter alia that the judge had erred when considering foresee

ability by take account of the fact that R was not an adult.

Held – Although the test of foresee ability in negligence was an objective one where the defendant

was a child the question for the judge was not whether the actions of the defendant were such as

an ordinary prudent and reasonable adult in the defendants situation would have realized gave risk

to a risk of injury but whether an ordinarily prudent and reasonable child of the same age as the

defendant in the defendants situation would have realised as much. Since the judge in his

judgment had referred to M and Rs age it followed that he had had in mind the correct

principles and had approached the matter in the correct way. However there was insufficient

evidence to justify his finding that the accident was foreseeable since there was no evidence as

to the propensity or otherwise of such rulers to break or any history of their having done so

nor that the practice of playing with rulers was banned or even frowned on in the school nor

that either of the girls had used excessive or inappropriate violence. What had taken place was

nothing more that a schoolgirls game which was commonplace n the school and there no

justification for attributing to the participants the foresight of any significant risk of the likelihood

of injury. The appeal would therefore be allowed and judgment entered for R (see p 924 e to j p

926 c to e j p 927 b to j and p 928 a to j post).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Mullin v. ริชาร์ดและอื่น DIVISON แพ่งศาลอุทธรณ์ พ่อบ้าน – สลอต HUTCHISON LJJ และเซอร์จอห์น VINELOTT 6 1997 พฤศจิกายน ละเลย – หน้าที่จะดูแล – คาดการณ์อันตราย –เด็ก – ทดสอบเล็งเห็นความสามารถในการ-15--ปี บาดเจ็บในระหว่างเกมกับจำเลยอายุเดียวกันที่โรงเรียน – เกมไม่ถือว่าโจทก์ อันตราย หรือต้องห้ามโดยโรงเรียนหน่วยงาน – ว่าอุบัติเหตุที่คาดการณ์ไปที่เด็กอายุ 15 yeae- ว่าจำเลย negligent M และ R 2 15-ปีเก่า-schoolgirls ถูกฟันดาบกับไม้พลาสติกในระหว่างการเรียนเมื่อหนึ่งของ จัดชิดไม้ และชิ้นส่วนของพลาสติกใส่ตาขวา Ms ทำให้เธอสูญเสียประโยชน์ทั้งหมด สายตาในตานั้น M มาตอนการละเลยกับ R และการศึกษาท้องถิ่น หน่วยงาน ผู้พิพากษายกเลิกร้องเรียนกับหน่วยงานศึกษา แต่พบว่าที่ทั้ง M และ R ได้ความละเลยที่บาดเจ็บ Ms มีผลคาดการณ์ได้ และ ตาม ข้อเรียกร้องที่ Ms กับ R สำเร็จอาจลด 50% สำหรับ contributory ละเลยการ R ร้องช่วงชิง Inter alia ว่า ผู้พิพากษามีการผิดพลาดเมื่อพิจารณาเล็งเห็น ความสามารถ โดยใช้บัญชีของความจริงที่ว่า R ไม่เป็นผู้ใหญ่ จัด – ถึงแม้ว่าการทดสอบของเล็งเห็นความละเลยเป็นหนึ่งมีวัตถุประสงค์จำเลย มีลูกคำถามผู้พิพากษาไม่ว่าการกระทำของจำเลยได้เช่น ปกติสมเหตุสมผล และระมัดระวังผู้ใหญ่ในจำเลยที่จะได้รับรู้สถานการณ์ให้ความเสี่ยง to a risk of injury but whether an ordinarily prudent and reasonable child of the same age as the defendant in the defendants situation would have realised as much. Since the judge in his judgment had referred to M and Rs age it followed that he had had in mind the correct principles and had approached the matter in the correct way. However there was insufficient evidence to justify his finding that the accident was foreseeable since there was no evidence as to the propensity or otherwise of such rulers to break or any history of their having done so nor that the practice of playing with rulers was banned or even frowned on in the school nor that either of the girls had used excessive or inappropriate violence. What had taken place was nothing more that a schoolgirls game which was commonplace n the school and there no justification for attributing to the participants the foresight of any significant risk of the likelihood of injury. The appeal would therefore be allowed and judgment entered for R (see p 924 e to j p 926 c to e j p 927 b to j and p 928 a to j post).

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มัลลินโวลต์ริชาร์ดและอีก

ศาลอุทธรณ์พลเรือนกอง

พ่อบ้าน–สลอสฮัท ljj และเซอร์จอห์น vinelott

ที่ 6 พฤศจิกายน 1997
ละเลยหน้าที่ที่จะดูแลประชาชน––––อันตรายเด็กทดสอบล่วงรู้ความสามารถ - 15 ปีและเก่า

โจทก์บาดเจ็บในระหว่างเกมกับจำเลยในวัยเดียวกันที่โรงเรียนเป็ เกมไม่ถือว่า

อันตรายหรือห้ามโดยเจ้าหน้าที่โรงเรียน ซึ่งคาดการณ์ว่าอุบัติเหตุ 15 yeae เก่า

( เด็กว่าจำเลยประมาท

M และ R สอง schoolgirls อายุ 15 ปีมีการฟันดาบกับไม้บรรทัดพลาสติกในระหว่างชั้นเรียนเมื่อหนึ่ง

ผู้ปกครอง snapped และเศษพลาสติกเข้า MS ตาขวา ทำให้เธอสูญเสียทุกอย่างมีประโยชน์

เห็นในสายตาเมตร นำเรื่องความประมาทกับ R และอำนาจการศึกษา

ท้องถิ่น ผู้พิพากษาเลิกอ้างกับการศึกษาผู้มีอำนาจ แต่พบว่าทั้ง M

และ R ได้รับความผิดของการละเลยของที่คุณได้รับบาดเจ็บและคาดการณ์ผล

ตามที่คุณเรียกร้องกับ R ประสบความสำเร็จเรื่องการลด 50% สำหรับเสริม

ความประมาท R ยื่นอุทธรณ์ต่อสู้ .inter alia ว่าผู้พิพากษาได้ตามคาด

เมื่อพิจารณาความสามารถโดยใช้บัญชีของความจริงที่ว่า R ไม่ผู้ใหญ่

จัด–แม้ว่าการทดสอบล่วงรู้ความสามารถในความประมาทเป็นวัตถุประสงค์หนึ่งที่จำเลย

เป็นเด็กคำถามสำหรับตัดสินไม่ได้ว่า การกระทำของจำเลยเป็นเช่น

ธรรมดาที่รอบคอบและสมเหตุสมผล ผู้ใหญ่ในสถานการณ์ที่ต้องตระหนักให้เสี่ยงเลย

จะเสี่ยงต่อการบาดเจ็บ แต่ไม่ว่าจะเป็นปกติ รอบคอบและเหมาะสมของเด็กอายุเท่า

จำเลยจำเลยเข้ามา สถานการณ์จะต้องตระหนักให้มาก เนื่องจากผู้พิพากษาในการตัดสินของเขา

ได้อ้างถึง M และ RS อายุตามที่เขามีในใจถูกต้อง

หลักการและเข้าหาเรื่องในทางที่ถูกต้อง อย่างไรก็ตาม มีหลักฐานไม่เพียงพอ

เรื่องของเขา พบว่า เกิดอุบัติเหตุ อย่างไรก็ตามเนื่องจากไม่มีหลักฐาน

กับความโน้มเอียง หรืออย่างอื่น เช่น ไม้บรรทัดหัก หรือมีประวัติของพวกเขามีการทำเช่นนั้น

หรือที่ฝึกเล่นกับผู้ปกครองถูกห้ามหรือแม้แต่ขมวดคิ้วเมื่ออยู่ในโรงเรียนหรือ

ที่ให้สาวๆได้ใช้มากเกินไป หรือมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม การใช้ความรุนแรง สิ่งที่เกิดขึ้นคือ

ไม่มีอะไรเพิ่มเติมที่เกมซึ่งเป็นเด็กนักเรียนธรรมดา N ที่โรงเรียนและไม่มี

เหตุผลและผู้เข้าร่วม ญาณของความเสี่ยงโอกาส

ของการบาดเจ็บ การอุทธรณ์จึงจะอนุญาตการเข้า P R ( ดู 924 E J P

934 C E J P 927 B J และ P 928 เป็น J โพสต์ )