Ruminal Fermentation and Total-Trac

Ruminal Fermentation and Total-Tract Digestibility
No dietary treatment × time interactions were observed
for ruminal fermentation; therefore, only main
effects are reported (Table 3). Ruminal pH and NH3-N
tended (P = 0.05) to be greater for cows fed barley
than for cows fed corn, whereas total VFA concentration
was not influenced by grain source. Replacing corn
with barley in diets of lactating cows has been shown
to decrease (Overton et al., 1995), have no effect (Khorasani
et al., 2001), or increase (Fellner et al., 2008) ruminal
pH. The inconsistent response of ruminal pH to
grain source can be due to various factors such as grain
variety, extent of grain processing, and forage level and
source. Differences in dietary starch and NDF concentrations
may also help to explain this inconsistency
The response of ruminal NH3-N in the present study is
in agreement with the findings of Casper et al. (1990,
1999), Feng et al. (1995), and Fellner et al. (2008). In
contrast, Surber and Bowman (1998) reported higher
ruminal NH3-N concentration for steers fed barley than
for steers fed corn, and Khorasani et al. (2001) reported
no treatment differences. The higher ruminal NH3-N
concentration for cows fed barley than for cows fed the
corn diets might indicate less synchronization between
energy and protein in the rumen for the barley diets.
However, for all diets, ruminal NH3-N concentration
was >5 mg/dL, which is thought to maximize growth
of ruminal bacteria (Satter and Slyter, 1974).
Molar proportions of acetate and butyrate were
higher (P < 0.05) and that of propionate was lower
(P < 0.05) for cows fed barley than for cows fed corn
(Table 3). Consequently, the acetate:propionate ratio
was decreased (P < 0.05) by feeding corn. The effects
of grain source on molar proportions of VFA are inconsistent.
Compared with corn, barley increases the
molar proportion of acetate without affecting that
of propionate (Fellner et al., 2008). Although molar
proportions of acetate and propionate were unaffected
by grain source, the molar percentage of butyrate was

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Ruminal Fermentation and Total-Tract DigestibilityNo dietary treatment × time interactions were observedfor ruminal fermentation; therefore, only maineffects are reported (Table 3). Ruminal pH and NH3-Ntended (P = 0.05) to be greater for cows fed barleythan for cows fed corn, whereas total VFA concentrationwas not influenced by grain source. Replacing cornwith barley in diets of lactating cows has been shownto decrease (Overton et al., 1995), have no effect (Khorasaniet al., 2001), or increase (Fellner et al., 2008) ruminalpH. The inconsistent response of ruminal pH tograin source can be due to various factors such as grainvariety, extent of grain processing, and forage level andsource. Differences in dietary starch and NDF concentrationsmay also help to explain this inconsistencyThe response of ruminal NH3-N in the present study isin agreement with the findings of Casper et al. (1990,1999), Feng et al. (1995), and Fellner et al. (2008). Incontrast, Surber and Bowman (1998) reported higherruminal NH3-N concentration for steers fed barley thanfor steers fed corn, and Khorasani et al. (2001) reportedno treatment differences. The higher ruminal NH3-Nconcentration for cows fed barley than for cows fed thecorn diets might indicate less synchronization betweenenergy and protein in the rumen for the barley diets.However, for all diets, ruminal NH3-N concentrationwas >5 mg/dL, which is thought to maximize growthของแบคทีเรีย ruminal (Satter และ Slyter, 1974)มีสัดส่วนสบ acetate และ butyrateสูง (P < 0.05) และที่ propionate ล่าง(P < 0.05) สำหรับข้าวโพดเลี้ยงวัวเลี้ยงข้าวบาร์เลย์กว่าสำหรับวัว(ตาราง 3) ดังนั้น อัตราส่วน acetate: propionateลดลง (P < 0.05) โดยอาหารข้าวโพด ผลของต้นข้าวในสัดส่วนสบของ VFA ไม่สอดคล้องกันเมื่อเทียบกับข้าวโพด ข้าวบาร์เลย์เพิ่มขึ้นสัดส่วน acetate ที่ไม่สบของ propionate (เฟลเนอร์ et al., 2008) แม้สบสัดส่วนของ acetate และ propionate ถูกผลกระทบโดยต้นข้าว เปอร์เซ็นต์สบ butyrate ถูก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระเพาะรูเมนหมักรวม-ทางเดินย่อยไม่มีการรักษาอาหาร×ปฏิสัมพันธ์เวลาถูกตั้งข้อสังเกตสำหรับการหมักในกระเพาะรูเมน; ดังนั้นหลักเพียงผลกระทบที่จะมีการรายงาน (ตารางที่ 3) ค่าความเป็นกรดในกระเพาะรูเมนและ NH3-N มีแนวโน้ม (p = 0.05) จะเป็นมากขึ้นสำหรับวัวที่เลี้ยงข้าวบาร์เลย์กว่าข้าวโพดเลี้ยงวัวในขณะที่ความเข้มข้นรวมVFA ไม่ได้รับอิทธิพลมาจากแหล่งที่มาของเมล็ดข้าว เปลี่ยนข้าวโพดด้วยข้าวบาร์เลย์ในอาหารของวัวให้นมบุตรได้รับการแสดงที่จะลดลง(โอเวอร์ et al., 1995) ได้ไม่มีผลกระทบ (Khorasani et al., 2001) หรือเพิ่มขึ้น (Fellner et al., 2008) ในกระเพาะรูเมนpH การตอบสนองที่ไม่สอดคล้องกันของค่าความเป็นกรดในกระเพาะรูเมนไปแหล่งที่มาของเมล็ดข้าวได้เนื่องจากปัจจัยต่างๆเช่นเมล็ดพืชหลากหลายขอบเขตของการประมวลผลของเมล็ดข้าวและระดับอาหารสัตว์และแหล่งที่มา ความแตกต่างในอาหารจำพวกแป้งและความเข้มข้นของ NDF นอกจากนี้ยังอาจช่วยอธิบายความไม่สอดคล้องกันนี้ตอบสนองของกระเพาะรูเมน NH3-N ในการศึกษาในปัจจุบันคือในข้อตกลงกับผลการวิจัยของแคสเปอร์et al, (1990, 1999), ฮ et al, (1995) และ Fellner et al, (2008) ในทางตรงกันข้าม Surber และโบว์แมน (1998) รายงานที่สูงขึ้นในกระเพาะรูเมนเข้มข้นNH3-N สำหรับโคที่เลี้ยงข้าวบาร์เลย์กว่าสำหรับนำพาข้าวโพดเลี้ยงและKhorasani et al, (2001) รายงานไม่มีความแตกต่างในการรักษา กระเพาะรูเมนสูง NH3-N เข้มข้นวัวข้าวบาร์เลย์เลี้ยงกว่าวัวเลี้ยงอาหารข้าวโพดอาจบ่งบอกถึงการประสานน้อยระหว่างพลังงานและโปรตีนในกระเพาะรูเมนสำหรับอาหารข้าวบาร์เลย์. แต่สำหรับอาหารทั้งหมดในกระเพาะรูเมนเข้มข้น NH3-N เป็น> 5 มิลลิกรัม / dL ซึ่งเป็นความคิดที่จะเพิ่มการเจริญเติบโตของเชื้อแบคทีเรียในกระเพาะรูเมน(Satter และ Slyter, 1974). สัดส่วนโมเลกุลของอะซิเตทและ butyrate อยู่สูงกว่า(P <0.05) และที่ของ propionate ลดลง(P <0.05) สำหรับวัวข้าวบาร์เลย์เลี้ยงกว่าวัว ข้าวโพดเลี้ยง(ตารางที่ 3) ดังนั้นอะซิเตทอัตราส่วน propionate ลดลง (P <0.05) โดยการให้อาหารข้าวโพด ผลกระทบของแหล่งที่มาของข้าวในสัดส่วนโมลของ VFA จะไม่สอดคล้องกัน. เมื่อเทียบกับข้าวโพดข้าวบาร์เลย์เพิ่มสัดส่วนโมลของอะซิเตทโดยไม่มีผลต่อว่าของpropionate (Fellner et al., 2008) แม้ว่ากรามสัดส่วนของอะซิเตทและ propionate ได้รับผลกระทบโดยแหล่งที่มาของเมล็ดข้าวร้อยละโมลของbutyrate เป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การหมักในกระเพาะรูเมนและการย่อยได้ในรวม
ไม่มีการทดลอง×เวลาปฏิสัมพันธ์พบ
ต่อกระบวนการหมักในกระเพาะรูเมน ; ดังนั้น , เพียงผลหลัก
รายงาน ( ตารางที่ 3 ) ในช่วงพีเอช 4 cluster )
( P = 0.05 ) ให้มากขึ้น สำหรับวัวเลี้ยงวัวเลี้ยงข้าวโพดข้าวบาร์เลย์
กว่า ในขณะที่ความเข้มข้นของกรดไขมันระเหย
ทั้งหมดไม่ได้รับอิทธิพลจากแหล่งเมล็ด ข้าวโพด
แทนจากบาร์เลย์ในสูตรอาหารเลี้ยงโครีดนมได้รับการแสดง
ลดลง ( โอเวอร์เติ้น et al . , 1995 ) , ไม่มีผล ( khorasani
et al . , 2001 ) หรือเพิ่มขึ้น ( เฟลเนอร์ et al . , 2008 ) และการตอบสนองที่สอดคล้องกันของกระเพาะ
.

อแหล่งเมล็ดสามารถเกิดจากปัจจัยต่าง ๆ เช่น เมล็ดพันธุ์
, ขอบเขตของการประมวลผลธัญพืชและพืชอาหารสัตว์
) แหล่งที่มา ความแตกต่างในเรื่องอาหาร และปริมาณ NDF
แป้งนอกจากนี้ยังอาจช่วยอธิบายไม่ตอบสนองของกระเพาะ
4 cluster ในการศึกษาคือ
เห็นด้วยกับผลการวิจัยของแคสเปอร์ et al . ( 1990
1999 ) ฟง et al . ( 1995 ) , และ เฟลเนอร์ et al . ( 2008 ) ใน
ความคมชัดและ surber โบว์แมน ( 1998 ) รายงานว่าในช่วงความเข้มข้นที่สูง
4 cluster สำหรับเพศผู้ที่ได้รับมากกว่า
สำหรับเพศผู้ที่ได้รับ ข้าวโพด ข้าวบาร์เลย์ และ khorasani et al . ( 2001 ) รายงาน
ไม่แตกต่างกัน การรักษายิ่งในช่วงความเข้มข้น 4 cluster
วัวเลี้ยงวัวเลี้ยงข้าวบาร์เลย์กว่า
ข้าวโพดอาหารอาจบ่งชี้ได้น้อยกว่า การประสานระหว่าง
พลังงานและโปรตีนในกระเพาะหมักข้าวบาร์เลย์อาหาร .
แต่สำหรับอาหารทั้งหมดในช่วงความเข้มข้น
4 cluster ได้ > 5 มก. / ดล. ซึ่งเป็นความคิดที่จะเพิ่มการเจริญเติบโตของแบคทีเรียในกระเพาะรูเมน (
และ satter slyter , 1974 ) .
กรามสัดส่วนของอะซิเตท และบิวยัง
สูงกว่า ( P < 0.05 ) และของ propionate ต่ำกว่า
( p < 0.05 ) สำหรับวัวเลี้ยงวัวเลี้ยงข้าวบาร์เลย์กว่าข้าวโพด
( ตารางที่ 3 ) จากนั้น อะซิเตท :
อัตราส่วนกรดโพรพิโอนิกมีค่าลดลง ( p < 0.05 ) โดยการให้อาหารข้าวโพด ผลของแหล่งที่มาบนฟันกราม
เม็ดสัดส่วนลดลงสอดคล้อง .
เมื่อ เทียบ กับ ข้าวโพด ข้าวบาร์เลย์ เพิ่มสัดส่วนโดยโมลของอะซิเตทโดยไม่มีผลต่อ

ของที่ propionate ( เฟลเนอร์ et al . ,2008 ) ถึงแม้ฟันกราม
สัดส่วนของอะซิเตทและกรดโพรพิโอนิกได้รับผลกระทบ
แหล่งเมล็ด เปอร์เซ็นต์โดยโมลของบิวก็