“Hey now.”However, before she could

“Hey now.”

However, before she could, Koutarou held her body.

You're still light, despite having grown so much, Kii-chan...

Having been able to support the girl that had supported him made Koutarou happy. As Koutarou was pleased with himself, Kiriha put her arms around Koutarou and held him.

“...It's Onii-chan... you really were Onii-chan...”

Kiriha completely entrusted herself to Koutarou like a small child wanting to be doted on by her parents. So Koutarou readjusted his hold on her body to properly support her.

“...Back then you were more of a tomboy, and less like this.”

Rokujouma V10 289.jpg
Koutarou supported Kiriha while smiling wryly. Right now, she looked even younger than Kii had.

To think she really was Kii-chan though...

Kii who had been hiding inside of Kiriha had now come out into the open. Up until now, Kii had peeked through a few times before, and Koutarou knew what Kii was like, so he didn't find it to be unnatural. Of course he had been surprised at first, and he still was, but his feelings were content. Because of that, Kiriha and Kii naturally began melding into a single person.

“Stupid... even if it's only been half a month for you, it's been over ten years for me, Onii-chan. Can't you just let me stay like this a little longer...”

Kiriha's arms were firmly swung around Koutarou. She poured enough feelings into her arms to make up for the ten years that she hadn't seen him. And those feelings also served as her new oath.

She would protect Koutarou from solitude, and always warm up his heart.

Just like Koutarou had supported Kiriha and Kii, they would support him. As her best friend and first love became the same person, their two desires became one. Those desires melded into one and became into an even stronger oath.

“I'm sorry. I'll listen to whatever you say today, so please forgive me.”

“Anything?”

Kiriha looked up and smiled at Koutarou as she tilted her head.

“Yeah.”

“I might say something amazing.”

“You won't. That's not the kind of girl you are.”

“...Fufu.”

Kiriha seemed extremely happy as she laughed and entrusted herself to Koutarou once more. She then quietly whispered into his ear.

“Onii-chan, you still haven't answered my previous question. So I want you to properly answer it.”

Was Koutarou happy or not.

Kiriha already knew the answer to that question. That's because when she had met him ten years ago, he had said that he was on his way home. And having a home to return to was a sign of happiness.

But Kiriha wanted to hear Koutarou say it himself. Had she been able to protect him during the ten months they had been together, and had Kii been able to warm his heart the two weeks since they had met? Had Kiriha and Kii been able to support him? She wanted Koutarou to answer her with his own words.

“Now that you mention it, I didn't, did I?”

Koutarou smiled wryly and gathered his thoughts as he looked up into the sky. What meaning had these ten months since he had met Kiriha and these two weeks since he had returned home meant to him? It was a question far too difficult for Koutarou to answer.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" นี่ ตอนนี้อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธอจะ โคทาโร่จับร่างของเธอนายยังอ่อน แม้จะมีการปลูกมาก คีจัง . . . . . . .มีถูกสามารถสนับสนุนผู้หญิงที่สนับสนุนเขาได้ โคทาโร่ มีความสุข ขณะที่ โคทาโร่รู้สึกพอใจกับตัวเอง kiriha วางแขนของเธอรอบ โคทาโร่ และจัดให้เขา" . . . . . . . ก็โอนี่จัง . . . . . . . คุณเป็นโอนี่จัง . . . . . . . "kiriha อย่างสมบูรณ์ให้ตัวเอง โคทาโร่เหมือนเด็กเล็กๆ ที่ต้องการจะหลงจากพ่อแม่ของเธอ ดังนั้น โคทาโร่ปรับถือของเขาในร่างกายของเธอที่จะต้องสนับสนุนเธอ" . . . . . . . ตอนนั้นคุณเพิ่มเติมของทอมบอย และน้อยแบบนี้rokujouma V10 289.jpgโคทาโร่ สนับสนุน kiriha ในขณะที่ยิ้มอย่างบิดเบี้ยว . ตอนนี้ เธอดูอ่อนกว่าคีได้คิดว่าเธอถูกคีจังนะ . . . . . . .คี ที่ถูกซ่อนอยู่ภายในของ kiriha ได้ออกมาเปิด จนถึงตอนนี้ คี ได้แอบมองผ่านไม่กี่ครั้ง และ โคทาโร่รู้ว่าคีก็ชอบ เค้าก็ยังไม่พบ มันเป็นวิกฤต แน่นอน เขาก็แปลกใจในตอนแรก และเขาก็ยังได้ แต่ความรู้สึกของเขามีเนื้อหา เพราะอย่างนั้น kiriha และคีตามธรรมชาติเริ่มประกาศเป็นบุคคลเดียว" โง่ . . . . . . . ถ้ามันเป็นแค่ครึ่งเดือนสำหรับคุณ มันก็กว่า 10 ปีสำหรับผม โอนี่จัง เธอไม่ปล่อยให้ฉันอยู่อย่างนี้อีกหน่อย . . . . . . . "kiriha เป็นแขนแน่นเหวี่ยงรอบ โคทาโร่ . เธอเทความรู้สึกพอเข้าไปในแขนเธอเพื่อให้ขึ้นสำหรับสิบปี ที่เธอไม่ได้เจอเขา และความรู้สึกเหล่านั้นยังทำหน้าที่เป็นคำสาบานใหม่ของเธอเธอจะปกป้อง โคทาโร่จากความโดดเดี่ยวและเสมออุ่นหัวใจเหมือน โคทาโร่ได้ให้การสนับสนุน kiriha และคี พวกเขาจะสนับสนุนเขา เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ และความรักครั้งแรก เป็นคนๆ เดียวกัน สองปรารถนาของพวกเขากลายเป็นหนึ่ง . ความปรารถนาที่หลอมเป็นหนึ่งเป็นคำสาบานที่แข็งแกร่ง" ฉันขอโทษ ฉันจะฟังทุกอย่างที่คุณพูดวันนี้ ดังนั้น โปรดยกโทษให้ฉันด้วย "" อะไร ? "kiriha เงยหน้าขึ้นและยิ้มให้โคทาโร่เป็นเธอเอียงศีรษะของเธอ" ใช่ " ." ฉันอาจจะพูดบางอย่างที่น่าตื่นตาตื่นใจ . "" ไม่ ไม่ใช่ผู้หญิงประเภทที่คุณ”" . . . . . . . ฟูฟู "kiriha ดูมีความสุขมากเมื่อเธอหัวเราะและความไว้วางใจในตัว โคทาโร่อีกครั้ง จากนั้นเธอก็ค่อยๆกระซิบที่หูของเขา" โอนี่จัง นายยังไม่ได้ตอบคำถามฉันก่อนหน้านี้ ดังนั้นฉันต้องการให้คุณต้องตอบมันคือ โคทาโร่มีความสุขหรือไม่kiriha รู้คำตอบของคำถามนี้ เพราะเมื่อเธอได้พบเขาเมื่อสิบปีก่อน เขาเคยบอกว่าเขาอยู่ระหว่างทางกลับบ้าน และมีบ้านให้กลับ เป็นสัญญาณแห่งความสุขแต่ kiriha อยากได้ยิน โคทาโร่พูดมันเอง เธอสามารถที่จะปกป้องเขาในช่วงสิบเดือนที่พวกเขาได้รับร่วมกัน และมีคีได้อบอุ่นหัวใจของเขา สองสัปดาห์ ตั้งแต่ที่พวกเขาได้พบกัน มี kiriha และคีได้สนับสนุนเขา เธอต้องการ โคทาโร่ตอบเธอด้วยคำพูดของเขาเอง" ตอนนี้ที่คุณเอ่ยถึงมัน ฉันไม่ได้ทำนะ "โคทาโร่ยิ้มอย่างบิดเบี้ยว และรวบรวมความคิดของเขา เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้า ความหมายอะไรมีสิบเดือนเหล่านี้ตั้งแต่เขาได้เจอ kiriha และสองสัปดาห์นี้ ตั้งแต่เขากลับมาบ้านมีความหมายกับเขา ? มันเป็นคำถามที่ยากสำหรับ โคทาโร่ตอบ