The part of the garden that was und

The part of the garden that was under construction was a mess. Torn up grass, broken pavers, plants broken at the stems; the entire days work was ruined. It made Andy’s heart sink all the way into the pit of his stomach.

When Andy had been told that the site had been vandalized, Andy was expecting maybe a few broken pavers, upturn plants, that sort of thing done by a group of punks looking for kicks and giggles. But he wasn’t expecting a disaster. It was like someone had purposely set out to destroy the work that Andy and his team had done.

Kids looking for a way to cure their boredom didn’t do this. Now, this was savage.
And Andy couldn’t help but feel that he was being targeted.

“Don’t touch anything” Eric warned Andy as he saw Andy knelt down to inspect more of the damage.

Andy managed to put on a brave face and said “ Shouldn’t take a long time for me and the guys to fix this”

Eric didn’t look all that convinced, but he didn’t say anything as he cast a glanced around the garden. Eric seemed to be mulling something in his head.

Then, a police officer joined them, and Andy guessed that he was the lead officer in charge. He spoke a few brief words to Eric while Andy rose to his feet, looking around the destruction place with a sense of awkward vulnerability. Eric must have sensed this, no, he did sense it, Eric was always be able to tell when something was bothering Andy.

“It looks like a targeted attack” the officer known as Kim Dongwan explained, tilting his head slightly in a motion for them to follow him. “A truck at the parking lot also had sustained damage” said Dongwan.

…A truck at parking lot???

Andy felt that his heart beating faster but not in a nice way. Cold sweat started to form on his forehead. He had already sent his crew away, so only his truck should have been left.

A small voice in the back of his head reasoned that maybe it wouldn’t be his truck; maybe it belonged to someone else. And he held onto that small bit of hope. But the moment he saw the damaged truck, surrounded by police tape and uniform policemen, that hope was immediately crushed.

Yeah, it was his truck.

The windows were smashed, the windscreen shattered and the tires punctured. But what really made Andy feel sick to the stomach was the fact that the words ‘’ and ‘leave’ was scratched at the side of the truck.

Now he knew that he was indeed the target.

“Is this yours?” Dongwan asked him, no doubt noticing the gardening equipment in the back.

“Yes, it was mine” Andy said softly, bowed his head.

“I see” Dongwan tone was full with concern. “Looks like you might have been the initial target.

Andy didn’t need Dongwan to tell him that, he already knew.

“Just be safe, we should place you under police guard” Dongwan suddenly said, pulling out his phone, seems ready to make the necessarily phone call.

But Andy snapped his head up, looking at Dongwan.

“Dongwan-shi, listen –“

“There’s no need” Eric suddenly interjected, his tone firm and absolute. “ He’ll stay here, at the hotel”

“Huh? What?” Andy uttered as he abruptly turned his attention to Eric who was next to him, looking up at him in complete surprise.

“No, you can’t –“ Andy started to protest, but Eric silenced him with a sharp glance, those eyes as piercing as ever.

“Yes, I can”

Andy shook his head. “ But that would be too much trouble for you, Hyung”

“It won’t be” Eric said before he turned to Dongwan, granting him a brisk ‘I’ll talk to you later’ look. He then grabbed Andy by the wrist and proceeded to him from the parking lot.

And Andy stumbled behind him, over his feet and over his words. “But Hyung -“

“I said it’s fine” Eric once again cut him off. “If it wasn’t, I wouldn’t have offered you. Look, I’ll you to your new room where you can stay.”

Andy wanted to protest more, but he didn’t have the energy to do so. And besides, Eric could be very stubborn when he wanted something done his way. Or determined, as Eric preferred to call it. Stubborn sounded to childish, Eric used to complain when Andy joked about his stubborn streak.

A weary and sad smile made its way upon Andy’s lips as he allowed Eric to lead him.

…No, he didn’t want this. He was causing Eric trouble again. Dammit. Was there anything he could do without screwing up?

They travelled the rest of the way in silence. Andy had many thought running in his head. He didn’t know who was targeting him, or why did that person do that.

Then, Eric stopped pulling Andy’s arm and Andy realized that they have reached to his new room.

“I’ll have the maids deliver your belonging later” Eric said as he turned to face Andy, still keeping a grip on his arm. Andy looked at Eric for a split second before quickly lowering his gaze to the floor.

“I’m sorry for the trouble” Andy said with remorse. “ The crew and I will fix everything up in the morning”

“It’s okay. Not your fault Andy”

“Yes, it is” Andy muttered bitterly under his breath. “ Its always my fault”

Eric grabbed Andy by the chin, forcing Andy to look up at him. Eric didn’t say anything and all rational thoughts had fled from Andy’s mind. Although, one thought remained, which wondered if Eric was going to kiss him again?

Well, Andy wasn’t going to be disappointed if Eric did that. But Andy quickly scolded himself for being selfish again.

“Hyung?”

Eric simply stared into Andy’s eyes for a few uncomfortable moments before he closed his eyes and sighed deeply. “You still lack any self-worth, don’t you?” Eric asked as he removed his hand from Andy’s chin.

Andy gave him a questioning look. “What do you mean?”

Self-worth? Youre only allowed to have self-worth when you were actually worth something.

“Tomorrow I’ll increase security for the hotel” Eric suddenly stated. Ignored Andy’s question. “If they show up again, we’ll catch them. So, don’t worry about it, okay?”

It was a bit hard not to worry about it. “I’m not worried about me, it’s…”

…It was just he didn’t want to be a bother all the time. But, it seemed to be the only thing he was actually good at.

“What?” Eric’s voice pulled Andy out of his thought.

“Nothing” Andy said as he scratched the back of his neck. “Just mumbling to myself”

“Well, night I guess. And thank you” Andy said as he closed the door to get away from the sudden awkwardness.

Andy waited by the door for a few moments, listening with his forehead pressed against the door. He could still hear Eric. Could hear him breath, hear his clothes ruffle as he moved away. Then, he hear Eric’s footsteps move away from the door and slowly fade away, until true silence was left.

When Andy was certain that Eric was gone, he lifted his head back, only to bash his forehead against the wooden door, literally beating himself up.

He finally pushed away from the door, his hand plunging into his pocket to pull out his phone. He had to let Minwoo know about what happened. He needed new supplies so he and his crew can work on what vandal’s destroyed.

After the second ring, Minwoo picked up. After the usual greetings and Andy apologizing for ringing relatively late, he got straight to the point.

“The garden was vandalized” Andy explained quickly as he sat down on the edge of the bed, resting his elbows on his knees and lowered his head in a tired manner. “We need extra supplies”

“Of course, I’ll organize it right away” Minwoo immediately stated and the shuffling a paper was heard. “What do you need?”

Andy felt a tear roll down his cheek, slipping along his jawline before falling to the floor silently. What did he need? What did he truly want?

Everything

But what did he deserve?

Nothing

There was a moment of silence before Minwoo’s concerned voice drifted through. “Are you alright?”

“…Yeah” Andy answered back as he fell back onto the bed, looking up at the ceiling. “I’ll talk to you later”, And he hung up before Minwoo could say anything in return.
Andy closed his eyes, willing the tears of frustration and weakness to flow freely. Tomorrow, he’ll work extra hard to ensure that the garden is complete at the scheduled time. He had caused Eric enough grief already. So, it was the right thing to do, he’ll leave Jeju for good, leave Eric to live his life to his full potential.

No matter how much it would hurt..

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนของสวนที่กำลังก่อสร้างถูกระเบียบ ขาดค่าหญ้า ลูกปืนแตก พืชเสียที่ลำต้น เจ๊งทั้งวันทำได้ มันทำของ Andy กลางอ่างทั้งหมดไปลงในหลุมของเขาท้อง เมื่อ Andy ได้แล้วบอกว่า เว็บไซต์มีการ vandalized, Andy คาดหวังว่าอาจจะไม่แตกลูกปืน upturn พืช ที่เรียงลำดับของสิ่งที่ทำได้ โดยหาเตะและ giggles punks แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าภัยพิบัติ เหมือนบางคนจงใจก็ตั้งออกจะทำลายงานที่ Andy และทีมของเขาทำได้ เด็กมองหาวิธีแก้ความเบื่อของพวกเขาไม่ได้ทำเช่นนี้ ตอนนี้ นี้เป็นป่าเถื่อนและ Andy ไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกว่า เขาถูกเป็นเป้าหมาย "ไม่ได้สัมผัสอะไร" Eric เตือน Andy เป็นเห็น Andy knelt ลงไปตรวจสอบความเสียหายเพิ่มเติม Andy จัดการวางหน้ากล้าหาญ และกล่าวว่า "ไม่ควรใช้เวลานานสำหรับผมและคนที่จะแก้ไขปัญหานี้" Eric ไม่ได้ดูที่ convinced แต่เขาไม่ได้พูดอะไรกับเขาโยนตัว glanced รอบสวน Eric ดูเหมือน จะ mulling บางอย่างในหัวของเขา แล้ว ตำรวจเข้าร่วมพวกเขา และ Andy เดาว่า เป็นเจ้าหน้าที่นำค่าธรรมเนียม เขาพูดคำสองสามคำสั้น ๆ กับ Eric ในขณะที่ Andy โรสกับเท้า มองสถานทำลายด้วยความตกใจความเสี่ยง Eric ต้องมีเหตุการณ์นี้ ไม่ เขาไม่ได้รู้สึก Eric ได้เสมอสามารถแจ้งเมื่อมีอะไรรบกวน Andy "มันดูเหมือนโจมตีเป้าหมาย" เจ้าหน้าที่คนนั้นเป็นคิม Dongwan อธิบาย เอียงศีรษะเล็กน้อยในการเคลื่อนไหวต้องทำตามเขา "รถบรรทุกที่จอดยังมียั่งยืนเสีย" ว่า Dongwan …รถบรรทุกที่จอด??? Andy รู้สึกที่หัวใจของเขาตีได้เร็วขึ้นแต่ ในทางที่ดีไม่ เริ่มเย็นเหงื่อบนหน้าผากของเขาเพื่อ เขาได้ส่งลูกเรือของเขา เท่านั้นรถบรรทุกของเขาจะถูกทิ้ง เสียงเล็ก ๆ ด้านหลังของศีรษะ reasoned ที่บางทีมันจะไม่เป็นรถบรรทุกของเขา บางทีมันอยู่กับใคร และเขาจับไว้ที่หวังเล็ก แต่ขณะที่เขาเห็นรถเสียหาย ล้อมรอบ ด้วยเทปตำรวจและเครื่องแบบตำรวจในพื้นที่ ความหวังนั้นได้ทันทีบด ใช่ มันเป็นรถบรรทุกของเขา หน้าต่างได้ซึ่งได้ถูก ทุบ กระจกหน้ามลาย และยางแฟบ แต่รู้สึก Andy อะไรทำจริง ๆ ป่วยการท้อง จริงที่คำ '' และ 'ปล่อย' ไม่มีรอยขีดข่วนที่ด้านข้างของรถบรรทุก ตอนนี้ เขารู้ว่า แท้จริงเป้าหมาย "นี่ของคุณหรือไม่" Dongwan ถามเขา มีข้อสงสัยซักถามอุปกรณ์สวนหลัง "ใช่ มันเป็นเหมือง" Andy พูดเบา ๆ ลงศีรษะของเขา "เห็น" เสียง Dongwan เต็ม ด้วยความกังวล "ดูเหมือนคุณจะมีเป้าหมายเริ่มต้น Andy ไม่ต้อง Dongwan บอกว่า เขารู้แล้วว่า "ก็จะปลอดภัย เราควรวางคุณภายใต้เจ้าหน้าที่ตำรวจ" Dongwan กล่าวทันที ดึงออกจากโทรศัพท์ของเขา ดูเหมือนว่าพร้อมที่จะทำจำเป็นต้องโทรศัพท์ แต่ Andy จัดชิดศีรษะขึ้น ดู Dongwan " Dongwan-ชิ ฟัง – " "ไม่จำเป็น" Eric ก็ interjected เสียงเขากำหนด และแน่นอน "เขาจะพักที่นี่ "ฮะ อย่างไร" Andy พูด ตามเขาทันทีหันความสนใจกับ Eric ที่ถัดจากเขา หาที่เขาในความประหลาดใจที่สมบูรณ์ "ไม่ คุณไม่สามารถ –" Andy เริ่มประท้วง แต่ Eric silenced เขา มีคร่าว ๆ คม ตาคู่นั้นเป็นการฉีดเช่นเคย ได้เลย" Andy จับศีรษะของเขา "แต่ที่เป็นปัญหามากสำหรับคุณ Hyung" "ไม่" Eric กล่าวว่า ก่อนที่เขาหันไป Dongwan ให้เขาดู "ฉันจะพูดคุยกับคุณในภายหลัง' แรง เขาแล้วคว้า Andy โดยข้อมือ และครอบครัวเขาจากจอด และ Andy stumbled หลังเขา เท้า และ เหนือคำพูดของเขา "แต่ Hyung-" "ฉันกล่าวว่า ไม่เป็นไร" Eric ครั้งตัดเขา "ถ้ามันไม่ได้ ฉันจะไม่มีให้คุณ ดู ฉันจะคุณกับห้องพักใหม่ที่คุณสามารถอยู่" Andy อยากประท้วงมากขึ้น แต่ไม่ได้มีพลังงานดังกล่าว และนอกจาก Eric อาจดิ้นรนเมื่อเขาต้องการบางสิ่งบางอย่างที่เขาทำ หรือ กำหนด เป็น Eric ต้องเรียก ปากแข็งแต่เพียงแห่งการพูดแบบเด็ก Eric ใช้บ่นเมื่อ Andy พูดติดตลกเกี่ยวกับริ้วเขาปากแข็ง รอยยิ้มอ่อนเปลี้ย และเศร้าทำทางตามริมฝีปากของ Andy เขาอนุญาต Eric นำเขา …ไม่ เขาไม่ต้องการ เขาถูกทำให้ Eric ปัญหาอีกครั้ง กับ การ มีอะไรสามารถไม่ screwing ค่า พวกเขาเดินทางไปส่วนเหลือของแบบในความเงียบ Andy มีหลายความคิดในหัวของเขา ไม่ทราบที่ถูกกำหนดเป้าหมายเขา หรือไม่ว่าทำไมที่ แล้ว Eric หยุดดึงแขนของ Andy และ Andy รู้ว่า พวกเขามาถึงห้องของเขาใหม่ "ฉันจะให้แม่บ้านจัดส่งของคุณในภายหลัง" Eric กล่าวขณะที่เขาหันไปหน้า Andy ยังคง รักษากำบนแขนของเขา Andy มอง Eric สำหรับแยกที่สองก่อนที่จะลดสายตาของเขาในพื้นที่อย่างรวดเร็ว "ฉันขออภัยในปัญหา" Andy กล่าว ด้วยเลือดเย็น "เรือและจะแก้ไขทุกอย่างขึ้นในตอนเช้า" "ก็ไม่เป็นไร ไม่ของคุณบกพร่อง Andy" "ใช่ มันเป็น" Andy muttered พิรี้พิไรภายใต้ลมหายใจของเขา "เป็นความผิดของฉันเสมอ" Eric คว้า Andy โดยคาง Andy เงยที่เขาบังคับให้ Eric ไม่ได้พูดอะไรและความคิดเชือดทั้งหมดได้หลบหนีไปจากจิตใจของ Andy แม้ว่า คิดว่าหนึ่งยังคง ซึ่งสงสัยว่า ถ้า Eric กำลังจะจูบเขาอีก ดี Andy ไม่ได้ไปไม่ผิดหวังถ้า Eric ไม่ว่า แต่ Andy ได้อย่างรวดเร็ว scolded ตัวเองสำหรับการเห็นแก่ตัวอีก "Hyung" Eric ก็เริ่มเข้าไปในตาของ Andy ในอึดอัดครู่ก่อนเขาปิดตา และถอนหายใจลึก "คุณยังขาด self-worth ใด ๆ ไม่คุณ" Eric ถามว่า เขาเอามือออกจากคางของ Andy Andy ให้เขาดูข้อสงสัย "ไม่คุณหมายถึงอะไร" Self-worth คุณเท่ามี self-worth เมื่อคุณถูกจริงคุ้มบาง "พรุ่งนี้ฉันจะเพิ่มความปลอดภัยสำหรับโรงแรม" Eric ก็ระบุ คำถามของ Andy ถูกละเว้น "ถ้าให้แสดงขึ้นอีกครั้ง เราจะจับพวกเขา ดังนั้น อย่ากังวล ล่ะ" ข้อด้อยไม่กังวลได้ "ฉันไม่ห่วงฉัน …มันเป็นเพียงแค่เขาไม่ต้องการให้ รำคาญตลอดเวลา แต่ เหมือนเป็น สิ่งเดียวที่เขาดีจริงที่ "อะไร" เสียงของ Eric ดึง Andy จากความคิดของเขา "อะไร" Andy กล่าวว่า ตามที่เขามีรอยขีดข่วนด้านหลังของคอของเขา "เพียง mumbling กับตัวเอง" "ดี คืนที่ฉันเดา และขอขอบคุณคุณ" Andy กล่าวว่า เป็นเขาปิดประตูอยู่ awkwardness ทันที Andy รอ โดยประตูครู่ ฟังกับหน้าผากของเขากดกับประตู นอกจากนี้เขายังสามารถได้ยิน Eric สามารถฟังลมหายใจ ฟังผ้า ruffle เขาย้ายไป จากนั้น เขาได้ยินอย่างของ Eric ย้ายจากประตู และช้าจางหาย จนกระทั่งเหลือเงียบจริง เมื่อ Andy ได้แน่นอนว่า Eric หายไป เขายกหัวเขา จะทุบตีหน้าผากของเขากับประตูไม้ อักษรตีเองค่า สุดท้ายเขาผลักดันจากประตู มือหลั่นลงในกระเป๋าของเขาดึงออกจากโทรศัพท์ของเขา เขาให้ Minwoo ที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาต้องการอุปกรณ์ใหม่เพื่อให้เขาและลูกเรือของเขาสามารถทำงานในป่าเถื่อนอะไรทำลาย หลังจากวงแหวนที่สอง Minwoo เบิกค่า หลังจากคำทักทายปกติและ Andy apologizing สำหรับ ringing ค่อนข้างช้า เขาได้ตรงจุด "ถูก vandalized สวนได้" Andy อธิบายอย่างรวดเร็วขณะที่เขานั่งลงบนขอบเตียง วางตัวแต่งของเขาบนหัวเข่าของเขา และหัวของเขาลดลงอย่างเหนื่อย "เราต้องการอุปกรณ์เสริม" "แน่นอน ฉันจะจัดระเบียบมันทันที" Minwoo ระบุไว้ทันที และการสลับกระดาษได้ยิน "คุณต้องการ" Andy รู้สึกน้ำตาที่แก้มของเขา หมุนลื่นไถลตาม jawline ของเขาก่อนที่จะตกในพื้นที่อยู่เบื้องหลัง เขาไม่ได้ต้องอะไร อะไรได้อย่างแท้จริงต้องการ ทุกสิ่งทุกอย่าง แต่อะไรไม่เขาสมควรหรือไม่ ไม่มีอะไร มีช่วงเวลาของความเงียบก่อนเสียงกังวลของ Minwoo ลอยผ่าน "เป็นคุณครับ" “…ใช่" Andy ตอบกลับเป็นเขาตกกลับลงบนเตียง หาที่เพดาน "ฉันจะพูดคุยกับคุณในภายหลัง" และเขาแขวนไว้ก่อน Minwoo ไม่พูดอะไรกลับAndy ปิดตา ยินดีน้ำตาของแห้วและอ่อนแอไหลได้อย่างอิสระ วันพรุ่งนี้ เขาจะทำงานหนักเพิ่มเติมเพื่อให้แน่ใจว่า สวนเสร็จตามเวลาที่กำหนด เขาได้เกิด Eric ความเศร้าโศกพอแล้ว ดังนั้น มันเป็นสิ่งถูกต้อง เขาจะปล่อยเชดี ปล่อย Eric กับชีวิตของเขาของเขาเต็มไปด้วย ไม่ว่ามันจะเจ็บ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่วนหนึ่งของสวนที่อยู่ภายใต้การก่อสร้างเป็นระเบียบ ฉีกหญ้าปูหักหักพืชที่เกิด; ทำงานทั้งวันถูกทำลาย มันทำให้หัวใจของแอนดี้จมตลอดทางลงไปในหลุมของกระเพาะอาหารของเขาเมื่อแอนดี้ได้รับการบอกเล่าว่าเว็บไซต์ที่ได้รับการบุกของแอนดี้ได้รับการคาดหวังว่าปูหักอาจจะไม่กี่พืชปรับตัวดีขึ้น, การจัดเรียงของสิ่งที่กระทำโดยกลุ่มของฟังก์มอง เพื่อลูกและหัวเราะคิกคัก แต่เขาก็ไม่ได้คาดหวังภัยพิบัติ มันเป็นเหมือนใครบางคนได้ตั้งจงใจออกไปทำลายการทำงานที่แอนดี้และทีมงานของเขาได้ทำเด็กมองหาวิธีที่จะรักษาความเบื่อหน่ายของพวกเขาไม่ได้ทำเช่นนี้ ตอนนี้เป็นป่าเถื่อนและแอนดี้ไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกว่าเขาถูกกำหนดเป้าหมาย"อย่าสัมผัสอะไร" เอริคเตือนแอนดี้ในขณะที่เขาเห็นแอนดี้คุกเข่าลงในการตรวจสอบมากขึ้นของความเสียหายที่แอนดี้พยายามที่จะใส่ในความกล้าหาญ ใบหน้าและพูดว่า "ไม่ควรใช้เวลานานสำหรับผมและพวกที่จะแก้ไขปัญหานี้" เอริคไม่ได้มองสิ่งที่เชื่อ แต่เขาไม่ได้พูดอะไรในขณะที่เขาโยนชำเลืองมองไปรอบ ๆ สวน เอริคดูเหมือนจะ mulling สิ่งที่อยู่ในหัวของเขาจากนั้นเจ้าหน้าที่ตำรวจได้เข้าร่วมกับพวกเขาและแอนดี้เดาได้ว่าเขาเป็นเจ้าหน้าที่เป็นผู้นำในการคิดค่าใช้จ่าย เขาพูดคำสั้น ๆ ไม่กี่คนที่เอริคในขณะที่แอนดี้ลุกขึ้นไปที่เท้าของเขามองไปรอบ ๆ สถานที่ที่ถูกทำลายด้วยความรู้สึกของช่องโหว่ที่น่าอึดอัดใจ เอริคจะต้องรู้สึกนี้ไม่มีเขาไม่รู้สึกว่าเอริคมักจะสามารถบอกได้เมื่อสิ่งที่ได้รับการรบกวนแอนดี้"ดูเหมือนว่าการโจมตีเป้าหมาย" เจ้าหน้าที่ที่รู้จักกันเป็นคิมดงวานอธิบายการเอียงศีรษะของเขาเล็กน้อยในการเคลื่อนไหวสำหรับ พวกเขาจะทำตามเขา "รถที่ลานจอดรถนอกจากนี้ยังได้รับความเสียหายกล่าวว่า" ดงวาน... รถที่ลานจอดรถ ??? แอนดี้รู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้น แต่ไม่ได้อยู่ในวิธีที่ดี เหงื่อเย็นเริ่มฟอร์มบนหน้าผากของเขา เขามีอยู่แล้วส่งลูกเรือของเขาออกไปเท่านั้นดังนั้นรถบรรทุกของเขาควรจะได้รับจากเสียงเล็ก ๆ ในด้านหลังของศีรษะของเขาให้เหตุผลว่าบางทีมันอาจจะจะไม่เป็นรถบรรทุกของเขา; บางทีมันอาจจะเป็นคนอื่น และเขาจับได้ว่าบิตขนาดเล็กของความหวัง แต่ขณะที่เขาเห็นรถที่เสียหายล้อมรอบด้วยเทปตำรวจและตำรวจชุดความหวังที่ถูกบดทันทีใช่มันเป็นรถบรรทุกของเขาหน้าต่างถูกทุบกระจกแตกและยางรั่ว แต่สิ่งที่ทำจริงๆแอนดี้รู้สึกไม่สบายท้องได้รับความจริงที่ว่าคำว่า '' และ 'ลา' ถูกรอยขีดข่วนที่ด้านข้างของรถบรรทุกตอนนี้เขารู้ว่าเขาเป็นจริงเป้าหมาย"นี่คุณ?" ดงวานถามเขา ไม่ต้องสงสัยเลยสังเกตเห็นอุปกรณ์ทำสวนอยู่ด้านหลัง"ใช่มันเป็นของเรา" แอนดี้กล่าวว่าเบา ๆ โค้งคำนับศีรษะของเขา"ผมเห็น" เสียงดงวานก็เต็มไปด้วยความห่วงใย "ดูเหมือนว่าคุณอาจจะได้รับเป้าหมายแรกแอนดี้ไม่จำเป็นต้องดงวานที่จะบอกให้เขารู้ว่าเขารู้แล้ว"เพียงแค่มีความปลอดภัยเราควรจะวางคุณภายใต้การคุ้มกันของตำรวจ" ดงวานก็กล่าวว่าดึงออกมาโทรศัพท์ของเขาดูเหมือนว่าพร้อม ที่จะทำให้โทรศัพท์จำเป็นต้องแต่แอนดี้ snapped หัวของเขาขึ้นมองไปที่ดงวาน"ดงวาน-shi, ฟัง -" "ไม่จำเป็นต้อง" เอริคก็แทรกเป็น บริษัท โทนและแน่นอนของเขา "เขาจะอยู่ที่นี่ที่โรงแรม" "ฮะ? อะไร "แอนดี้พูดในขณะที่เขาทันทีหันความสนใจไปเอริคที่ติดกับเขาเงยหน้าขึ้นมองไปที่เขาด้วยความประหลาดใจที่สมบูรณ์"ไม่คุณไม่สามารถ -" แอนดี้เริ่มที่จะประท้วง แต่เอริคเงียบเขาได้อย่างคมชัด ดวงตาเหล่านั้นเช่นเจาะเช่นเคย"ใช่ฉันสามารถ" แอนดี้ส่ายหัว "แต่ที่จะเป็นปัญหามากเกินไปสำหรับคุณพี่" "มันจะไม่เป็น" เอริคกล่าวว่าก่อนที่เขาจะหันไปดงวานให้เขาเร็ว 'ฉันจะพูดคุยกับคุณในภายหลัง' ดู จากนั้นเขาก็คว้าแอนดี้จากข้อมือและดำเนินการต่อไปเขาจากที่จอดรถและแอนดี้อยู่ข้างหลังเขาสะดุดกว่าเท้าของเขาและคำพูดของเขา "แต่ฮยอง -" "ผมว่ามันเป็นเรื่องที่ดี" เอริคอีกครั้งตัดเขาออก "ถ้ามันไม่ได้ฉันจะไม่ได้เสนอคุณ มองฉันจะคุณไปที่ห้องใหม่ของคุณซึ่งคุณสามารถพัก. " แอนดี้ต้องการที่จะประท้วงมากขึ้น แต่เขาไม่ได้มีพลังงานที่จะทำเช่นนั้น และนอกจากนี้เอริคอาจจะปากแข็งมากเมื่อเขาต้องการสิ่งที่ทำทางของเขา หรือกำหนดเป็นเอริคชอบที่จะเรียกมันว่า ปากแข็งฟังจะหน่อมแน้ม, เอริคที่ใช้ในการบ่นเมื่อแอนดี้พูดตลกเกี่ยวกับแนวปากแข็งของเขารอยยิ้มเบื่อและเศร้าทำมาเมื่อริมฝีปากของแอนดี้ในขณะที่เขาได้รับอนุญาตให้เอริคที่จะนำเขา ... ไม่มีเขาก็ไม่อยากให้เรื่องนี้ เขาเป็นคนที่ทำให้เกิดปัญหาเอริคอีกครั้ง บ้าเอ้ย มีอะไรที่เขาสามารถทำได้โดยไม่ต้องกวดขันขึ้น? พวกเขาเดินทางส่วนที่เหลือของวิธีที่อยู่ในความเงียบ แอนดี้มีความคิดจำนวนมากที่ทำงานในหัวของเขา เขาไม่ได้รู้ว่าใครที่ได้รับการกำหนดเป้าหมายที่เขาหรือทำไมคนคนนั้นทำอย่างนั้นแล้วเอริคหยุดดึงแขนของแอนดี้และแอนดี้ตระหนักว่าพวกเขาได้มาถึงยังห้องพักใหม่ของเขา"ฉันจะมีสาวใช้ส่งต่อมาเป็นของคุณ" เอริค กล่าวว่าในขณะที่เขาหันไปเผชิญหน้ากับแอนดี้ยังคงรักษาจับบนแขนของเขา แอนดี้มองไปที่เอริคสำหรับแยกที่สองได้อย่างรวดเร็วก่อนที่จะลดสายตาของเขาไปกองกับพื้น"ฉันขอโทษสำหรับปัญหา" แอนดี้กล่าวว่าด้วยความสำนึกผิด "ลูกเรือและฉันจะแก้ไขทุกอย่างขึ้นในตอนเช้า" "มันไม่เป็นไร ไม่ใช่ความผิดของคุณแอนดี้ " "ใช่มันคือ" แอนดี้พึมพำขมขื่นภายใต้ลมหายใจของเขา "มักจะเป็นความผิดของฉัน" เอริคคว้าแอนดี้โดยคางบังคับให้แอนดี้ที่จะมองขึ้นไปที่เขา เอริคไม่ได้พูดอะไรและความคิดที่มีเหตุผลทุกคนจะได้หนีออกมาจากใจของแอนดี้ แม้ว่าหนึ่งความคิดยังคงอยู่ซึ่งสงสัยว่าเอริคกำลังจะจูบเขาอีกครั้งหรือไม่ดีแอนดี้จะไม่ผิดหวังถ้าเอริคไม่ว่า แต่แอนดี้ได้อย่างรวดเร็วดุตัวเองว่าเป็นคนเห็นแก่ตัวอีกครั้ง"ฮยอง?" เอริคก็จ้องเข้าไปในดวงตาของแอนดี้สำหรับช่วงเวลาที่อึดอัดไม่กี่ก่อนที่เขาจะปิดตาของเขาและถอนหายใจลึก "ท่านยังขาดใด ๆ ที่ตนเองมูลค่าไม่ได้คุณ?" เอริคถามในขณะที่เขาออกจากมือของเขาคางของแอนดี้แอนดี้ทำให้เขาดูซักถาม "สิ่งที่คุณหมายถึงอะไร" ตัวเองคุ้มค่า? คุณได้รับอนุญาตเท่านั้นที่จะมีความคุ้มค่าเมื่อคุณเป็นจริงสิ่งที่คุ้มค่า"พรุ่งนี้ฉันจะเพิ่มการรักษาความปลอดภัยสำหรับโรงแรม" เอริคกล่าวอย่างกระทันหัน ไม่สนใจคำถามของแอนดี้ "ถ้าพวกเขาแสดงขึ้นมาอีกครั้งเราจะจับพวกเขา ดังนั้นไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้โอเค? " มันเป็นบิตยากที่จะไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ "ผมไม่ได้กังวลเกี่ยวกับฉันมัน ... " ... มันก็แค่เขาไม่ได้ต้องการที่จะรำคาญตลอดเวลา แต่ก็ดูเหมือนจะเป็นสิ่งเดียวที่เขาเป็นจริงดีที่"คืออะไร?" เสียงของเอริคแอนดี้ดึงออกมาจากความคิดของเขา"ไม่มีอะไร" แอนดี้กล่าวว่าในขณะที่เขารอยขีดข่วนด้านหลังของคอของเขา "แค่พึมพำกับตัวเอง" "ดีคืนผมคิดว่า และขอขอบคุณ "แอนดี้กล่าวว่าในขณะที่เขาปิดประตูที่จะได้รับออกไปจากความอึดอัดฉับพลันแอนดี้รอประตูสำหรับช่วงเวลาไม่กี่ฟังกับหน้าผากของเขากดกับประตู เขายังคงสามารถได้ยินเสียงเอริค สามารถได้ยินเสียงลมหายใจของเขาได้ยินเสื้อผ้าของเขานัวเนียในขณะที่เขาย้ายออกไป จากนั้นเขาได้ยินเสียงฝีเท้าของเอริคย้ายออกจากประตูและค่อยๆจางหายไปจนเงียบจริงถูกทิ้งเมื่อแอนดี้เป็นบางอย่างที่เอริคก็หายไปเขายกหัวของเขากลับมาเพียงเพื่อที่จะทุบตีหน้าผากของเขากับประตูไม้ตีตัวเองอย่างแท้จริง ขึ้นในที่สุดเขาก็ผลักดันให้ออกไปจากประตูมือของเขาจมดิ่งลงสู่กระเป๋าของเขาที่จะดึงออกโทรศัพท์ของเขา เขาจะต้องให้มินวูรู้เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขาต้องการอุปกรณ์ใหม่เพื่อให้เขาและทีมงานของเขาสามารถทำงานในสิ่งที่ป่าเถื่อนทำลายหลังจากแหวนที่สองมินอูหยิบขึ้นมา หลังจากทักทายตามปกติและแอนดี้ขอโทษสำหรับเสียงค่อนข้างดึกเขาได้ตรงไปยังจุด"สวนเก๋ง" แอนดี้อธิบายได้อย่างรวดเร็วในขณะที่เขานั่งลงบนขอบเตียงวางข้อศอกของเขาบนเข่าของเขาและลดลงในหัวของเขา ลักษณะที่เหนื่อย "เราต้องการอุปกรณ์พิเศษ" "แน่นอนผมจะจัดระเบียบมันทันที" มินอูกล่าวทันทีและสับกระดาษก็ได้ยินเสียง "คุณต้องการอะไร?" แอนดี้รู้สึกว่าน้ำตาม้วนลงแก้มของเขาลื่นไถลไปตาม jawline ของเขาก่อนที่จะล้มลงไปกองกับพื้นอย่างเงียบ ๆ สิ่งที่เขาต้องการ? สิ่งที่เขาต้องการอย่างแท้จริง? ทุกอย่างแต่สิ่งที่เขาสมควรได้รับ? ไม่มีอะไรที่มีช่วงเวลาแห่งความเงียบก่อนที่จะเสียงกังวลของมินอูลอยผ่านเป็น "คุณไม่เป็นไร?" "... ใช่" แอนดี้ตอบกลับในขณะที่เขากลับลงไปบนเตียงที่กำลังมองขึ้นไปที่เพดาน "ฉันจะพูดคุยกับคุณในภายหลัง" และเขาแขวนขึ้นก่อนที่มินอูจะพูดอะไรตอบแทนแอนดี้หลับตาน้ำตาเต็มใจของแห้วและความอ่อนแอที่จะไหลได้อย่างอิสระ พรุ่งนี้เขาจะทำงานหนักเป็นพิเศษเพื่อให้แน่ใจว่าสวนจะเสร็จสมบูรณ์ในเวลาที่กำหนด เขาได้ก่อให้เกิดความเศร้าโศกพอที่เอริคอยู่แล้ว ดังนั้นมันเป็นสิ่งที่ถูกต้องที่จะทำเขาจะออกจากเชจูดีออกจากเอริคในการใช้ชีวิตของเขาให้เต็มศักยภาพของเขาไม่ว่ามันจะเจ็บ ..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนของสวนซึ่งอยู่ภายใต้การก่อสร้างคือความยุ่งเหยิง ฉีกหญ้า , pavers เสียพืชแตกที่ก้าน งานวันทั้งหมดถูกทำลาย มันทำให้หัวใจของฉันจมเข้าไปในหลุมของกระเพาะอาหารของเขา . . . . . .

เมื่อ แอนดี้ ได้รับแจ้งว่าเว็บไซต์ถูกทำลาย แอนดี้ก็คิดว่าบางทีไม่เสียพื้นที่ pavers , พืชเรื่องแบบนี้ทำโดยกลุ่มอันธพาล และมองหาเตะขำๆ แต่เขาไม่คิดว่าจะเจอภัยพิบัติ มันเป็นเหมือนใครบางคนจงใจตั้งมาทำลายงานที่แอนดี้และทีมงานของเขาได้ทำอะไร

เด็กหาวิธีแก้เบื่อของพวกเขาไม่ได้ทำ ตอนนี้ มันโหดร้าย .
และแอนดี้ไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกว่าเขาถูกหมายหัว

" อย่าแตะต้อง " เอริค เตือน แอนดี้ ที่เขาเห็น แอนดี้ คุกเข่าลงเพื่อตรวจสอบเพิ่มเติมของความเสียหาย .

แอนดี้จัดการใส่กล้าหน้าและกล่าวว่า " ไม่ควรใช้เวลานานสำหรับผมและเพื่อนๆ เพื่อแก้ไขปัญหานี้ "

อีริคดูไม่ค่อยเชื่อ แต่เขาไม่ได้ พูดอะไรที่เขาโยน เหลือบมองไปรอบ ๆสวน เอริคดูเหมือนจะคิดอะไรสักอย่าง ในหัวของเขา . . . . . .

แล้วตำรวจเข้าร่วมพวกเขาและแอนดี้เดาว่าเขาเป็นหัวหน้าเจ้าหน้าที่ผู้รับผิดชอบ เขาพูดสั้นๆไม่กี่คำ ขณะที่ แอนดี้กับเอริคลุกขึ้น ยืน มอง ไปรอบๆ ทำลายสถานที่กับความรู้สึกกระอักกระอ่วนความอ่อนแอ เอริคต้องรู้สึกแบบนี้ ไม่ เขาไม่ได้รู้สึกแบบนั้น เอริคก็มักจะสามารถบอกได้เมื่อมีบางอย่างรบกวนจิตใจแอนดี้ .

" มันดูเหมือนเป็นเป้าหมายการโจมตี " เจ้าหน้าที่ที่รู้จักกันเป็น คิม ดองวานอธิบาย เอียงศีรษะเล็กน้อยในการเคลื่อนไหวสำหรับพวกเขาที่จะปฏิบัติตามเขา " รถที่ลานจอดรถยังได้รับความเสียหาย " บอกว่าดงวาน .

. . . . . . . รถที่ลานจอดรถ ? ? ? ? ?

แอนดี้รู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้น แต่ไม่ใช่ในทางที่ดี . เหงื่อเย็นเริ่มที่จะฟอร์มบนหน้าผากของเขา เขาได้ส่งลูกน้องไปดังนั้นเพียงรถบรรทุกของเขาควรได้รับซ้าย

เสียงเล็ก ๆในด้านหลังของหัวของเขาให้เหตุผลว่ามันอาจไม่เป็นรถบรรทุกของเขา บางทีมันเป็นของคนอื่น และเขาจัดไว้ที่ เล็ก หวังว่านะ แต่ทันทีที่เขาเห็นความเสียหายรถบรรทุก , ล้อมรอบด้วยเทปตำรวจและตำรวจเครื่องแบบที่โฮปทันที บด .

ใช่มันเป็นรถของเขา . . . . . .

หน้าต่างถูกทุบ ,กระจกหน้ารถแตกละเอียด และยางรถยนต์ เจาะทะลุได้ แต่อะไรที่ทำให้แอนดี้รู้สึกไม่สบายท้องคือความจริงที่ว่าคำ ' ' และ ' ' ทิ้ง ' เป็นรอยที่ด้านข้างของรถ . . .

ตอนนี้เขารู้ว่าเขาเป็นจริงเป้าหมาย

" นี่ของเธอเหรอ ? " ดงวานถามเขาสงสัยสังเกตอุปกรณ์ตกแต่งสวนหลังบ้าน

" ใช่ มันเป็นของฉัน " แอนดี้กล่าวเบาๆ ก้มศีรษะคารวะ

" ผมเห็น " ดองวาน น้ำเสียงเต็มไปด้วยความห่วงใย " ดูเหมือนคุณจะได้รับเป้าหมายเริ่มต้น

แอนดี้ไม่ต้องการดงวาน บอกเขาว่า เขารู้อยู่แล้ว

" จะปลอดภัย เราควรจะวางคุณภายใต้ตำรวจคุ้มกัน " ดงวานบอกว่า ดึงเอาโทรศัพท์ของเขา ดูเหมือนว่าพร้อมที่จะทําให้จําเป็นต้องโทร .

แต่แอนดี้ งับหัวขึ้นมามองดงวาน

" คุณดงวาน ฟัง– "

" ไม่จำเป็น " เอริคก็ interjected น้ำเสียงของเขาหนักแน่นและแน่นอน " เขาจะอยู่ที่นี่ ที่โรงแรม "

" ห๊ะ ? อะไร ? " แอนดี้พูดขณะที่เขาชะงัก หันมาสนใจกับเอริคที่ติดกับเขา เงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความประหลาดใจที่สมบูรณ์

" ไม่ได้– " แอนดี้เริ่มประท้วง แต่เอริคปิดปากเขาด้วยสายตาอันคม ดวงตาที่คมเข้มเหมือนเดิมนั้น

" ฉัน "

แอนดี้ส่ายหน้า " แต่มันจะยุ่งยากเกินไปสำหรับพี่ "

" ไม่ใช่ " เอริคพูดก่อนที่เขาจะกลายเป็นดองวานให้เขาอีก ผมจะคุยกับคุณทีหลัง ' ดู จากนั้นเขาก็คว้า แอนดี้ ด้วยข้อมือและก็เขาจากที่จอดรถ

และแอนดี้สะดุดหลังเขา กว่าเท้าของเขา และคำพูดของเขา " แต่พี่ครับ "