The political practices of the Phil

The political practices of the Philippines have never followed truly democratic or meritocratic principles, but rather oligarchic and patrimonial ones. Max Weber defines the patrimonial state as one where “practically everything depends explicitly upon personal considerations: connections, favors, privileges.” To be more specific, it is the practice of devoting functions of the state to serve private interests. These practices took such forms in the Philippines with programs of “selective expropriation, creation of export monopolies, promotion of favored associates or “cronies,” cheap credit, tax incentives, state licenses, or monopoly privileges” . The decisions of governance were determined by patrimonial connections over merit.

An oligarchy is a condition in which political and economic power is concentrated in a small elite group. The Philippines became an oligarchy from a historical experience of colonialism. Instituting a national state government was inadequate to detract from the power of landowning families who had governed during colonial rule. Under Spanish colonial rule, the Philippines was characterized by a type of feudalism where aristocrats of Spanish lineage (mestizos) controlled large sections of land (haciendas) with indigenous people as laborers. Under American rule, the Philippines first established democratic representational institutions. However, there was no alteration of existing power structures. Like in many other instances of colonialism, the already powerful people were chosen to function as go-betweens for the colonizer and the colonized area. Despite these early democratic institutions, a feudalist structure remained in which mestizo legislators (backed by the Americans) controlled the employment and economic prospects of civilians. Thus, the benefits of growth and the state were seen by only few while much of the population remains in poverty ).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปฏิบัติการทางการเมืองของฟิลิปปินส์ไม่ได้ปฏิบัติตามหลักการประชาธิปไตยอย่างแท้จริง หรือ meritocratic แต่คนค่อนข้าง oligarchic และ patrimonial เวเบอร์ Max กำหนดสถานะ patrimonial เป็นหนึ่ง "จริงทุกอย่างขึ้นอย่างชัดเจนเมื่อพิจารณาส่วนบุคคล: เชื่อมต่อ หอม สิทธิ์. " จะเพิ่มเติม เฉพาะ ได้ปฏิบัติ devoting หน้าที่ของรัฐเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว วิธีเหล่านี้ใช้รูปแบบดังกล่าวประเทศฟิลิปปินส์กับโปรแกรมของ " expropriation เลือก สร้าง monopolies ส่งออก ส่งเสริมสมาคมชื่นชอบหรือ"พระ สินเชื่อราคาถูก ภาษีสิ่งจูงใจ สถานะใบอนุญาต หรือสิทธิ์ผูกขาด " ตัดสินใจการปกครองถูกกำหนด โดยเชื่อมต่อ patrimonial เหนือบุญคณาธิปไตยเป็นเงื่อนไขที่ทางการเมือง และเศรษฐกิจกำลังเข้มข้นในชนชั้นสูงกลุ่มเล็ก ๆ ได้ ฟิลิปปินส์ก็ เป็นคณาธิปไตยจากประสบการณ์ทางประวัติศาสตร์ของลัทธิ จัดระบบการแสวงรัฐแห่งชาติได้ไม่เพียงพอไปเสียจากอำนาจของครอบครัว landowning ที่ได้รับการดูแลระหว่างกฎโคโลเนียล ภายใต้กฎอาณานิคมสเปน ฟิลิปปินส์มีลักษณะตามชนิดของระบบเจ้าขุนมูลนายที่ aristocrats ของคนเชื้อสายสเปน (mestizos) ควบคุมส่วนใหญ่ของแผ่นดิน (haciendas) กับคนพื้นเมืองเป็นแรงของการบุกเบิก ภายใต้ปกครองของสหรัฐอเมริกา ฟิลิปปินส์ก่อตั้งสถาบันประชาธิปไตย representational ก่อน อย่างไรก็ตาม มีไม่เปลี่ยนโครงสร้างอำนาจที่มีอยู่ เช่นในกรณีอื่น ๆ ของลัทธิ คนเรียบร้อยมีประสิทธิภาพถูกเลือกเป็น go-betweens colonizer ที่และบริเวณที่ยึดครอง แม้ มีสถาบันประชาธิปไตยเหล่านี้ก่อน ยังคงเป็นโครงสร้าง feudalist ใน mestizo ที่กรอบนโยบาย (สนับสนุน โดยชาวอเมริกัน) ควบคุมการทำงานและแนวโน้มเศรษฐกิจของพลเรือน ดังนั้น ประโยชน์ของการเจริญเติบโตและรัฐได้เห็นเพียงไม่กี่ขณะอยู่ประชากรความยากจนมาก)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การปฏิบัติทางการเมืองของฟิลิปปินส์ไม่เคยตามหลักการประชาธิปไตยอย่างแท้จริงหรือ meritocratic แต่คนที่ค่อนข้างมีอำนาจและมรดก แม็กซ์เวเบอร์รัฐกำหนดให้เป็นหนึ่งในมรดกที่ "ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการพิจารณาอย่างชัดเจนเมื่อบุคคล:. การเชื่อมต่อ, บุญสิทธิ์" จะเฉพาะเจาะจงมากขึ้นก็คือการปฏิบัติของการยึดมั่นในหน้าที่ของรัฐที่จะให้บริการผลประโยชน์ส่วนตัว วิธีการเหล่านี้เอารูปแบบดังกล่าวในฟิลิปปินส์กับโปรแกรมของ "การเวนคืนเลือกการสร้างการผูกขาดการส่งออกโปรโมชั่นของ บริษัท ร่วมที่ชื่นชอบหรือ" ลูกน้อง "เครดิตถูกแรงจูงใจด้านภาษี, ใบอนุญาตของรัฐหรือสิทธิพิเศษผูกขาด" การตัดสินใจของการกำกับดูแลที่ถูกกำหนดโดยการเชื่อมต่อมรดกมากกว่าบุญ. คณาธิปไตยเป็นภาวะที่อำนาจทางการเมืองและเศรษฐกิจมีความเข้มข้นในกลุ่มชนชั้นนำที่มีขนาดเล็ก ฟิลิปปินส์กลายเป็นคณาธิปไตยจากประสบการณ์ในอดีตของการล่าอาณานิคม การจัดตั้งรัฐบาลของรัฐชาติก็ไม่เพียงพอที่จะเอาออกจากอำนาจของครอบครัว landowning ที่ได้ปกครองในช่วงการปกครองอาณานิคม ภายใต้การปกครองอาณานิคมสเปนฟิลิปปินส์ก็มีลักษณะประเภทของระบบศักดินาที่ขุนนางเชื้อสายสเปน (เมสติซอส) ส่วนใหญ่มาควบคุมที่ดิน (haciendas) กับคนพื้นเมืองเป็นแรงงาน ภายใต้การปกครองของชาวอเมริกันฟิลิปปินส์ก่อตั้งขึ้นครั้งแรกดำเนินการสถาบันประชาธิปไตย แต่มีการเปลี่ยนแปลงของโครงสร้างอำนาจที่มีอยู่ไม่มี เช่นเดียวกับในกรณีอื่น ๆ ของลัทธิล่าอาณานิคมคนที่มีอำนาจอยู่แล้วก็เลือกที่จะทำงานเป็นไป betweens สำหรับเจ้าอาณานิคมและพื้นที่อาณานิคม แม้จะมีสถาบันประชาธิปไตยเหล่านี้ในช่วงต้นโครงสร้าง feudalist ยังคงอยู่ในที่สมาชิกสภานิติบัญญัติลูกครึ่ง (ได้รับการสนับสนุนโดยชาวอเมริกัน) ควบคุมการจ้างงานและแนวโน้มเศรษฐกิจของพลเรือน ดังนั้นประโยชน์ของการเจริญเติบโตและรัฐได้เห็นโดยไม่กี่เท่านั้นในขณะที่มากของประชากรยังคงอยู่ในความยากจน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การปฏิบัติทางการเมืองของฟิลิปปินส์ ไม่เคยตามหลักประชาธิปไตยอย่างแท้จริง หรือผู้ประสบสำเร็จด้วยตนเอง แต่ oligarchic และค้นหาคน แม็กซ์ เวเบอร์นิยามรัฐค้นหาหนึ่งที่ " เกือบทุกอย่างขึ้นอย่างชัดเจนเมื่อพิจารณาส่วนบุคคล : การเชื่อมต่อ , บุญสิทธิ์ " ที่จะเฉพาะเจาะจงมากขึ้นเป็นการทุ่มเทการทำงานของรัฐที่จะให้บริการผลประโยชน์ส่วนตัว วิธีการเหล่านี้ใช้รูปแบบดังกล่าวในฟิลิปปินส์ กับโปรแกรม " การเวนคืน การสร้างการผูกขาดของการส่งออก ส่งเสริมโปรด ผู้ร่วมงานหรือ " เพื่อนสนิท " ราคาถูกสินเชื่อ , สิทธิประโยชน์ทางภาษี , ใบอนุญาตของรัฐหรือผูกขาดสิทธิ์ "การตัดสินใจในการปกครอง ซึ่งการเชื่อมต่อมรดกกว่าบุญ

เป็นคณาธิปไตยเป็นภาวะที่เศรษฐกิจและการเมืองกำลังเข้มข้นในขนาดเล็กยอดกลุ่ม ฟิลิปปินส์เป็นคณาธิปไตย จากประสบการณ์ทางประวัติศาสตร์ของการล่าอาณานิคมจัดตั้งรัฐบาลแห่งชาติยังไม่เพียงพอที่จะยกเลิกจากพลังของ landowning ครอบครัวที่ควบคุมในระหว่างการปกครองอาณานิคม ภายใต้การปกครองอาณานิคมสเปน ฟิลิปปินส์มีลักษณะชนิดของระบบศักดินาที่ขุนนางของเชื้อสายสเปน ( เมสติโซ ) ควบคุมขนาดใหญ่ในส่วนของที่ดิน ( บ้านไร่ ) กับคนพื้นเมือง เช่น รับจ้าง ภายใต้การปกครองของสหรัฐอเมริกาฟิลิปปินส์แรกก่อตั้งสถาบันตัวแทนประชาธิปไตย อย่างไรก็ตาม ยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างอำนาจที่มีอยู่ เช่น ในกรณีอื่น ๆหลายกลุ่ม ประชาชนมีอำนาจอยู่แล้ว ถูกเลือกให้เป็นสื่อกลางไประหว่างสำหรับ colonizer และยึดครองพื้นที่ แม้เหล่านี้ก่อนประชาธิปไตย สถาบันโครงสร้าง feudalist ยังคงอยู่ในสภานิติบัญญัติซึ่งเลือดผสม ( ได้รับการสนับสนุนโดยชาวอเมริกัน ) ควบคุมการจ้างงานและโอกาสทางเศรษฐกิจของประชาชน ดังนั้นประโยชน์ของการเติบโตและรัฐได้เห็นเพียงไม่กี่ในขณะที่มากของประชากรยังคงอยู่ในความยากจน )