and one of its uses, which has beco

and one of its uses, which has become important in recent years, isto use its value to quantify the implicit transfer of water betweenthe countries through the international trade in agricultural prod-ucts (Fader et al., 2010; Deng et al., 2015). Sun et al. (2013) indicatedthat very few studies distinguish between green and blue water inVW, and clearly show the difference: green water is the “rainwaterconsumed during the crop production process”, and blue water isdefined as “surface or ground water consumed in crop production”(Hoekstra and Chapagain, 2007). Deng et al. (2015) pointed out thatthe agricultural sector has the lowest water use efficiency. So, thesearch for alternatives to increase water use efficiency and reducethe VW used in agricultural crops is of increasing importance.An alternative to improve the management of agricultural wateris to measure soil moisture tension using tensiometers, and usetheir value as an indicator of the most appropriate moment forcrops irrigation (Richards, 1960; Gaudin et al., 1998; Rapanoelinaet al., 1999). This methodology has the advantage that meteorolog-ical data is not necessary, information on the water consumptionby crops is not required, a detailed monitoring of the soil mois-ture content is not necessary, and the reading of tensiometers isvery easy. Moisture tension is one of the main components of totalwater potential in the soil, and therefore is involved in definingthe hydraulic gradient within the soil profile. The latter, combinedwith the soil hydraulic conductivity, allows calculating the magni-tude of soil-water flow to the roots through Darcy-Buckingham’slaw (Rapanoelina et al., 1999; Gaudin and Rapanoelina, 2003).Although the use of tensiometers to plan the implementationof the irrigation water in crops, is a practice that, according toHodnett et al. (1990) has begun since the late 1940s, and recentlyis a methodology that has been increasingly used in several crops,experimental works in sugar cane like the one described hereinare very scarce. Two of the early works in this field of knowledge,for sugarcane irrigated by furrows, were those of Clements (1950)and Waterhouse and Clements (1954). More recently, Hodnettet al. (1990) conducted one of the first works in which drip irri-gation was evaluated. Wiedenfeld (2004) compared the use oftensiometers and a water balance method via estimates of cropevapotranspiration by using crop coefficients and “pan factors”, toplan the implementation of irrigation in the crop. Besides the workof Hodnett et al. (1990) and Wiedenfeld (2004), there has beenvery few works where tensiometers have been used to define themoment of irrigation in sugarcane; one interesting study (Gaudinet al., 1998; Rapanoelina et al., 1999) has been carried out in thewest of Madagascar (Morondava region) with six arrays of ten-siometers to map the water potential in row and inter-row of adeep sandy loam soil. In this case, the previous acquisition of the soilhydraulic conductivity enables analysis of potential maps through-out an entire year (Gaudin and Rapanoelina, 2003). Although intheir work they defined the soil water potentials to be used as indi-cators of the beginning of irrigation in sugarcane (from −400 to−600 hPa in a sandy loam soil), the authors did not indicate the yieldobtained in the crop, because their objective was to manage irri-gation in order to avoid water losses by percolation below the rootsystem of sugarcane, rather than relating tensiometric values withcrop yield. Therefore, and considering that the use of tensiome-ters is becoming more common in many crops for planning theimplementation of irrigation (Kang et al., 2004; Orozco-Romero andPérez-Zamora, 2006; Wang et al., 2007; Rivera-Hernández et al.,2009; Rivera-Hernández et al., 2010; Sudhir-Yadav et al., 2011;Mahajan et al., 2012; Carli et al., 2014; Carrillo-Ávila et al., 2015), thepresent study aimed to contribute to generate recommendationsfor irrigating sugarcane, by complementing the results previouslyobtained in other studies. So, the main objective of this study wasto evaluate the effect of the soil water tension as indicator of the beginning of irrigation, on growth and yield, as well as on the wateruse efficiency and the virtual water values of sugar cane.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

และหนึ่งในการใช้งาน ซึ่งได้กลายเป็นสิ่งที่สำคัญในปี isto ใช้ค่าการวัดปริมาณการโอนย้ายโดยนัยของประเทศ betweenthe น้ำผ่านทางการค้าระหว่างประเทศในทางการเกษตรผลิตภัณฑ์ ucts (สไซน์ et al. 2010 เตง et al. 2015) Sun et al. (2013) indicatedthat การศึกษากี่แยกระหว่างสีเขียวและสีน้ำเงินน้ำ inVW และแสดงความแตกต่างอย่างชัดเจน: เป็นน้ำสีเขียว "rainwaterconsumed ระหว่างกระบวนการผลิตพืช" และ isdefined น้ำสีน้ำเงินเป็น "พื้นดิน หรือผิวน้ำใช้ในการผลิตพืช" (Hoekstra และ Chapagain, 2007) เตง et al. (2015) ชี้ให้เห็นว่า ภาคการเกษตรมีประสิทธิภาพการใช้น้ำต่ำสุด ดังนั้น thesearch หาทางเลือกเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการใช้น้ำและ reducethe VW ใช้ในพืชผลทางการเกษตรมีความสำคัญมากขึ้น ทางเลือกในการปรับปรุงการจัดการของเกษตร wateris วัดแรงดึงความชื้นดินโดยใช้ tensiometers และ usetheir ค่าเป็นตัวบ่งชี้ของชลประทาน forcrops ช่วงเวลาที่เหมาะสม (ริชาร์ด 1960 Gaudin et al. 1998 Rapanoelinaet al. 1999) วิธีการนี้มีประโยชน์ข้อมูล meteorolog ical นั้นไม่จำเป็น ข้อมูลเกี่ยวกับพืช consumptionby น้ำไม่จำเป็น ตรวจสอบรายละเอียดของเนื้อหา mois ture ดินไม่จำเป็น และ isvery tensiometers ที่ง่ายต่อการอ่าน แรงดันความชื้นเป็นส่วนประกอบหลักของ totalwater อาจเกิดขึ้นในดินอย่างใดอย่างหนึ่ง และดังนั้น จึงเกี่ยวข้องภายในโพรไฟล์ดินลาดไฮดรอลิก definingthe Combinedwith หลัง ดินนำไฮดรอลิก ช่วยให้การคำนวณ tude magni ของดินน้ำไหลไปรากผ่านไซส์-Buckingham'slaw (Rapanoelina et al. 1999 Gaudin และ Rapanoelina, 2003) แม้ว่าการใช้ tensiometers ในการวางแผน implementationof น้ำชลประทานในพืช เป็น ตาม toHodnett et al. (1990) ได้เริ่มขึ้นตั้งแต่ปลายปี 1940 และ recentlyis วิธีการที่มีการใช้มากขึ้นในหลายพืช ทดลองทำงานในอ้อยเหมือน hereinare อธิบายหนึ่งหายากมาก สองงานแรกในรู้ สำหรับอ้อยชลประทาน โดยสวย คนเหล่านั้นเคลเมนท์ (1950) และคิงทาวน์ และเคลเมนท์ (1954) เมื่อเร็ว ๆ นี้ ถูกประเมิน Hodnettet al. (1990) ดำเนินการหนึ่งในการทำงานที่แรกที่หยด irri-gation Wiedenfeld (2004) เมื่อเทียบกับการใช้ oftensiometers และวิธีสมดุลน้ำผ่านประเมินของ cropevapotranspiration โดยใช้ค่าสัมประสิทธิ์พืชและ "แพนปัจจัย" toplan การใช้งานการชลประทานในการเพาะปลูก นอกจากนี้ workof Hodnett et al. (1990) และ Wiedenfeld (2004), มี beenvery ไม่กี่งานที่มีการใช้ tensiometers เพื่อกำหนด themoment ของชลประทานในอ้อย น่าสนใจศึกษา (Gaudinet al. 1998 Rapanoelina et al. 1999) ที่ดำเนินการใน thewest ของมาดากัสการ์ (ภาคโมรอนดาวา) กับอาร์เรย์ที่หกของ siometers สิบแมปน้ำอาจเกิดขึ้นในแถวและระหว่างแถวของดินทราย loam adeep ในกรณีนี้ การซื้อก่อนหน้าของการนำ soilhydraulic ช่วยวิเคราะห์ศักยภาพแผนที่ผ่านเอาท์ มีตลอดทั้งปี (Gaudin และ Rapanoelina, 2003) แม้ว่า intheir ทำงานที่พวกเขากำหนดดินน้ำศักยภาพที่จะใช้เป็นหม่า-cators ของจุดเริ่มต้นของการรดน้ำในอ้อย (จาก −400 พะ to−600 ในดินที่เป็นทราย loam), ผู้เขียนไม่ได้ระบุ yieldobtained ในพืช เนื่องจากวัตถุประสงค์ของการ จัดการ irri gation เพื่อหลีกเลี่ยงการสูญเสียน้ำ โดย percolation rootsystem ด้านล่างของอ้อย มากกว่าผลตอบแทน withcrop tensiometric ค่าที่เกี่ยวข้อง ดังนั้น และ พิจารณาที่การใช้ tensiome ters กลายเป็นพบมากในพืชหลากหลายชนิดสำหรับ theimplementation การวางแผนการชลประทาน (Kang et al. 2004 Orozco-โรเมโร andPérez-ซาโมรา 2006 วัง et al. 2007 รีเบราเอร์ et al. 2009 รีเบราเอร์ et al. 2010 Sudhir Yadav et al. 2011 Mahajan et al. 2012 ไม่ยอม et al. 2014 Carrillo-Ávila et al. 2015), thepresent ศึกษามีวัตถุประสงค์เพื่อนำไปสู่การสร้าง recommendationsfor ภาพอ้อย โดยเมี่ยง previouslyobtained ผลลัพธ์ในการศึกษาอื่น ๆ ดังนั้น วัตถุประสงค์หลักของ wasto นี้ศึกษาประเมินผลกระทบของความตึงของน้ำดินเป็นสัญลักษณ์ของจุดเริ่มต้นของชลประทาน เจริญเติบโตและผลผลิต ตลอดจนประสิทธิภาพ wateruse และค่าเสมือนน้ำอ้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และเป็นหนึ่งในการใช้งานซึ่งได้กลายเป็นสิ่งสำคัญในปีที่ผ่าน isto ใช้ค่าของปริมาณการโอนโดยนัยของน้ำ betweenthe ประเทศผ่านการค้าระหว่างประเทศในการเกษตรแยง-ucts (เฟดเดอร์ et al, 2010;. เติ้ง et al, 2015. ) Sun et al, (2013) indicatedthat การศึกษาน้อยมากความแตกต่างระหว่างสีเขียวและสีน้ำเงิน inVW น้ำชัดเจนและแสดงความแตกต่าง: น้ำสีเขียวคือ "rainwaterconsumed ในระหว่างขั้นตอนการผลิตพืช" และน้ำทะเลสีฟ้า isdefined เป็น "ผิวดินหรือพื้นน้ำบริโภคในการผลิตพืช" ( Hoekstra และ Chapagain 2007) เติ้ง, et al (2015) ชี้ให้เห็นว่าวัสดุภาคการเกษตรมีประสิทธิภาพการใช้น้ำต่ำสุด ดังนั้น thesearch หาทางเลือกในการเพิ่มประสิทธิภาพการใช้น้ำและช่วยลด VW ใช้ในพืชผลทางการเกษตรเป็นของการเพิ่มทางเลือก importance.An เพื่อปรับปรุงการจัดการ wateris การเกษตรในการวัดความตึงเครียดความชื้นในดินโดยใช้ tensiometers และความคุ้มค่า usetheir เป็นตัวบ่งชี้ช่วงเวลาที่เหมาะสมที่สุด forcrops ชลประทาน (ริชาร์ด 1960; Gaudin et al, 1998;.. Rap​​anoelinaet อัล, 1999) วิธีนี้มีประโยชน์ว่าข้อมูล meteorolog-iCal ไม่จำเป็นต้องมีข้อมูลเกี่ยวกับพืชน้ำ consumptionby ไม่จำเป็นต้องมีการตรวจสอบรายละเอียดของเนื้อหา Mois-ture ดินที่ไม่จำเป็นและการอ่านของ tensiometers isvery ง่าย ความตึงเครียดความชื้นเป็นหนึ่งในองค์ประกอบหลักของศักยภาพ totalwater ในดินและดังนั้นจึงมีส่วนร่วมในการไล่ระดับสีไฮดรอลิ definingthe ภายในโปรไฟล์ดิน หลังร่วมกับการใช้ดินการนำไฮโดรลิกที่ช่วยให้การคำนวณ Magni-tude ของการไหลของดินน้ำไปที่รากผ่าน Darcy-Buckingham'slaw (Rapanoelina et al, 1999;. Gaudin และ Rapanoelina, 2003) .Although ใช้ tensiometers ไป วางแผน implementationof น้ำชลประทานในพืชคือการปฏิบัติที่ตาม toHodnett et al, (1990) ได้เริ่มขึ้นตั้งแต่ช่วงปลายปี 1940 และ recentlyis วิธีการที่มีการใช้มากขึ้นในพืชหลายงานทดลองในอ้อยอย่างหนึ่งที่อธิบาย hereinare ที่หายากมาก สองงานแรกในด้านของความรู้นี้อ้อยชลประทานโดยร่อง, เหล่านั้นเคลเมนท์ (1950) และวอเตอร์เฮาส์และเคลเมนท์ (1954) เมื่อเร็ว ๆ นี้ Hodnettet อัล (1990) ดำเนินการหนึ่งในผลงานแรกที่หยด IRRI-gation ถูกประเมิน Wiedenfeld (2004) เมื่อเทียบ oftensiometers การใช้งานและวิธีการที่สมดุลของน้ำผ่านการประมาณการของ cropevapotranspiration โดยใช้ค่าสัมประสิทธิ์พืชและ "ปัจจัยกระทะ" toplan การดำเนินงานของชลประทานในพืช นอกจาก workof Hodnett et al, (1990) และ Wiedenfeld (2004) ได้มีไม่กี่งานที่ beenvery tensiometers ได้ถูกนำมาใช้ในการกำหนด themoment ของชลประทานในอ้อย การศึกษาหนึ่งที่น่าสนใจ (Gaudinet อัล 1998;.. Rap​​anoelina, et al, 1999) ได้รับการดำเนินการใน thewest ของมาดากัสการ์ (ภูมิภาค Morondava) หกอาร์เรย์ของสิบ siometers เพื่อทำแผนที่ศักยภาพน้ำในแถวและระหว่างแถวของ adeep ทราย ดินร่วน ในกรณีนี้การได้มาก่อนหน้าของการนำ soilhydraulic ทำให้ผลการวิเคราะห์ศักยภาพของแผนที่ผ่านออกตลอดทั้งปี (Gaudin และ Rapanoelina, 2003) แม้ว่า intheir ทำงานที่พวกเขากำหนดศักยภาพของน้ำในดินเพื่อใช้เป็น indi-cators จุดเริ่มต้นของการชลประทานในอ้อย (จาก -400 เพื่อ-600 hPa ในดินดินร่วนปนทราย) ผู้เขียนไม่ได้ระบุ yieldobtained ในการเพาะปลูกเพราะ วัตถุประสงค์ของพวกเขาคือการจัดการ IRRI-gation เพื่อหลีกเลี่ยงการสูญเสียน้ำจากด้านล่างซึม rootsystem อ้อยมากกว่าที่เกี่ยวข้องกับค่า tensiometric withcrop ผลผลิต ดังนั้นและพิจารณาว่าการใช้ tensiome-ters จะกลายเป็นที่พบมากในพืชหลายสำหรับการวางแผน theimplementation ของชลประทาน (Kang et al, 2004;. รอสโก-Romero andPérez-ซาโมรา 2006 วัง et al, 2007;. ริเวร่า-Hernández et al, 2009;. ริเวร่า-Hernández et al, 2010;. Sudhir-ดัฟ et al, 2011;. จัน et al, 2012;. Carli et al, 2014;. Carrillo-Ávila et al, 2015) การศึกษา thepresent. มีวัตถุประสงค์เพื่อนำไปสู่​​การสร้าง recommendationsfor น้ำอ้อยโดยการพึ่งพาผล previouslyobtained ในการศึกษาอื่น ๆ ดังนั้นวัตถุประสงค์หลักของการศึกษาครั้งนี้ wasto ประเมินผลกระทบของความตึงเครียดของน้ำในดินเป็นตัวบ่งชี้ของการเริ่มต้นของชลประทานที่การเจริญเติบโตและผลผลิตเช่นเดียวกับประสิทธิภาพ wateruse และค่าน้ำเสมือนจริงของอ้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และหนึ่งในการใช้ ซึ่งได้กลายเป็นที่สำคัญในปีที่ผ่านมา เพื่อใช้เป็นค่าปริมาณการถ่ายโอนนัยของน้ำระหว่างประเทศผ่านการค้าระหว่างประเทศในการแยง ucts การเกษตร ( เฟดเดอร์ et al . , 2010 ; เติ้ง et al . , 2015 ) ซัน และคณะ ( 2013 ) ว่า มีการศึกษาน้อยมาก invw แยกแยะระหว่างสีเขียวและน้ำทะเลสีฟ้าและชัดเจนแสดงความแตกต่าง : น้ำสีเขียว คือ " rainwaterconsumed ในระหว่างกระบวนการผลิตพืช และน้ำสีฟ้า isdefined " หรือน้ำผิวดินที่ใช้ในการผลิตพืช " ( hoekstra และ chapagain , 2007 ) เติ้ง et al . ( 2015 ) ชี้ให้เห็นว่า ภาคการเกษตร ได้ค่าประสิทธิภาพการใช้น้ำ . ดังนั้น ในการค้นหาคำตอบทางเลือกใหม่เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการใช้น้ำและลด VW ใช้ในพืชผลทางการเกษตรมีความสำคัญมากขึ้น ทางเลือกเพื่อปรับปรุงการจัดการของ wateris เกษตรเพื่อวัดแรงดึงความชื้นในดินโดยใช้ค่าแสดงผลเป็นความสูงของลำ และใช้เป็นตัวชี้วัดที่เหมาะสมที่สุดขณะนี้ forcrops ชลประทาน ( ริชาร์ด 1960 ; gaudin et al . , 1998 ; rapanoelinaet al . , 1999 ) วิธีการนี้มีข้อดีที่ meteorolog เกี่ยวกับข้อมูลที่ไม่ถูกต้อง ข้อมูลเกี่ยวกับน้ำ consumptionby พืชไม่จําเป็นต้องมีการตรวจสอบรายละเอียดของเดือนดินจริง เนื้อหาไม่จําเป็น และแสดงผลเป็นความสูงของลำและอ่านง่าย แรงดึงความชื้นในเป็นหนึ่งในองค์ประกอบหลักของศักยภาพ totalwater ในดิน จึงมีส่วนร่วมในการ definingthe ไฮดรอลิภายในโปรไฟล์ดิน หลัง ทุกดินการนำชลศาสตร์ ให้คำนวณการไหลของน้ำในดินเพื่อ tude มกนีรากผ่าน darcy-buckingham"slaw ( rapanoelina et al . , 1999 ; gaudin และ rapanoelina , 2003 ) แม้ว่าการแสดงผลเป็นความสูงของลำเพื่อวางแผนพัฒนาชลประทานน้ำในพืช คือ การปฏิบัติตาม tohodnett et al . ( 1990 ) ได้เริ่มขึ้นตั้งแต่ปลายทศวรรษที่ 1940 และ recentlyis วิธีการที่ถูกใช้มากขึ้นในพืชหลายชนิด ทดลองทำงานในอ้อย เหมือนที่อธิบาย hereinare ขาดแคลนมาก สองของงานในสาขานี้ของความรู้ ผลผลิตอ้อยในกลุ่มคลี , ( 1950 ) และ คลีโอ ( 1954 ) เมื่อเร็วๆ นี้ hodnettet อัล ( 1990 ) และหนึ่งในงานแรกที่หยด IRRI gation ถูกประเมิน wiedenfeld ( 2004 ) เมื่อเปรียบเทียบการใช้ oftensiometers และสมดุลน้ำวิธีผ่านการประเมิน cropevapotranspiration โดยใช้ค่าสัมประสิทธิ์พืชและ " ปัจจัย " แพน toplan ใช้น้ำในการเพาะปลูก นอกจาก workof hodnett et al . ( 1990 ) และ wiedenfeld ( 2004 ) มี beenvery ทำงานไม่กี่ที่แสดงผลเป็นความสูงของลำได้ถูกใช้เพื่อกำหนด themoment การเพาะปลูกอ้อย การศึกษาหนึ่งที่น่าสนใจ ( gaudinet al . , 1998 ; rapanoelina et al . , 1999 ) มีวัตถุประสงค์ใน thewest ของมาดากัสการ์ ( โมรอนดาวา เขต 6 ) กับ อาร์เรย์ของ สิบ siometers แผนที่ น้ำที่อาจเกิดขึ้นในแถวและระหว่างแถวของ adeep ดินร่วนปนทราย . ในกรณีนี้ ซึ่งก่อนหน้านี้ของการนำ soilhydraulic ช่วยวิเคราะห์แผนที่ศักยภาพตลอดทั้งปี ( gaudin และ rapanoelina , 2003 ) แม้ว่าในการปฏิบัติงาน พวกเขากำหนดดินน้ำ ศักยภาพในการใช้เป็น Indi cators ของจุดเริ่มต้นของการชลประทานในอ้อย ( จาก 400 ถึง 600 −− HPA ในดินร่วนทราย ) , ผู้เขียนไม่ได้ระบุ yieldobtained ในการเพาะปลูก เพราะเป้าหมายของพวกเขาคือการจัดการ IRRI gation เพื่อหลีกเลี่ยงการสูญเสียน้ำจากการรั่วซึมของด้านล่าง rootsystem อ้อยมากกว่า tensiometric ค่า withcrop เกี่ยวกับผลผลิต ดังนั้น และพิจารณาว่า การใช้ tensiome ters เป็นพบมากในพืชหลายการดำเนินงานการวางแผนชลประทาน ( คัง et al . , 2004 ; โอรอซโค โรเมโร andp éเรซ ซาโมร่า , 2006 ; Wang et al . , 2007 ; ริเวร่า เอร์นันเดซ . kgm ndez et al . , 2009 ; ริเวร่า เอร์นันเดซ . kgm ndez et al . , 2010 ; ตลอดจน yadav et al . , 2011 ; mahajan et al . , 2012 ; Carli et al . , 2014 ; คามิโล - spain provinces . kgm et al . , 2015 ) จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อสนับสนุนการสร้าง recommendationsfor irrigating อ้อย โดยการพึ่งพาอาศัย previouslyobtained ในผลการศึกษาอื่น ๆ ดังนั้น วัตถุประสงค์หลักของการศึกษานี้คือ เพื่อศึกษาผลของน้ำในดินเป็นตัวบ่งชี้ของภาวะเริ่มต้นของการชลประทานต่อการเจริญเติบโต ผลผลิต และเช่นเดียวกับที่ wateruse ประสิทธิภาพและเสมือนน้ำค่าของอ้อย