Liu Meng and Xiao Ning looked at th

Liu Meng and Xiao Ning looked at this young man with shocked expressions, but Bai Yunfei frowned slightly. He cast a look at him and continued to keep his head lowered, looking at the meal on the table, his eyes glittering slightly.

“He he, young girl, are you willing to go for a stroll with me in the city? You see, the silent guy next to you, at first sight I already know that he’s weak and powerless. Don’t care about him anymore. Just go with me!” This young man’s arrogance and directness were somewhat unbearable, but he said these words as if they were right and fair. It looked like he was normally accustomed to being this arrogant and, moreover, successful being arrogant.

For no reason, a feeling of agitation suddenly surged in Bai Yunfei’s heart. Not even he himself knew why he was like this. In the blink of an eye, the agitation turned into fury, which clogged his mind, making it extremely unbearable for him.

He suddenly lifted his head. A rare hint of ruthlessness had unexpectedly shown up on his face, and he stared at this young man with an ice-cold expression.

“Get lost!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมงหลิวและเสี่ยวหนิงมองหนุ่มคนนี้ ด้วยหรือ แต่ Bai Yunfei frowned เล็กน้อย เขาโยนดูเขา และยังคงรักษาหัวของเขาลดลง มองอาหารบนโต๊ะ ตาแวววาวเล็กน้อย"เขาเขา หนุ่มสาว คุณยินดีที่จะไปเดินเล่นกับผมในเมือง คุณ เห็น คนถัดจากคุณเงียบ แรกพบ ผมแล้วรู้ว่า พระองค์อ่อนแอ และไม่มีอำนาจ ไม่ใส่ใจเขาอีกต่อไป ไปกับฉัน" หนุ่มคนนี้หยิ่งและตรงไปตรงมาก็ค่อนข้างทนไม่ได้ แต่เขากล่าวว่า คำเหล่านี้ก็เหมาะสม และเป็นธรรม มันดูเหมือนปกติคุ้นเคยกับการถูกนี้หยิ่ง และ นอกจาก นี้ หยิ่งกำลังประสบความสำเร็จไม่มีเหตุผล ความรู้สึกของความปั่นป่วนก็เพิ่มขึ้นในหัวใจไบ Yunfei ไม่แม้แต่ตัวเขาเองรู้ว่าเขามาเช่นนี้ ในพริบตา ความปั่นป่วนที่กลายเป็นความโกรธ ที่อุดตันใจ ทำให้มันทนไม่ได้มากสำหรับเขาเขาก็ยกศีรษะของเขา แนะนำ ruthlessness หายากโดยไม่คาดคิดก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา และเขาจ้องไปที่หนุ่มคนนี้กับนิพจน์ฉ่ำ"ได้หายไป"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลิวเสี่ยวเม้งและหนิงมองไปที่ชายหนุ่มคนนี้ที่มีการแสดงออกตกใจ แต่ตากใบ Yunfei ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาหล่อดูที่เขาและต่อเนื่องเพื่อให้หัวของเขาลดลงมองอาหารบนโต๊ะตาของเขาแวววาวเล็กน้อย. "เขาเขาเด็กสาวที่คุณยินดีที่จะไปเดินเล่นกับฉันในเมืองหรือไม่? คุณจะเห็นคนเงียบต่อไปกับคุณตั้งแต่แรกเห็นผมรู้อยู่แล้วว่าเขาเป็นคนที่อ่อนแอและไม่มีอำนาจ ไม่สนใจเกี่ยวกับเขาอีกต่อไป เพียงแค่ไปกับฉัน! "หยิ่งนี้ชายหนุ่มและตรงไปตรงมาค่อนข้างทนไม่ได้ แต่เขาบอกว่าคำพูดเหล่านี้ราวกับว่าพวกเขาถูกต้องและเป็นธรรม มันดูเหมือนเขาเป็นปกติที่คุ้นเคยกับการเป็นนี้หยิ่งและยิ่งไปกว่านั้นประสบความสำเร็จเป็นหยิ่ง. ไม่มีเหตุผล, ความรู้สึกของความปั่นป่วนจู่ ๆ ก็ปรับตัวเพิ่มขึ้นในหัวใจของใบ Yunfei ไม่ได้แม้แต่ตัวเขาเองก็รู้ว่าทำไมเขาถึงเป็นเช่นนี้ ในพริบตาปั่นป่วนกลายเป็นความโกรธซึ่งอุดตันใจของเขาทำให้มันทนไม่ได้มากสำหรับเขา. ทันใดนั้นเขาก็ยกศีรษะของเขา คำแนะนำที่หายากของความเหี้ยมโหดได้แสดงให้เห็นอย่างไม่คาดคิดขึ้นมาบนใบหน้าของเขาและเขาจ้องมองมาที่ชายหนุ่มคนนี้ด้วยการแสดงออกเย็น. "ได้หายไป!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลิว เมิ่งเสี่ยวหนิงมองชายหนุ่มด้วยสีหน้าตกใจ แต่ไป๋ yunfei ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาโยนมองเขาและยังคงเก็บหัวของเขาลง มองอาหารบนโต๊ะ ดวงตาของเขาแวววาวเล็กน้อย" เขา สาวน้อย คุณยินดีที่จะไปเดินเล่นกับผมในเมือง ? คุณเห็น เงียบ ข้างกายคุณ ครั้งแรกที่เห็น ผมรู้ว่าเขาอ่อนแอ และไร้อำนาจ ไม่สนใจเขาอีกต่อไป แค่ไปกับฉัน ! " ความหยิ่งของชายหนุ่มมีความเด็ดขาดและเหลือทน แต่เขาพูดว่า ถ้ามันถูกต้อง และยุติธรรม ดูเหมือนว่าเขาเป็นปกติเคยชินกับการหยิ่งและ นอกจาก ประสบความสำเร็จ ความยโสไม่มีเหตุผล ความรู้สึกปั่นป่วนก็เพิ่มขึ้นในใจของไป๋ yunfei . ไม่ แม้แต่ตัวเขาเองก็รู้ว่าทำไมเขาถึงเป็นแบบนี้ ในชั่วพริบตาที่ปั่นป่วนกลายเป็นเกรี้ยวกราด ซึ่งอุดตันจิตใจของเขาทำให้มันมากเหลือทนสำหรับเขาจู่ๆ เขาก็ยกหัวขึ้น คำใบ้ที่หายากของความโหดได้ก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา เขาจ้องมองไปที่ชายหนุ่มด้วยสีหน้าเย็นๆ ." ไปให้พ้น ! "