Until the words “I long for you” “I

Until the words “I long for you” “I miss you” “Take care” loses its color
As if the long-time memories are like a Polaroid picture
You remain in a corner of my heart

Until I start to long for the words “I’m sorry” “I was wrong” “Forgive me”
I always think of the times I spent with you, always regretting and longing for them
When I run into you sometimes, my breath stops

When we can be able to exchange warm greetings
With a smile, as we ask about each other?
When? When? When can we?

When I pace back and forth on the street we used to walk together
Our little memories seem like they’re saying hello to me
My cries rise to the edge of my neck, my breath stops

When we can be able to exchange warm greetings
With a smile, as we ask about each other?
When? When? When can we?

I’m just lonely right now, and we used to be happy
When will I be able to stand in front of you, smiling as if nothing’s wrong?
When can we be able to say hello, as we lock eyes, with smiles?
If we can do that, I want to wait even if it’s like this

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จนคำว่า "ผมลองให้คุณ" "คิดถึง" "ดูแล" สูญเสียสีว่าเป็นความทรงจำนานเหมือนรูป Polaroidคุณอยู่ในมุมของหัวใจจนกระทั่งผมเริ่มยาวสำหรับคำว่า "ผมเสียใจ" "ผมไม่ถูกต้อง" "ยกโทษให้ฉัน"ผมคิดว่า เสมอเวลาที่ฉันใช้เวลากับคุณ regretting และลิ้นสำหรับพวกเขาเสมอเมื่อฉันทำงานเป็นคุณบาง หยุดลมหายใจของฉันเมื่อเราสามารถจะแลกเปลี่ยนคำทักทายที่อบอุ่นดี เราขอเกี่ยวกับแต่ละอื่น ๆเมื่อ เมื่อ เมื่อสามารถเราเมื่อฉันก้าวไปบนถนนเราใช้เดินกันความทรงจำของเราน้อยเหมือนพวกเขากำลังพูดว่า สวัสดีฉันเสียงร้องของฉันขึ้นไปขอบของคอของฉัน ของฉันหยุดลมหายใจเมื่อเราสามารถจะแลกเปลี่ยนคำทักทายที่อบอุ่นดี เราขอเกี่ยวกับแต่ละอื่น ๆเมื่อ เมื่อ เมื่อสามารถเราฉันเพียงแค่เหงาขณะนี้ และเราใช้เพื่อให้มีความสุขเมื่อฉันจะยืนหน้าคุณ ยิ้มประหนึ่งว่าสิ่งใดผิดปกติหรือไม่เมื่อเราสามารถได้ว่า สวัสดี เราล็อคตา มีรอยยิ้มถ้าเราสามารถทำเช่นนั้น ต้องรอแม้ว่าจะเป็นเช่นนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จนกระทั่งคำว่า "ผมยาวสำหรับคุณ" "ฉันคิดถึงคุณ" "ดูแล" สูญเสียสีของมันถ้าเป็นความทรงจำที่เป็นเวลานานเป็นเหมือนภาพโพลารอยด์ที่คุณยังคงอยู่ในมุมหนึ่งของหัวใจของฉันจนกว่าฉันจะเริ่มต้นที่จะนานสำหรับคำว่า" ฉันขอโทษ "" ผมผิด "" ยกโทษให้ฉัน "ฉันเคยคิดว่าครั้งที่ผมใช้เวลากับคุณเสมอเสียใจและความปรารถนาสำหรับพวกเขาเมื่อฉันวิ่งเข้ามาในบางครั้งคุณ, ลมหายใจของฉันจะหยุดเมื่อเราจะสามารถที่จะแลกเปลี่ยนคำทักทายที่อบอุ่นด้วยรอยยิ้มที่เราถามเกี่ยวกับแต่ละอื่น ๆเมื่อไหร่? เมื่อ? เมื่อเราสามารถ? เมื่อผมก้าวไปมาบนถนนที่เราใช้ในการเดินไปด้วยกันความทรงจำเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเราดูเหมือนพวกเขากำลังจะบอกว่าสวัสดีกับฉันเสียงร้องของฉันเพิ่มขึ้นไปที่ขอบของคอของฉัน, ลมหายใจของฉันจะหยุดเมื่อเราจะสามารถแลกเปลี่ยนทักทายอย่างอบอุ่นด้วยรอยยิ้มที่เราถามเกี่ยวกับแต่ละอื่นๆเมื่อไหร่? เมื่อ? เมื่อเราสามารถ? ฉันเหงาเพียงในขณะนี้และที่เราใช้จะมีความสุขเมื่อฉันจะสามารถที่จะยืนอยู่ในหน้าของคุณยิ้มเหมือนไม่มีอะไรผิดปกติ? เมื่อเราจะสามารถทักทายที่เราล็อคตา ด้วยรอยยิ้ม? ถ้าเราสามารถทำสิ่งที่ฉันต้องการที่จะรอแม้ว่าจะเป็นเช่นนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จนคำว่า " ฉันจะโหยหาเธอ " " คิดถึง " " ดูแล " แพ้สี
ถ้านานความทรงจำเป็นเหมือนรูปโพลารอยด์
คุณยังคงอยู่ในมุมของหัวใจ

จนผมเริ่มยาวสำหรับคำ " ขอโทษ " " ผมผิด " " ให้อภัยผม "
ฉันมักคิดถึงเวลาที่ฉันอยู่กับคุณเสมอ เสียใจและโหยหาพวกเขา
เมื่อฉันเจอคุณบางครั้ง ลมหายใจหยุด

เมื่อเราสามารถแลกเปลี่ยนทักทาย
อบอุ่นด้วยรอยยิ้ม เมื่อเราถามเกี่ยวกับแต่ละอื่น ๆ ?
เมื่อ เมื่อไร ? เมื่อเราสามารถ ?

เมื่อฉันก้าวไปมาบนถนนที่เราเคยเดินด้วยกัน
ความทรงจำเล็ก ๆน้อย ๆของเราเหมือนกำลังทักทายฉัน
ของฉันร้องไห้ขึ้นขอบคอ ลมหายใจหยุด

เมื่อเราสามารถแลกเปลี่ยนทักทาย
อบอุ่นด้วยรอยยิ้ม เมื่อเราถามเกี่ยวกับแต่ละอื่น ๆ ?
เมื่อ เมื่อไร ?เมื่อเราสามารถ ?

ผมก็เหงานะ เราเคยมีความสุข
เมื่อฉันสามารถยืนอยู่ต่อหน้าเธอ ยิ้มเหมือนไม่มีอะไรผิดปกติ
เมื่อเราสามารถทักทาย เราสะดุดตากับรอยยิ้ม ?
ถ้าเราทำได้ ผมต้องรอ ถ้ามันเป็นแบบนี้