All of the above applies to drought

All of the above applies to drought as a natural
phenomenon affecting natural terrestrial and aquatic
ecosystems. Such a situation of purely natural
droughts uninfluenced by human activities is probably now rare in much of settled Australia and many other
parts of the world. There is considerable evidence that
human activities across catchments and in water
bodies have served to exacerbate the extent and
impacts of drought. Major changes to land cover by
human activities have changed runoff and groundwater dynamics (e.g. Van Dijk et al., 2006). With land
clearance and grazing, catchment storage of water has
diminished due to a reduction in percolation of surface
water below ground, and an increase in flashy runoff
events. Urbanisation, with increases in impervious
surfaces, may also reduce catchment water storage
and produce more flashy hydrographs and more
frequent runoff events (Walsh et al., 2005). The
building of dams and weirs typically severs longitudinal connectivity and creates large reservoirs with
high volumes of water loss due to evaporation. In the
absence of drought, water extraction may reduce flow
volumes in running waters thereby increasing their
susceptibility to the effects of drought. With drought,
the increased demand for water may lead to high
levels of water extraction, hastening the damaging
impacts of drought. This may apply to large-scale
irrigation as well as to numerous local and small
extractions to meet stock and domestic demand—the
death by a thousand sucks. All of these changes have
served to exacerbate the impacts of natural drought
and to delay ecological recovery from drought. While
the effects of low flow and water extraction in
drought-affected rivers can be offset partly by industrial and sewage wastewater discharges into the rivers,
the hydrologic benefits may be compromised by
declines in water quality (Andersen et al., 2004;
Aravinthan, 2005). Rather bizarrely in some systems,
such as the Murray River in southeastern Australia, in
times of natural low flow or even drought, large
volumes of water may be delivered to downstream
irrigators, generating ‘anti-droughts’ (Boulton, 2003;
McMahon & Finlayson, 2003). We have a poor
understanding of the ecological ramifications of ‘antidrought’ flows that tend to elevate low flows and
create more stable hydraulic conditions than would
normally occur during low flow periods

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทั้งหมดที่กล่าวมาใช้กับภัยแล้งเป็นธรรมชาติปรากฏการณ์ที่มีผลกระทบต่อธรรมชาติและภาคพื้นดินน้ำระบบนิเวศ สถานการณ์ดังกล่าวของธรรมชาติภัยแล้งไม่ถูกชักจูงจากกิจกรรมของมนุษย์น่าจะเป็นตอนนี้หายากมากในการตัดสินออสเตรเลียและอื่น ๆ อีกมากมายส่วนของโลก มีหลักฐานมากว่ากิจกรรมของมนุษย์ทั่วพื้นที่รับน้ำและร่างกายมีหน้าที่ที่จะทำให้รุนแรงขอบเขตและผลกระทบจากภัยแล้ง การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในการปกที่ดินโดยกิจกรรมของมนุษย์ที่มีการเปลี่ยนแปลงการเปลี่ยนแปลงการไหลบ่าและน้ำใต้ดิน (เช่น Van Dijk et al., 2006) ด้วยที่ดินกวาดล้างและปศุสัตว์จัดเก็บเก็บกักน้ำได้ลดลงเนื่องจากการลดลงในการซึมผ่านพื้นผิวของน้ำใต้พื้นดินและการเพิ่มขึ้นของการไหลบ่าฉูดฉาดเหตุการณ์ Urbanisation มีเพิ่มขึ้นในไม่อนุญาตพื้นผิวอาจจะลดการจัดเก็บน้ำที่กักเก็บน้ำและผลิตhydrographs ฉูดฉาดมากขึ้นและเหตุการณ์ที่ไหลบ่าบ่อย(วอลช์ et al., 2005) การสร้างเขื่อนและทำนบมักจะห่วงโซ่การเชื่อมต่อระยะยาวและสร้างอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ที่มีปริมาณสูงของการสูญเสียน้ำเนื่องจากการระเหย ในกรณีที่ไม่มีภัยแล้งสกัดน้ำอาจลดการไหลของปริมาณน้ำในการทำงานของพวกเขาจึงช่วยเพิ่มความไวต่อผลกระทบจากภัยแล้ง ด้วยความแห้งแล้งความต้องการที่เพิ่มขึ้นสำหรับน้ำอาจนำไปสู่ที่สูงระดับของการสกัดน้ำเร่งสร้างความเสียหายผลกระทบจากภัยแล้ง ซึ่งอาจนำไปใช้กับขนาดใหญ่ชลประทานเช่นเดียวกับท้องถิ่นและขนาดเล็กจำนวนมากสกัดเพื่อให้ตรงกับสต็อกและความต้องการภายในประเทศที่ตายโดยพันครับ การเปลี่ยนแปลงทั้งหมดเหล่านี้ได้ทำหน้าที่ในการทำให้รุนแรงผลกระทบจากภัยแล้งธรรมชาติและความล่าช้าในการกู้คืนระบบนิเวศจากภัยแล้ง ในขณะที่ผลกระทบของการไหลต่ำและการสกัดน้ำในแม่น้ำภัยแล้งได้รับผลกระทบสามารถชดเชยบางส่วนจากโรงงานอุตสาหกรรมและน้ำเสียที่ปล่อยน้ำเสียลงในแม่น้ำที่ผลประโยชน์ทางอุทกวิทยาอาจถูกทำลายโดยการลดลงของคุณภาพน้ำ(Andersen et al, 2004;. Aravinthan 2005 ) แต่พิกลในบางระบบเช่นแม่น้ำเมอเรย์ในทิศตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศออสเตรเลียในช่วงเวลาของการไหลที่ต่ำตามธรรมชาติหรือแม้กระทั่งภัยแล้งที่มีขนาดใหญ่ปริมาณน้ำอาจจะถูกส่งไปยังปลายน้ำirrigators สร้างต่อต้านภัยแล้ง '(โบลตัน, 2003; มาฮอนและ Finlayson , 2003) เรามีความยากจนความเข้าใจของเครือข่ายในระบบนิเวศของ 'antidrought กระแสที่มีแนวโน้มที่จะยกระดับกระแสต่ำและสร้างเงื่อนไขไฮดรอลิเสถียรภาพมากขึ้นกว่าจะปกติเกิดขึ้นในช่วงระยะเวลาการไหลต่ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทั้งหมดข้างต้นใช้กับภัยแล้งเป็นธรรมชาติ

ระบบนิเวศธรรมชาติและปรากฏการณ์ที่มีผลต่อสัตว์น้ำสัตว์บก . สถานการณ์ของธรรมชาติอย่างหมดจด
ภัยแล้ง uninfluenced จากกิจกรรมของมนุษย์ อาจจะตอนนี้หายากมากในออสเตรเลีย และส่วนอื่น ๆตัดสิน
ของโลกอีกมากมาย มีหลักฐานว่ามนุษย์มาก

กิจกรรม catchments และในน้ำร่างกายมีบริการเพื่อเพิ่มขอบเขตและ
ผลกระทบของภัยแล้ง การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญไปยังดินแดนโดยกิจกรรมของมนุษย์มีการเปลี่ยนแปลงปก
และน้ำท่าน้ำใต้ดินพลศาสตร์ ( เช่น Dijk รถตู้ et al . , 2006 ) กับการแทะเล็มและที่ดิน
กัก
, การเก็บน้ำได้ลดลงเนื่องจากการลดลงในการซึมของน้ำใต้พื้นดินพื้นผิว
และเพิ่มในเหตุการณ์น้ำท่า
ฉูดฉาด การกลายเป็นเมือง ,กับการเพิ่มขึ้นในพื้นผิวทึบ
กัก
ยังอาจลดเก็บน้ำและผลิตพิจารณาฉูดฉาดมากขึ้นและเหตุการณ์น้ำท่าบ่อย
( วอลช์ et al . , 2005 )
อาคารเขื่อนและฝายมักจะ severs การเชื่อมต่อตามยาว และสร้างอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ที่มีปริมาณน้ำ
การสูญเสียจากการระเหยสูง ใน
ไม่มีภัยแล้ง การสกัดน้ำอาจลดการไหล
ปริมาณน้ำไหลจึงเพิ่มความไวในการ
ผลกระทบของภัยแล้ง กับภัยแล้ง
ความต้องการเพิ่มขึ้นสำหรับน้ำอาจทำให้ระดับน้ำสูง

ไปเร่งสกัด , สร้างความเสียหายผลกระทบของภัยแล้ง นี้อาจใช้เพื่อการชลประทานขนาดใหญ่
เช่นเดียวกับหลายท้องถิ่นและปริมาตรเล็ก
เจอหุ้น และอุปสงค์ในประเทศ
ตายเป็นพันเลย