Introduction Sugarcane is an import

Introduction
Sugarcane is an important cash crop of Pakistan (Ahmed, 1994; Rahman et al.,
1992), the average yield of sugarcane in Pakistan is about 48.1 t/ha, which is the lowest
among the sugarcane growing countries of the world (Anon., 2002). The average yield of
the sugarcane varieties is much lower than their potential yield. For instance, through
application of balanced NPK fertilizers, the potential yield have been obtained up to
165.176 t/ha (Sharif & Chaudhry, 1988; Khan et al., 2002). Malik (1990), estimated
potential cane yields is 150-200 t/ha for Sindh, 100-150 t/ha for Punjab and 75-100 t/ha
for NWFP. Imbalanced fertilizer use seems to be one of the factors responsible for the
constantly low cane yield in the country. Karstens et al., (1992), reported that fertilizer
use for sugarcane cultivation in Pakistan is imbalance and inappropriate. According to a
survey report, only 4% of the cane growers use NPK and the majority (73%) of them rely
only on NP fertilization. Proper fertilization is an important management function in
sugarcane production. Nitrogen deficiency may decrease cane yields, while excess N
availability during the ripening period reduces juice quality (Tabayoyong & Robeniol,
1962). An average fertilizer nutrient use of 128 kg/ha N, 63 kg/ha P2O5 and 7 kg/ha K2O
has been estimated (Anon., 1989). In this context, according to Barnes (1964), doses of
75-90 N kg/ha, 50-60 P2O5 kg/ha and 150 K2O kg/ha are required for good sugarcane
growth. Therefore, a study was designed to determine the effect of NPK fertilizers on
cane yield, plant height, weight/stool, stalks/stool, commercial cane sugar and sugar yield
on clone AEC86-347 developed at the NIA, Tando Jam Sindh, Pakistan.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำ
อ้อยเป็นพืชสำคัญของปากีสถาน (Ahmed, 1994 Rahman et al.,
1992), ผลผลิตเฉลี่ยของอ้อยในประเทศปากีสถานมีประมาณ 48.1 t/ฮา ซึ่งเป็นสุด
ระหว่างอ้อยเติบโตประเทศของโลก (Anon., 2002) ผลผลิตเฉลี่ยของ
พันธุ์อ้อยถูกมากต่ำกว่าผลตอบแทนของพวกเขาอาจเกิดขึ้น ตัวอย่าง ผ่าน
ใช้สมดุลปุ๋ย NPK ได้รับผลตอบแทนอาจเกิดขึ้นได้ถึง
165.176 t/ฮา (ชารีฟ& Chaudhry, 1988 ขันและ al., 2002) มาลิค (1990), ประเมิน
อัตราผลตอบแทนเท้าอาจจะ 150-200 t/ฮา Sindh, 100-150 t/ฮา ในปัญจาบ และ 75-100 t/ฮา
ใน NWFP ใช้ปุ๋ย imbalanced น่าจะ เป็นหนึ่งในปัจจัยชอบการ
เท้าตลอดเวลาต่ำผลผลิตในประเทศ Karstens et al., (1992), รายงานว่า ปุ๋ย
ใช้สำหรับเพาะปลูกอ้อยในประเทศปากีสถานมีความไม่สมดุล และไม่เหมาะสม ตาม
สำรวจรายงาน เพียง 4% ของเกษตรกรเท้าใช้ NPK และส่วนใหญ่ (73%) ของพวกเขาอาศัย
ในปฏิสนธิ NP ในปัจจุบันเหมาะสมคือ งานสำคัญใน
ผลิตอ้อย ขาดไนโตรเจนอาจลดผลผลิตเท้า ในขณะที่เกิน N
พร้อมใช้งานในระหว่าง ripening ระยะเวลาลดคุณภาพน้ำ (Tabayoyong & Robeniol,
1962) มีธาตุอาหารปุ๋ยเฉลี่ยใช้ ของ 128 กิโลกรัม/ฮา N, 63 กิโลกรัม/ฮา P2O5 และ 7 กิโลกรัม/ฮา K2O
ได้รับการประเมิน (Anon., 1989) ในบริบทนี้ ตาม Barnes (1964), ปริมาณของ
75-90 N กิโลกรัม/ฮา 50-60 P2O5 กิโลกรัม/ฮา และ 150 K2O กก./ฮา จำเป็นสำหรับอ้อยดี
เจริญเติบโต ดังนั้น การศึกษาถูกออกแบบมาเพื่อตรวจสอบผลของปุ๋ย NPK ใน
เท้าผลผลิต พืชความสูง น้ำหนัก/เก้าอี้ stalks/เก้าอี้ น้ำตาลพาณิชย์ และผลผลิตน้ำตาล
บนโคลน AEC86 347 พัฒนาที่ปากีสถาน Tando แยม Sindh สนช

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำ
อ้อยเป็นพืชเงินสดที่สำคัญของปากีสถาน (อาเหม็ด 1994; เราะห์มานและคณะ.
1992) ผลผลิตเฉลี่ยของอ้อยในปากีสถานประมาณ 48.1 ตัน ​​/ เฮกแตร์ซึ่งเป็นที่ต่ำที่สุด
ในกลุ่มประเทศอ้อยที่เพิ่มขึ้นของโลก (อานนท์ . 2002) ผลผลิตเฉลี่ยของ
พันธุ์อ้อยมากต่ำกว่าผลตอบแทนที่มีศักยภาพของพวกเขา เช่นผ่าน
การประยุกต์ใช้ปุ๋ย NPK สมดุลผลผลิตที่มีศักยภาพได้รับถึง
165.176 ตัน / เฮกแตร์ (มูฮัมหมัดและชอม 1988. ข่านและคณะ, 2002) มาลิก (1990) ประเมิน
ผลผลิตอ้อยที่มีศักยภาพเป็น 150-200 ตัน / เฮกแตฮ์ 100-150 ตัน / ไร่สำหรับเจบและ 75-100 ตัน / เฮกแตร์
สำหรับ NWFP การใช้ปุ๋ยที่ไม่สมดุลน่าจะเป็นหนึ่งในปัจจัยที่รับผิดชอบในการ
ให้ผลผลิตอ้อยที่ต่ำอย่างต่อเนื่องในประเทศ Karstens et al., (1992) รายงานว่าการใช้ปุ๋ย
ใช้สำหรับการเพาะปลูกอ้อยในปากีสถานเป็นความไม่สมดุลและไม่เหมาะสม ตาม
รายงานการสำรวจเพียง 4% ของผู้ปลูกอ้อยใช้ NPK และส่วนใหญ่ (73%) ของพวกเขาพึ่งพา
เฉพาะบน NP ปฏิสนธิ การใส่ปุ๋ยที่เหมาะสมเป็นฟังก์ชั่นการจัดการที่มีความสำคัญในการ
ผลิตอ้อย การขาดไนโตรเจนอาจลดลงผลผลิตอ้อยในขณะที่ยังไม่มีเกิน
ความพร้อมในช่วงเวลาสุกลดคุณภาพน้ำ (Tabayoyong & Robeniol,
1962) การใช้ปุ๋ยธาตุอาหารเฉลี่ย 128 กิโลกรัม / เฮน, 63 กิโลกรัม / ไร่ P2O5 และ 7 กิโลกรัม / เฮกแต K2O
ได้รับการประเมิน (อานนท์. 1989) ในบริบทนี้ตามที่บาร์นส์ (1964), ยา
ยังไม่มี 75-90 กิโลกรัม / ไร่, 50-60 กิโลกรัม P2O5 / ไร่และ 150 กิโลกรัม K2O / ไร่ที่จำเป็นสำหรับอ้อยที่ดี
การเจริญเติบโต ดังนั้นการศึกษาได้รับการออกแบบเพื่อตรวจสอบผลกระทบของปุ๋ย NPK ใน
ผลผลิตอ้อยสูงต้นน้ำหนัก / อุจจาระก้าน / อุจจาระอ้อยและผลผลิตน้ำตาล
ใน AEC86-347 โคลนพัฒนาที่สนช, Tando Jam ฮ์ปากีสถาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทนำ
อ้อยเป็นพืชเศรษฐกิจที่สำคัญของปากีสถาน ( Ahmed , 1994 ; Rahman et al . ,
1992 ) , ค่าเฉลี่ยของผลผลิตอ้อยในปากีสถานประมาณ 48.1 T / ฮา ซึ่งเป็นค่า
ของอ้อยปลูกประเทศของโลก ( anon. , 2002 ) ผลผลิตเฉลี่ยของ
อ้อยพันธุ์น้อยกว่าผลผลิตศักยภาพ ตัวอย่างเช่นผ่าน
ประยุกต์ใช้สมดุลปุ๋ย NPK ,ผลผลิตได้ถึง
165.176 T / ฮา ( & Chaudhry มูฮัมหมัด , 1988 ; ข่าน et al . , 2002 ) มาลิค ( 1990 ) , ประเมินศักยภาพผลผลิตอ้อย
เป็น 150-200 ฮ่า T / Sindh , 100-150 ฮา T / T และเจบ 75-100 / ha
สำหรับ nwfp . จินตนาการจากการใช้ปุ๋ย ดูเหมือนจะเป็นหนึ่งในปัจจัยที่รับผิดชอบ
อ้อยต่ำอย่างต่อเนื่อง ผลผลิตในประเทศ karstens et al . ( 1992 )รายงานว่าปุ๋ย
ใช้สำหรับเพาะปลูกอ้อยในปากีสถานคือความไม่สมดุล และไม่เหมาะสม ตามรายงานผลการสำรวจเป็น
เพียง 4 เปอร์เซ็นต์ของอ้อยปลูก ใช้ปุ๋ย NPK และส่วนใหญ่ ( 73% ) ของพวกเขาอาศัย
เฉพาะใน NP การปฏิสนธิ . ที่เหมาะสมในการฟังก์ชั่นการจัดการที่สำคัญ
การผลิตอ้อย การขาดไนโตรเจนอาจลดผลผลิตอ้อย ในขณะที่ส่วนเกิน n
ห้องพักในช่วงระยะเวลาการลดคุณภาพน้ำ ( tabayoyong & robeniol
, 1962 ) เฉลี่ยปุ๋ยธาตุอาหารใช้ 128 กิโลกรัม / ไร่ - 63 กก. / เฮกตาร์ P2O5 และ 7 กก. / เฮกตาร์ k2o
ได้ถูกประเมิน ( anon. , 1989 ) ในบริบทนี้ตามบาร์นส์ ( 1964 ) , (
75-90 N kg / ha 50-60 P2O5 กก. / เฮกตาร์และ 150 กก. / ไร่ k2o ที่จําเป็นสําหรับการเจริญเติบโตของอ้อย
ดี ดังนั้นการศึกษาที่ถูกออกแบบมาเพื่อตรวจสอบผลของปุ๋ยต่อผลผลิตอ้อย
, ความสูง , น้ำหนัก / / เก้าอี้สตูล , ก้าน , น้ำตาลอ้อย และผลผลิตน้ำตาล
บนโคลน aec86-347 พัฒนาที่สนช. Tando แยม , Sindh , ปากีสถาน