The glenohumeral joint can be class

The glenohumeral joint can be classified as an enarthrodial
ball and socket joint. It allows polyaxial motion of the arm
relative to the scapula. These motions can be described
relative to the scapular plane in the following manner:
humeral rotation around the sagittal axis is specified as
abduction/adduction, rotation around the frontal axis, where
the axis is directed in a medial–lateral direction, named
flexion/extension, and rotational movement around a
longitudinal-humeral axis is referred to as external/internal
rotation.
Even though articular surfaces are more or less congruent,
glenohumeral joint kinematics do not fully equate enarthrodial
kinematics. Exact determination of this kinematics
has been subject to numerous studies. However, some controversy
exists, and results are difficult to compare due to the
variety of methodological approaches. Recently, development
of open MRI and three-dimensional biplanar fluoroscopy
techniques promise a highly increased accuracy and
more realistic representation of the actual in vivo situation.
Sahara et al. found an overall 1.1 mm inferior humeral
translation during abduction using a vertically open
MRI-technique. In the anterior–posterior direction, there was
a 2.4 mm anterior translation while abduction from 0° to 90°
and a posterior translation of −1.4 mm in abduction angles
of 90°–150° (Fig. 2.3) [30]. Gibhart et al. found slightly
bigger values with maximum superior–inferior translation of
4.2 ± 2.3 mm and 5.1 ± 1.1 mm for anterior–posterior
translation, respectively.
These kinematics are highly dependable on the interaction
of the rotator cuff, the deltoid and the scapulothoracic
muscles. The anterior (SSC) and posterior (ISP/Teres minor)
cuff act as a transverse force couple generating compressive
forces. These glenohumeral joint reaction forces reach 45–
90 % of total body weight, with the maximum forces seen in
full abduction position. As a result, the humeral head is
maintained centrally in the glenoid fossa, unaffected by the
superior translational forces of the deltoid muscle [31]. The
superior cuff (SSP) does also contribute to concavity compression,
especially at early abduction [32]. However, with
isolated supraspinatus tears, maximum joint compression
forces remain unchanged, while tears of the anterior or
posterior rotator cuff result in significantly decreased compression
forces [33]. This decrease in compression forces
leads to the inability to withstand the superior translational
forces of the deltoid and superior migration of the humeral
head might occur.
Motion of the arm is initiated by both the rotator cuff and
the deltoid muscle. The muscle’s capacity to generate a
rotational force can be estimated by measurement of their
moment arm respective to the particular axis. The deltoid
muscle with its broad origin and big muscle mass is an
effective abductor, external and internal rotator. When the
arm is at the neutral, resting position, the lateral (middle)
part of the deltoid has an abduction moment arm of about
16 mm, which is considerably smaller compared to the SSP
abduction moment arm in this position (23 mm). However,
with increasing abduction, this moment arm increases to 30–
35 mm, making him the strongest abductor in this position.
The bigger SSP moment arm at the resting position underlines
its importance in initiating the abduction motion [34]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สามารถจัดการกลี enarthrodial การและมุมฉาก ทำให้เคลื่อนไหว polyaxial ของแขนสัมพันธ์กับกระดูกสะบัก สามารถอธิบายการเคลื่อนไหวเหล่านี้เมื่อเทียบกับเครื่องบินจู๊ดในลักษณะต่อไปนี้:รอบต้นแขนหมุนรอบแกนภาพระบุเป็นลักพา ตัว/adduction หมุนรอบแกนด้านหน้า ที่แกนนำในทิศทางด้านข้าง – ชื่อส่วนขยายของงอ และการเคลื่อนไหวหมุนรอบตัวแกนตามยาวรอบต้นแขนเรียกว่าภายนอกและภายในหมุนแม้ว่าพื้นผิวข้อจะสอดคล้องกันมากหรือน้อยglenohumeral กลศาสตร์ร่วมเต็มถือเอา enarthrodialกลศาสตร์ การกำหนดที่แน่นอนของกลศาสตร์นี้โดยมีการศึกษาจำนวนมาก อย่างไรก็ตาม ความขัดแย้งมีอยู่ และผลเป็นเรื่องยากที่จะเปรียบเทียบเนื่องจากการหลากหลายวิธีวิธี เมื่อเร็ว ๆ นี้ การพัฒนาเปิด MRI และ fluoroscopy สามมิติ biplanarเทคนิคสัญญาความสูงแม่นยำ และการแสดงที่สมจริงของสถานการณ์จริงในร่างกายซาฮารา et al.พบ 1.1 มม.รองรอบต้นแขนการแปลระหว่างการลักพาตัวที่ใช้เปิดในแนวตั้งเทคนิค MRI ในทิศทางด้านหน้า – หลังคำแปลหน้า 2.4 มม.ในขณะที่ลักพาตัวจาก 0° ถึง 90°และการแปล −1.4 มม.มุมลักพาตัวหลังของ 90° – 150° (รูป 2.3) [30] Gibhart et al.พบเล็กน้อยค่าขนาดใหญ่กับการแปลซู – รองสูงสุด4.2 ± 2.3 มม.และ 5.1 ± 1.1 มิลลิเมตรสำหรับด้านหน้า – หลังแปล ตามลำดับกลศาสตร์เหล่านี้จะเชื่อถือได้สูงในการโต้ตอบไหล่ deltoid และ scapulothoracic การกล้ามเนื้อ ด้านหน้า (SSC) และหลัง (ISP/Teres เล็กน้อย)พระราชบัญญัติกำไลคู่แรงขวางสร้างแรงอัดกองกำลัง กองกำลังเหล่านี้ร่วมปฏิกิริยา glenohumeral ถึง 45 –90% ของน้ำหนักตัวทั้งหมด กับกองกำลังสูงสุดที่เห็นในลักพาตัวเต็มตำแหน่ง เป็นผล เป็นหัวหน้ารอบต้นแขนรักษาใจกลางเมืองในแอ่งแอ่งกลี ผลกระทบจากการกองไทหมิงเหนือกว่ากำลังของกล้ามเนื้อเดลทอยด์ [31] การเหนือกว่ากำไล (SSP) ยังนำไปสู่การบีบอัด concavityโดยเฉพาะในช่วงต้นลักพาตัว [32] อย่างไรก็ตาม ด้วยแยก supraspinatus น้ำตา บีบร่วมกองทัพยังคง ในขณะที่น้ำตาของการรักษา หรือผลหลังไหล่ในการบีบอัดลดลงอย่างมีนัยสำคัญบังคับ [33] การลดลงของแรงบีบอัดนำไปสู่การไม่สามารถที่จะทนต่อซูไทหมิงกองกำลังของการโยกย้าย superior และเดลทอยด์ของรอบต้นแขนศีรษะอาจเกิดขึ้นไหล่ทั้งสองเป็นผู้เริ่มต้นการเคลื่อนไหวของแขน และกล้ามเนื้อเดลทอยด์ ความจุของกล้ามเนื้อเพื่อสร้างความแรงหมุนที่สามารถจะประเมิน โดยการวัดของตนช่วงแขนเกี่ยวข้องกับแกนเฉพาะ การ deltoidกล้ามเนื้อมาดีและกล้ามเนื้อใหญ่มวลเป็นการแอบดักเตอร์มีประสิทธิภาพ ภายนอก และภายในตัวหมุน เมื่อการแขนเป็นกลาง วางตำแหน่ง ด้านข้าง (กลาง)ส่วนของ deltoid มีแขนขณะการลักพาตัวของเกี่ยวกับมม. 16 ซึ่งจะมีขนาดเล็กมากเมื่อเทียบกับ SSPแขนตอนลักพาตัวในตำแหน่งนี้ (23 มม.) อย่างไรก็ตามด้วยการเพิ่มการลักพาตัว แขนขณะนี้เพิ่มขึ้น 30 –35 มม. ทำให้เขาแอบดักเตอร์ที่แข็งแกร่งในตำแหน่งนี้ช่วงแขนใหญ่ของ SSP ที่ขีดเส้นใต้ที่ตำแหน่งพักผ่อนความสำคัญในการเคลื่อนไหวการลักพาตัว [34]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อต่อกลีโนฮิวเมอ รัล สามารถแบ่งได้เป็น enarthrodial
ลูกและซ็อกเก็ตร่วมกัน จะช่วยให้การเคลื่อนไหว polyaxial แขน
เทียบกับกระดูกสะบัก การเคลื่อนไหวเหล่านี้สามารถอธิบายได้
เมื่อเทียบกับเครื่องบินเซนต์จู๊ดในลักษณะต่อไปนี้:
humeral หมุนรอบแกนทัถูกระบุเป็น
ลักพาตัว / adduction, การหมุนรอบแกนหน้าผากที่
แกนเป็นผู้กำกับในทิศทางที่ตรงกลางด้านข้างชื่อ
งอ / ขยาย และการเคลื่อนไหวการหมุนรอบ
แกนตามยาว-humeral จะเรียกว่าภายนอก / ภายใน
หมุน.
แม้ว่าพื้นผิวข้อจะมากหรือน้อยสอดคล้องกัน
กลศาสตร์การเคลื่อนไหวข้อต่อกลีโนฮิวเมอ รัล ไม่ครบถือเอา enarthrodial
จลนศาสตร์ ความมุ่งมั่นที่แน่นอนของกลศาสตร์การเคลื่อนไหวนี้
ได้รับเรื่องการศึกษาจำนวนมาก อย่างไรก็ตามความขัดแย้ง
ที่มีอยู่และผลลัพธ์ที่ได้จะยากที่จะเปรียบเทียบเนื่องจากการ
ความหลากหลายของวิธีการระเบียบวิธีการ เมื่อเร็ว ๆ นี้การพัฒนา
เปิด MRI และสามมิติส่อง biplanar
เทคนิคสัญญาเพิ่มความแม่นยำสูงและ
การแสดงที่สมจริงมากขึ้นของการเกิดขึ้นจริงในสถานการณ์ร่างกาย.
ซาฮารา, et al พบ 1.1 มมด้อย humeral โดยรวม
การแปลในระหว่างการลักพาตัวโดยใช้เปิดในแนวตั้ง
MRI เทคนิค ในทิศทางด้านหน้า-หลังมี
การแปล 2.4 มิลลิเมตรหน้าในขณะที่การลักพาตัวจาก 0 °ถึง 90 °
และแปลหลังของ -1.4 มมมุมลักพาตัว
90 ° -150 ° (รูปที่ 2.3.) [30] Gibhart et al, พบเล็กน้อย
ค่าใหญ่กับการแปลสูงสุดเหนือกว่าด้อยกว่าของ
4.2 ± 2.3 มิลลิเมตรและ 5.1 ± 1.1 มิลลิเมตรสำหรับด้านหน้า-หลัง
แปลตามลำดับ.
กลศาสตร์การเคลื่อนไหวเหล่านี้เป็นที่เชื่อถือได้สูงในการปฏิสัมพันธ์
ของ rotator ชกมวย, เดลทอยด์และ scapulothoracic
กล้ามเนื้อ ด้านหน้า (SSC) และหลัง (ISP / Teres เล็กน้อย)
พระราชบัญญัติข้อมือเป็นคู่แรงอัดขวางการสร้าง
กองกำลัง เหล่านี้ glenohumeral แรงปฏิกิริยาร่วมถึง 45-
90% ของน้ำหนักตัวรวมกับกองกำลังสูงสุดเห็นใน
ตำแหน่งลักพาตัวเต็มรูปแบบ เป็นผลให้หัว humeral จะถูก
เก็บรักษาไว้ในใจกลางแอ่ง glenoid, รับผลกระทบจาก
กองกำลังแปลที่เหนือกว่าของกล้ามเนื้อต้นแขนส่วน [31]
ข้อมือ Superior (เอสเอส) จะยังนำไปสู่การบีบอัดเว้า,
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงต้นการลักพาตัว [32] แต่ด้วย
น้ำตา supraspinatus แยกการบีบอัดร่วมสูงสุด
กองกำลังยังคงไม่เปลี่ยนแปลงในขณะที่น้ำตาของหน้าหรือ
ผลข้อมือหลัง Rotator ในการบีบอัดลดลงอย่างมีนัยสำคัญ
กองกำลัง [33] การลดลงของกองกำลังบีบอัดนี้
นำไปสู่การไม่สามารถที่จะทนต่อการแปลที่เหนือกว่า
กองกำลังของเดลทอยด์และการย้ายถิ่นที่เหนือกว่าของ humeral
หัวอาจเกิดขึ้น.
การเคลื่อนไหวของแขนจะเริ่มโดยทั้ง rotator ชกมวยและ
กล้ามเนื้อต้นแขน กำลังการผลิตของกล้ามเนื้อในการสร้าง
แรงหมุนสามารถประเมินโดยการวัดของ
แขนช่วงเวลาที่เกี่ยวข้องกับแกนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ต้นแขน
กล้ามเนื้อมีต้นกำเนิดในวงกว้างและมวลกล้ามเนื้อใหญ่เป็น
ลักพาตัวที่มีประสิทธิภาพ Rotator ภายนอกและภายใน เมื่อ
แขนที่เป็นกลางตำแหน่งที่วางอยู่ที่ด้านข้าง (กลาง)
เป็นส่วนหนึ่งของเดลทอยด์มีช่วงเวลาที่แขนลักพาตัวของเกี่ยวกับ
16 มมซึ่งมีขนาดเล็กมากเมื่อเทียบกับเอสเอส
แขนช่วงเวลาการลักพาตัวในตำแหน่งนี้ (23 มิลลิเมตร) อย่างไรก็ตาม
กับการลักพาตัวที่เพิ่มขึ้นในขณะนี้เพิ่มขึ้น 30 แขน
35 มิลลิเมตรทำให้เขาลักพาตัวที่แข็งแกร่งที่สุดในตำแหน่งนี้.
ใหญ่เอสเอสขณะที่ตำแหน่งแขนพักผ่อนขีดเส้นใต้
ความสำคัญในการเริ่มต้นการเคลื่อนไหวการลักพาตัว [34]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อต่อกลีโนฮิวเมอรัลสามารถแบ่งได้เป็น enarthrodialลูกและซ็อกเก็ตร่วมกัน . มันช่วยให้เคลื่อนไหว polyaxial ของแขนเทียบกับกระดูกสะบัก การเคลื่อนไหวเหล่านี้สามารถอธิบายเทียบกับเครื่องการในลักษณะดังต่อไปนี้ :การหมุนรอบแกนแซกตัดโลหะแผ่นไว้เป็นกาง / หุบ การหมุนรอบแกนด้านหน้าที่แกนคือ medial และด้านข้างกำกับในทิศทาง ที่ชื่อการงอ / ส่วนขยาย และการเคลื่อนไหวของการหมุนรอบแกนตามยาวตัดโลหะแผ่นเรียกว่า ภายนอก / ภายในการหมุนแม้ว่าพื้นผิวข้อต่อมีมากกว่า หรือพบน้อยร่วมกระบวนการแบบไม่เต็มที่ถือเอา enarthrodialจลนศาสตร์ . การกำหนดที่แน่นอนของการเคลื่อนที่ได้รับการศึกษามากมาย อย่างไรก็ตาม การโต้เถียงมีอยู่ และผลจากการยากที่จะเปรียบเทียบความหลากหลายของวิธีการวิธีการ . เมื่อเร็ว ๆนี้ , การพัฒนาของ MRI เปิดมิติ biplanar รสโคปีเทคนิคเพิ่มความแม่นยำสูงและสัญญาการแสดงที่สมจริงมากขึ้นในสถานการณ์จริงในร่างกายซาฮารา et al . พบทั้งหมด 1.1 มม. ด้านล่างตัดโลหะแผ่นแปลภาษาระหว่างการลักพาตัวใช้แนวตั้งเปิดด้วยเทคนิค ในทิศทางด้านหน้า–ด้านหลัง มี2.4 มม. ด้านหน้าแปลในขณะที่การลักพาตัวจาก 0 องศาถึง 90 เมตรและการแปลด้านหลังของ− 1.4 มิลลิเมตร ในมุมการลักพาตัว90 °– 150 องศา ( รูปที่ 2 ) [ 30 ] gibhart et al . พบเล็กน้อยคุณค่าที่เหนือกว่าและใหญ่กว่าไม่ด้อยกว่าแปล4.2 ± 2.3 มม. และ 5.1 ± 1.1 มิลลิเมตรสำหรับด้านหน้าและด้านหลังแปลเอกสาร )จลศาสตร์เหล่านี้เชื่อถือได้สูงในการปฏิสัมพันธ์ของข้อมือ rotator , เสียงแตกและ scapulothoracicกล้ามเนื้อ ที่ด้านหน้า ( SSC ) และด้านหลัง ( ISP / เทเรสไมเนอร์ )ข้อมือเป็นคู่สร้างแรงอัดแรงตามขวางกองกำลัง เหล่านี้กระบวนการบังคับปฏิกิริยาร่วมถึง 45 จำกัด90 % ของน้ำหนักตัวทั้งหมด ด้วยพลังสูงสุด เห็นในตำแหน่งการเต็มรูปแบบ เป็นผลให้ , หัวตัดโลหะแผ่นคือดูแลโดยส่วนกลางในแอ่ง glenoid ผลกระทบตามมา โดยกองกำลังที่เหนือกว่าสำหรับของกล้ามเนื้อเดลทอยด์ [ 31 ] ที่เหนือข้อมือ ( SSP ) ยังสนับสนุนการบีบอัดเว้า ,โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงต้นการลักพาตัว [ 32 ] อย่างไรก็ตามแยก supraspinatus น้ำตาบีบร่วมสูงสุดกองทัพยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ในขณะที่น้ำตาของด้านหน้า หรือผลของการบีบข้อมือ rotator ในระดับลดลงบังคับ [ 33 ] ลดแรงในการบีบอัดทำให้ไม่สามารถที่จะทนต่อ superior แปลกองกำลังของเสียงแตก และ superior การย้ายถิ่นของตัดโลหะแผ่นอาจเกิดขึ้นในหัวการเคลื่อนไหวของแขนที่ถูกริเริ่มโดยทั้งข้อมือ rotator และกล้ามเนื้อเสียงแตก . ของกล้ามเนื้อ ความสามารถในการสร้างแรงหมุน สามารถประเมินโดยการวัดของพวกเขาแขนเวลาเกี่ยวข้องกับแกนโดยเฉพาะ การเดลทอยด์กล้ามเนื้อของประเทศในวงกว้างและมวลกล้ามเนื้อใหญ่เป็นกล้ามเนื้อที่มีประสิทธิภาพภายนอกและ rotator ภายใน เมื่อแขนที่เป็นกลางอยู่ด้านข้าง ( กลาง ) ตำแหน่งส่วนหนึ่งของเสียงแตก มีช่วงแขนของเกี่ยวกับการลักพาตัว16 มม. ซึ่งค่อนข้างเล็กเมื่อเทียบกับ SSPการลักพาตัวช่วงแขนในตำแหน่งนี้ ( 23 มม. ) อย่างไรก็ตามการลักพาตัวนี้ช่วงแขนเพิ่ม 30 –35 มิลลิเมตร ทำให้เขาเป็นกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่งที่สุดในตำแหน่งนี้ส่วนความใหญ่ช่วงแขนที่พักตำแหน่งขีดเส้นใต้ความสำคัญในการเริ่มต้นการเคลื่อนไหว [ 34 ]