After a moment’s examination, Meng

After a moment’s examination, Meng Hao recalled his Spiritual Sense and placed the mask into his bag of the Cosmos. He landed next to unconscious Chu Yuyan, who was wrapped up in the black net.

Meng Hao looked thoughtful as he glanced up at the thunder and lightning outside the volcano. The bloody glow and the glow of the lightning interlocked within the sky. Determination filled his face.

“I can’t stay here. I’ve got to get away. The Tribulation Lightning is here for me, but it’s provoked a response from the Blood Immortal’s sacrificial altar….” He flicked his wide sleeve to scoop up Chu Yuyan. Using the incredible power of his Perfect Foundation’s Spiritual Sense, he examined the surroundings. He let out a cold harrumph. In various cracks and fissures in the area, Chu Yuyan had hidden quite a few complete minor pills. He collected them together, then flew up and out of the volcano. This was the first time in half a year that he had been able to leave this place. Now that he was able to, his heart filled with anticipation regarding the future.

But the anticipation on his face quickly turned into shock. As he gazed off into the distance, he could clearly see a massive, ancient temple that had the appearance of a war chariot, currently in the midst of bombarding the heavens. Surrounding it were a myriad of figures emitting a shocking aura, locked in combat with the lightning from the Heavens.

The Tribulation Lightning was shocking to the extreme. Even one bolt of it was enough to cause Meng Hao to fill with a feeling of dread that caused his pupils to shrink.

“So… this is the Tribulation Lightning sent after me?” His heart trembled. He could only imagine what would have happened inside the volcano if he hadn’t entered the Legacy Zone after consuming the Perfect Foundation pill. The Tribulation Lightning had attempted to break open the Blood Immortal’s Legazy Zone, and in doing so had provoked the Legacy, which sent the Ancient Temple of Doom into war. Had he faced it alone with his Perfect Foundation, he would have been completely destroyed.

Breathing deeply, Meng Hao shot away as fast as possible, grasping Chu Yuyan in tow. His scalp was numb, and he felt incredibly anxious. This was because he had noticed that the blood-red glow was beginning to fade, and the image of the Ancient Temple of Doom was growing indistinct.

Thankfully, the Tribulation Lightning was also beginning to disperse; there seemed to be only one volley left, and then it would be gone.

Actually, to flee to the world outside the volcano wasn’t really the best choice; but Meng Hao had no choice but to do so, and flee as quickly as possible. He knew that the Tribulation from the Heavens would attract widespread notice. Surely there were already many people in the surrounding areas; as soon as the Heavenly Tribulation ceased, the area would be crawling with Cultivators. Under those circumstances, it would be very difficult to escape.

Only if he made his move now, would he be able to take advantage of the chaos.

Exactly as Meng Hao had suspected, the surrounding area was already filled with nearly a thousand Cultivators, who had been attracted to the area by the Tribulation from the Heavens. Of course, none of them dared to enter the area, instead choosing to watch from a distance. Now that the Tribulation was fading, their eyes began to glitter. It wasn’t clear who went first; in an instant, all of them flow forward from all directions, filling the Tribulation zone.

Meng Hao was fleeing as fast as possible. He suddenly frowned, his eyes flashing. He stopped in his tracks, muttering to himself for the space of a few breaths. Then his eyes filled with determination.

“If I keep going, I’ll definitely run into some Cultivators. Their first reaction will be to doubt me…. If I don’t continue flying in this direction… Then I can do this!” He turned around. Instead of flying toward the border of the Tribulation area, he headed directly toward its center. This was opposite of his original direction.

He didn’t fly quickly, however. And as for Chu Yuyan, he had long since deposited her into the bag of the Cosmos. It was not a bag of holding, after all, and its insides were an entire world. It was capable of temporarily holding a living person inside.

Meng Hao flew along, carefully observing his surroundings. After about the space of about ten breaths, his expression flickered. Ahead of him had suddenly appeared a group of about ten Cultivators. Like prismatic beams of light, they shot through the air toward him.

The group of ten split up. Three or four of them shot forward at top speed, their gazes fixed upon Meng Hao.

Their gazes immediately passed over him. He gave off the impression that he was doing exactly what they were, searching the Tribulation zone.

Currently, his eyes were fixed on the ground, not looking up toward them. Were it the opposite, they would have moved to bar his way.

It was at this exact moment that the Temple of

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากการตรวจสอบช่วงเวลาเม้งเฮาเล่าความรู้สึกทางจิตวิญญาณของเขาและวางหน้ากากของเขาลงในถุงของคอสมอส เขาเป็นเจ้าของที่ดินติดกับหมดสติชู Yuyan ที่ถูกห่อหุ้มด้วยตาข่ายสีดำ. เม้งเฮามองความคิดในขณะที่เขามองขึ้นที่ฟ้าร้องและฟ้าผ่านอกภูเขาไฟ เรืองแสงเลือดและการเรืองแสงของฟ้าผ่าประสานภายในท้องฟ้า ความมุ่งมั่นเต็มใบหน้าของเขา. "ฉันไม่สามารถอยู่ที่นี่ ฉันจะได้รับไป ความทุกข์เวทนาสายฟ้าที่นี่สำหรับผม แต่มันเจ็บใจการตอบสนองจากแท่นบูชาเสียสละอมตะเลือดของ ... . "เขาสะบัดแขนกว้างของเขาที่จะตักขึ้นชู Yuyan การใช้พลังงานที่น่าทึ่งของความรู้สึกทางจิตวิญญาณมูลนิธิที่สมบูรณ์แบบของเขาเขาตรวจสอบสภาพแวดล้อม เขาให้ออก harrumph เย็น ในรอยแตกรอยแยกต่างๆและในพื้นที่ชู Yuyan ซ่อนค่อนข้างไม่กี่เม็ดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่สมบูรณ์ เขาเก็บพวกเขาร่วมกันจากนั้นก็บินขึ้นและออกของภูเขาไฟ นี่เป็นครั้งแรกในรอบครึ่งปีว่าเขาได้รับสามารถที่จะออกจากสถานที่แห่งนี้ ตอนนี้เขาก็สามารถที่จะหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความคาดหวังเกี่ยวกับอนาคต. แต่คาดหวังบนใบหน้าของเขาอย่างรวดเร็วกลายช็อต ในขณะที่เขาจ้องมองออกไปในระยะทางที่เขาได้เห็นอย่างชัดเจนขนาดใหญ่วัดโบราณที่มีลักษณะของรถม้าศึกสงครามในปัจจุบันท่ามกลางแสงสวรรค์ รอบมันถูกมากมายของตัวเลขเปล่งออร่าที่น่าตกใจถูกขังอยู่ในการต่อสู้กับฟ้าผ่าจากสวรรค์. กลียุคสายฟ้าเป็นที่น่าตกใจไปมาก แม้หนึ่งสายฟ้าของมันก็มากพอที่จะทำให้เกิดเม้งเฮาเต็มไปด้วยความรู้สึกของความกลัวที่เกิดจากนักเรียนของเขาจะหดตัวลงได้. "ดังนั้น ... นี่คือกลียุคสายฟ้าส่งหลังจากฉัน?" หัวใจของเขาสั่นสะท้าน เขาสามารถจินตนาการถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นภายในภูเขาไฟถ้าเขาไม่ได้เข้ามาในเขตมรดกหลังจากการบริโภคยามูลนิธิที่สมบูรณ์แบบ ความทุกข์เวทนาสายฟ้ามีความพยายามที่จะทำลายเปิดอมตะเลือด LEGAZY โซนและในการทำเช่นนั้นได้เจ็บใจมรดกซึ่งส่งวัดโบราณแห่งกรรมเข้าสู่สงคราม มีเขาต้องเผชิญกับมันคนเดียวกับมูลนิธิที่สมบูรณ์แบบของเขาเขาจะได้รับการทำลายอย่างสมบูรณ์. หายใจลึกเม้งเฮายิงออกไปให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้โลภชู Yuyan ในการดึง หนังศีรษะของเขาคือชาและเขารู้สึกกังวลอย่างไม่น่าเชื่อ เป็นอย่างนี้เพราะเขาได้สังเกตเห็นว่าเรืองแสงสีแดงเลือดก็เริ่มจางหายไปและภาพของวัดโบราณแห่งกรรมจะมีการเติบโตไม่ชัด. โชคดีที่กลียุคสายฟ้าก็ยังเริ่มที่จะแยกย้ายกันไป; ดูเหมือนจะมีเพียงหนึ่งวอลเลย์ซ้ายและแล้วมันจะหายไป. ที่จริงแล้วจะหนีไปโลกภายนอกภูเขาไฟไม่ได้จริงๆเลือกที่ดีที่สุด; แต่เม้งเฮาก็ไม่มีทางเลือกที่จะทำเช่นนั้นและหนีไปให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ เขารู้ว่าทุกข์ยากลำบากจากสวรรค์จะดึงดูดแจ้งให้ทราบอย่างกว้างขวาง แน่นอนมีจำนวนมากอยู่แล้วคนที่อยู่ในพื้นที่โดยรอบ; เร็วที่สุดเท่าที่สวรรค์ความทุกข์ยากลำบากหยุดพื้นที่ที่จะได้รับการรวบรวมข้อมูลกับเครื่องคราดพรวน ภายใต้สถานการณ์เหล่านั้นก็จะเป็นเรื่องยากมากที่จะหลบหนี. เฉพาะในกรณีที่เขาทำเขาย้ายตอนนี้เขาจะสามารถใช้ประโยชน์จากความสับสนวุ่นวาย. ตรงตามที่เม้งเฮาเคยสงสัยว่าพื้นที่โดยรอบเต็มไปแล้วกับเกือบพันเครื่องคราดพรวน, ที่ได้รับการดึงดูดให้พื้นที่โดยความทุกข์ยากลำบากจากสวรรค์ แน่นอนว่าไม่มีใครกล้าที่จะเข้าไปในพื้นที่แทนการเลือกที่จะดูได้จากระยะไกล ตอนนี้ความทุกข์ยากลำบากก็จางหายตาของพวกเขาเริ่มที่จะแวว มันไม่ชัดเจนที่ไปครั้งแรก ในทันทีทั้งหมดของพวกเขาไหลไปข้างหน้าจากทุกทิศทางกรอกโซนทุกข์ยาก. เม้งเฮากำลังหลบหนีให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ ทันใดนั้นเขาก็ขมวดคิ้วดวงตาของเขากระพริบ เขาหยุดในเพลงของเขาพึมพำกับตัวเองสำหรับพื้นที่ในไม่กี่ลมหายใจที่ แล้วดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น. "ถ้าฉันเก็บไปแน่นอนผมจะใช้เป็นพรวนดินบางส่วน ปฏิกิริยาแรกของพวกเขาจะมีความสงสัยฉัน ... ถ้าฉันไม่ได้ยังคงบินไปในทิศทางนี้ ... แล้วฉันจะทำเช่นนี้! "เขาหันไปรอบ ๆ แทนการบินที่บินไปยังชายแดนของพื้นที่ความทุกข์ยากลำบากที่เขามุ่งตรงไปยังศูนย์ของมัน นี่เป็นตรงข้ามของทิศทางเดิมของเขา. เขาไม่ได้บินได้อย่างรวดเร็วอย่างไรก็ตาม และเป็นผู้ชู Yuyan เขาได้ฝากความยาวตั้งแต่เธอเข้าไปในกระเป๋าของจักรวาล มันไม่ได้เป็นกระเป๋าถือครองหลังจากทั้งหมดและอวัยวะภายในของมันทั้งโลก มันเป็นความสามารถในการชั่วคราวถือเป็นคนที่อาศัยอยู่ภายใน. เม้งเฮาบินพร้อมเฝ้าระวังสภาพแวดล้อมของเขา หลังจากนั้นประมาณพื้นที่ประมาณสิบหายใจการแสดงออกของเขา flickered ข้างหน้าของเขาได้ก็ปรากฏกลุ่มประมาณสิบพรวน เช่นเดียวกับคานเหลี่ยมของแสงที่พวกเขายิงผ่านอากาศต่อพระองค์. กลุ่มของสิบแยก สามหรือสี่ของพวกเขายิงไปข้างหน้าที่ความเร็วสูงสุดอาศัยการมองตาของพวกเขาคงอยู่กับเม้งเฮา. อาศัยการมองตาของพวกเขาทันทีผ่านมากกว่าเขา เขาให้ออกจากความประทับใจที่เขากำลังทำสิ่งที่พวกเขากำลังค้นหาโซนทุกข์ยาก. ขณะนี้ดวงตาของเขาได้รับการแก้ไขบนพื้นดินที่ไม่ได้มองขึ้นไปยังพวกเขา อยู่มันตรงข้ามพวกเขาจะได้ย้ายไปบาร์ทางของเขา. มันเป็นช่วงเวลาที่แน่นอนที่วัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากการตรวจร่างกายของช่วงเวลา เมิ่งฮ่าวเรียกคืนความรู้สึกทางจิตวิญญาณของเขาและใส่หน้ากากใส่กระเป๋าเขาของจักรวาล เขาจอดข้างๆสติชูจารย์ Yuyan ที่ถูกห่อหุ้มด้วยตาข่ายสีดำเมิ่งเฮ่าครุ่นคิด เขาเหลือบมองที่ฟ้าร้องและฟ้าผ่าอกภูเขาไฟ เรืองแสงให้แสงของสายฟ้าประสานกันภายในกาย ความมุ่งมั่นเต็มหน้าของเขา" ผมอยู่ที่นี่ไม่ได้ ฉันต้องออกไป ความทุกข์ทรมานฟ้าผ่าที่นี่สำหรับฉัน แต่มันก็ทำให้การเสียสละเลือดอมตะของแท่น . . . . . . . " เขาสะบัดแขนเสื้อกว้างของเขาตักชูจารย์ Yuyan . ใช้พลังที่เหลือของเขาสมบูรณ์แบบ มูลนิธิของอารมณ์ความรู้สึก เขาตรวจสอบสภาพแวดล้อม เขาปล่อยออกมา harrumph เย็น ในรอยแตกรอยแยกนั่นต่าง ๆในพื้นที่ ชูจารย์ Yuyan มีค่อนข้างไม่กี่ที่สมบูรณ์รองยาที่ซ่อนอยู่ เขาเก็บมันเข้าด้วยกัน แล้วบินออกมาจากภูเขาไฟ นี้เป็นครั้งแรกในรอบครึ่งปี เขาได้ออกไปจากสถานที่นี้ ตอนนี้เขาสามารถ หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความคาดหมายเกี่ยวกับอนาคตแต่ความคาดหวังบนใบหน้าของเขาอย่างรวดเร็วกลายเป็นตกใจ เขาจ้องมองออกไปไกล เขาสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนขนาดใหญ่ วัดโบราณ ซึ่งมีลักษณะของรถศึก , ขณะนี้อยู่ในท่ามกลางแสงสวรรค์ รอบมันก็เปล่งออร่ามากมายตัวเลขน่าตกใจถูกล็อคในการต่อสู้กับสายฟ้าจากสวรรค์ความทุกข์ทรมานฟ้าผ่า ตกใจสุดขีด แม้แต่สายฟ้ามันก็มากพอที่จะทำให้เมิ่งฮ่าวเพื่อเติมความรู้สึกของความกลัวที่ทำให้รูม่านตาหด" งั้น . . . . . . . นี่คือความยากลำบากสายฟ้าส่งหลังจากฉัน ? " หัวใจของเขาสั่นสะท้าน เขาจะสามารถจินตนาการสิ่งที่จะเกิดขึ้นภายในภูเขาไฟ ถ้าเขาไม่ได้เข้าโซนมรดกหลังจากบริโภคยาพื้นฐานที่สมบูรณ์แบบ ความทุกข์ทรมานฟ้าผ่าได้พยายามงัดเลือดอมตะของ legazy โซน และในการทำเช่นนั้นได้กระทำให้มรดก ซึ่งส่งวัดโบราณกาลเข้าสู่สงคราม เขาต้องเผชิญมันคนเดียวกับมูลนิธิที่สมบูรณ์แบบของเขา เขาจะถูกทำลายอย่างสิ้นเชิงการหายใจลึกๆ เมิ่งฮ่าวยิงออกไปให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ คว้าชูจารย์ Yuyan ในพ่วง หนังศรีษะรู้สึกชา เขารู้สึกกังวลอย่างมาก . นั่นเป็นเพราะ เขาสังเกตเห็นว่าเลือดสีแดงเรืองแสงก็เริ่มจะเลือนหายไป และภาพในวัดโบราณกาลมีการเติบโตที่คลุมเครือThankfully , ความทุกข์ทรมานสายฟ้าก็เริ่มแยกย้ายกัน ; มีดูเหมือนจะเป็นคนเดียวที่ยิงออกไปแล้วและก็จะหายไปจริงๆ แล้ว หนีออกมาสู่โลกภายนอกภูเขาไฟไม่ใช่ทางเลือกที่ดีที่สุด แต่เมิ่งเฮ่าไม่มีทางเลือก แต่ที่จะทำเช่นนั้น และหนีให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ เขารู้ว่าความทุกข์ทรมานจากสวรรค์จะดึงดูดความสนใจอย่างกว้างขวางสังเกตเห็น แน่นอนมีหลายคนอยู่ในพื้นที่โดยรอบ พอทิพย์ความทุกข์ทรมานหยุดพื้นที่จะเต็มไปด้วย cultivators . ภายใต้สถานการณ์เหล่านั้น มันคงยากที่จะหลบหนีแต่ถ้าเขาทำให้ย้ายของเขาแล้ว เขาจะสามารถใช้ประโยชน์จากความสับสนวุ่นวายเหมือนที่เมิงเฮาต้องสงสัย บริเวณโดยรอบก็เต็มไปด้วยเกือบพันเกษตรกรที่ได้รับการดึงดูดให้พื้นที่โดยความทุกข์ทรมานจากสวรรค์ แน่นอน ไม่มีใครกล้าที่จะเข้ามาในพื้นที่ แทนการดูจากระยะไกล ตอนนี้ความทุกข์ก็จางหายไป ดวงตาเริ่มฉายแวว . มันไม่ได้ชัดที่ไปครั้งแรก ทันที ทั้งหมดของพวกเขา ไหลออกมาจากทุกทิศทาง เติมความยากลำบากโซนเมิ่งเฮ่าหลบหนีให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ จู่ๆ เขาก็ขมวดคิ้วเข้าหากัน ตากระพริบ เขาหยุดในเพลงของเขา พึมพำกับตัวเอง สำหรับพื้นที่เพียงไม่กี่อึดใจ แล้วตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น" ถ้าฉันไป ฉันก็จะวิ่งเข้าไปในบาง cultivators . ปฏิกิริยาแรกของพวกเขาจะสงสัยฉัน . . . . . . . ถ้าผมไม่ไปบินในทิศทางนี้ . . . . . . ฉันทำได้ ! " เขาหันไปรอบ ๆ แทนที่จะบินสู่เขตแดนของพื้นที่ยากลำบาก เขามุ่งหน้าตรงสู่ศูนย์กลาง นี้ตรงข้ามกับทิศทางเดิมของเขาเขาไม่ได้บินได้อย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม และสำหรับชูจารย์ Yuyan ที่เขาเคยฝากเธอลงในถุงของจักรวาล มันไม่ใช่กระเป๋าถือ หลังจากทั้งหมด และข้างในมันเป็นโลกทั้งหมด มันสามารถถืออยู่ชั่วคราวบุคคลภายในเมิ่งเฮ่าบินตาม รอบคอบการสังเกตสิ่งแวดล้อมของเขา หลังจากนั้นประมาณสิบครั้ง สีหน้าของเขาริบหรี่ลง . ข้างหน้าของเค้าอยู่ดีๆ ก็ปรากฏกลุ่มประมาณสิบ cultivators . ชอบแท่งปริซึมลำแสงของแสงที่พวกเขายิงผ่านอากาศที่มีต่อเขากลุ่มของสิบแยกกัน สามหรือสี่ของพวกเขายิงไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูงสุด ของพวกเขาชื่นชอบคงที่เมื่อเมิ่งเฮ่าของพวกเขาชื่นชอบได้ทันทีผ่านเขา เขาให้ปิดการแสดงผลที่เขาทำสิ่งที่พวกเขาค้นหายากลำบาก โซนปัจจุบัน ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่พื้นไม่ได้มองขึ้นต่อพวกเขา มันตรงกันข้าม พวกเขาจะต้องย้ายไปบาร์มา