Sugarcane (Saccharum sps. hybrids)

Sugarcane (Saccharum sps. hybrids) is one of the most
important commercial sugar producing cash crops of India
for both farmers and the industry. It is the source of
approximately 50% of the world’s sugar. Sugarcane is always
a challenging crop to the plant breeders and biotechnologist
due to its complex genomic architecture, long duration and
small inconvenient flower size. Until the early 1990s, breeder
knew little about the sugarcane genome or the genetic
composition of sugarcane at the molecular level and selections
were based solely on phenotypic evaluations (Burner and
Legendre, 1993; Duckelman and Legendre, 1982). Compared
to other crops, it is extremely difficult to make high quality
sugarcane crosses due to the fact that sugarcane has irregular
meiosis as well as unusual inheritance of quantitative traits
and also difficult to hybridize due to tiny size of flower. The
combination of genes for sugar with other agronomic traits is
difficult to combine and time taking in conventional breeding
programme due to linkage and complex polyploid of which
creates hindrance in the inheritance of desired combination of
sugar and disease resistance. In conventional sugarcane
variety improvement programs one cycle takes, on average,
10 years from hybridization to the release of cultivars.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อ้อย (กำแพงแสน sps ลูกผสม) เป็นหนึ่งในสุดน้ำตาลเชิงพาณิชย์ที่สำคัญผลิตพืชเงินสดของอินเดียเกษตรกรและอุตสาหกรรม จึงเป็นมาของประมาณ 50% ของน้ำตาลของโลก อ้อยอยู่เสมอการครอบตัดที่ท้าทายบรีดเดอร์สพืชและ biotechnologistเนื่องจากสถาปัตยกรรมของ genomic ซับซ้อน ระยะเวลายาวนาน และขนาดของดอกเล็กไม่สะดวก จนกระทั่งช่วงปี 1990 พันธุ์รู้น้อยเกี่ยวกับจีโนมอ้อยหรือที่ทางพันธุกรรมองค์ประกอบของอ้อยในระดับโมเลกุลและเลือกถูกตามประเมินไทป์ (เขียน และเลอฌ็องดร์ 1993 Duckelman และเลอฌ็องดร์ 1982) การเปรียบเทียบพืชอื่น ๆ มันเป็นยากมากที่จะทำให้คุณภาพตัดอ้อยเนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่าอ้อยได้ไม่สม่ำเสมอไมโอซิสเป็นลักษณะเชิงปริมาณได้รับปกติและยังยากคือจากขนาดเล็ก ๆ ของดอกไม้ ที่เป็นชุดของยีนน้ำตาลทรายขาวมีลักษณะอื่น ๆ ลักษณะทางยากที่จะรวม และเวลาในการปรับปรุงพันธุ์แบบเดิมโปรแกรมเชื่อมโยงและ polyploid ที่ซับซ้อนซึ่งสร้างกำแพงในการสืบทอดของต้านทานโรคและน้ำตาล ในอ้อยทั่วไปโปรแกรมปรับปรุงความหลากหลายหนึ่งรอบใช้เวลา เฉลี่ย10 ปีจาก hybridization เพื่อปล่อยพันธุ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อ้อย (Saccharum SPS. ไฮบริด) เป็นหนึ่งในที่สุดน้ำตาลการค้าที่สำคัญการผลิตพืชเศรษฐกิจของประเทศอินเดียสำหรับเกษตรกรและอุตสาหกรรม มันเป็นแหล่งที่มาของประมาณ 50% ของน้ำตาลของโลก อ้อยอยู่เสมอเป็นพืชที่ท้าทายกับการปรับปรุงพันธุ์พืชและ biotechnologist เนื่องจากสถาปัตยกรรมของจีโนมที่ซับซ้อนระยะเวลานานและขนาดดอกเล็กไม่สะดวก จนกระทั่งช่วงปี 1990 พ่อแม่พันธุ์รู้เล็กๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับจีโนมอ้อยหรือพันธุกรรมองค์ประกอบของอ้อยในระดับโมเลกุลและการเลือกขึ้นอยู่เพียงผู้เดียวในการประเมินผลฟีโนไทป์(Burner และช็ 1993; Duckelman และ Legendre, 1982) เมื่อเทียบกับพืชอื่น ๆ ก็เป็นเรื่องยากมากที่จะทำให้มีคุณภาพสูงตัดอ้อยเนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่าอ้อยมีความผิดปกติของเซลล์ชนิดหนึ่งเช่นเดียวกับมรดกที่ผิดปกติของลักษณะเชิงปริมาณและยังยากที่จะผสมพันธุ์เนื่องจากขนาดที่เล็กๆ ของดอกไม้ การรวมกันของยีนสำหรับน้ำตาลที่มีลักษณะทางการเกษตรอื่น ๆ ที่เป็นเรื่องยากที่จะรวมและเวลาการในการปรับปรุงพันธุ์ธรรมดาโปรแกรมเนื่องจากการเชื่อมโยงและโพลีพลอยที่ซับซ้อนของการที่จะสร้างอุปสรรคในการรับมรดกของการรวมกันของที่ต้องการน้ำตาลและความต้านทานโรค ในอ้อยธรรมดาโปรแกรมปรับปรุงความหลากหลายหนึ่งรอบใช้เวลาโดยเฉลี่ย10 ปีจากการผสมข้ามพันธุ์ที่จะปล่อยพันธุ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สารเคมีอันตรายและวัสดุ