An aurora (plural: aurorae or auror

An aurora (plural: aurorae or auroras; from the Latin word aurora, "sunrise" or the Roman goddess of dawn) is a natural light display in the sky particularly in the high latitude (Arctic and Antarctic) regions, caused by the collision of energetic charged particles with atoms in the high altitude atmosphere (thermosphere). The charged particles originate in the magnetosphere and solar wind and, on Earth, are directed by the Earth's magnetic field into the atmosphere. Most aurorae occur in a band known as the auroral zone,[1][2] which is typically 3° to 6° in latitudinal extent and at all local times or longitudes. The auroral zone is typically 10° to 20° from the magnetic pole defined by the axis of the Earth's magnetic dipole. During a geomagnetic storm, the auroral zone expands to lower latitudes.

Aurorae are classified as diffuse or discrete. The diffuse aurora is a featureless glow in the sky that may not be visible to the naked eye, even on a dark night. It defines the extent of the auroral zone. The discrete aurorae are sharply defined features within the diffuse aurora that vary in brightness from just barely visible to the naked eye, to bright enough to read a newspaper by at night. Discrete aurorae are usually seen in only the night sky, because they are not as bright as the sunlit sky. Aurorae occasionally occur poleward of the auroral zone as diffuse patches[3] or arcs (polar cap arcs[4]), which are generally invisible to the naked eye.

In northern latitudes, the effect is known as the aurora borealis (or the northern lights), named after the Roman goddess of dawn, Aurora, and the Greek name for the north wind, Boreas, by Pierre Gassendi in 1621.[5] Auroras seen near the magnetic pole may be high overhead, but from farther away, they illuminate the northern horizon as a greenish glow or sometimes a faint red, as if the Sun were rising from an unusual direction. Discrete aurorae often display magnetic field lines or curtain-like structures, and can change within seconds or glow unchanging for hours, most often in fluorescent green. The aurora borealis most often occurs near the equinoctes. The northern lights have had a number of names throughout history. The Cree call this phenomenon the "Dance of the Spirits". In Medieval Europe, the auroras were commonly believed to be a sign from God.[6]

Its southern counterpart, the aurora australis (or the southern lights), has features that are almost identical to the aurora borealis and changes simultaneously with changes in the northern auroral zone.[7] It is visible from high southern latitudes in Antarctica, South America, New Zealand, and Australia. Aurorae occur on other planets. Similar to the Earth's aurora, they are visible close to the planet's magnetic poles. Modern style guides recommend that the names of meteorological phenomena, such as aurora borealis, be uncapitalized.[8]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แสงออโรร่า (พหูพจน์: Aurorae หรือ auroras; จากออโรร่าลาตินคำว่า "พระอาทิตย์ขึ้น" หรือโรมันเทพีของรุ่งอรุณ) คือการแสดงแสงธรรมชาติในท้องฟ้าโดยเฉพาะในละติจูดสูง (ขั้วโลกเหนือและขั้วโลกใต้) ภูมิภาคท​​ี่เกิดจากการปะทะกันของ อนุภาคมีประจุที่มีพลังอะตอมในบรรยากาศที่ระดับความสูงสูง (เทอร์โม) อนุภาคมีประจุเกิดในสนามแม่เหล็กลมและพลังงานแสงอาทิตย์และบนโลกมีการกำกับการแสดงโดยสนามแม่เหล็กของโลกสู่ชั้นบรรยากาศ Aurorae ใหญ่เกิดขึ้นในวงดนตรีที่รู้จักกันเป็นโซนแสงอรุณ, [1] [2] ซึ่งเป็นปกติ° 3-6 °ในขอบเขตขนลุกขนพองและเวลาท้องถิ่นหรือลองจิจูด โซนแสงอรุณเป็นปกติ° 10 ถึง 20 °จากขั้วแม่เหล็กที่กำหนดโดยแกนของแม่เหล็กของโลกขั้ว ในระหว่างพายุ geomagnetic,โซนแสงอรุณจะขยายละติจูดต่ำ.

Aurorae จะจัดเป็นกระจายหรือไม่ต่อเนื่อง กระจายแสงออโรร่าเป็นลักษณะเรืองแสงในท้องฟ้าที่ไม่อาจจะมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าแม้ในคืนที่มืด จะกำหนดขอบเขตของโซนแสงอรุณ Aurorae ไม่ต่อเนื่องจะมีการกำหนดขึ้นอย่างรวดเร็วของคุณลักษณะในการกระจายแสงออโรร่าที่แตกต่างกันไปในความสว่างจากเพียงแทบจะไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าเพื่อพอที่สดใสที่จะอ่านหนังสือพิมพ์โดยในเวลากลางคืน Aurorae ไม่ต่อเนื่องมักจะเห็นในท้องฟ้ายามค่ำ​​คืนเพียงเพราะพวกเขาจะไม่สดใสเท่าฟ้าส่อง Aurorae บางครั้งเกิดขึ้น poleward ของโซนแสงอรุณเป็นแพทช์กระจาย [3] หรือโค้ง (โค้งฝาครอบขั้ว [4]) ซึ่งโดยทั่วไปมักจะมองไม่เห็นได้ด้วยตาเปล่า.

ในละติจูดเหนือผลเป็นที่รู้จักกันแสงเงินแสงทองเหนือ (หรือแสงเหนือ) ตั้งชื่อตามเทพธิดาโรมันของรุ่งอรุณ, ออโรร่าและชาวกรีกชื่อสำหรับลมเหนือ, Boreas, โดยปิแอร์ Gassendi ใน 1621. [5] auroras เห็นใกล้แม่เหล็ก เสาอาจจะมีค่าใช้จ่ายสูง แต่ห่างไกลออกไปจากพวกเขาส่องให้เห็นเส้นขอบฟ้าเหนือเรืองแสงเป็นสีเขียวหรือบางครั้งสีแดงจางเช่นถ้าดวงอาทิตย์ที่กำลังโผล่ขึ้นมาจากทิศทางที่ผิดปกติ Aurorae ไม่ต่อเนื่องมักจะแสดงเส้นสนามแม่เหล็กหรือโครงสร้างม่านเหมือนและสามารถเปลี่ยนแปลงภายในไม่กี่วินาทีหรือเรืองแสงที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงสำหรับชั่วโมงส่วนใหญ่มักจะอยู่ในเรืองแสงสีเขียว แสงเงินแสงทองเหนือส่วนใหญ่มักจะเกิดขึ้นใกล้ equinoctes แสงเหนือมีจำนวนของชื่อตลอดประวัติศาสตร์cree เรียกปรากฏการณ์นี้ว่า "การเต้นรำแห่งจิตวิญญาณ" ในยุโรปสมัยกลางเหนือแสงใต้ที่เชื่อกันว่าปกติจะเป็นสัญญาณจากพระเจ้า. [6]

การเปลี่ยนแปลงทางตอนใต้ของออโรร่า Australis (หรือไฟใต้) มีคุณสมบัติที่เกือบจะเหมือนกันกับแสงเงินแสงทองเหนือและการเปลี่ยนแปลงพร้อมกันกับ ในเขตภาคเหนือแสงอรุณ[7] มันเป็นมองเห็นได้จากทางตอนใต้ของเส้นรุ้งที่สูงในทวีปแอนตาร์กติกา, South America, นิวซีแลนด์และออสเตรเลีย Aurorae เกิดขึ้นบนดาวเคราะห์ดวงอื่น ๆ คล้ายกับโลกออโรร่าพวกเขาจะมองเห็นได้ใกล้เคียงกับดาวเคราะห์แม่เหล็กขั้ว แนะนำสไตล์โมเดิร์แนะนำว่าชื่อของปรากฏการณ์ทางอุตุนิยมวิทยาเช่นแสงเงินแสงทองเหนือจะ uncapitalized. [8]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ออโรรามี (พหูพจน์: aurorae หรือ auroras จากออโรราคำละติน "พระอาทิตย์" หรือเทพเจ้าแห่งโรมันของรุ่งอรุณ) เป็นการแสดงแสงธรรมชาติบนท้องฟ้าในละติจูดสูงโดยเฉพาะอย่างยิ่งภูมิภาค (อาร์กติกและแอนตาร์กติก) เกิดจากการชนกันของอนุภาค charged มีพลังกับอะตอมในบรรยากาศสูง (เทอร์โมสเฟียร์) อนุภาค charged มาแม็กนีโตสเฟียร์และลมสุริยะ และ ในโลก จะกำกับ โดยสนามแม่เหล็กของโลกสู่ชั้นบรรยากาศ Aurorae ส่วนใหญ่เกิดขึ้นในวงเป็น auroral โซน, [1] [2] ซึ่งโดยปกติคือ 3° ถึง 6 องศา ในระดับ latitudinal และเวลาท้องถิ่นหรือ longitudes ทั้งหมด โซน auroral ได้ปกติ 10 องศา 20 องศาจากขั้วแม่เหล็กที่กำหนด โดยแกนของ dipole แม่เหล็กของโลก ในระหว่างพายุ geomagnetic โซน auroral ขยายไปล่าง latitudes

Aurorae ประเภทกระจาย หรือแยกกัน ออโรร่ากระจายจะเรืองแสงแก่การผักผ่อนในท้องฟ้าที่ไม่อาจมองเห็นได้ตาเปล่า แม้ในคืนที่มืด กำหนดขอบเขตของโซน auroral Aurorae แยกกันคือ คุณลักษณะที่กำหนดอย่างรวดเร็วภายในออโรร่ากระจายที่แตกต่างกันในความสว่างจากเพิ่งจะมองเห็นตาเปล่า ให้สว่างพออ่านหนังสือพิมพ์โดยในเวลากลางคืน Aurorae เดี่ยว ๆ มักจะเห็นในเท่าฟ้าคืน เพราะพวกเขาไม่มีความสดใสที่ท้องฟ้าลิฟท์ Aurorae บางครั้งจึงเกิด poleward ของโซน auroral เป็นแพทช์กระจาย [3] หรือเส้นโค้ง (ฝาครอบขั้วโลก arcs[4]) ซึ่งโดยทั่วไปมองไม่เห็นกับตาเปล่า

ใน latitudes เหนือ ลักษณะพิเศษที่เรียกว่าแสงเหนือ (หรือแสงเหนือ), ตั้งชื่อตามเทพธิดาโรมัน ของรุ่งอรุณ ออโรร่า ลมเหนือ Boreas ชื่อภาษากรีก โดย Pierre Gassendi ใน 1621[5] Auroras เห็นใกล้ขั้วแม่เหล็กอาจจะค่าโสหุ้ยสูง แต่จากห่าง พวกเขาส่องเหนือขอบฟ้าเรืองแสงยากหรือบางครั้งสีแดงจาง ๆ เช่นถ้าแสงแดดได้เพิ่มขึ้นจากทิศทางที่ผิดปกติ Aurorae เดี่ยว ๆ มักจะแสดงเส้นสนามแม่เหล็กหรือโครงสร้างคล้ายม่าน และสามารถเปลี่ยนแปลงภายในวินาที หรือค้างชั่วโมงเรืองแสง ส่วนใหญ่มักจะเป็นสีเขียวเรืองแสง แสงเหนือมักเกิดใกล้กับ equinoctes แสงเหนือมีจำนวนชื่อตลอดประวัติศาสตร์ ครีเรียกปรากฏการณ์นี้ใน "เต้นของสุรา" ในยุโรปยุคกลาง auroras ถูกเชื่อโดยทั่วไปว่า เป็นสัญญาณจากพระเจ้า[6]

สำเนาของภาคใต้ ออสเตรลิออโรรา (หรือไฟใต้), มีลักษณะที่เหมือนกับการเปลี่ยนแปลงพร้อมกับการเปลี่ยนแปลงในโซนภาคเหนือ auroral แสงเหนือ[7] มันถูกมองเห็นได้จาก latitudes สูงภาคใต้ทวีปแอนตาร์กติกา อเมริกาใต้ นิวซีแลนด์ และออสเตรเลีย Aurorae เกิดขึ้นบนดาวเคราะห์ดวงอื่น ๆ เช่นเดียวกับออโรราดิน พวกเขาได้เห็นใกล้กับสนามแม่เหล็กหมุนของโลก สมัยแนะนำขอแนะนำว่า ชื่อของปรากฏการณ์อุตุนิยมวิทยา แสงเหนือ เช่นเป็น uncapitalized[8]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ให้แสง(พหูพจน์: aurorae หรือละทิ้ง๔;จาก ภาษา ละตินคำว่าแสงเงินแสงทอง,"พระอาทิตย์ขึ้น"หรือที่เทพธิดาโรมันรุ่งอรุณ)เป็นแสงสว่างตามธรรมชาติในการแสดงผลที่ Sky โดยเฉพาะในที่สูงละติจูด(บริเวณอาร์กติกและแอนตาร์กติก)เขตพื้นที่ที่เกิดจากอุบัติเหตุของความมีชีวิตชีวาพร้อมด้วยค่าธรรมเนียม อนุภาค ขนาดเล็กระดับอะตอมในที่สูงระดับความสูงบรรยากาศ( thermosphere ) จับสิ่งสกปรกที่เขียนใน magnetosphere และพลังงานแสงอาทิตย์และลมได้ในโลกนี้จะนำคุณไปที่ฟิลด์แม่เหล็กของโลกเข้าสู่บรรยากาศที่. aurorae ส่วนใหญ่เกิดขึ้นในย่านความถี่ที่เรียกว่า auroral โซนที่[ 1 ],[ 2 ]ซึ่งโดยปกติแล้วจะ 3 °ถึง 6 °ในขอบเขต latitudinal และในเวลาท้องถิ่นทั้งหมดหรือ longitudes โซนที่ auroral โดยทั่วไปจะ 10 °ถึง 20 °จากเสาแม่เหล็กที่กำหนดไว้โดยแกนของ dipole แม่เหล็กของโลก ในระหว่างเกิดพายุฝนฟ้าคะนอง geomagnetic ที่โซนที่ auroral จะขยายออกเพื่อแถบด้านล่าง.

aurorae ได้รับการจัด ประเภท ว่าเป็นกระจายหรือแบบแยกต่างหาก กระจายแสงที่มีหิ่งห้อยที่โดดเด่นในท้องฟ้าที่อาจจะไม่เห็นมองด้วยตาเปล่าที่แม้ในยามค่ำคืนสีเข้ม มันจะกำหนดขอบเขตของโซนที่ auroral ได้ aurorae แบบแยกต่างหากที่มีความโดดเด่นอย่างมากที่กำหนด ภายใน กระจายแสงที่แตกต่างกันไปในความสว่างจากแทบจะไม่สามารถมองเห็นได้ในการมองด้วยตาเปล่าเพื่อความสว่างสดใสพอที่จะอ่านหนังสือพิมพ์ได้โดยในเวลากลางคืน. aurorae แบบแยกต่างหากได้รับเห็นได้ในเฉพาะท้องฟ้าในยามค่ำคืนโดยปกติแล้วเพราะพวกเขาไม่ได้ความสว่างสดใสและแสงแดดส่องถึงที่อยู่บนท้องฟ้า aurorae ในบางครั้งเกิดขึ้น poleward ของโซนที่ auroral ที่กระจายโปรแกรมแก้ไข[ 3 ]หรือ ARCS (ขั้วฝาครอบ ARCS [ 4 ])ซึ่งเป็นการทั่วไปโดยไม่แสดงให้มองด้วยตาเปล่า.

ในแถบ ภาคเหนือมีผลเป็นที่รู้จักในอีกชื่อหนึ่งคือขั้วโลกเหนือ Aurora (หรือแสงสว่างทางตอนเหนือ)ตั้งชื่อตามชื่อของเทพธิดาแห่งโรมันที่รุ่งแสงและชื่อตามแบบกรีกที่สำหรับลมทางด้านทิศเหนือที่เทพวายุโดยปิแอร์ gassendi ใน 1621 .[ 5 ]ละทิ้ง๔เห็นอยู่ใกล้กับเสาของแม่เหล็กที่อาจมีค่าใช้จ่ายสูงแต่จากไกลอยู่ห่างออกไปในทางตอนเหนือเส้นขอบฟ้าที่สว่างเป็นสีเขียวเป็นแสงหรือบางครั้งเป็นสีแดงอ่อนเป็นหากแสงอาทิตย์ที่ได้เพิ่มขึ้นจากไปในทิศทางตรงกันข้ามกับแนวที่ไม่ปกติ aurorae แบบแยกต่างหากมักแสดงบรรทัดฟิลด์แม่เหล็กหรือโครงสร้างผ้าม่าน - ชอบและสามารถเปลี่ยน ภายใน ไม่กี่วินาทีหรือแสงไม่เปลี่ยนแปลงสำหรับชั่วโมงบ่อยครั้งมากในสีเขียวฟลูออเรสเซนต์ ขั้วโลกเหนือ Aurora ที่ส่วนใหญ่มักเกิดขึ้นใกล้กับ equinoctes ได้ ไฟทางตอนเหนือที่มีหมายเลขของชื่อตลอดทั่วทั้งพื้นที่ประวัติศาสตร์cree สายปรากฎการณ์นี้"การเต้นรำของเหล้า" ในยุโรปละทิ้ง๔แห่งยุคกลางที่เชื่อว่าจะเป็นสัญญาณที่จากพระเจ้า.[ 6 ]โดยทั่วไป

คล้ายกันในทางตอนใต้ของ Aurora (หรือไฟใต้)มีคุณสมบัติที่จะได้เหมือนกับขั้วโลกเหนือแสงและการเปลี่ยนแปลงพร้อมกันกับการเปลี่ยนแปลงในโซนที่ auroral ทางตอนเหนือ[ 7 ]จะมองเห็นได้จากแถบ ภาค ใต้สูงในแอนตาร์กติกาทางตอนใต้ของทวีปอเมริกาใต้นิวซีแลนด์และออสเตรเลีย aurorae เกิดขึ้นบนดาวเคราะห์อื่นๆ เหมือนกับแสงเงินแสงทองของโลกที่สามารถมองเห็นได้อยู่ใกล้กับเสาของแม่เหล็กของโลกได้ คู่มือใช้งานขอแนะนำให้มีสไตล์ที่ทันสมัยที่ชื่อของปรากฎการณ์อุตุนิยมวิทยาเช่นขั้วโลกเหนือ Aurora เป็น uncapitalized .[ 8 ]