ตำนานรัก “โลงคู่” วัดหัวลำโพง ยาวหน

ตำนานรัก “โลงคู่” วัดหัวลำโพง ยาวหน่อยนะ
(รักแท้ของสาวสองกับชายหนุ่มอันเป็นที่รัก เมื่อ 46ปีที่แล้ว )

17 พฤษภาคม 2510
หนังสือพิมพ์พาดหัวข่าวโศกนาฏกรรมรักของคนคู่หนึ่ง
ที่โชคชะตากำหนดให้เกิดมาอยู่ในเพศเดียวกัน

เพียงชั่วข้ามคืนเหตุการณ์นี้ได้เลือนหายไปความทรงจำของคนไทย ก่อนที่ถูกนำกลับมาย้ำเตือนอีกครั้งในอีก 22 ปีต่อมา ในรูปแบบของบทเพลง

บทเพลง “สีดา” กล่าวถึงความรักที่มีต่อกันอย่างลึกซึ้งระหว่างชาย 2 คน แต่สุดท้ายกลับต้องจบลงด้วยการกระทำอัตวินิตบาตกรรมของคนทั้งคู่ เป็นเหตุการณ์ที่สร้างความซาบซึ้ง และทำให้ “แจ้” ดนุพล แก้วกาญจน์ ตัดสินใจหยิบยกเรื่องราวนี้มอบให้ครูน้อย สุรพล โทณะวณิก ช่วยถ่ายทอดเป็นบทเพลงในปี 2532

“สีดา” เป็นเรื่องราวจากชีวิตจริงเมื่อ ปี 2510 ของสาวประเภทสองที่ชื่อ ประโนตย์ วิเศษแพทย์ แต่บางส่วนของเรื่องราวที่ผู้แต่งจำเป็นต้องดัดแปลงไป ทำให้มีบางเสี้ยวของเหตุการณ์ต่างไปจากความเป็นจริง

“สีดา” ในบทเพลง หมายถึง นางเอกนาฏศิลป์โขนของกรมศิลปากรเมื่อเกือบ 40 ปีก่อน หากแต่ชีวิตจริง ประโนตย์ วิเศษแพทย์ กลับแทบไม่เคยออกแสดงในบทบาทนี้และสร้างชื่อเสียงให้กับกรมศิลปากรเลย

แต่สิ่งที่ทำให้ประโนตย์โดดเด่นมากที่สุดในยุคนั้น ก็คือความสวย // สุทิน ทับทิมทอง รุ่นพี่ที่สนิทสนมกับประโนตย์ เล่าว่า ปัจจุบันความสวยของสาวประเภทสอง เป็นเรื่องธรรมดาที่สามารถพบเห็นได้ทั่วไป แต่สำหรับเมื่อ 35 ปีก่อน ประโนตย์สวยเกินกว่าผู้หญิงบางคน และไม่มีสาวประเภท 2 คนใดเทียบได้

ปัจจุบันมีหลักฐานและภาพถ่ายของประโนตย์เหลืออยู่ไม่มากนัก //ประโนตย์ เกิดเมื่อปี 2481 เป็นบุตรของนายยงค์ และหม่อมหลวงหญิง บุญนาค วิเศษแพทย์ ซึ่งครอบครัวมีฐานะดี

ประโนตย์มีพี่น้องทั้งหมด 5 คน และด้วยความที่เป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของบ้าน จึงเปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจของพ่อแม่

ประโนตย์เติบโตขึ้นท่ามกลางการถูกรุมล้อมด้วยพี่น้องที่เป็นผู้หญิงทั้งสี่ และค่อย ๆ ซึบซับความอ่อนหวานเรียบร้อยแบบผู้หญิงของคนรอบข้างไว้อย่างไม่รู้ตัว

หลังเรียนจบระดับประถมที่โรงเรียนใกล้บ้าน ย่านซอยสวนพลู ประมาณปี 2492 ด้วยความสนใจในการแสดงตั้งแต่เยาว์วัย และการสนับสนุนของผู้เป็นแม่ ประโนตย์จึงตัดสินใจสอบเข้าศึกษาต่อที่โรงเรียนนาฏศิลป์

โรงเรียนนาฏศิลป กรมศิลปากร หรือ วิทยาลัยนาฏศิลปในปัจจุบัน นอกจากจะเป็นจุดเริ่มต้นซึ่งต่อมาทำให้ประโนตย์เป็นที่รู้จักในชื่อของ “สีดา” แล้ว ที่นี่ยังเปิดโอกาสให้เขาสามารถแสดงบุคลิกที่เบี่ยงเบนไปจากเพศที่แท้จริงของตนเองได้อย่างอิสระเสรี

หน้าตาที่คมคาย จมูกโด่งเป็นสัน ในครั้งแรกประโนตย์ถูกเลือกให้ฝึกฝนเป็น “พระ” ตัวแสดงสำคัญที่ต้องมีการคัดสรรอย่างพิถีพิถันมาตั้งแต่ครั้งโบราณ

แต่บุคลิกท่าทางเรียบร้อยนุ่มนวล ที่ซึมซับจากบุคคลรอบข้างมาตั้งแต่วัยเด็ก ต่อมาครูผู้สอนจึงเปลี่ยนให้ประโนตย์ ฝึกฝนเป็น “ตัวนาง”

การสวมบทบาทสตรีเพศ และ ความอ่อนหวานงดงามของศิลปะ เป็นส่วนส่งเสริมให้ร่างกายและจิตใจของประโนตย์ เปลี่ยนแปลงมาเป็นผู้หญิงอย่างเต็มตัว

ไพฑูรย์ ศราคนี เพื่อนร่วมชั้นที่สนิทสนมกับประโนตย์ เล่าว่า ” ขณะนั้นเป็นช่วงหลังภาวะสงคราม ซึ่งนาฏศิลป์โขนกำลังอยู่ในภาวะทรุดโทรม กรมศิลปากรไม่มีการฝึกหัดศิลปินโขนคนใหม่เพิ่มเติมทำให้เกิดการขาดแคลน”

ต่อมาทางราชการจึงมีคำสั่งให้โรงเรียนนาฏศิลป์เร่งฝึกหัดนักเรียนเป็นศิลปินโขน เพื่อร่วมออกแสดงในงานพิธีสำคัญต่าง ๆ ซึ่งมีนักเรียนโขนในรุ่นเพียงไม่กี่คน ที่มีโอกาสออกแสดงร่วมกับทางโรงเรียน ซึ่งไพฑูรย์และประโนตย์ก็เป็นหนึ่งในจำนวนนั้

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตำนานรัก "โลงคู่" วัดหัวลำโพงยาวหน่อยนะ(รักแท้ของสาวสองกับชายหนุ่มอันเป็นที่รักเมื่อ 46ปีที่แล้ว)17 พฤษภาคม 2510หนังสือพิมพ์พาดหัวข่าวโศกนาฏกรรมรักของคนคู่หนึ่งที่โชคชะตากำหนดให้เกิดมาอยู่ในเพศเดียวกันเพียงชั่วข้ามคืนเหตุการณ์นี้ได้เลือนหายไปความทรงจำของคนไทยก่อนที่ถูกนำกลับมาย้ำเตือนอีกครั้งในอีก 22 ปีต่อมาในรูปแบบของบทเพลงบทเพลง "สีดา" กล่าวถึงความรักที่มีต่อกันอย่างลึกซึ้งระหว่างชาย 2 คนแต่สุดท้ายกลับต้องจบลงด้วยการกระทำอัตวินิตบาตกรรมของคนทั้งคู่เป็นเหตุการณ์ที่สร้างความซาบซึ้งและทำให้ "แจ้" ดนุพลแก้วกาญจน์ตัดสินใจหยิบยกเรื่องราวนี้มอบให้ครูน้อยสุรพลโทณะวณิกช่วยถ่ายทอดเป็นบทเพลงในปี 2532"สีดา" เป็นเรื่องราวจากชีวิตจริงเมื่อปี 2510 ของสาวประเภทสองที่ชื่อประโนตย์วิเศษแพทย์แต่บางส่วนของเรื่องราวที่ผู้แต่งจำเป็นต้องดัดแปลงไปทำให้มีบางเสี้ยวของเหตุการณ์ต่างไปจากความเป็นจริง"สีดา" ในบทเพลงหมายถึงนางเอกนาฏศิลป์โขนของกรมศิลปากรเมื่อเกือบ 40 ปีก่อนหากแต่ชีวิตจริงประโนตย์วิเศษแพทย์กลับแทบไม่เคยออกแสดงในบทบาทนี้และสร้างชื่อเสียงให้กับกรมศิลปากรเลยแต่สิ่งที่ทำให้ประโนตย์โดดเด่นมากที่สุดในยุคนั้นก็คือความสวย / / สุทินทับทิมทองรุ่นพี่ที่สนิทสนมกับประโนตย์เล่าว่าปัจจุบันความสวยของสาวประเภทสองเป็นเรื่องธรรมดาที่สามารถพบเห็นได้ทั่วไปแต่สำหรับเมื่อ 35 ปีก่อนประโนตย์สวยเกินกว่าผู้หญิงบางคนและไม่มีสาวประเภท 2 คนใดเทียบได้ปัจจุบันมีหลักฐานและภาพถ่ายของประโนตย์เหลืออยู่ไม่มากนัก//ประโนตย์เกิดเมื่อปี 2481 เป็นบุตรของนายยงค์และหม่อมหลวงหญิงบุญนาควิเศษแพทย์ซึ่งครอบครัวมีฐานะดีประโนตย์มีพี่น้องทั้งหมด 5 คนและด้วยความที่เป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของบ้านจึงเปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจของพ่อแม่ประโนตย์เติบโตขึ้นท่ามกลางการถูกรุมล้อมด้วยพี่น้องที่เป็นผู้หญิงทั้งสี่และค่อยๆ ซึบซับความอ่อนหวานเรียบร้อยแบบผู้หญิงของคนรอบข้างไว้อย่างไม่รู้ตัวหลังเรียนจบระดับประถมที่โรงเรียนใกล้บ้านย่านซอยสวนพลูประมาณปี 2492 ด้วยความสนใจในการแสดงตั้งแต่เยาว์วัยและการสนับสนุนของผู้เป็นแม่ประโนตย์จึงตัดสินใจสอบเข้าศึกษาต่อที่โรงเรียนนาฏศิลป์โรงเรียนนาฏศิลปกรมศิลปากรหรือวิทยาลัยนาฏศิลปในปัจจุบันนอกจากจะเป็นจุดเริ่มต้นซึ่งต่อมาทำให้ประโนตย์เป็นที่รู้จักในชื่อของ "สีดา" แล้วที่นี่ยังเปิดโอกาสให้เขาสามารถแสดงบุคลิกที่เบี่ยงเบนไปจากเพศที่แท้จริงของตนเองได้อย่างอิสระเสรีตัวแสดงสำคัญที่ต้องมีการคัดสรรอย่างพิถีพิถันมาตั้งแต่ครั้งโบราณหน้าตาที่คมคายจมูกโด่งเป็นสันในครั้งแรกประโนตย์ถูกเลือกให้ฝึกฝนเป็น "พระ"แต่บุคลิกท่าทางเรียบร้อยนุ่มนวลที่ซึมซับจากบุคคลรอบข้างมาตั้งแต่วัยเด็กต่อมาครูผู้สอนจึงเปลี่ยนให้ประโนตย์ฝึกฝนเป็น "ตัวนาง"การสวมบทบาทสตรีเพศและความอ่อนหวานงดงามของศิลปะเป็นส่วนส่งเสริมให้ร่างกายและจิตใจของประโนตย์เปลี่ยนแปลงมาเป็นผู้หญิงอย่างเต็มตัวไพฑูรย์ศราคนีเพื่อนร่วมชั้นที่สนิทสนมกับประโนตย์เล่าว่า "ขณะนั้นเป็นช่วงหลังภาวะสงครามซึ่งนาฏศิลป์โขนกำลังอยู่ในภาวะทรุดโทรมกรมศิลปากรไม่มีการฝึกหัดศิลปินโขนคนใหม่เพิ่มเติมทำให้เกิดการขาดแคลน"ต่อมาทางราชการจึงมีคำสั่งให้โรงเรียนนาฏศิลป์เร่งฝึกหัดนักเรียนเป็นศิลปินโขนเพื่อร่วมออกแสดงในงานพิธีสำคัญต่างๆ ซึ่งมีนักเรียนโขนในรุ่นเพียงไม่กี่คนที่มีโอกาสออกแสดงร่วมกับทางโรงเรียนซึ่งไพฑูรย์และประโนตย์ก็เป็นหนึ่งในจำนวนนั้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตำนานรัก "โลงคู่" วัดหัวลำโพง
เมื่อ 46 ปีที่แล้ว) 17 พฤษภาคม 22 ปีต่อมาในรูปแบบของบทเพลงบทเพลง "สีดา" 2 คน เป็นเหตุการณ์ที่สร้างความซาบซึ้งและทำให้ "แจ้" ดนุพลแก้วกาญจน์ สุรพลโทณะวณิกช่วยถ่ายทอดเป็นบทเพลงในปี 2532 "สีดา" เป็นเรื่องราวจากชีวิตจริงเมื่อปี 2510 ของสาวประเภทสองที่ชื่อประโนตย์วิเศษแพทย์ ในบทเพลงหมายถึง 40 ปีก่อนหาก แต่ชีวิตจริงประโนตย์วิเศษแพทย์ ก็คือความสวย // สุทินทับทิมทองรุ่นพี่ที่สนิทสนมกับประโนตย์เล่าว่าปัจจุบันความสวยของสาวประเภทสอง แต่สำหรับเมื่อ 35 ปีก่อนประโนตย์สวยเกินกว่าผู้หญิงบางคนและไม่มีสาวประเภท 2 // ประโนตย์เกิดเมื่อปี 2481 เป็นบุตรของนายยงค์และหม่อมหลวงหญิงบุญนาควิเศษแพทย์ 5 คน และค่อย ๆ ย่านซอยสวนพลูประมาณปี 2492 และการสนับสนุนของผู้เป็นแม่ กรมศิลปากรหรือวิทยาลัยนาฏศิลปในปัจจุบัน "สีดา" แล้ว จมูกโด่งเป็นสัน "พระ" ฝึกฝนเป็น "ตัวนาง" การสวมบทบาทสตรีเพศและความอ่อนหวานงดงามของศิลปะ ศราคนี เล่าว่า "ขณะนั้นเป็นช่วงหลังภาวะสงคราม ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตำนานรัก " โลงคู่ " วัดหัวลำโพงยาวหน่อยนะ
( รักแท้ของสาวสองกับชายหนุ่มอันเป็นที่รักเมื่อ 46 ปีที่แล้ว )

17 พฤษภาคม 2510



หนังสือพิมพ์พาดหัวข่าวโศกนาฏกรรมรักของคนคู่หนึ่งที่โชคชะตากำหนดให้เกิดมาอยู่ในเพศเดียวกันเพียงชั่วข้ามคืนเหตุการณ์นี้ได้เลือนหายไปความทรงจำของคนไทยก่อนที่ถูกนำกลับมาย้ำเตือนอีกครั้งในอีก 22 ปีต่อมาในรูปแบบของบทเพลง

บทเพลง " สีดา " กล่าวถึงความรักที่มีต่อกันอย่างลึกซึ้งระหว่างชาย 2 คนแต่สุดท้ายกลับต้องจบลงด้วยการกระทำอัตวินิตบาตกรรมของคนทั้งคู่เป็นเหตุการณ์ที่สร้างความซาบซึ้งและทำให้ " แจ้ " ดนุพลแก้วกาญจน์สุรพลโทณะวณิกช่วยถ่ายทอดเป็นบทเพลงในปี 2532

" สีดา " เป็นเรื่องราวจากชีวิตจริงเมื่อ . 2510 ของสาวประเภทสองที่ชื่อประโนตย์วิเศษแพทย์แต่บางส่วนของเรื่องราวที่ผู้แต่งจำเป็นต้องดัดแปลงไปทำให้มีบางเสี้ยวของเหตุการณ์ต่างไปจากความเป็นจริง

" สีดา " ในบทเพลงหมายถึงนางเอกนาฏศิลป์โขนของกรมศิลปากรเมื่อเกือบ 40 ปีก่อนหากแต่ชีวิตจริงประโนตย์วิเศษแพทย์กลับแทบไม่เคยออกแสดงในบทบาทนี้และสร้างชื่อเสียงให้กับกรมศิลปากรเลย

แต่สิ่งที่ทำให้ประโนตย์โดดเด่นมากที่สุดในยุคนั้นก็คือความสวย / / สุทินทับทิมทองรุ่นพี่ที่สนิทสนมกับประโนตย์เล่าว่าปัจจุบันความสวยของสาวประเภทสองเป็นเรื่องธรรมดาที่สามารถพบเห็นได้ทั่วไปแต่สำหรับเมื่อปีก่อนประโนตย์สวยเกินกว่าผู้หญิงบางคนและไม่มีสาวประเภทคนใดเทียบได้
2
ปัจจุบันมีหลักฐานและภาพถ่ายของประโนตย์เหลืออยู่ไม่มากนัก / / ประโนตย์เกิดเมื่อปี 2481 เป็นบุตรของนายยงค์และหม่อมหลวงหญิงบุญนาควิเศษแพทย์ซึ่งครอบครัวมีฐานะดี

ประโนตย์มีพี่น้องทั้งหมด 5 คนและด้วยความที่เป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของบ้านจึงเปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจของพ่อแม่

ประโนตย์เติบโตขึ้นท่ามกลางการถูกรุมล้อมด้วยพี่น้องที่เป็นผู้หญิงทั้งสี่และค่อยจะซึบซับความอ่อนหวานเรียบร้อยแบบผู้หญิงของคนรอบข้างไว้อย่างไม่รู้ตัว

หลังเรียนจบระดับประถมที่โรงเรียนใกล้บ้านย่านซอยสวนพลูประมาณปี 2492 ด้วยความสนใจในการแสดงตั้งแต่เยาว์วัยและการสนับสนุนของผู้เป็นแม่ประโนตย์จึงตัดสินใจสอบเข้าศึกษาต่อที่โรงเรียนนาฏศิลป์

โรงเรียนนาฏศิลปกรมศิลปากรค็อควิทยาลัยนาฏศิลปในปัจจุบันนอกจากจะเป็นจุดเริ่มต้นซึ่งต่อมาทำให้ประโนตย์เป็นที่รู้จักในชื่อของ " สีดา " แล้ว
หน้าตาที่คมคายจมูกโด่งเป็นสันในครั้งแรกประโนตย์ถูกเลือกให้ฝึกฝนเป็น " พระ " ตัวแสดงสำคัญที่ต้องมีการคัดสรรอย่างพิถีพิถันมาตั้งแต่ครั้งโบราณ

แต่บุคลิกท่าทางเรียบร้อยนุ่มนวลที่ซึมซับจากบุคคลรอบข้างมาตั้งแต่วัยเด็กต่อมาครูผู้สอนจึงเปลี่ยนให้ประโนตย์ฝึกฝนเป็น " ตัวนาง "

การสวมบทบาทสตรีเพศและความอ่อนหวานงดงามของศิลปะเป็นส่วนส่งเสริมให้ร่างกายและจิตใจของประโนตย์เปลี่ยนแปลงมาเป็นผู้หญิงอย่างเต็มตัว

ไพฑูรย์ศราคนีเพื่อนร่วมชั้นที่สนิทสนมกับประโนตย์เล่าว่า " ขณะนั้นเป็นช่วงหลังภาวะสงครามซึ่งนาฏศิลป์โขนกำลังอยู่ในภาวะทรุดโทรมกรมศิลปากรไม่มีการฝึกหัดศิลปินโขนคนใหม่เพิ่มเติมทำให้เกิดการขาดแคลน "

ต่อมาทางราชการจึงมีคำสั่งให้โรงเรียนนาฏศิลป์เร่งฝึกหัดนักเรียนเป็นศิลปินโขนเพื่อร่วมออกแสดงในงานพิธีสำคัญต่างจะซึ่งมีนักเรียนโขนในรุ่นเพียงไม่กี่คนที่มีโอกาสออกแสดงร่วมกับทางโรงเรียน