When a nest containing eggs or youn

When a nest containing eggs or young was located,
we used song playbacks to lure adults into mist nets
placed near the nest. Blood samples from adults and
nestlings were taken from the brachial artery (Wingfield
and Famer 1976) and a volume of lysis buffer
(TE-SDS) approximately equal to the volume of whole
blood was added. Predation was very high and all eggs
left in the nest initially in our 1993 season disappeared
within 2-3 days. This forced us to remove eggs from
nests (after catching and bleeding parents) and to incubate
them long enough so that sufficient DNA could
be obtained from the embryos. DMSO lysis buffer
(Seutin et al. 1991) was used to store these tissue samples.
Samples were transported on ice and stored at
-20°C.
Whole genomic DNA was isolated as in Fleischer
et al. (1994) and subjected to multilocus DNA fingerprinting
using the Jeffreys 33.15 and 33.6 probes (Jeffreys
et al. 1985) and standard methods (see Loew and
Fleischer 1996 for specific protocols).
Following the approach of Westneat (1990) the two
adults defending a nest were excluded from co-parentage
if an offspring’s profile contained three or more
fragments that could not be assigned to either putative
parent (non-attributable bands). Band sharing coefficients
(S of Lynch 1990) were calculated from a presence/
absence matrix of same-sized fragments for putative
related and unrelated individuals. To assess the
possibility that our data could not reveal EPFs, we substituted
the nearest putative unrelated adult for one parent
(the sham) and then counted the number of nonattributable
fragments and calculated S (Fleischer et al.
1994).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อรังไข่หรือหนุ่มมีอยู่เราใช้เพลงต่อต่อผู้ใหญ่เป็นตาข่ายหมอกวางไว้ใกล้รัง เลือดตัวอย่างจากผู้ใหญ่ และnestlings ถ่ายจากหลอดเลือดแดงแขน (Wingfieldและเพื่อ 1976) และปริมาณของบัฟเฟอร์ lysis(TE-SDS) ประมาณเท่ากับปริมาตรของเพิ่มเลือด ปล้นสะดมได้สูงมาก และไข่ทั้งหมดซ้ายในรังครั้งแรกในฤดูกาล 1993 ของเราหายไปภายใน 2-3 วัน นี้บังคับให้เราเอาไข่จากรัง (หลังจากจับ และพ่อแม่ที่มีเลือดออก) และฟักให้นานพอเพื่อให้ดีเอ็นเอเพียงพอที่สามารถได้รับจาก embryos บัฟเฟอร์การ lysis DMSO(Seutin et al. 1991) ถูกใช้ในการเก็บตัวอย่างเนื้อเยื่อเหล่านี้ตัวอย่างที่ถูกขนส่งน้ำแข็ง และเก็บไว้ที่-20 องศาเซลเซียสดีเอ็นเอทั้งจีโนมของถูกแยกใน Fleischeret al. (1994) และไปลายพิมพ์ดีเอ็นเอ multilocusใช้ Jeffreys 33.15 และ 33.6 วัด (Jeffreyset al. 1985) และมาตรฐาน (ดู Loew และFleischer 1996 สำหรับโพรโทคอเฉพาะ)ตามวิธีการของ Westneat (1990) 2ผู้ใหญ่ปกป้องรังถูกแยกออกจาก parentage ร่วมถ้าลูกหลานมีโปรไฟล์อยู่สามหรือมากกว่าชิ้นส่วนที่ไม่สามารถกำหนดเพื่ออ้างว่าฝาหลัก (ไม่ใช่นของวง) วงแชร์สัมประสิทธิ์(S ของลินช์ 1990) คำนวณจากสถานะ /เมทริกซ์การขาดของขนาดเดียวกันเศษสำหรับอ้างว่าฝาที่เกี่ยวข้อง และบุคคลที่เกี่ยวข้อง การประเมินการความเป็นไปได้ว่า ข้อมูลของเราอาจเปิดเผย EPFs เราแทนใกล้ที่สุดผู้ใหญ่ไม่เกี่ยวข้องอ้างว่าฝาสำหรับพ่อแม่(ซัมซุยโป) และนับจำนวนของ nonattributableชิ้นส่วนและคำนวณ S (Fleischer et al1994)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อรังที่มีไข่หรือหนุ่มอยู่
ที่เราใช้ในการเล่นเพลงที่จะล่อให้ผู้ใหญ่เข้ามาในมุ้งหมอก
วางอยู่ใกล้รัง ตัวอย่างเลือดจากผู้ใหญ่และ
รังถูกนำมาจากหลอดเลือดแดงแขน (ที่วิงฟิลด์
และชาวนา 1976) และปริมาณของบัฟเฟอร์สลาย
(TE-SDS) ประมาณเท่ากับปริมาณของทั้ง
เลือดเพิ่ม ปล้นสะดมเป็นที่สูงมากและไข่ทั้งหมด
ที่เหลืออยู่ในรังครั้งแรกในฤดูกาล 1993 ของเราหายไป
ภายใน 2-3 วัน นี้บังคับให้เราเอาไข่จาก
รัง (หลังจากที่จับและมีเลือดออกพ่อแม่) และในการฟักไข่
พวกเขานานพอเพื่อให้ดีเอ็นเอเพียงพอที่จะ
ได้รับจากตัวอ่อน DMSO บัฟเฟอร์สลาย
(Seutin et al. 1991) ถูกนำมาใช้ในการจัดเก็บตัวอย่างเนื้อเยื่อเหล่านี้.
ตัวอย่างถูกเคลื่อนย้ายบนน้ำแข็งและเก็บไว้ที่
-20 ° C.
ดีเอ็นเอทั้งหมดถูกแยกเป็นใน Fleischer
et al, (1994) และเป็นไปพิมพ์ลายนิ้วมือดีเอ็นเอ Multilocus
ใช้ฟรีย์ 33.15 และ 33.6 ฟิวส์ (ฟรีย์
et al. 1985) และวิธีการมาตรฐาน (ดูวและ
Fleischer 1996 สำหรับโปรโตคอลที่เฉพาะเจาะจง).
ต่อไปนี้วิธีการของ Westneat นี้ (1990) ทั้งสอง
ผู้ใหญ่ปกป้อง รังได้รับการยกเว้นจากผู้ร่วมบิดามารดา
ถ้ารายละเอียดของลูกหลานที่มีสามหรือมากกว่า
ชิ้นส่วนที่ไม่สามารถได้รับมอบหมายให้ทั้งสมมุติ
ปกครอง (วงดนตรีที่ไม่ใช่ส่วนที่) วงดนตรีร่วมกันค่าสัมประสิทธิ์
(S ของลินช์ 1990) จะถูกคำนวณจากการปรากฏตัว /
ขาดเมทริกซ์ของชิ้นส่วนขนาดเดียวกันสำหรับสมมุติ
บุคคลที่เกี่ยวข้องและไม่เกี่ยวข้อง เพื่อประเมิน
ความเป็นไปได้ว่าข้อมูลของเราไม่สามารถเปิดเผย EPFs เราทดแทน
ที่ใกล้ที่สุดสำหรับผู้ใหญ่ที่ไม่เกี่ยวข้องสมมุติสำหรับผู้ปกครอง
(เสแสร้ง) แล้วนับจำนวน nonattributable
ชิ้นส่วนและคำนวณ S (Fleischer et al.
1994)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อรังมีไข่ หรือ ยัง อยู่เราใช้เพลง การเล่นเพื่อล่อให้ผู้ใหญ่เข้าไปในหมอกมุ้งวางไว้ใกล้ๆรัง ตัวอย่างเลือดจากผู้ใหญ่น Nestlings นำมาจากหลอดเลือดแดงต้นแขน ( วิงฟิลด์และ famer 1976 ) และปริมาณของการสลายบัฟเฟอร์( te-sds ) ประมาณเท่ากับปริมาณทั้งหมดเลือดเพิ่ม ค่าสูงมาก และไข่เหลือในรังครั้งแรกในฤดูกาล 1993 ของเราหายไปภายใน 2-3 วัน นี้บังคับให้เราเอาไข่จากรัง ( หลังจากจับและเลือดพ่อแม่ ) และฟักไข่มันนานพอดังนั้น DNA ที่เพียงพอสามารถจะได้จากตัวอ่อน . DMSO การสลายบัฟเฟอร์( seutin et al . 1991 ) ถูกใช้เพื่อเก็บเนื้อเยื่อเหล่านี้จำนวนขนแข็งและเก็บที่- 20 ° Cดีเอ็นเอทั้งหมด แยกเป็น ไฟลส์เชอร์et al . ( 1994 ) และต้อง multilocus ลายพิมพ์ดีเอ็นเอใช้ 33.15 Jeffreys 33.6 โพรบ ( เจฟฟรี่et al . 1985 ) และวิธีมาตรฐาน ( ดู คคิม เลิฟ และเฟลชเชอร์ 1996 สำหรับโปรโตคอลที่เฉพาะเจาะจง )ตามแนวทางของ westneat ( 1990 ) สองผู้ใหญ่ปกป้องรังถูกแยกออกจากบริษัทต้นกำเนิดถ้าเป็นลูกของโปรไฟล์ที่มีอยู่ สามหรือมากกว่าชิ้นส่วนที่ไม่สามารถมอบหมายให้กรดอะมิโนผู้ปกครอง ( ที่ไม่ใช่จากวง ) วงดนตรี ) ร่วมกัน( s ของลินช์ 1990 ) คำนวณจากสถานะ /การขาดของชิ้นส่วนเมทริกซ์ขนาดเดียวกันสำหรับการแสดงออกที่เกี่ยวข้อง และบุคคลที่เกี่ยวข้อง เพื่อประเมินเป็นไปได้ว่าข้อมูลที่เราไม่สามารถเปิดเผย epfs เราแทนที่ใกล้ที่สุด ซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับผู้ใหญ่ พ่อแม่หนึ่ง( แชม ) แล้วนับจำนวน nonattributableเศษและคำนวณ S ( เฟลชเชอร์ et al .1994 )