In the first stanza, the speaker is

In the first stanza, the speaker is in a boat at sea beneath the half-moon noticing the way the little waves move: in fiery ringlets from their sleep. The image of fiery ringlets can be seen in our mind; therefore this is an example of imagery. The speaker's lantern shines on the little waves, making them seem fiery, and fire is often seen as a symbol or representation of passion and love. Colors also help create imagery, and Browning mentions gray, black, and yellow in the first stanza to help create images in the reader's mind. Another example of imagery is when the speaker comes ashore by mentioning the prow or the nose of the boat above the water. He gets closer and closer to the cove until he arrives in the slushy sand. We can imagine the slushy sand, and this uses our sense of touch, since we know what watery sand feels like. Because this detail uses one of our senses, it is called a sensory detail.

In the second stanza, he mentions the sea-scented beach, which ties to our sense of smell, reminding us of the smell of the salty air by the beach. The speaker goes on to describe how he travels on the beach then through fields where he arrives at a farm and taps on the window, mentioning a quick sharp scratch, which we can almost hear by reading those words. A blue spurt of a lighted match is clearly seen by mentioning the color blue, and an excited though startled voice is heard, which is said to be softer than their beating hearts. If this poem is indeed about Elizabeth Barrett, which historians assume, the mention of fear could be hinting at the fact that Elizabeth's father, who disliked Robert Browning, could find out about this secretive meeting. The poem conveys their stealthy secrecy through details such as: the poem is set at night, the speaker travels alone, he taps at her window pane, and she quietly speaks to him.

Not only does Browning use symbolism, imagery and powerful sensory details, but he also uses the rhyme scheme or rhyming pattern of ABCCBA ABCCBA. Look back at the poem and notice how the first and last lines of each stanza rhyme together: land with sand in the first stanza and beach with each in the second stanza. The second and fifth lines in each stanza rhyme together too, which further enclose the two middle lines, which rhyme with each other: leap with sleep in the first stanza and scratch with match in the second stanza. This rhyme scheme creates an interesting rhythmic flow that seems to sway the reader back and forth, much like the rhythm of the waves mentioned in the beginning of the poem.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในบทร้อยกรองที่แรก ลำโพงที่อยู่ในเรือที่ทะเลใต้ครึ่งดวงจันทร์ซักถามวิธีย้ายคลื่นน้อย: ใน ringlets คะนองจากการนอนหลับ สามารถเห็นภาพของ ringlets คะนองในจิตใจของเรา ดัง นี้เป็นตัวอย่างของภาพ ของลำโพงโคมไฟส่องบนคลื่นน้อย ทำให้พวกเขาดูเหมือนคะนอง และมักจะเห็นไฟเป็นสัญลักษณ์หรือตัวแทนของความรักและความรัก สียังช่วยสร้างภาพถ่าย และกล่าวถึงเกิดสีน้ำตาลเทา สีดำ และสีเหลืองในบทร้อยกรองแรกเพื่อช่วยสร้างภาพในจิตใจของผู้อ่าน อีกตัวอย่างหนึ่งของภาพถ่ายคือเมื่อผู้ตาย โดยการกล่าวถึงการเพราหรือจมูกของเรือเหนือน้ำ เขาได้รับใกล้และใกล้ชิดกับโคฟจนกระทั่งเขาถึงทราย slushy เราสามารถจินตนาการทราย slushy และนี้ใช้สัมผัส ความรู้สึกของเราเนื่องจากเรารู้ว่าอะไรทรายน้ำรู้สึกเหมือนกัน เนื่องจากรายละเอียดนี้ใช้ประสาทสัมผัสของเราอย่างใดอย่างหนึ่ง มันคือรายละเอียดทางประสาทสัมผัสในบทร้อยกรองที่สอง เขากล่าวถึงกลิ่นทะเลชายหาด ความสัมพันธ์ของความรู้สึกของกลิ่น เตือนเราหอมกลิ่นลมเค็มริมชายหาด ลำโพงที่ไปในการอธิบายว่า เขาเดินทาง บนชายหาด แล้ว ผ่านเขตที่เขามาถึงที่ฟาร์ม และก๊อกบนหน้าต่าง กล่าวถึงรวดเร็วคมชัดรอย ซึ่งเราเกือบได้ยิน โดยการอ่านคำเหล่านั้น Spurt บลูของตรงกระจกจะเห็นชัดเจน โดยกล่าวถึงสีสีน้ำเงิน และความตื่นเต้นว่าเสียง startled ไม่ได้ยิน ซึ่งกล่าวได้ว่า เป็นเบากว่าหัวใจเต้นของ ว่ากลอนนี้จริง ๆ เกี่ยวกับ Barrett เอลิซาเบธซึ่งนักประวัติศาสตร์สันนิษฐาน สามารถ hinting พูดถึงความกลัวในความจริงที่ว่าพ่อ อลิซาเบธที่ disliked โรเบิร์ตเกิดสีน้ำตาล สามารถค้นหาเกี่ยวกับความลับนี้ กลอนสื่อถึงความลับของลับ ๆ ล่อ ๆ ผ่านรายละเอียดเช่น: กลอนไว้ในเวลากลางคืน ผู้เดินทางคนเดียว ก๊อกเขาในบานหน้าต่างของเธอ และเธอพูดกับเขาอย่างเงียบ ๆไม่เพียงแต่ไม่เกิดสีน้ำตาลใช้สัญลักษณ์ ภาพถ่าย และรายละเอียดทางประสาทสัมผัสที่มีประสิทธิภาพ แต่เขายังใช้สัมผัสร่างหรือรูปแบบ ABCCBA ABCCBA rhyming กลับมาดูกลอน และสังเกตว่า บรรทัดแรก และสุดท้ายของบทร้อยกรองแต่ละสัมผัสกัน: กับทรายในบทร้อยกรองและหาดแรกด้วยในบทร้อยกรองที่สอง บรรทัดที่สอง และห้าในบทร้อยกรองแต่ละสัมผัสกันมากเกินไป ซึ่งเพิ่มเติมใส่สองกลางบรรทัด ที่คล้องกัน: เผ่น มีสลีปในบทร้อยกรองและตั้งแต่แรกมีในบทร้อยกรองที่สอง โครงร่างนี้สัมผัสสร้างกระแสเป็นจังหวะน่าสนใจที่ดูเหมือนจะเอนเอียงไปมา ผู้อ่านมากเช่นจังหวะของคลื่นที่กล่าวถึงในตอนต้นของกลอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในบทแรก, ลำโพงที่อยู่ในเรือที่อยู่ในทะเลใต้พระจันทร์ครึ่งสังเกตเห็นวิธีที่คลื่นเล็ก ๆ น้อย ๆ ย้ายในผมลอนลุกเป็นไฟจากการนอนหลับของพวกเขา ภาพของผมลอนไฟสามารถมองเห็นในใจของเรา; ดังนั้นนี้เป็นตัวอย่างของภาพ โคมไฟลำโพงส่องสว่างอยู่บนคลื่นเล็ก ๆ น้อย ๆ ทำให้พวกเขาดูเหมือนจะลุกเป็นไฟและไฟมักจะถูกมองว่าเป็นสัญลักษณ์หรือการเป็นตัวแทนของความรักและความรัก สีนอกจากนี้ยังช่วยในการสร้างภาพและบราวนิ่งกล่าวถึงสีเทา, สีดำ, และสีเหลืองในบทแรกที่จะช่วยในการสร้างภาพในใจของผู้อ่าน ตัวอย่างของภาพก็คือเมื่อลำโพงมาขึ้นฝั่งโดยกล่าวถึงหัวเรือหรือจมูกของเรือเหนือน้ำ เขาได้ใกล้ชิดและใกล้ชิดกับอ่าวจนกว่าเขาจะมาถึงในทรายเฉอะแฉะ เราสามารถจินตนาการทรายเฉอะแฉะและนี้ใช้ความรู้สึกของเราจากการสัมผัสเนื่องจากเรารู้ว่าสิ่งที่ทรายน้ำรู้สึกเหมือน เพราะรายละเอียดนี้จะใช้เป็นหนึ่งในความรู้สึกของเราจะเรียกว่ารายละเอียดทางประสาทสัมผัสในบทที่สองเขากล่าวถึงชายหาดทะเลหอมซึ่งผูกพันกับความรู้สึกของเรากลิ่นทำให้เรานึกถึงกลิ่นของอากาศเค็มริมชายหาด ลำโพงก็จะอธิบายถึงวิธีการที่เขาเดินทางบนชายหาดแล้วผ่านทุ่งที่เขามาถึงที่ฟาร์มและก๊อกบนหน้าต่างเอ่ยถึงรอยขีดข่วนได้อย่างรวดเร็วคมชัดซึ่งเราแทบจะได้ยินเสียงโดยการอ่านคำพูดเหล่านั้น ปะทุสีฟ้าของการแข่งขันจุดจะเห็นอย่างชัดเจนโดยการกล่าวขวัญสีฟ้าและตื่นเต้นตกใจแม้ว่าเสียงจะได้ยินซึ่งกล่าวกันว่าเป็นนุ่มกว่าหัวใจเต้นของพวกเขา ถ้ากลอนบทนี้เป็นที่แน่นอนเกี่ยวกับลิซาเบ ธ บาร์เร็ตต์ซึ่งนักประวัติศาสตร์ถือว่าการพูดถึงความกลัวที่อาจจะกระทบถึงความจริงที่ว่าพ่อของลิซาเบ ธ ที่ไม่ชอบโรเบิร์ตบราวนิ่งสามารถหาข้อมูลเกี่ยวกับการประชุมลับนี้ บทกวีที่บ่งบอกถึงความลับลึกลับของพวกเขาผ่านรายละเอียดเช่น: บทกวีที่มีการตั้งค่าในเวลากลางคืนลำโพงเดินทางคนเดียวเขาก๊อกที่หน้าต่างของเธอและเธออย่างเงียบ ๆ พูดกับเขาไม่เพียง แต่บราวนิ่งใช้สัญลักษณ์ภาพและรายละเอียดทางประสาทสัมผัสที่มีประสิทธิภาพ, แต่เขาก็ยังใช้รูปแบบสัมผัสหรือรูปแบบของบทกวี ABCCBA ABCCBA มองกลับไปที่บทกวีและแจ้งให้ทราบว่าบรรทัดแรกและสุดท้ายของแต่ละบทสัมผัสกันดินแดนที่มีทรายในบทแรกและชายหาดด้วยกันในบทที่สอง บรรทัดที่สองและที่ห้าในแต่ละบทสัมผัสกันอีกด้วยซึ่งต่อไปแนบสองสายกลางซึ่งคล้องจองกับแต่ละอื่น ๆ กระโดดด้วยการนอนหลับในบทแรกและรอยขีดข่วนที่มีการแข่งขันในบทที่สอง สัมผัสโครงการนี้จะสร้างกระแสเป็นจังหวะที่น่าสนใจที่น่าจะแกว่งไปแกว่งมาให้ผู้อ่านกลับมาเหมือนจังหวะของคลื่นที่กล่าวถึงในจุดเริ่มต้นของบทกวี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในบาทแรก ลำโพงอยู่ในเรือในทะเลใต้ดวงจันทร์ครึ่งสังเกตเห็นวิธีเล็ก ๆน้อย ๆใน ringlets คะนองคลื่นย้ายจากการนอนหลับของพวกเขา รูปภาพของไฟ ringlets สามารถมองเห็นในจิตใจของเรา ดังนั้น นี้คือตัวอย่างของภาพ โคมไฟของผู้พูดส่องบนคลื่นเล็กน้อย ทำให้พวกเขาเหมือนไฟ และไฟก็มักจะเห็นเป็นสัญลักษณ์หรือตัวแทนของความรักและความรักสีช่วยสร้างจินตภาพ และการกล่าวถึง สีเทา สีดำ และสีเหลือง ในบาทแรกเพื่อช่วยสร้างรูปภาพในจิตใจของผู้อ่าน . อีกหนึ่งตัวอย่างของภาพคือเมื่อผู้พูดมาขึ้นฝั่งโดยการกล่าวขวัญปากปลา หรือจมูกของเรือเหนือน้ำ เขาได้ใกล้ชิดและใกล้ชิดกับโคฟ จนกว่าเขาจะมาถึงในทรายเฉอะแฉะ . เราสามารถจินตนาการเฉอะแฉะ ทราย ,และใช้ความรู้สึกของสัมผัส เพราะเรารู้ว่าน้ำทรายรู้สึก เพราะงานนี้ใช้อย่างใดอย่างหนึ่งของเรารู้สึกจะเรียกว่าละเอียดประสาทสัมผัส .

ในบาทที่สอง เขากล่าวถึงชายหาดทะเลหอม , ความสัมพันธ์ที่ให้ความรู้สึกของกลิ่น เตือนเรา กลิ่นของอากาศเค็ม โดยชายหาดลำโพงไปในการอธิบายวิธีการที่เขาเดินทางบนชายหาด แล้วผ่านช่องที่เขามาถึงที่ฟาร์มและติดหน้าต่าง เอกสารด่วนคมเริ่มต้นที่เราเกือบจะสามารถได้ยินโดยการอ่านคำเหล่านั้น การปะทุน้ำเงินของไม้ขีดจุดไฟคือเห็นได้ชัดโดยการกล่าวขวัญสีฟ้า และตื่นเต้น แต่ตกใจเสียงจะได้ยินซึ่งกล่าวจะนุ่มกว่าการเต้นหัวใจถ้ากลอนนี้เป็นจริงเกี่ยวกับ Elizabeth Barrett ซึ่งนักประวัติศาสตร์สันนิษฐานที่กล่าวถึงความกลัวอาจจะแนะนำว่าคุณพ่อของเอลิซาเบธ ใครไม่ชอบโรเบิร์ตบราวนิ่ง อาจรู้เรื่องนี้ประชุมลับ บทกวีสื่อความลับลักลอบผ่านรายละเอียดเช่นบทกวีเป็นชุดกลางคืน ผู้พูด เดินทางคนเดียว เขาเคาะที่หน้าต่างของเธอ เธอค่อยๆพูดกับเขา

ไม่เพียง แต่การใช้สัญลักษณ์ , ภาพและรายละเอียดทางอำนาจ แต่เขายังใช้รูปแบบกลอนหรือบทกวีในรูปแบบของ abccba abccba . กลับมาดูบทกลอน และสังเกตเห็นว่าสายแรกและสุดท้ายของแต่ละฉันท์คล้องจองด้วยกันดินกับทรายและชายหาดแต่ละฉันท์แรกในบาทที่สอง 2 และ 5 บรรทัดในแต่ละฉันท์คล้องจองกันด้วยซึ่งต่อไปจะใส่กลางสองเส้น ซึ่งคล้องจองกับแต่ละอื่น ๆ : กระโดดนอนบาทแรกและรอยขีดข่วนในบาทที่สองตรงกับ นี้แผนสัมผัสสร้างที่น่าสนใจเป็นจังหวะไหลที่ดูเหมือนว่าจะแกว่งอ่านไปมา เหมือนจังหวะของคลื่นที่กล่าวถึงในตอนต้นของกลอน