Location. Until the mid-eighteenth

Location. Until the mid-eighteenth century the Karen lived mainly in the forested mountainous regions of eastern Burma, where the hills are divided by long narrow valleys running north to south from the Bilauktaung and Dawna ranges along the Salween River system to the broad high plateau of the Shan uplands. Today Karen reside in both Myanmar and Thailand, within the area between 10° and 21° N and between 94° and 101° E. Karen settlements are found in the hills along the border between the two countries along the length of Tenasserim into the Shan plateau from 10° N as far as 21 ° N. Most Karen inhabit Myanmar, in both lowland rice-growing plains and hill regions, with large numbers in the central Irrawaddy Delta, in the Irrawaddy and Sittang valleys from the coast to about 19° N, and in the northern part of Tenasserim. In Thailand most of the Karen settlements are along the hilly western border and range northward and eastward to the Mekong from approximately 12° 00′ N to 20°30′ N. Karen villages are located in three distinct physical environments: the lowland plains of the Irrawaddy, Sittang, and Salween deltas and the coast of Tenasserim; the Pegu Yoma, a hilly range between the Irrawaddy and the Sittang; and the Shan upland, which varies geographically from a rolling high plateau (1,000 meters in elevation on average) in the Shan State to the north-south hills and narrow valleys of the Kayah and Karen states and interior Tenasserim to the south. These hill regions are covered with tropical rain forest that contains great varieties of vegetation, ranging from towering hardwoods to dense bamboo and vines that fires burn off during the hot dry season. The tropical-monsoon climate has two seasons, the monsoon from mid-May through September and the dry season from October through April. It is cold from November to February and becomes extremely hot in March and April, before the advent of the cooling monsoon rains. The precipitation range is from less than 200 centimeters annually in the southwestern Shan State to more than 254 centimeters in the central Irrawaddy Delta and more than 500 centimeters in Tenasserim.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สถานที่ จนกระทั่งช่วงกลางศตวรรษที่สิบแปดชาวกะเหรี่ยงที่อาศัยอยู่ส่วนใหญ่อยู่ในพื้นที่ภูเขาป่าทางตะวันออกของพม่าที่เนินเขาจะแบ่งตามหุบเขาแคบยาวเหนือไปทางทิศใต้จาก Bilauktaung และช่วง Dawna พร้อมระบบแม่น้ำสาละวินเพื่อที่ราบสูงกว้างของ ฉานโกรก วันนี้ชาวกะเหรี่ยงที่อาศัยอยู่ทั้งในพม่าและประเทศไทยอยู่ในพื้นที่ระหว่าง 10 °และ 21 ° n และระหว่าง 94 °และ 101 °การตั้งถิ่นฐานของชาวกะเหรี่ยงอีที่พบในภูเขาตามแนวชายแดนระหว่างสองประเทศตามความยาวของตะนาวศรีเข้าฉาน ที่ราบสูงจาก 10 องศาเท่าที่ 21 °เอ็นกะเหรี่ยงส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในพม่าทั้งในที่ราบลุ่มปลูกข้าวและพื้นที่เนินเขาที่มีจำนวนมากในภาคกลางเดลต้าอิรวดีในอิรวดีและหุบเขา Sittang จากชายฝั่งประมาณ 19 ° ยังไม่มีและในทางตอนเหนือของตะนาวศรี ในประเทศไทยส่วนใหญ่ของการตั้งถิ่นฐานของชาวกะเหรี่ยงเป็นไปตามชายแดนทางตะวันตกที่เป็นเนินเขาและช่วงทางทิศเหนือและทิศตะวันออกไปจากแม่น้ำโขงประมาณ 12 ° 00 'N 20 ° 30' หมู่บ้านกะเหรี่ยงเอ็นจะอยู่ในสภาพแวดล้อมทางกายภาพที่สามที่แตกต่าง: ที่ราบลุ่มของ อิระวดี Sittang และสันดอนสาละวินและชายฝั่งของตะนาวศรี; พะโคโยมาช่วงที่เป็นเนินเขาระหว่างอิรวดีและ Sittang; และฉานดอนซึ่งแตกต่างกันไปในทางภูมิศาสตร์จากที่ราบสูงกลิ้ง (1,000 เมตรในระดับความสูงโดยเฉลี่ย) ในรัฐฉานกับภูเขาทิศตะวันตกเฉียงใต้และหุบเขาแคบ ๆ ของ Kayah และรัฐกะเหรี่ยงและการตกแต่งภายในตะนาวศรีไปทางทิศใต้ ภูมิภาคเนินเขาเหล่านี้จะถูกปกคลุมไปด้วยป่าฝนเขตร้อนที่มีสายพันธุ์ที่ดีของพืชตั้งแต่ลูกหูลูกตาที่สูงตระหง่านไม้ไผ่หนาแน่นและเถาวัลย์ที่เกิดเพลิงไหม้เผาไหม้ออกในช่วงฤดู​​ร้อนแห้ง สภาพภูมิอากาศเขตร้อนลมมรสุมมีสองฤดูกาลมรสุมตั้งแต่กลางเดือนพฤษภาคมถึงกันยายนและฤดูแล้งตั้งแต่เดือนตุลาคมถึงเดือนเมษายน มันหนาวตั้งแต่เดือนพฤศจิกายนถึงเดือนกุมภาพันธ์และจะกลายเป็นร้อนมากในเดือนมีนาคมและเดือนเมษายนก่อนการถือกำเนิดของการระบายความร้อนฝนมรสุม ช่วงฝนจากน้อยกว่า 200 เซนติเมตรเป็นประจำทุกปีในทางตะวันตกเฉียงใต้ของรัฐฉานให้มากขึ้นกว่า 254 เซนติเมตรในภาคกลางเดลต้าอิรวดีและอื่น ๆ กว่า 500 เซนติเมตรตะนาวศรี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สถานที่ตั้ง จนกระทั่งช่วงกลางศตวรรษที่สิบแปดชาวกะเหรี่ยงอาศัยอยู่ส่วนใหญ่ในป่าเขตภูเขาทางตะวันออกของพม่า ที่เนินเขาแบ่งหุบเขาแคบยาววิ่งเหนือใต้และจากบีล็ ตอง dawna ช่วงตามระบบแม่น้ำสาละวินเพื่อที่ราบสูงสูงในวงกว้างของฉานใน . วันนี้ชาวกะเหรี่ยงอาศัยอยู่ทั้งในพม่าและไทยภายในพื้นที่ระหว่าง 10 องศาและ 21 ° N และระหว่าง 94 / 101 ° E . กะเหรี่ยงและการตั้งถิ่นฐานที่พบในภูเขาตามแนวชายแดน ระหว่างสองประเทศ ตามแนวยาวของตะนาวศรีในที่ราบสูงฉานจาก 10 ° N เท่าที่ 21 °ซึ่งส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในพม่า กะเหรี่ยงทั้งในที่ราบและเนินเขาปลูกข้าวนาสวน ภูมิภาค ด้วยตัวเลขขนาดใหญ่ในภาคกลางอิรวดีเดลต้าในหุบเขาและอิรวดีซิตจากชายฝั่งประมาณ 19 ° N , และในตอนเหนือของตะนาวศรี . ในประเทศไทยส่วนใหญ่ของคาเรนการทรุดตัวตามแนวชายแดนตะวันตกไปทางทิศเหนือและทิศตะวันออกเนินเขาและช่วงที่แม่น้ำโขงจากประมาณ 12 องศา 20 องศา 30 00 ’ n ’ ที่หมู่บ้านชาวกะเหรี่ยงอยู่ในสภาพแวดล้อมทางกายภาพที่แตกต่างกันสาม : ที่ลุ่มที่ราบของซิต Irrawaddy , ,สาละวินและ deltas และชายฝั่งตะนาวศรี ; พะโค โยมา ช่วงเนินเขาระหว่างอิรวดีและซิต และฉาน ไร่ ซึ่งแตกต่างกันทางภูมิศาสตร์จากที่ราบสูงกลิ้งสูง ( ระดับเฉลี่ย 1 , 000 เมตร ) ในรัฐฉานที่เนินเขาและหุบเขาแคบ ๆเหนือ - ใต้ของอเมริกาและตกแต่งภายในตะนาวศรีและกะเหรี่ยงคะยาไปทางใต้ภูมิภาคเนินเขาเหล่านี้ถูกปกคลุมด้วยป่าดิบชื้นที่มีสายพันธุ์ที่ดีของพืช จากไม้เนื้อแข็งตระหง่านไม้ไผ่หนาแน่นและเถาที่ไฟเผาผลาญในช่วงฤดูร้อน ภูมิอากาศมรสุมเขตร้อน มี 2 ฤดู มรสุมจากกลางเดือนพฤษภาคมถึงเดือนกันยายน และฤดูฝนตั้งแต่เดือนตุลาคมถึงเมษายนมันเป็นเย็นจากพฤศจิกายน - กุมภาพันธ์ และจะร้อนมากในเดือนมีนาคมและเมษายน ก่อนการมาถึงของฤดูมรสุมเย็น . ช่วงฝนจากน้อยกว่า 200 เซนติเมตรต่อปีในรัฐฉานทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปกว่า 254 เซนติเมตรในภาคกลาง Irrawaddy Delta และมากกว่า 500 เซนติเมตร
ตะนาวศรี .