ResultsA total of 220 stroke patien

Results
A total of 220 stroke patients were enrolled in the study, but 170 subjects were screened out owing to their spasticity grade (MAS) being 1+ (69 patients), inability to communicate (38 patients), complaints of inconvenience (43 patients), or refusals to change their treatment program (20 patients). Only 50 patients were randomized to receive TTM (24 patients) or the PT program (26 patients) twice weekly for the 6-week duration. At the end of study, five patients in the PT group were lost to follow-up owing to inconvenience (four patients) and having repeat hemorrhagic strokes (one patient), as shown in Figure 1. The demographic data of the 50 subjects in the TTM and PT groups did not differ except for sex, age, and BI scores (Table 1). Patients in the TTM group were predominantly male (92% versus 58%), younger in age
(60 years versus 66 years), and had higher BI scores (16.4 versus 10.9) compared with the PT group. A muscle with maximal grading measured by MAS was not different between the groups. Anxiety, depression, and QoL scores did not differ between the groups at baseline.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลลัพธ์จำนวนผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง 220 ถูกลงทะเบียนในการศึกษา แต่เรื่อง 170 ถูกฉายออก เพราะของระดับความรู้ความเข้าใจ (มาส) เป็น 1 + (69 ผู้ป่วย), ไม่สามารถสื่อสาร (ผู้ป่วย 38) ร้องเรียนความไม่สะดวก (ผู้ป่วย 43), หรือ refusals เปลี่ยนโปรแกรมการรักษา (ผู้ป่วย 20) ผู้ป่วยเพียง 50 ได้ randomized รับทีทีเอ็ม (24 ผู้ป่วย) หรือ PT โปรแกรม (ผู้ป่วย 26) สองสัปดาห์ในระยะเวลา 6 สัปดาห์ จบการศึกษา ผู้ป่วย 5 ในกลุ่ม PT สูญหายเพื่อติดตามผลเนื่องจากความไม่สะดวก (สี่ผู้ป่วย) และมีเลือดออกซ้ำจังหวะ (หนึ่งผู้ป่วย), ดังที่แสดงในรูปที่ 1 ประชากรของวิชา 50 ในกลุ่มจุดและ PT ได้ไม่แตกต่างกันยกเว้นเพศ อายุ และ BI คะแนน (ตารางที่ 1) ผู้ป่วยในกลุ่มจุดมีเพศชายส่วนใหญ่ (92% และ 58%), อายุในยุค(60 ปีเมื่อเทียบกับปี 66), และ BI คะแนนสูง (16.4 เมื่อเทียบกับ 10.9) เปรียบเทียบกับกลุ่ม PT กล้ามเนื้อกับสูงสุดจัดเกรดวัด โดยมาสไม่แตกต่างกันระหว่างกลุ่ม ความวิตกกังวล ซึมเศร้า และคะแนน QoL ได้ไม่แตกต่างระหว่างกลุ่มที่พื้นฐาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผล
รวมของ 220 ป่วยโรคหลอดเลือดสมองได้รับการคัดเลือกในการศึกษา แต่ 170 อาสาสมัครที่ถูกคัดออกเนื่องจากเกรดเกร็งของพวกเขา (MAS) เป็น1: + (69 คน) ไม่สามารถที่จะสื่อสาร (38 คน), ข้อร้องเรียนความไม่สะดวก (43 ผู้ป่วย ) หรือปฏิเสธที่จะเปลี่ยนโปรแกรมการรักษาของพวกเขา (20 คน) เพียง 50 ผู้ป่วยที่ถูกสุ่มให้ได้รับทีทีเอ็ม (24 คน) หรือโปรแกรม PT (26 ราย) สัปดาห์ละสองครั้งสำหรับระยะเวลา 6 สัปดาห์ ในตอนท้ายของการศึกษา, ผู้ป่วยในกลุ่ม PT ถูกกลืนหายไปติดตามเนื่องจากความไม่สะดวก (ผู้ป่วย) และมีจังหวะโรคซ้ำ (ผู้ป่วยรายหนึ่ง) ดังแสดงในรูปที่ 1 ข้อมูลประชากรใน 50 วิชาใน ทีทีเอ็ม PT และกลุ่มไม่แตกต่างกันยกเว้นเพศอายุและคะแนน BI (ตารางที่ 1) ผู้ป่วยในกลุ่มทีทีเอ็มที่เป็นเพศชายส่วนใหญ่ (92% เมื่อเทียบกับ 58%), น้องในยุค
(60 ปีเมื่อเทียบกับ 66 ปี) และมีคะแนน BI สูง (16.4 เมื่อเทียบกับ 10.9) เมื่อเทียบกับกลุ่ม PT กล้ามเนื้อมีการจัดลำดับสูงสุดวัดได้โดย MAS ไม่แตกต่างกันระหว่างกลุ่ม ความวิตกกังวล, ซึมเศร้า, และคะแนนคุณภาพชีวิตไม่แตกต่างกันระหว่างกลุ่มที่ baseline

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลลัพธ์
รวม 220 ผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองที่ลงทะเบียนเรียนในการศึกษา แต่ 170 จำนวนร่มออกเนื่องจากอาการเกร็งของเกรด ( แต่ ) เป็น 1 ( 69 คน ) ไม่สามารถที่จะสื่อสาร ( 38 ราย ) , ข้อร้องเรียนของความไม่สะดวก ( 43 คน ) หรือการปฏิเสธที่จะเปลี่ยนโปรแกรมการรักษาของพวกเขา ( 20 ราย )เพียง 50 ผู้ป่วยถูกสุ่มเพื่อรับทีทีเอ็ม ( 24 ราย ) หรือ PT โปรแกรม ( 26 ราย ) สองสัปดาห์เป็นเวลา 6 สัปดาห์ ระยะเวลา เมื่อจบการศึกษาในผู้ป่วย 5 กลุ่ม PT ที่ขาดการติดตาม เพราะไม่สะดวก ( 4 ราย ) และมีเลือดออกซ้ำจังหวะ ( คนไข้ ) ดังแสดงในรูปที่ 1ข้อมูลส่วนตัวของ TTM และ PT 50 คน ในกลุ่ม ไม่แตกต่างกัน ยกเว้น เพศ อายุ และระดับบี ( ตารางที่ 1 ) ผู้ป่วยกลุ่มทีทีเอ็มได้เด่นชาย ( 92% เมื่อเทียบกับ 58% )
( เด็กในอายุ 60 ปีเมื่อเทียบกับ 66 ปี ) และมีคะแนนที่สูงกว่าบี ( 16.4 เมื่อเทียบกับ 10.9% เมื่อเทียบกับกลุ่มแพลทินัม กล้ามเนื้อกับสูงสุดเกรดวัดด้วยแต่ไม่แตกต่างกันระหว่างกลุ่มความวิตกกังวล , ซึมเศร้า , และคะแนนคุณภาพชีวิตไม่แตกต่างกันระหว่างกลุ่มที่ระดับ