Scariest Yang Chen laughed, he trul

Scariest



Yang Chen laughed, he truly couldn’t resist from laughing again.



It was unexpected, that just as a gun was pointed at him by somebody yesterday, there’s another person pointing a gun at him again today.



In Huaxia where gun control are incomparably strict, the number of guns that appeared seemed to be even more than when he was overseas.



“Manager Guo, could it be that you don’t know that this gun is used for hunting in America? Why are you pointing it at me? I’m not a moose, and also not a black bear.”



Guo Ziheng took it as Yang Chen being afraid, he coldly laughed and said, “In my eyes, right now you’re merely a rabbit for me to slaughter. You can’t possibly think that within this 4 to 5 metres distance, I’m not even able to hit you with this long-range gun right?”



The corners of Yang Chen’s mouth rose as he unhesitantly took a step forward, “What do you think?”



“Don’t move! If you take one more step forward I will shoot!!” A drop of cold sweat flowed down Guo Ziheng’s cheek as he loudly roared.



Yang Chen ignored him, and took another step forward.



“I am standing right here, the gun is in your hands, the gun is loaded. You are directly facing me. What you should do, and what you can do, are all for you to decide.” Yang Chen carelessly threw the cigarette he finished smoking onto the ground, stamped on it to put it out, then continued walking forward.



Every step stirred the hearts of everybody present, like thunderclaps in their heart. Each and every step Yang Chen took, it was as if their hearts were drums being drummed on.



It was so silent that if a pin dropped everybody could hear it. It was as if all the air had been drawn out in this short period of time. In the entire office hall, there was only the sound of Yang Chen’s slow and well-balanced footsteps.



A mere 4 to 5 metres distance, a path of merely 6 or 7 steps, but everybody had their hearts leaping up to their throats, while blankly staring at them. Even the 2 men on the ground who were easily knocked down by Yang Chen, were in pain but held their breaths watching this scene.



Guo Ziheng’s finger only needed to lightly pull the trigger for a violent bullet to tear through that human body of flesh and blood!



Yang Chen’s expression was indifferent, there wasn’t much difference compared to going towards a person to shake their hands. His eyes were so insipid, as if the moment of life and death in front of his eyes didn’t exist!



In actuality, only 3 seconds went by as all these happened. When Yang Chen walked right in front of Guo Ziheng, Guo Ziheng’s face was already deathly pale, with a head covered in cold sweat, and a numb expression.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่น่ากลัวที่สุดหยางเฉินหัวเราะเขาอย่างแท้จริงไม่สามารถต้านทานหัวเราะอีกครั้ง. มันก็ไม่คาดคิดว่าเพียงแค่เป็นปืนชี้ไปที่เขาโดยใครบางคนเมื่อวานนี้มีบุคคลอื่นชี้ปืนมาที่เขาอีกครั้งในวันนี้. ใน Huaxia ที่การควบคุมอาวุธปืนเป็นเหลือใจ เข้มงวดจำนวนปืนที่ปรากฏดูเหมือนจะมากขึ้นกว่าตอนที่เขาอยู่ในต่างประเทศ. "ผู้จัดการ Guo ก็อาจเป็นไปได้ว่าคุณไม่ทราบว่าปืนกระบอกนี้ถูกนำมาใช้สำหรับการล่าสัตว์ในอเมริกา? เหตุผลที่คุณจะชี้มาที่ผม? ฉันไม่ Moose และยังไม่ได้เป็นหมีสีดำ. " Guo Ziheng เอามันเป็นหยางเฉินกลัวเขาอย่างเย็นชาหัวเราะและกล่าวว่า" ในสายตาของฉันตอนนี้คุณเพียงกระต่ายสำหรับผมที่จะฆ่า คุณไม่อาจคิดว่าภายในนี้ระยะทาง 4-5 เมตรผมไม่ได้สามารถที่จะตีคุณมีระยะยาวปืนนี้ใช่มั้ย? " มุมปากหยางเฉินเพิ่มขึ้นในขณะที่เขา unhesitantly ก้าวไปข้างหน้า" อะไร คุณคิดว่า? " " ไม่ย้าย! ถ้าคุณใช้เวลาหนึ่งในขั้นตอนมากขึ้นไปข้างหน้าผมจะยิง !! "หยดเหงื่อเย็นไหลลงแก้ม Guo Ziheng ในขณะที่เขาเสียงดังคำราม. หยางเฉินไม่สนใจเขาและเอาก้าวไปข้างหน้าอีก. " ผมยืนอยู่ตรงนี้ปืนที่อยู่ใน มือของคุณปืนโหลด คุณกำลังตรงหน้าฉัน สิ่งที่คุณควรทำและสิ่งที่คุณสามารถทำได้ทุกคนสำหรับคุณที่จะตัดสินใจ. "หยางเฉินลวกโยนบุหรี่ที่เขาเสร็จสิ้นการสูบบุหรี่ลงบนพื้นดินประทับบนมันจะนำมันออกแล้วเดินต่อไปข้างหน้า. ทุกขั้นตอนกวนหัวใจ ของทุกคนในปัจจุบันเหมือนฟ้าผ่าในใจของพวกเขา แต่ละคนและทุกขั้นตอนหยางเฉินเอามันก็เหมือนกับว่าหัวใจของพวกเขาถูกกลองถูกเคาะ. มันจึงเงียบว่าถ้าขาลดลงทุกคนสามารถได้ยินมัน มันเป็นเหมือนกับว่าอากาศทั้งหมดที่ได้รับการดึงออกมาในช่วงเวลาสั้น ๆ นี้ของเวลา ในห้องโถงสำนักงานทั้งหมดมีเพียงเสียงของหยางเฉินเสียงฝีเท้าช้าและสมดุลที่ดี. เพียงระยะทาง 4-5 เมตรเส้นทางของเพียง 6 หรือ 7 ขั้นตอน แต่ทุกคนมีหัวใจของพวกเขากระโดดขึ้นมาอยู่ที่ลำคอของพวกเขาในขณะที่ blankly จ้องมองไปที่พวกเขา แม้ชาย 2 คนบนพื้นดินที่ถูกเขี่ยลงได้อย่างง่ายดายโดยหยางเฉินอยู่ในความเจ็บปวด แต่จัดขึ้นลมหายใจของพวกเขาดูฉากนี้. นิ้ว Guo Ziheng ของจำเป็นเท่านั้นที่จะเบาเหนี่ยวไกสำหรับกระสุนที่มีความรุนแรงที่จะฉีกผ่านร่างกายมนุษย์ของเนื้อและ เลือด! แสดงออกหยางเฉินก็ไม่แยแสมีไม่แตกต่างกันมากเมื่อเทียบกับการไปสู่บุคคลที่จะจับมือของพวกเขา ดวงตาของเขาดังนั้นจืดเช่นถ้าช่วงเวลาของชีวิตและความตายในสายตาของเขาไม่ได้อยู่! ในความเป็นจริงเพียง 3 วินาทีเป็นไปโดยสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น เมื่อหยางเฉินเดินอยู่ตรงหน้าของ Guo Ziheng ใบหน้า Guo Ziheng เป็นแล้วตายซีดกับหัวครอบคลุมในเหงื่อเย็นและการแสดงออกชา