Two days later, Wang Lin was fillin

Two days later, Wang Lin was filling his water reserves on one side of a brook, while keeping a discrete lookout on all sides, suddenly his eyes moved, as he cursed: “Truly lingering like a Ghost”

Taking out the flying sword, putting back the gourd, he jumped across the river, and ran deep into the jungle.

A moment later, Teng Li was careful to not use any magic, having caught up, at this moment he cut a very sorry figure, his body had lost its lustre, he had lost large patches of skin, as he dragged along his right hand, with his shoulders hung down.

Disheveled, looking ashen, with monstrous anger in his eyes, his hate for Wang Lin had gone beyond everything, ever since childhood, he had never been in such a embarrassing and awkward situation.

All of this, was thanks to Wang Lin.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สองวันต่อมา หลินวังลงสำรองน้ำของเขาบนด้านหนึ่งของธารน้ำ ในขณะที่เก็บระวังแยกกันทุกด้าน ทันใดนั้นตาของเขาย้าย ตามเขาสาป: "ลิ้มรสอย่างแท้จริงชอบผี"การออกดาบบิน บวบ กลับใส่เขาไปข้ามแม่น้ำ และวิ่งลึกเข้าไปในป่าครู่ต่อมา ลิโหน่งได้ระมัดระวังในการใช้เวทมนตร์ใด ๆ ไม่มีหาง ตอนนี้เขาตัดรูปเสียใจมาก ร่างกายของเขาได้หายความวาวของ ได้เสียแพทช์ใหญ่ผิว เขาลากตามมือขวา กับไหล่ของเขาหยุดลงDisheveled หามณโฑหน้าขาว ด้วยความโกรธไบค์ในสายตาของเขา เขาเกลียดหลินวังแล้วเกินทุกอย่าง ตั้งแต่เด็ก ไม่เคยในความอาย และตกใจสถานการณ์เช่นนั้นทั้งหมดนี้ ไม่ต้องขอบคุณหลินวัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สองวันต่อมาวังหลินกรอกสำรองน้ำของเขาในอีกด้านหนึ่งของลำธารขณะที่การรักษาระวังต่อเนื่องในทุกด้านก็ตาของเขาย้ายในขณะที่เขาสาปแช่ง "อย่างแท้จริงอืดอาดเหมือนผี" การออกดาบบินวาง กลับมะระเขากระโดดข้ามแม่น้ำและวิ่งลึกเข้าไปในป่า. ช่วงเวลาต่อมาเต็ง Li ระวังที่จะไม่ใช้เวทมนตร์ใด ๆ ที่มีการติดขึ้นในขณะที่เขาตัดรูปเสียใจมาก, ร่างกายของเขาได้หายไป เงาเขาได้สูญเสียแพทช์ใหญ่ของผิวในขณะที่เขาลากไปทางขวามือของเขากับไหล่ของเขาแขวนลง. กระเซิงมองซีดด้วยความโกรธมหึมาในดวงตาของเขาเกลียดชังของเขาสำหรับวังหลินได้ไปไกลเกินกว่าที่ทุกอย่างนับตั้งแต่วัยเด็ก เขาไม่เคยได้รับในสถานการณ์ดังกล่าวที่น่าอายและน่าอึดอัดใจ. ทั้งหมดนี้ก็ต้องขอบคุณวังหลิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สองวันต่อมา หวังหลินถูกบรรจุสำรองน้ำของเขาในด้านหนึ่งของลำธาร ขณะที่การรักษาระวังต่อเนื่องในทุกด้าน ทันใดนั้นสายตาของเขาย้ายเขาสาปแช่ง " อย่างแท้จริงไม่เหมือนผี "

เอาบินกลับดาบ ใส่มะระ เขากระโดดข้ามแม่น้ำ และ รัน ลึกเข้าไปในป่า

ช่วงเวลาต่อมา เติ้งลี่ก็ระวังไม่ใช้เวทมนตร์ มีจับขึ้นในขณะนี้เขาตัดรูปขอโทษด้วย ร่างกายของเขาได้สูญเสียความเงา เขาได้สูญเสียแพทช์ใหญ่ผิว เขาลากมือข้างขวาของเขากับไหล่ของเขาแขวนลง

กระเซอะกระเซิง ดูซีดเผือด กับปีศาจที่ความโกรธในดวงตาของเขา เกลียดที่เขาหวังหลินได้ไปเหนือทุกอย่าง เคย ตั้งแต่วัยเด็ก เขาเคยอยู่ในสถานการณ์ที่อึดอัดและน่าอายแบบนั้น

ทั้งหมดนี้ขอบคุณ หวัง หลิน