SEM analysis of POP (Fig. 6a) and P

SEM analysis of POP (Fig. 6a) and POP immobilized cells (Fig. 6b)
was carried out to analyze the binding pattern of the cells on POP.
The SEM analysis of SC before decolorization (Fig. 6c) of the effluent
showed well organized and defined oval shaped cells. However
SEM analysis of SC after third cycle of decolorization (Fig. 6d)
showed that cell shape and surface get disrupted somewhat, which
might be due to repeated exposure and toxicity of the effluent. The
SEM images of YB before decolorization (Fig. 6e) showed that the
cells appears spherical in shape, which further found to be shrink
slightly after third cycle of decolorization (Fig. 6f). The change on
the physical state of the yeast cells after effluent treatment might
be associated with the toxic effect of dyes and other chemicals that
are present in the effluent.
3.6. Toxicity studies of treated and untreated effluent
3.6.1. Cytotoxicity and genotoxicity analysis
Cytotoxicity and genotoxicity of treated and untreated effluent
was carried out by A. cepa test. Comet assay was performed for the
detection of low level of DNA damage simultaneously. Decrease or
increase in the mitotic index is the indication of the presence of
cytotoxic compound in the environment; hence this parameter can
be utilized in cytotoxic studies during the environmental biomonitoring
(Jadhav et al., 2010). Cytogenetic analysis indicated
strong genotoxic effects of the effluent in the mitotic cells before
treatment, even at 25% concentration. Mitotic index of the treated
and untreated samples are given in the Table 4. The mitotic index of
the control cells was found to be (12.28%), while cells exposed to
effluent at a concentration of 100% had the highest average (14.67%)
and 75% had the lowest average (10.56%). Cells exposed to treated
samples shows mitotic index in the range of the control. It has been
reported earlier that decrease in the mitotic index of the meristematic
cells of A. cepa is indication of the presence of cytotoxic
compound in the environment (Chakraborty et al., 2009). Increase
in the mitotic index above the control cells, might be the cause of
tumor formation and uncontrolled proliferation of the cells
(Hoshina, 2002). Results of the present study and earlier observations
conclude that dye effluent exerts toxic effect on A. cepa cells
(Roychoudhury and Giri, 1989; Jadhav et al., 2010).
Itwas found that the percentage aberrant mitotic cells caused by
all the untreated effluent samples were significantly different than
the control cells (Table 5). The variations compared to the normal
phases were observed as binucleated cells, vagrant chromosome,
anaphase bridge, spindle abnormalities, micronuclei formation,
sticky metaphase (Fig. 7). The cells exposed to the treated effluent
showed less number of alterations compared to the cells exposed to
untreated sample; this might be due to the depletion of the organic
load after biotreatment. DNA damage of the A. cepa meristem cells
were assessed by the comet assay. The alkaline version of the
Comet assay is considered to be a rapid, sensitive and relatively
simple method for detecting DNA damage at the level of individual
cells (Achary et al., 2008; Chakraborty et al., 2009). Single cell
electrophoresis or comet assay were employed to assess genotoxic
potential of the compound and found to be useful for in vivo and invitro biomonitoring of the environmental pollutants (Saghirzadeh
et al., 2008; Jadhav et al., 2010). In the present study A. cepa
bulbs were exposed to various concentrations of treated and
untreated effluents, the nuclei were isolated from the root meristem
and further processed to study DNA damage by comet assay.
The samples were observed for %T (% DNA in tail) and tail length
(mm). The assay revealed that significant damage to nuclei occurs
when exposed to untreated effluent, while the damage seems to be
under control in case of the cells exposed to the treated sample,
compared to the control (Table 6).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวิเคราะห์ SEM ของ POP (รูป. 6a) และ POP ตรึงเซลล์ (รูป. 6b)
ได้ดำเนินการในการวิเคราะห์รูปแบบที่มีผลผูกพันของเซลล์ใน POP.
การวิเคราะห์ SEM ของเอสซีก่อนที่จะลดสี (รูป. 6c)
ของน้ำทิ้งพบว่าจัดได้ดีและกำหนดรูปไข่เซลล์ อย่างไรก็ตามการวิเคราะห์ SEM ของ SC หลังจากรอบที่สามของการลดสี (รูป. 6d) แสดงให้เห็นว่ารูปร่างของเซลล์และพื้นผิวที่ได้รับการหยุดชะงักบ้างซึ่งอาจจะเนื่องจากการสัมผัสซ้ำและความเป็นพิษของน้ำทิ้ง ภาพ SEM ของ YB ก่อนที่จะลดสี (รูปที่. 6 จ) แสดงให้เห็นว่าเซลล์จะปรากฏในรูปทรงกลมซึ่งพบว่าต่อไปจะหดตัวลงเล็กน้อยหลังจากรอบที่สามของการลดสี(รูปที่. 6) การเปลี่ยนแปลงในรัฐทางกายภาพของเซลล์ยีสต์หลังจากการบำบัดน้ำเสียอาจจะเกี่ยวข้องกับผลกระทบที่เป็นพิษของสีย้อมและสารเคมีอื่นๆ ที่มีอยู่ในน้ำทิ้ง. 3.6 การศึกษาความเป็นพิษของน้ำทิ้งได้รับการรักษาและได้รับการรักษา3.6.1 เป็นพิษและการวิเคราะห์พันธุกรรมพิษและพันธุกรรมของการรักษาและได้รับการรักษาน้ำทิ้งได้ดำเนินการทดสอบโดยA. cepa ทดสอบดาวหางได้ดำเนินการสำหรับการตรวจสอบของระดับต่ำของความเสียหายของดีเอ็นเอพร้อมกัน ลดลงหรือเพิ่มขึ้นของดัชนีทิคส์เป็นข้อบ่งชี้ของการปรากฏตัวของสารพิษในสิ่งแวดล้อม จึงพารามิเตอร์นี้สามารถนำไปใช้ในการศึกษาพิษในช่วงจุลสิ่งแวดล้อม(Jadhav et al., 2010) การวิเคราะห์ทาง cytogenetic ชี้ให้เห็นผลกระทบgenotoxic ที่แข็งแกร่งของน้ำเสียในเซลล์ทิคส์ก่อนที่จะมีการรักษาแม้ในความเข้มข้น25% ดัชนีทิคส์ของการรักษาตัวอย่างและได้รับการรักษาจะได้รับในตารางที่ 4 ดัชนีทิคส์ของเซลล์ควบคุมพบว่า(12.28%) ในขณะที่เซลล์สัมผัสกับน้ำทิ้งที่มีความเข้มข้น100% มีค่าเฉลี่ยสูงที่สุด (14.67%) และ 75% มีค่าเฉลี่ยต่ำที่สุด (10.56%) สัมผัสกับเซลล์ได้รับการรักษาตัวอย่างแสดงให้เห็นว่าดัชนีทิคส์อยู่ในช่วงของการควบคุม มันได้รับการรายงานก่อนหน้านี้ว่าการลดลงของดัชนีทิคส์ของเจริญเซลล์cepa เอเป็นข้อบ่งชี้ของการปรากฏตัวของพิษสารประกอบในสภาพแวดล้อม(Chakraborty et al., 2009) เพิ่มขึ้นในดัชนีดังกล่าวข้างต้นทิคส์เซลล์ควบคุมอาจเป็นสาเหตุของการก่อเนื้องอกที่ไม่สามารถควบคุมและการแพร่กระจายของเซลล์(Hoshina, 2002) ผลการศึกษาในปัจจุบันและก่อนหน้านี้สังเกตสรุปได้ว่าน้ำเสียสีย้อมออกแรงผลเป็นพิษต่อเซลล์ A. cepa (Roychoudhury และอีหนู, 1989. Jadhav et al, 2010). เป็นการกำหนดพบว่าร้อยละทิคส์เซลล์ผิดปกติที่เกิดจากทั้งหมดที่ได้รับการรักษาตัวอย่างน้ำทิ้งอย่างมีนัยสำคัญที่แตกต่างจากเซลล์ควบคุม (ตารางที่ 5) การเปลี่ยนแปลงเมื่อเทียบกับปกติขั้นตอนที่ถูกตั้งข้อสังเกตเซลล์ binucleated โครโมโซมคนจรจัด, สะพาน anaphase ผิดปกติแกนก่อ micronuclei, metaphase เหนียว (รูปที่. 7) เซลล์สัมผัสกับน้ำเสียได้รับการรักษาพบว่ามีจำนวนน้อยของการเปลี่ยนแปลงเมื่อเทียบกับเซลล์สัมผัสกับตัวอย่างที่ได้รับการรักษา; นี้อาจจะเป็นเพราะการสูญเสียของอินทรีย์โหลดหลังจาก biotreatment เสียหายของดีเอ็นเอของเอ cepa เซลล์เนื้อเยื่อที่ได้รับการประเมินโดยการทดสอบดาวหาง รุ่นอัลคาไลน์ของการทดสอบดาวหางจะถือเป็นอย่างรวดเร็วที่สำคัญและค่อนข้างวิธีการที่ง่ายสำหรับการตรวจสอบความเสียหายของดีเอ็นเอในระดับของแต่ละเซลล์(Achary et al, 2008;.. Chakraborty et al, 2009) เซลล์เดียวอิเล็กหรือทดสอบดาวหางที่ถูกว่าจ้างในการประเมิน genotoxic ศักยภาพของสารประกอบและพบว่าจะเป็นประโยชน์สำหรับในร่างกายและจุล invitro ของสารมลพิษสิ่งแวดล้อม (Saghirzadeh et al, 2008;.. Jadhav et al, 2010) ในการศึกษาปัจจุบัน A. cepa หลอดไฟได้สัมผัสกับความเข้มข้นต่างๆได้รับการรักษาและสิ่งปฏิกูลได้รับการรักษานิวเคลียสที่ถูกแยกออกจากเนื้อเยื่อรากและดำเนินการต่อไปในการศึกษาเสียหายของดีเอ็นเอด้วยวิธีดาวหาง. กลุ่มตัวอย่างที่ถูกตั้งข้อสังเกตสำหรับ T% (DNA% หาง ) และระยะเวลาในหาง(mm) การทดสอบพบว่าความเสียหายที่สำคัญนิวเคลียสเกิดขึ้นเมื่อสัมผัสกับน้ำเสียได้รับการรักษาในขณะที่ความเสียหายน่าจะเป็นภายใต้การควบคุมในกรณีของเซลล์สัมผัสกับตัวอย่างที่ได้รับการรักษาที่เมื่อเทียบกับการควบคุม(ตารางที่ 6)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิเคราะห์ SEM ของป๊อป ( รูปที่ 6 ) และปรากฏการตรึงเซลล์ ( ภาพบน )
มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์รูปแบบการจับเซลล์บน pop
SEM วิเคราะห์ก่อนการ วท บ ( รูปที่ 6 ) ของน้ำ
พบจัดดีและกำหนดรูปร่างลักษณะเซลล์ อย่างไรก็ตามจากการวิเคราะห์หลังจากรอบ บ
3
สี ( รูปที่ 6 ) พบว่า เซลล์ผิวได้รับการหยุดชะงักและรูปร่างที่ค่อนข้างซึ่ง
อาจจะเกิดจากการสัมผัสซ้ำและความเป็นพิษของน้ำ .
จากภาพก่อนการ YB ( รูปที่ 6e ) พบว่าเซลล์จะปรากฏในรูปร่าง
ทรงกลมซึ่งต่อไปจะพบจะหดเล็กน้อย หลังจากรอบของการ
3 ( รูปที่ 6F ) การเปลี่ยนแปลงบน
สภาพทางกายภาพของยีสต์เซลล์บำบัด การรักษาอาจ
หลังจากจะเกี่ยวข้องกับพิษของสีย้อมและสารเคมีอื่น ๆที่มีอยู่ในน้ำ
.
3.6 การศึกษาความเป็นพิษของการรักษาและรักษาน้ำทิ้ง
3.6.1 . เซลล์มะเร็งแตกต่างและการวิเคราะห์
( ของการรักษาและรักษาน้ำทิ้ง
ได้ดําเนินการโดย พรุ่งนี้สอบ ดาวหางวิเคราะห์แสดงสำหรับ
ตรวจจับระดับต่ำของความเสียหายของดีเอ็นเอพร้อมกัน ลดลงหรือ
เพิ่มในดัชนีเส้นใยเป็นข้อบ่งชี้ของการแสดงตนของ
พิษสารในสิ่งแวดล้อม ดังนั้นพารามิเตอร์นี้จะถูกใช้ในการศึกษาความเป็นพิษต่อ

( ใน biomonitoring สิ่งแวดล้อม Jadhav et al . , 2010 ) การวิเคราะห์การแสดงผลต่อยแรงของน้ำในเซลล์ไมโทติกก่อน
รักษา แม้ที่ 25 % ความเข้มข้น ดัชนีเส้นใยในการรักษา
และตัวอย่างดิบยกให้เป็นโต๊ะ 4 ดัชนีเส้นใยของ
เซลล์ควบคุมอยู่ ( 12.28 % ) ในขณะที่เซลล์สัมผัสกับ
น้ำที่ระดับความเข้มข้น 100 % มีค่าเฉลี่ย ( 14.67 ) %
และ 75% ได้ต่ำสุดเฉลี่ย ( 10.56 % ) เซลล์ถูกปฏิบัติ
ตัวอย่างแสดงดัชนีเส้นใยในช่วงของการควบคุม มันมี
รายงานก่อนหน้านี้ที่ลดลงในดัชนีเส้นใยของเซลล์ meristematic
. ยังเป็นข้อบ่งชี้ของการแสดงตนของพิษ
สารในสิ่งแวดล้อม ( Chakraborty et al . , 2009 ) เพิ่ม
ในเส้นใยดัชนีเหนือเซลล์ควบคุม อาจเป็นสาเหตุของการเกิดเนื้องอกและการแพร่กระจาย

( ไม่มีการควบคุมของเซลล์ hoshina , 2002 ) ผลการศึกษาปัจจุบันและก่อนหน้านี้สังเกต
สรุปได้ว่าน้ำเสีย exerts พิษ . CEPA เซลล์
( roychoudhury และ giri , 1989 ; Jadhav et al . , 2010 ) พบว่า ค่า

ปกติเส้นใยเซลล์ที่เกิดจากสารน้ำทั้งหมดจำนวนแตกต่างกว่า
เซลล์ควบคุม ( ตารางที่ 5 ) การเปลี่ยนแปลงเมื่อเทียบกับช่วงปกติ พบว่าเป็น binucleated

แอนาเฟสโครโมโซมเซลล์คนจรจัด , สะพานความผิดปกติของแกน การเกิดไมโครนิวคลีไอ
เหนียว , ระยะเมทาเฟส ( รูปที่ 7 ) เซลล์สัมผัสกับรักษาน้ำทิ้ง
พบจํานวนน้อย การเปลี่ยนแปลงเมื่อเทียบกับเซลล์ที่สัมผัสกับสารตัวอย่าง
; นี้อาจจะเกิดจากการพร่องของภาระสารอินทรีย์
หลังจาก biotreatment . ความเสียหายของดีเอ็นเอในเซลล์เนื้อเยื่อเจริญ . CEPA
ครั้ง โดยดาวหาง ตามลำดับ รุ่นด่าง
ดาวหางวิเคราะห์ถือเป็นอย่างรวดเร็ว อารมณ์อ่อนไหว และค่อนข้างง่ายสำหรับวิธีการตรวจหา
ความเสียหายของดีเอ็นเอในระดับเซลล์แต่ละเซลล์
( achary et al . , 2008 ; Chakraborty et al . , 2009 ) เซลล์เดียว
อิเล็กหรือดาวหางวิเคราะห์แบบสอบถาม เพื่อประเมินศักยภาพต่อย
ของสารประกอบและพบว่าเป็นประโยชน์สำหรับชนิดคือ biomonitoring ของมลพิษสิ่งแวดล้อม ( saghirzadeh
et al . , 2008 ; Jadhav et al . , 2010 ) ในการศึกษา . CEPA
หลอดไฟได้รับความเข้มข้นต่าง ๆ ของการรักษาและ
ดิบน้ำทิ้ง , นิวเคลียสที่แยกได้จากรากและเนื้อเยื่อเจริญ
เพิ่มเติมประมวลผล เพื่อศึกษาความเสียหายของดีเอ็นเอโดยดาวหางวิเคราะห์ .
จำนวน 7 % t ( % DNA ในหาง ) และหางยาว
( มิลลิเมตร ) วิเคราะห์พบว่า ความเสียหายจะเกิดขึ้น
ของนิวเคลียสเมื่อสัมผัสกับสารน้ำ ในขณะที่ความเสียหายน่าจะเป็น
ภายใต้การควบคุมในกรณีของเซลล์สัมผัสกับการปฏิบัติตัวอย่าง
เมื่อเทียบกับการควบคุม ( ตารางที่ 6 )