I was speechless. I didn’t think th

I was speechless. I didn’t think that something like that was happening.



「How about it Customer-san, do you want one? They are still selling, so it’s going to be sold out soon and it’s going to get harder to buy them you know?」



「……」



More and more, I got lost on what I should say.



☆



I left the weaponry shop, and walked around the town nonchalantly.



And when I looked at it carefully, it’s true, there were swordsmen that had Eleanor-like things hanging from their waists sometimes.



It’s not only in their waists, there are even those who were carrying them on their shoulders.



Even though they know very well that it really feels like it’s a “Demon Sword”, nobody says anything. Even if they were carrying it openly, nobody thought of it strangely.



「……when did it became like this」



I mumbled.



At the same time, it felt a little ticklish.



More than being told that I was being rumored by someone somewhere, this was far more ticklish.



「Okaa-san! I also want a Demon Sword」



「Swords are dangerous, so when you grow up okay」



The conversation of the mother and child that passed in front of me made it more and more ticklish.



This is……that, someday an imitation sword of Eleanor, or even a toy Eleanor might be sold?



「……no」



I went around the town with a quick pace. I looked around focusing on toy stores or grocery stores, places like that.



They might already exist. Merchants that saw how it was, might already have started making them and selling them.



I thought of that and looked around, I even went to the corners of the city where there were few people, but I couldn’t find toy-like Eleanors.



I had a weird feeling, but I was relieved for a little.



If it really became a toy, I wouldn’t know what face I should make.



「I should go home huh」



I’ll talk about it to everyone today. It’s a very good story for teasing Eleanor.



No, maybe I should even buy at least one before going home. It really looks like Eleanor itself, so Hikari might get happy.



I thought of that, and when I was going to the weaponry store.



「You’re the Demon Sword Wielder」



I heard a low voice from behind, and a blade was pointed at the back of my neck.



I was surprised clueless to the sudden thing.



I moved only my eyes, and confirmed them.



There were no people around me……other than five men who was releasing their hostility.



「Who are you?」



「There are many people who have a grudge on you, I’m one of them」



「……what are you planning to do with me?」



「Foolish question. I will kill you here」



The man said with a low voice mixed with hatred.



「I have been waiting for this time. The time to kill you, the time when the Demon Sword is not in your hands」



「……」



「How does it feel without your last hope? Are you scared? Are you frustrated? That, we willーー」



I used the Warp Feather.



From the situation of being pointed with a blade on the back of my neck, I warped to a place five meters away from them.



I looked at the men. They were all surprised.



「My bad. It’s not like I’m strong because I have the Demon Sword」



「Ku……!」



「Well then, bring it on」

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมพูด ผมไม่ได้คิดว่า สิ่งที่เกิดขึ้น 「How เกี่ยวกับลูกค้าซัง คุณต้องอย่างใดอย่างหนึ่ง พวกเขายังคง ขาย ดังนั้นมันจะขายออกเร็ว ๆ นี้ และมันเป็นไปได้ยากที่จะซื้อให้คุณทราบได้อย่างไรถูก 「……」 มากขึ้น ฉันได้หายไปจากฉันควรพูดอะไร ☆ ผมซ้ายร้านอาวุธ และเดินรอบเมืองอย่างเมินเฉย และเมื่อผมมองมันอย่างระมัดระวัง เป็นจริง มีดาบที่มีเอเลเนอร์เหมือนสิ่งที่แขวนจาก waists ของพวกเขาบางครั้ง มันไม่ได้อยู่เฉพาะใน waists ของพวกเขา แม้จะมีผู้ที่พกพาไว้บนไหล่ของพวกเขา แม้ว่าพวกเขารู้ดีว่า จริง ๆ รู้สึกเหมือนมันเป็น "ดาบปีศาจ" ไม่มีใครว่า อะไร แม้ว่าพวกเขาพกพาได้อย่างเปิดเผย ไม่มีใครคิดว่า มันแปลก ๆ อบ...เมื่อมันไม่เป็นเช่น this」 Mumbled ในเวลาเดียวกัน รู้สึกเล็กน้อย ticklish มากกว่าการบอกว่า ฉันถูกข่าวลือจากคนหนึ่ง นี้เป็น ticklish มากขึ้น 「Okaa ซัง ยังต้องเป็นปีศาจ Sword」 「Swords เป็นอันตราย ดังนั้นเมื่อคุณเติบโตขึ้น okay」 การสนทนาของแม่และเด็กที่ผ่านด้านหน้าของฉันทำให้มัน ticklish มากขึ้น นี้เป็น... ว่า สักวันหนึ่งดาบการเลียนแบบของเอเลเนอร์ หรือแม้กระทั่งของเล่นเออาจจะขาย อบ... no」 ผมไปรอบเมืองพร้อมก้าวอย่างรวดเร็ว มองรอบ ๆ เน้นของเล่นร้านค้าหรือซูเปอร์มาร์เก็ต สถานเช่นนั้น พวกเขาอาจมีอยู่ พ่อค้าที่เห็นว่ามันเป็น อาจได้เริ่มต้นแล้วทำให้พวกเขา และขายพวกเขา ผมคิดว่า และมองไปรอบ ๆ แม้ผมไปมุมของเมืองที่มีไม่กี่คน แต่ไม่พบของเล่นเหมือน Eleanors ผมรู้สึกแปลก แต่ผมโล่งใจสำหรับเล็กน้อย ถ้าจริง ๆ กลายเป็นของเล่น ฉันจะไม่รู้ว่าใบหน้าสิ่งที่ฉันควรทำ 「I ควรไปบ้าน huh」 ฉันจะพูดคุยเกี่ยวกับมันทุกคนวันนี้ มันเป็นเรื่องดีสำหรับล้อเล่นเอเลนอร์ ไม่ บางทีฉันควรจะได้ซื้อก่อนกลับบ้านอย่างน้อยหนึ่ง จริง ๆ เหมือนเอตัวเอง เพื่อให้ฮิคาริอาจได้รับความสุข ผมคิดว่า ของที่ และ เมื่อผมกำลังจะไปเก็บอาวุธ 「You Wielder」 ดาบปีศาจกำลัง ผมได้ยินเสียงต่ำจากด้านหลัง และใบมีดถูกชี้ไปด้านหลังคอของฉัน ผมแปลกใจ clueless สิ่งฉับพลัน ผมย้ายตาของฉัน และยืนยันพวกเขา มีทั้งคนไม่รอบฉัน... ไม่ใช่คนที่ห้าที่ถูกปล่อยความเกลียดชังของพวกเขา 「Who คุณใจหรือไม่ถูก 「There มีหลายคนที่มีความเสียใจต่อคุณ ฉัน them」 อย่างใดอย่างหนึ่ง อบ...สิ่งคุณวางแผนที่จะทำกับฉันได้อย่างไรถูก คำถาม 「Foolish ฉันจะฆ่า here」 คนที่พูด ด้วยเสียงต่ำผสมกับความเกลียดชัง 「I ได้รับการรอสำหรับเวลานี้ เวลาที่จะฆ่าเวลาเมื่อดาบปีศาจไม่อยู่ใน hands」 ของคุณ 「……」 「How มันไม่รู้สึกไม่ มีความหวังสุดท้ายของคุณ คุณกลัว คุณผิดหวัง ที่ เรา willーー」 ผมใช้ขนบิด จากสถานการณ์ของการชี้กับใบมีดด้านหลังของคอของฉัน ฉันเหยเกไปยังที่ห่างไป 5 เมตร ผมมองที่ผู้ชาย พวกเขาได้เหรอ 「My ไม่ดี มันไม่ใช่ว่าฉันแข็งแกร่ง เพราะมี Sword」 ปีศาจ 「Ku... 」 「Well นำมัน on」

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมก็พูดไม่ออก ผมไม่ได้คิดว่าสิ่งที่ต้องการที่กำลังจะเกิดขึ้น.



「วิธีการเกี่ยวกับมันลูกค้าซังที่คุณต้องการหรือไม่ พวกเขาจะยังคงขายดังนั้นจึงเป็นไปได้ที่จะขายออกเร็ว ๆ นี้และมันจะได้รับยากที่จะซื้อพวกเขาคุณรู้หรือไม่? 」



「 ...... 」



มากขึ้นและมากขึ้นผมได้หายไปในสิ่งที่ฉันควรจะพูดว่า.



☆



ผมออกจากร้านค้าอาวุธ, และเดินไปรอบ ๆ เมืองเมินเฉย.



และเมื่อผมมองมันอย่างระมัดระวังมันเป็นความจริงมีดาบที่มีสิ่ง Eleanor เหมือนห้อยลงมาจากเอวบางครั้ง.



มันไม่เพียง แต่ในเอวของพวกเขามีแม้กระทั่งผู้ที่กำลังแบกพวกเขาในของพวกเขา ไหล่.



ถึงแม้ว่าพวกเขารู้ดีว่ามันรู้สึกเหมือนว่ามันเป็น "ดาบปีศาจ" ไม่มีใครว่าอะไร แม้ว่าพวกเขาจะแบกมันตรงไปตรงมาไม่มีใครคิดว่ามันแปลก.



「 ...... เมื่อไหร่มันก็กลายเป็นเช่นนี้」



ฉันพึมพำ.



ในขณะเดียวกันก็รู้สึกจั๊กจี้เล็ก ๆ น้อย ๆ .



มากกว่าการบอกว่าฉันถูกลือกันโดยบางคน นี้ก็ยังห่างไกลมากขึ้นจั๊กจี้.



「 Okaa ซัง! ฉันยังต้องการดาบปีศาจ」



「ดาบเป็นอันตรายดังนั้นเมื่อคุณเติบโตขึ้นเอาล่ะ」



การสนทนาของแม่และเด็กที่ผ่านในด้านหน้าของฉันทำให้มันมากขึ้นและมากขึ้นจั๊กจี้.



นี่คือ ...... ว่าสักวันหนึ่งดาบเลียนแบบของ อีลีเนอร์หรือแม้กระทั่งของเล่นอีลีเนอร์อาจจะมีการขาย?



「 ...... ไม่」



ผมเดินไปรอบ ๆ เมืองกับก้าวอย่างรวดเร็ว ฉันมองไปรอบ ๆ มุ่งเน้นไปที่ร้านของเล่นหรือร้านขายของชำ, สถานที่เช่นนั้น.



พวกเขาอาจจะมีอยู่แล้ว ร้านค้าที่เห็นว่ามันเป็นแล้วอาจได้เริ่มต้นที่ทำให้พวกเขาและพวกเขาขาย.



ฉันคิดว่าการที่และมองไปรอบ ๆ ผมก็เดินไปที่มุมของเมืองที่มีอยู่ไม่กี่คน แต่ฉันไม่สามารถหาของเล่นเหมือน Eleanors .



ผมมีความรู้สึกแปลก ๆ แต่ผมก็รู้สึกโล่งใจเล็ก ๆ น้อย ๆ .



ถ้ามันกลายเป็นของเล่นจริงๆผมจะไม่ทราบว่าใบหน้าของฉันควรจะทำ.



「ฉันควรจะไปที่บ้านฮะ」



ฉันจะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ให้กับทุกคนในวันนี้ มันเป็นเรื่องที่ดีมากสำหรับล้อเล่น Eleanor.



ไม่มีบางทีฉันควรแม้กระทั่งซื้ออย่างน้อยหนึ่งก่อนที่จะกลับบ้าน จริงๆมันดูเหมือนว่าอีลีเนอร์ตัวเองเพื่อให้ Hikari อาจได้รับความสุข.



ผมคิดว่าการที่และเมื่อฉันกำลังจะไปเก็บอาวุธ.



「คุณดาบปีศาจปัดป้อง」



ผมได้ยินเสียงต่ำจากด้านหลังและใบมีดชี้ ที่ด้านหลังของคอของฉัน.



ฉันรู้สึกประหลาดใจ clueless ถึงสิ่งฉับพลัน.



ฉันย้ายเพียงตาของฉันและได้รับการยืนยันพวกเขา.



มีคนรอบ ๆ ตัวผมไม่มี ...... อื่น ๆ กว่าห้าคนที่ได้รับการปล่อยเป็นศัตรูของพวกเขา.



「คุณเป็นใคร? 」



「มีหลายคนมีความเสียใจกับคุณมีฉันเป็นหนึ่งในพวกเขา」



「 ...... สิ่งที่คุณวางแผนที่จะทำกับผมได้ไหม」



「คำถามโง่ ฉันจะฆ่าคุณที่นี่」



ชายคนนั้นกล่าวด้วยเสียงต่ำผสมกับความเกลียดชัง.



「ฉันได้รับการรอเวลานี้ เวลาที่จะฆ่าคุณเวลาที่ดาบปีศาจไม่ได้อยู่ในมือของคุณ」



「 ...... 」



「อย่างไรก็รู้สึกไม่มีความหวังสุดท้ายของคุณหรือไม่ คุณกลัวไหม? คุณจะผิดหวัง? ว่าเราจะーー」



ผมใช้ Warp ขนนก.



จากสถานการณ์ของการถูกชี้ด้วยใบมีดที่ด้านหลังของคอของฉันที่ฉันเหยไปยังสถานที่ห่างออกไปห้าเมตรจากพวกเขา.



ผมมองไปที่คน พวกเขาทั้งหมดประหลาดใจ.



「ของฉันที่ไม่ดี มันไม่เหมือนฉันที่แข็งแกร่งเพราะผมมีดาบปีศาจ」



「กู่ ...... ! 」



「ดีแล้วนำมาไว้บน」

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันพูดไม่ออก ฉันไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น「ไงลูกค้าซัง , คุณต้องการหนึ่ง ? พวกเขายังขาย แล้วมันจะขายออกเร็ว ๆนี้และมันก็ยากที่จะซื้อมัน คุณรู้มั้ย ? 」. . . . . . 」「มากขึ้น ผมทำในสิ่งที่ผมควรจะพูด☆ฉันทิ้งอาวุธที่ร้าน และเดินรอบๆเมือง อย่างเมินเฉยและเมื่อผมมองดูดีๆ มันก็จริงนะ มีนักดาบที่เอลินอร์ ชอบสิ่งที่ห้อยจากเอวของตนเองในบางครั้งมันไม่เพียง แต่ในการ waists ของพวกเขา มีแม้กระทั่งผู้ที่แบกไว้บนบ่าแม้ว่าจะรู้ดีว่ามันรู้สึกเหมือนมันเป็น " ดาบปีศาจ " ไม่มีใครพูดอะไร แม้ว่าจะถือมันอย่างเปิดเผย ไม่มีใครคิดว่ามันแปลก「 . . . . . . . เมื่อมันกลายเป็น」นี้ฉันพึมพำ .ในเวลาเดียวกัน มันสึกจั๊กจี้มากกว่าที่จะบอกว่าผมเป็นข่าวลือ โดยบางคน มันไกลยากกว่า「 okaa ซาน ฉันยังต้องการ」ดาบปีศาจดาบ「อันตราย ดังนั้นเมื่อคุณเติบโตขึ้น โอเค」การสนทนาของมารดาและเด็กที่ผ่านหน้าฉันทำให้มันมากขึ้นยากกว่านี่ . . . . . . . ว่า สักวันหนึ่ง เลียนแบบดาบของเอล หรือแม้แต่ของเล่น เอลินอร์ อาจจะขาย ?. . . . . . ไม่」「ฉันเดินรอบๆเมืองด้วยจังหวะเร็ว ผมมองไปรอบ ๆเน้น ร้านของเล่น หรือ ร้านค้า สถานที่แบบนั้นพวกเขาอาจมีอยู่ พ่อค้าที่เห็น ว่ามันเป็นยังไง อาจจะได้เริ่มทำพวกเขาและขายพวกเขาผมคิดและมองไปรอบๆ ฉันไปที่มุมของเมืองที่มีไม่กี่คน แต่ฉันไม่สามารถหาของเล่นที่ชอบ eleanors .ผมมีความรู้สึกแปลกๆ แต่ฉันก็โล่งอกเล็กน้อยถ้ามันกลายเป็นของเล่น ผมไม่รู้ว่าหน้าผมควรทำ「ฉันควรกลับไปหา」ฉันจะคุยเกี่ยวกับมันในวันนี้ทุกคน มันเป็นเรื่องที่ดีมากสำหรับล้อเอเลนอร์ไม่ บางทีฉันควรซื้ออย่างน้อยหนึ่งก่อนกลับบ้าน มันดูเหมือนเอเลนอร์เอง ดังนั้น ฮิคาริจะได้มีความสุขฉันคิดอย่างนั้น และเมื่อฉันไปที่อาวุธที่ร้าน「นายปีศาจถือดาบ」ฉันได้ยินเสียงต่ำจากด้านหลัง และดาบก็จ่อที่ต้นคอฉันฉันประหลาดใจที่ clueless สิ่งฉับพลันผมย้ายแค่ตา และยืนยันว่า พวกเขาไม่มีคนรอบข้าง . . . . . . . นอกจาก 5 คนที่ถูกปล่อย ความเป็นศัตรูของพวกเขา「คุณเป็นใคร ? 」「มีหลายคนที่มีความแค้นกับคุณ ผมก็เป็นหนึ่งในนั้น」「 . . . . . . . คุณจะทำอะไรกับผม ? 」「คำถามโง่ๆ ข้าจะฆ่าเจ้าตรงนี้」ชายคนนั้นพูดด้วยเสียงต่ำผสมกับความเกลียดชัง「ฉันรอเวลานี้ เวลาที่จะฆ่าเธอ เมื่อเวลาที่ปีศาจไม่ใช่ดาบในมือของคุณ」. . . . . . 」「「รู้สึกอย่างไรโดยไม่หวังครั้งสุดท้าย คุณกลัวเหรอ คุณจะผิดหวัง ? ว่า เราจะーー」ผมใช้วาป ขนนกจากสถานการณ์ที่ถูกชี้ด้วยมีดบนหลังคอของผม ผมเปลี่ยนมา 5 เมตรห่างจากพวกเขาฉันมองผู้ชาย พวกเขาก็ประหลาดใจ「ของฉันไม่ดี มันไม่เหมือนฉันแข็งแรง เพราะมีปีศาจดาบ」「 ku . . . . . . . ! 」「งั้นเอามาเลย」