I remember the day I walked into ou

I remember the day I walked into our school as a freshman and thinking, “ I am never going to get out of here!” and now look at us we are here, OUR graduating day. This is it, the day that we walked into this school is the day we marked the end of our adolescence and today we mark the beginning of our adulthood. For the past four years we have shared something special, something we can never get back.
We have shared more than I think anyone of us realizes so many firsts. Our first car, our first ticket, our first powder puff game, high school pep-rally, many new principals, prom, our first true love and heartbreak, our first true loss, the loss of a friend, of a classmate. We have been through so much to get to this day and there are so many people to thank for getting us here. Our parents who pushed us to be all that they knew we could be, our teachers who taught us everything we know and not just the academics, and our peers, good or bad, who have shaped us into the people we are today.
And then there are the people that taught us more than the basics; there are the people who taught us how to get through everyday life. The people who made us stronger, the boyfriends and girlfriends who broke our hearts. Our best friends who showed us that no guy or girl is worth crying over. Those few teachers that actually seemed to care about each and every one of us individually. The ones we will never forget. Each and every one of us has a destiny and these are the people who have prepared us for them.
This is our chance to prove that we can make it that we have what it takes. We are going to go to college and some of us may never see each other again, but we have something special, something in common, each other. Whether we know it or not we have all made an impact on each others lives and now it is time to make a few more memories, time to say our good-byes, our last time as a group, as Hilton head high schools

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมจำวันที่ผมเดินเข้าไปในโรงเรียนของเราเป็นได้ประสบ และคิด "ฉันไม่เคย จะจากที่นี่" และตอนนี้ มองเราเราอยู่ที่นี่ เราจบวันนั้น นี่คือ วันที่เราเดินเข้าไปในโรงเรียนนี้คือ วันที่เราทำเครื่องหมายสิ้นสุดของวัยรุ่นของเรา และวันนี้เราทำเครื่องหมายจุดเริ่มต้นของการเป็นผู้ใหญ่ของเรา ผ่านมาสี่ปีเราได้ร่วมกันสิ่งที่พิเศษ สิ่งที่เราสามารถไม่กลับ เราได้ร่วมกันมากกว่าที่ผมคิดว่า เราทุกคนตระหนักถึงหนึ่งมากมาย รถของเราครั้งแรก ตั๋วของเราครั้งแรก พัฟเกมแรกของเราที่ มัธยมนโด้แรลลี่ จำนวนมากใหม่รักษา พรหม เรารักแท้ครั้งแรก และปวดใจ เราแรกจริงขาดทุน การสูญเสียของเพื่อน เพื่อนร่วมชั้น เราได้รับผ่านมากจะได้รับวันนี้ และมีคนจำนวนมากขอขอบคุณสำหรับการเดินทางของเราที่นี่ พ่อแม่ของเราที่ผลักดันเราจะ ทั้งหมดที่พวกเขารู้ว่าเราสามารถ ครูของเราสอนเราทุกอย่างที่เรารู้ และไม่เพียงแต่นักวิชาการ และ เพียง ดี หรือไม่ ดี ที่มีรูปร่างเราเป็นคนที่เรามีวันนี้ แล้ว มีคนที่สอนเรามากกว่าพื้นฐาน มีคนที่สอนเราวิธีการผ่านชีวิตประจำวัน คนที่ทำให้เราแข็งแกร่ง แฟน และแฟนผู้ทำลายหัวใจของเรา เพื่อนของเราที่ดีที่สุดที่แสดงให้เราเห็นว่า ไม่มีผู้ชายหรือผู้หญิงมีมูลค่าร้องไห้ เหล่าครูน้อยที่จริง เหมือนจะห่วงใยเราทุกคนมีเอกลักษณ์ คนเราจะไม่ลืม เราทุกคนมีชะตากรรมเป็น และเหล่านี้เป็นคนที่ได้เตรียมไว้สำหรับพวกเขาเรา นี่คือโอกาสของเราเพื่อพิสูจน์ว่า เราสามารถทำให้ที่เราต้องทำอะไร เราจะไปวิทยาลัย และบางคนอาจไม่เคยเห็นกันอีกครั้ง แต่เรามีสิ่งที่พิเศษ สิ่งที่ร่วมกัน กัน ไม่ว่าเรารู้ หรือไม่เราทั้งหมดมีผลกระทบต่อกันชีวิต และตอนนี้เวลาที่จะทำให้ความทรงจำกี่เพิ่มเติม เวลาจะบอกว่า good-byes ของเรา เวลาของเราครั้งสุดท้ายเป็นกลุ่ม เป็นฮิลตันหัวโรงเรียนมัธยม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมจำได้ว่าวันที่ผมเดินเข้าไปในโรงเรียนของเราเป็นครั้งแรกและคิดว่า "ฉันกำลังไม่เคยไปที่จะได้ออกจากที่นี่!" และตอนนี้มองเราเราอยู่ที่นี่ในวันจบการศึกษาของเรา มันนี้เป็นวันที่เราเดินเข้าไปในโรงเรียนนี้เป็นวันที่เราจุดจบของวัยรุ่นและในวันนี้ของเราที่เราเป็นจุดเริ่มต้นของวัยของเรา สำหรับที่ผ่านมาสี่ปีที่เราได้ใช้ร่วมกันบางสิ่งที่พิเศษบางสิ่งบางอย่างที่เราไม่เคยได้รับกลับ.
เราได้ร่วมกันมากขึ้นกว่าที่ผมคิดว่าคนของเราตระหนักถึงหนึ่งจำนวนมากดังนั้น รถคันแรกของเราตั๋วครั้งแรกของเรา, ผงเกมแรกของเราพัฟโรงเรียนมัธยมห้าวหาญชุมนุมว่าจ้างใหม่ ๆ , พรหม, ความรักที่แท้จริงของเราครั้งแรกและความปวดใจ, การสูญเสียที่แท้จริงของเราครั้งแรก, การสูญเสียของเพื่อนของเพื่อนร่วมชั้น เราได้รับการผ่านมากที่จะได้รับในวันนี้และมีผู้คนจำนวนมากต้องขอขอบคุณสำหรับการรับเราได้ที่นี่ พ่อแม่ของเราที่ผลักให้เราเป็นสิ่งที่พวกเขารู้ว่าเราอาจจะเป็นครูของเราที่สอนเราทุกอย่างที่เรารู้และไม่ได้เป็นเพียงนักวิชาการและเพื่อนของเราดีหรือไม่ดีที่มีรูปเราไปสู่คนที่เรามีวันนี้.
และจากนั้น มีคนที่สอนเรามากกว่าพื้นฐาน; มีคนที่สอนให้เรารู้ว่าจะได้รับผ่านชีวิตประจำวัน คนที่ทำให้เราแข็งแกร่งที่แฟนและแฟนที่ยากจนหัวใจของเรา เพื่อนที่ดีที่สุดของเราที่แสดงให้เราเห็นว่าผู้ชายไม่มีสาวเป็นมูลค่าร้องไห้ บรรดาครูน้อยที่ดูเหมือนจริงจะดูแลเกี่ยวกับแต่ละคนและทุกคนของเราเป็นรายบุคคล คนเราจะไม่มีวันลืม แต่ละคนและทุกคนของเรามีโชคชะตาและเหล่านี้คือคนที่เราได้เตรียมไว้สำหรับพวกเขา.
นี้เป็นโอกาสของเราที่จะพิสูจน์ว่าเราสามารถทำให้มันว่าเรามีสิ่งที่จะ เรากำลังจะไปเรียนที่วิทยาลัยและบางส่วนของเราอาจจะไม่เคยเห็นกันอีกครั้ง แต่เรามีบางสิ่งที่พิเศษบางอย่างเหมือนกันแต่ละอื่น ๆ ไม่ว่าเราจะรู้หรือไม่เราได้ทั้งหมดทำให้ส่งผลกระทบในแต่ละชีวิตของผู้อื่นและตอนนี้มันเป็นเวลาที่จะทำให้ความทรงจำอีกไม่กี่เวลาที่จะพูดลาก่อนที่ดีของเราครั้งสุดท้ายของเราเป็นกลุ่มเป็นโรงเรียนมัธยม Hilton Head

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันยังจำวันที่ฉันเดินเข้ามาในโรงเรียนเราเป็นน้องใหม่ และคิดว่า " ฉันจะไม่มีวันออกไปจากที่นี่ ! " แล้วดูตอนนี้ เราอยู่ที่นี่ เราจบวัน นี่มันคือวันที่เรานั้นเดินเข้าไปในโรงเรียน วันนี้เป็นวันที่เราทำเครื่องหมายจุดสิ้นสุดของวัยรุ่นของเรา และวันนี้เราทำเครื่องหมายจุดเริ่มต้นของความเป็นผู้ใหญ่ของเรา ตลอด 4 ปี ที่ผ่านมาเราได้ใช้ร่วมกัน สิ่งพิเศษบางอย่างที่เราจะไม่มีวันได้คืนเราได้ใช้ร่วมกันมากขึ้นกว่าที่ฉันคิดว่าเราทุกคนรู้ว่าที่หนึ่งมาก รถคันแรกของเรา ตั๋วของเรา เกมของเราพัฟผงแรกโรงเรียนมัธยมแข่ง , ครูใหญ่ , ใหม่หลายพรหม , ความรักที่แท้จริงของเราเป็นครั้งแรก และอกหัก สูญเสียที่แท้จริงของเราครั้งแรก , การสูญเสียเพื่อน ของ เพื่อน เราผ่านอะไรมามากถึงทุกวันนี้ และมีคนมากมาย ต้องขอบคุณที่ให้เรามาที่นี่ พ่อแม่ของเรา ที่ทำให้เราเป็นสิ่งที่พวกเขารู้ว่าเราสามารถของเรา ครูที่สอนเราทุกอย่างที่เรารู้ และไม่ใช่แค่นักวิชาการ และเพื่อนร่วมงานของเรา ดีหรือเลว ใครมีรูปเราลงในผู้ที่เรามีวันนี้และก็มีคนที่สอนเรามากกว่าพื้นฐาน มีคนที่สอนเราวิธีที่จะได้รับผ่านชีวิตประจําวัน คนที่ทำให้เราแข็งแกร่ง , แฟนเก่าและแฟนที่ทำลายหัวใจของเรา ดีที่สุดเพื่อนที่พบว่าไม่มีผู้หญิงหรือผู้ชายน่าร้องไห้มากกว่า ที่ครูน้อยที่จริงดูเหมือนจะแคร์พวกเราแต่ละคนเป็นรายบุคคล ที่เราจะไม่ลืมเลย เราทุกคนมีชะตากรรม และเหล่านี้คือคนที่เตรียมเราสำหรับพวกเขานี่เป็นโอกาสของเราที่จะพิสูจน์ว่าเราทำได้ เราต้องทำอะไรบ้าง เราต้องไปที่วิทยาลัย และบางอย่างเราอาจไม่ได้พบกันอีก แต่เรามีสิ่งพิเศษบางอย่างเหมือนกัน แต่ละอื่น ๆ ไม่ว่าเราจะรู้หรือไม่รู้เราทั้งหมด ทำให้ผลกระทบต่อชีวิตของแต่ละคน และตอนนี้มันเป็นเวลาที่จะให้ไม่กี่ความทรงจำ เวลากล่าวคำอำลาครั้งสุดท้ายของเรา , เป็น กลุ่ม ที่ฮิลตัน เฮดโรงเรียนมัธยม