Southeast Asia is a region covering 4.875.068 sq km which consist of 3,209.506 sq km land and the rest, 1,665,562 sq km is water. It has ten member countries (Brunei Darussalam, Cambodia, Indonesia, Lao PDR, Malaysia, Myanmar, Philippines, Singapore, Thailand, and Vietnam), with a combined total population of around 540 million. The number of population varies from the fourth world populous country like Indonesia with 238 million people to the least populace country like Brunei Darussalam (365,251, July 2004 est.). They are different not only in terms of number of population but also in terms of geography, culture, and level of socio-economic development (The World Fact book, 2004)
Regardless all those differences, these ten countries share a similar emphasis on human resource development as a key in developing the whole nation to enter the knowledge-based economy and global environment. It is realized that we are moving fast forward the situation in which all nations operate in a global market environment. No country can grow in isolation. We are facing unprecedented challenges, brought by the convergent impacts of globalization, the increasing importance of knowledge as a principal driver of growth and the ICT revolution. Education, as a fundamental human right, is considered very important and strategic for developing their human resources. The right to education imposes an obligation upon countries to ensure that all children and citizens have opportunities to meet their basic learning needs. Promoting Quality and Equity Education is a common policy for countries in Southeast Asia region regardless their different levels of development.
เอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็นภูมิภาคครอบคลุม 4.875.068 ตารางกิโลเมตรซึ่งประกอบด้วยที่ดิน 3,209.506 ตารางกิโลเมตร และส่วนที่เหลือ 1,665,562 ตารางกิโลเมตร เป็นน้ำ มันมีสิบประเทศสมาชิก (บรูไน กัมพูชา อินโดนีเซีย ลาว มาเลเซีย พม่า ฟิลิปปินส์ สิงคโปร์ ไทย และเวียดนาม), มีประชากรทั้งหมดรวมประมาณ 540 ล้าน จำนวนประชากรแตกต่างกันจากประเทศประชากรโลกสี่เช่นอินโดนีเซียกับ 238 ล้านคนไปอย่างน้อยประชาชนประเทศเช่นบรูไนดารุสซาลาม (365,251, 2004 กรกฎาคม est.) พวกเขาจะแตกต่างกันไม่เพียงแต่ในแง่ ของจำนวน ของประชากร แต่ในแง่ ของภูมิศาสตร์ วัฒนธรรม และระดับของการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม (ในโลกจริงจอง 2004)ไม่คำนึงถึงสิ่งที่แตกต่าง ประเทศเหล่านี้สิบกันเน้นการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เป็นกุญแจในการพัฒนาประเทศทั้งการป้อนความรู้ระบบเศรษฐกิจและสิ่งแวดล้อมคล้ายกัน เป็นที่รับรู้ว่า เราจะก้าวไปข้างหน้าสถานการณ์ทุกชาติทำงานในสภาพแวดล้อมของตลาดโลก ประเทศไม่สามารถเจริญเติบโตในการแยก เรากำลังเผชิญกับความท้าทายเป็นประวัติการณ์ โดยองค์กรผลกระทบของโลกาภิวัตน์ สำคัญที่เพิ่มขึ้นของความรู้เป็นหลักเจริญเติบโตและการปฏิวัติ ICT ถือว่าการศึกษา สิทธิ ความสำคัญ และกลยุทธ์การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของพวกเขา สิทธิในการศึกษากำหนดหน้าที่เมื่อประเทศต้องแน่ใจว่า เด็กและพลเมืองทุกคนมีโอกาสที่จะตอบสนองความต้องการเรียนรู้พื้นฐาน ส่งเสริมคุณภาพและทุนการศึกษาเป็นนโยบายทั่วไปสำหรับประเทศในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้โดยไม่คำนึงถึงระดับต่าง ๆ ของการพัฒนา
การแปล กรุณารอสักครู่..
เอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็นภูมิภาคที่ครอบคลุม 4.875.068 ตารางกิโลเมตรซึ่งประกอบด้วย 3,209.506 ตารางกิโลเมตรที่ดินและส่วนที่เหลือ 1,665,562 ตารางกิโลเมตรเป็นน้ำ มันมีสิบประเทศสมาชิก (บรูไนดารุสซาลามกัมพูชาอินโดนีเซียลาวมาเลเซียพม่าฟิลิปปินส์สิงคโปร์ไทยและเวียดนาม) โดยมีประชากรรวมกันทั้งหมดประมาณ 540,000,000 จำนวนประชากรที่แตกต่างจากประเทศที่มีประชากรโลกที่สี่เช่นอินโดนีเซีย 238 ล้านคนไปยังประเทศที่ประชาชนอย่างน้อยเช่นบรูไนดารุสซาลาม (365,251, กรกฎาคม 2004 Est.) พวกเขามีความแตกต่างกันไม่เพียง แต่ในแง่ของจำนวนประชากร แต่ในแง่ของภูมิศาสตร์วัฒนธรรมและระดับของการพัฒนาทางเศรษฐกิจและสังคม (หนังสือความจริงโลก, 2004) โดยไม่คำนึงถึงความแตกต่างเหล่านั้นทั้งหมดเหล่านี้สิบประเทศร่วมกันเน้นที่คล้ายกันในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ การพัฒนาเป็นกุญแจสำคัญในการพัฒนาประเทศทั้งเพื่อเข้าสู่เศรษฐกิจฐานความรู้และสิ่งแวดล้อมทั่วโลก มันเป็นที่ตระหนักว่าเรากำลังจะย้ายไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วสถานการณ์ที่ทุกชาติทำงานในสภาพแวดล้อมการตลาดทั่วโลก ไม่มีประเทศใดที่สามารถเจริญเติบโตได้ในการแยก เรากำลังเผชิญความท้าทายประวัติการณ์มาโดยผลกระทบที่มาบรรจบกันของโลกาภิวัตน์ที่สำคัญที่เพิ่มขึ้นของความรู้เป็นคนขับหลักของการเจริญเติบโตและการปฏิวัติไอซีที การศึกษาเป็นสิทธิมนุษยชนขั้นพื้นฐานถือว่ามีความสำคัญมากและยุทธศาสตร์ในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของพวกเขา สิทธิในการศึกษาเรียกเก็บภาระผูกพันอยู่กับประเทศเพื่อให้มั่นใจว่าเด็กและประชาชนทุกคนมีโอกาสที่จะตอบสนองความต้องการการเรียนรู้พื้นฐานของพวกเขา การส่งเสริมคุณภาพและทุนการศึกษาเป็นนโยบายทั่วไปสำหรับประเทศในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้โดยไม่คำนึงถึงระดับที่แตกต่างของการพัฒนา
การแปล กรุณารอสักครู่..