Late Middle English[edit]Official d

Late Middle English[edit]
Official documents, which since the Norman Conquest had generally been written in French, began to appear in English from about 1430.[15] From here on the Chancery Standard of written English begins to emerge – based, like Chaucer's work, on the East Midlands-influenced London speech. The clerks who used this standard would have been familiar with French and Latin, which probably influenced the forms they chose. By the mid-15th century, Chancery Standard was used for most official purposes except by the Church, which still used Latin, and for some legal purposes, for which Law French and some Latin were used. It was disseminated around England by bureaucrats on official business and slowly gained prestige.[16]

Chancery Standard was not the only influence on later forms of English—its level of influence is disputed, and of course a variety of spoken dialects continued to exist—but it provided a core around which Early Modern English could crystallise. Towards the end of the 15th century, a more modern English began to emerge. Printing began in England with the introduction of the printing press by William Caxton in the 1470s, and this helped stabilise the language. In the late 1490s and early 1500s, printer Richard Pynson favored Chancery Standard in his published works, and consequently pushed the English spelling further towards standardisation.[citation needed] A wider public became familiar with a uniform language with a standardised, printed English Bible and Prayer Book being read to church congregations from the 1540s onward, and the era of Modern English began.

The end of the Middle English period is taken to occur at some point around the end of the 15th century, possibly with the introduction of printing in the 1470s, or the start of the Tudor period in 1485. The next phase in the development of the language is that of Early Modern English (the language of Shakespeare), which lasted until about 1650.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษาอังกฤษยุคกลางปลาย [แก้]เอกสารทางการ ซึ่งตั้งแต่การพิชิตนอร์แมนได้โดยทั่วไปการเขียนในภาษาฝรั่งเศส เริ่มที่จะปรากฏในภาษาอังกฤษจากประมาณ 1430 [15] จากแชนเซรีมาตรฐานของภาษานี้เริ่มโผล่ – ขึ้น เช่นของ Chaucer งาน เสียงลอนดอนอิทธิพลอีสต์มิดแลนด์ส จ่าที่ใช้มาตรฐานนี้จะได้รับคุ้นเคยกับฝรั่งเศสและละติน ซึ่งอาจจะได้รับอิทธิพลรูปแบบที่พวกเขาเลือก โดยศตวรรษกลาง 15 แชนเซอรีมาตรฐานถูกใช้เพื่อวัตถุประสงค์อย่างเป็นทางการมากที่สุดยกเว้น โดยคริสต จักร ซึ่งยังคง ใช้ภาษาละติน และ เพื่อจุด ประสงค์บางอย่างกฎหมาย ซึ่งกฎหมายฝรั่งเศสและละตินบางใช้ มันแพร่ทั่วอังกฤษ โดย bureaucrats ธุรกิจอย่างเป็นทางการ และค่อย ๆ ได้รับศักดิ์ศรี [16]มาตรฐานแชนเซอรีไม่เพียงอิทธิพลในรูปแบบใหม่กว่าของอังกฤษ — ของอิทธิพลระดับมีข้อโต้แย้ง และแน่นอนว่าความหลากหลายของภาษาพูดยังคงอยู่ — แต่มันให้หลักที่อังกฤษสมัยก่อนสามารถ crystallise ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 15 ที่ทันสมัยมากขึ้นภาษาอังกฤษเริ่มที่จะออก การพิมพ์เริ่มต้นในอังกฤษ ด้วยการนำแท่นพิมพ์โดย William Caxton ในคริสต์ทศวรรษ 1470 และนี้ช่วยทำให้เสถียรภาพภาษา 1490s ปลายเดือนและต้นศตวรรษที่ 16 พิมพ์ Pynson ริชาร์ดแชนเซอรีมาตรฐานชื่นชอบในผลงานของเขาเผยแพร่ และดังนั้น ผลักสะกดภาษาอังกฤษเพิ่มเติมไปทางกอปรด้วย [แก้] สาธารณะกว้างก็กลายเป็นความคุ้นเคยกับภาษาเหมือนกันกับมาตรฐาน พิมพ์พระคัมภีร์ภาษาอังกฤษ และหนังสือสวดมนต์ที่ถูกอ่านเพื่อสาธุชนโบสถ์จากการ 1540s เป็นต้นไป และยุคสมัยใหม่ภาษาอังกฤษเริ่มสิ้นสุดระยะกลางอังกฤษจะนำไปเกิดขึ้นในบางจุดประมาณปลายศตวรรษที่ 15 อาจจะมีการแนะนำของการพิมพ์ในคริสต์ทศวรรษ 1470 หรือเริ่มต้นของสมัยทิวดอร์ใน 1485 ขั้นตอนถัดไปในการพัฒนาของภาษาคือ ว่า ช่วงต้นสมัยใหม่ภาษาอังกฤษ (ภาษาของเช็คสเปียร์), ซึ่งกินเวลาจนถึงประมาณ 1650

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ช่วงปลายภาษาอังกฤษยุคกลาง [แก้ไข]
เอกสารอย่างเป็นทางการซึ่งตั้งแต่นอร์แมนพิชิตโดยทั่วไปได้รับการเขียนเป็นภาษาฝรั่งเศสเริ่มปรากฏในภาษาอังกฤษจากประมาณ 1430. [15] จากที่นี่ที่ศาลฎีกามาตรฐานเขียนภาษาอังกฤษได้เริ่มต้นที่จะโผล่ออกมา - ตามเช่นการทำงานของชอเซอร์ในคำพูดของลอนดอนอีสต์มิดแลนด์อิทธิพล เสมียนที่ใช้มาตรฐานนี้จะได้รับความคุ้นเคยกับภาษาฝรั่งเศสและภาษาละตินซึ่งอาจมีอิทธิพลต่อรูปแบบที่พวกเขาเลือก โดยช่วงกลางศตวรรษที่ 15 ศาลฎีกามาตรฐานใช้เพื่อวัตถุประสงค์อย่างเป็นทางการมากที่สุดยกเว้นโดยคริสตจักรซึ่งยังคงใช้ภาษาละตินและเพื่อวัตถุประสงค์ทางกฎหมายบางอย่างที่กฎหมายฝรั่งเศสและละตินถูกนำมาใช้ มันได้รับการเผยแพร่ทั่วอังกฤษโดยข้าราชการในธุรกิจอย่างเป็นทางการและศักดิ์ศรีได้รับช้า. [16]

ศาลฎีกามาตรฐานไม่ได้มีอิทธิพลเฉพาะในรูปแบบใหม่กว่าภาษาอังกฤษของระดับของอิทธิพลไม่แน่นอนและแน่นอนความหลากหลายของภาษาพูดยังคง exist- แต่มันก็มีให้บริการหลักรอบที่อังกฤษสมัยต้นอาจตกผลึก ในช่วงปลายของศตวรรษที่ 15 ที่เป็นภาษาอังกฤษที่ทันสมัยมากขึ้นเริ่มโผล่ออกมา การพิมพ์ในประเทศอังกฤษเริ่มด้วยการแนะนำของกดพิมพ์โดยวิลเลียม Caxton ในยุค 1470 นี้และช่วยรักษาเสถียรภาพของภาษา ใน 1490s ปลายและช่วงต้น 1500s เครื่องพิมพ์ริชาร์ด Pynson ได้รับการสนับสนุนศาลฎีกามาตรฐานตีพิมพ์ผลงานของเขาจึงผลักดันการสะกดคำภาษาอังกฤษอีกต่อมาตรฐาน. [อ้างจำเป็น] ประชาชนในวงกว้างกลายเป็นความคุ้นเคยกับภาษาเครื่องแบบที่มีมาตรฐานการพิมพ์พระคัมภีร์ภาษาอังกฤษและ หนังสือสวดมนต์ถูกอ่านเพื่อเร่งเร้าจากโบสถ์ยุค 1540 เป็นต้นไปและยุคสมัยอังกฤษที่จะเริ่มต้น.

ปลายสมัยกลางภาษาอังกฤษจะได้รับที่จะเกิดขึ้นในบางจุดในช่วงปลายศตวรรษที่ 15 ที่อาจจะมีการแนะนำในการพิมพ์ที่ ยุค 1470 หรือจุดเริ่มต้นของระยะเวลาในทิวดอร์ 1485 ที่ขั้นตอนต่อไปในการพัฒนาของภาษาที่เป็นที่ของภาษาสมัยใหม่ยุคแรก (ภาษาของเช็คสเปียร์) ซึ่งกินเวลาจนถึง 1650

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปลายภาษาอังกฤษยุคกลาง [ แก้ไข ]เอกสารอย่างเป็นทางการ ซึ่งตั้งแต่พิชิตนอร์มันมีถูกเขียนในฝรั่งเศส เริ่มปรากฏในภาษาอังกฤษจากเรื่อง 1 . [ 15 ] จากที่นี่ในศาลฎีกามาตรฐานภาษาอังกฤษที่เขียนเริ่มออกมาเป็ นฐาน เช่น ชอเซอร์ทำงาน ในมิดแลนด์ตะวันออกได้รับอิทธิพลการพูดลอนดอน เสมียนที่ใช้มาตรฐานนี้จะได้รับคุ้นเคยกับภาษาฝรั่งเศสและภาษาละติน ซึ่งอาจมีผลต่อรูปแบบที่พวกเขาเลือก โดยศตวรรษที่ mid-15th มาตรฐานศาลฎีกาถูกใช้เพื่อวัตถุประสงค์อย่างเป็นทางการมากที่สุดยกเว้นโดยคริสตจักรซึ่งยังคงใช้ภาษาละติน และเพื่อวัตถุประสงค์ทางกฎหมาย ซึ่งกฎหมายฝรั่งเศสและภาษาลาตินมาใช้ มันถูกเผยแพร่ทั่วอังกฤษ โดยข้าราชการ อย่างเป็นทางการและค่อยๆได้รับเกียรติ [ 16 ]มาตรฐานศาลฎีกาไม่ได้อิทธิพลเฉพาะในรูปแบบใหม่กว่าภาษาอังกฤษระดับของอิทธิพลที่ขัดแย้งกัน , และแน่นอนหลายภาษาพูดถิ่นยังคงมีอยู่ แต่มันมีหลัก ๆซึ่งภาษาอังกฤษสมัยก่อนอาจ crystallise . ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 15 สมัยภาษาอังกฤษ เริ่มที่จะโผล่ออกมา การพิมพ์เริ่มในอังกฤษด้วยการพิมพ์โดย William Caxton ใน 1450 และช่วยปรับภาษา ในคริสต์ทศวรรษ 1470 และสายต้น 1500s , เครื่องพิมพ์ ริชาร์ด pynson ชื่นชอบมาตรฐานศาลฎีกาในงานเขียนของเขา และจากนั้นจะผลักดันให้สะกดภาษาอังกฤษเพิ่มเติมไปยัง standardisation . [ อ้างอิงที่จำเป็น ] สาธารณะกว้างกลายเป็นคุ้นเคยกับภาษาสม่ำเสมอด้วยมาตรฐาน พิมพ์พระคัมภีร์ภาษาอังกฤษหนังสือสวดมนต์ที่ถูกอ่านเพื่อเร่งเร้าโบสถ์จาก 1520 เป็นต้น และ ยุคของภาษาอังกฤษสมัยใหม่เริ่มช่วงปลายของภาษาอังกฤษยุคกลางถูกเกิดขึ้นในบางจุด รอบปลายศตวรรษที่ 15 ได้ อาจจะด้วยการแนะนำของการพิมพ์ใน 1450 หรือเริ่มต้นของรัฐสลังงอร์ในที่ . ขั้นตอนต่อไปในการพัฒนามันเป็นภาษาของภาษาอังกฤษสมัยก่อน ( ภาษาของเชกสเปียร์ ) ซึ่งจนถึงประมาณ 1 , 650