Nurses in healthcare teams play a k

Nurses in healthcare teams play a key role in providing consultancy and education to mothers who have a disabled child. After the psychosocial education given to mothers in accordance with their needs, depression risk scores of mothers in the experimental group decreased significantly com-pared to the control group (from 1833 ± 885 to 1213 ± 641). This means that the group as a whole went from risk of moderate depression to no risk for depression. This result supports the first hypothesis of our study. Social support systems offer an important framework for collaborative practice to foster optimal coping and adaptation for mothers of intellectually disabled children (Chui & Chan 2007) and also facilitate acceptance of the disabled by society. Healthcare providers can reduce the level of burden and depression in mothers with intellectually disabled children with effective interventions. Researches have shown that professional support services rendered to families can reduce stress and enhance well-being in parents, and they can also increase positive behavior in children (Silvers et al. 1995, Hastings & Beck 2004, Blacher et al. 2005). Studies have found that the parents of intellectually disabled children who have taken part in the training given by nurses experienced a significantly decreased level of depression in their families. The training also positively influenced their ability to cope with stress (Yıldırım & Conk 2005). Additional benefits of the training included reductions in mothers’ feelings of anxiety (Uyarog˘lu & Bodur 2009) and emotional exhaustion (Bilgin & Gozum 2009). The Raina et al. (2005) study found that the caregivers who use effective techniques for coping with stress experienced improved family functioning and physical and psychological health. In a study by Al-Kuwari (2007), the mothers of mentally disabled children had poorer psychological health than mothers of non-dis-abled children, and educating mothers (by nurses or formal assistants) in caring for a disabled child had a protective effect in the prevention of psychiatric illness. A study carried out on mothers with autistic children showed that improving their coping skills through education programs signifi-cantly decreased their sense of hopelessness and increased their use of social supports as a coping strategy (Ergu¨ner-Tekinalp & Akko¨k 2004). Another study with positive results explored an education and support program involving simple massage techniques which mothers could use while caring for their children. The program ran eight weeks for one hour sessions, and participants reported a decrease in anxiety levels and an increase in self-sufficiency and condense (Barlow et al. 2006).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พยาบาลในทีมการดูแลสุขภาพมีบทบาทสำคัญในการให้คำปรึกษาและการศึกษาเพื่อคุณแม่ที่มีเด็กพิการ หลังจากที่การศึกษาด้านจิตสังคมมอบให้กับคุณแม่ที่สอดคล้องกับความต้องการของพวกเขามีคะแนนความเสี่ยงภาวะซึมเศร้าของมารดาในกลุ่มทดลองลดลงอย่างมากคอมเทียบกับกลุ่มควบคุม (จาก 1,833 ± 885-1213 ± 641) ซึ่งหมายความว่ากลุ่มรวมไปจากความเสี่ยงของภาวะซึมเศร้าปานกลางถึงความเสี่ยงในการเกิดภาวะซึมเศร้าไม่มี ผลที่ได้นี้สนับสนุนสมมติฐานแรกของการศึกษาของเรา ระบบการสนับสนุนทางสังคมมีกรอบการทำงานที่สำคัญสำหรับการปฏิบัติร่วมกันเพื่อส่งเสริมให้เกิดการเผชิญปัญหาและการปรับตัวที่ดีที่สุดสำหรับคุณแม่ของเด็กพิการทางสติปัญญา (Chui Chan และ 2007) และยังอำนวยความสะดวกการยอมรับของคนพิการในสังคม บุคลากรทางการแพทย์สามารถลดระดับของภาระและภาวะซึมเศร้าในมารดาที่มีเด็กพิการทางสติปัญญากับการแทรกแซงที่มีประสิทธิภาพ งานวิจัยได้แสดงให้เห็นว่าการให้บริการสนับสนุนระดับมืออาชีพให้แก่ครอบครัวสามารถลดความเครียดและเพิ่มความเป็นอยู่ที่ดีในการปกครองและพวกเขายังสามารถเพิ่มพฤติกรรมในเชิงบวกในเด็ก (สี et al. 1995 เฮสติ้งส์และเบ็ค 2004 Blacher et al. 2005) การศึกษาพบว่าผู้ปกครองของเด็กพิการทางสติปัญญาที่ได้มีส่วนร่วมในการฝึกอบรมที่ได้รับจากพยาบาลที่มีประสบการณ์ในระดับที่ลดลงอย่างมากของภาวะซึมเศร้าในครอบครัวของพวกเขา การฝึกอบรมยังได้รับอิทธิพลบวกความสามารถในการรับมือกับความเครียด (Yıldırımและ conk 2005) สิทธิประโยชน์เพิ่มเติมของการฝึกอบรมรวมถึงการลดลงของความรู้สึกของมารดาของความวิตกกังวล (Uyarog˘luและ Bodur 2009) และความอ่อนล้าทางอารมณ์ (Bilgin และ Gozum 2009) เอตอัล Raina (2005) ศึกษาพบว่าผู้ดูแลผู้ป่วยที่ใช้เทคนิคที่มีประสิทธิภาพสำหรับการรับมือกับความเครียดที่มีประสบการณ์การทำงานที่ดีขึ้นในครอบครัวและสุขภาพทางร่างกายและจิตใจ ในการศึกษาโดยอัลคูวารี (ที่ 2007) แม่ของเด็กที่พิการทางสมองมีสุขภาพจิตวิทยาด้อยกว่ามารดาที่ไม่ใช่โรค abled เด็กและการให้ความรู้คุณแม่ (โดยพยาบาลหรือผู้ช่วยอย่างเป็นทางการ) ในการดูแลเด็กพิการมีการป้องกัน ผลในการป้องกันการเจ็บป่วยทางจิตเวช การศึกษาดำเนินการเกี่ยวกับแม่ที่มีเด็กออทิสติแสดงให้เห็นว่าการพัฒนาทักษะการเผชิญปัญหาของพวกเขาผ่านโปรแกรมการศึกษาอย่างมีนัยสำคัญลดลงอย่างมีนัย-ความรู้สึกของความสิ้นหวังและเพิ่มการใช้งานของการสนับสนุนทางสังคมเป็นกลยุทธ์การเผชิญปัญหา (Ergu¨ner-Tekinalp และAkko¨k 2004) การศึกษาที่มีผลในเชิงบวกอีกสำรวจโปรแกรมการศึกษาและการสนับสนุนที่เกี่ยวข้องกับเทคนิคการนวดง่ายๆที่คุณแม่สามารถใช้ขณะที่การดูแลเด็กของพวกเขา โปรแกรมวิ่งแปดสัปดาห์เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงการประชุมและผู้เข้าร่วมรายงานการลดลงของระดับความวิตกกังวลและการเพิ่มขึ้นของความพอเพียงและการกลั่น (บาร์โลว์ et al. 2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทีมแพทย์ พยาบาลมีบทบาทสำคัญในการให้การศึกษาและปรึกษากับมารดาที่มีเด็กพิการ หลังจากผลการศึกษาให้แก่บุตรตามความต้องการของพวกเขา ความเสี่ยงคะแนนภาวะซึมเศร้าของมารดาในกลุ่มทดลองลดลงอย่างมีนัยสำคัญ com pared กับกลุ่มควบคุม ( 996 ± 885 ถึง 621 ± 641 )ซึ่งหมายความว่ากลุ่มทั้งหมดไปจากความซึมเศร้าปานกลางและไม่มีความเสี่ยงสำหรับภาวะซึมเศร้า ผลที่ได้นี้สนับสนุนสมมติฐานของการศึกษาของเราระบบสนับสนุนทางสังคมเสนอกรอบความร่วมมือเพื่อเสริมสร้างการฝึกที่สำคัญที่สุดและการปรับตัวสำหรับมารดาของเด็กพิการทางสติปัญญา ( ชุย&ชาน 2007 ) และยังช่วยในการยอมรับของคนพิการในสังคม ผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพสามารถลดระดับของภาระและภาวะซึมเศร้าในมารดาที่มีเด็กพิการทางสติปัญญา ด้วยการแทรกแซงที่มีประสิทธิภาพงานวิจัยได้แสดงให้เห็นว่าอาชีพสนับสนุนการให้บริการครอบครัวสามารถลดความเครียดและเสริมสร้างความผาสุกในครอบครัว และพวกเขายังสามารถเพิ่มพฤติกรรมในเด็ก ( ซิลเวอร์ et al . 1995 เฮสติ้ง& Beck 2004 blacher et al . 2005 )มีการศึกษาพบว่า ผู้ปกครองของเด็กพิการทางสติปัญญาที่ได้รับการฝึกให้โดยพยาบาลที่มีประสบการณ์การลดลงระดับของภาวะซึมเศร้าในครอบครัวของพวกเขา การฝึกอบรมยังบวกต่อความสามารถในการรับมือกับความเครียด ( Y ı LD ı R ı M &เสียชีวิต 2005 )ประโยชน์เพิ่มเติมของการรวมระบบของแม่ ความรู้สึกของความวิตกกังวล ( uyarog ˘ลู่& bodur 2009 ) และความเหนื่อยล้าทางจิตใจ ( bilgin & gozum 2009 ) พวกเรน่า et al . ( 2005 ) พบว่า ผู้ที่ใช้เทคนิคที่มีประสิทธิภาพสำหรับการรับมือกับความเครียดที่มีประสบการณ์การทำงานและครอบครัวดีขึ้น สุขภาพทางกายและจิต ในการศึกษาโดยอัล kuwari ( 2007 )มารดาของเด็กพิการทางจิตได้ยากจนทางจิตวิทยาสุขภาพมากกว่ามารดาที่ไม่ลดไม่พิการต่างหาก เด็ก และให้ความรู้แก่มารดา ( โดยพยาบาลหรือผู้ช่วยอย่างเป็นทางการ ) ในการดูแลเด็กพิการมีผลในการป้องกันการป้องกันความเจ็บป่วยทางจิตการศึกษาในมารดาที่มีบุตรออทิสติก พบว่า การพัฒนาทักษะผ่านการศึกษาโปรแกรม signifi ลดลงอย่างมีนัยสําคัญเมื่อลดลงของพวกเขาความรู้สึกสิ้นหวังและการใช้แรงสนับสนุนทางสังคมเป็นกลยุทธ์ coping ( ergu ตั้งเน้อ tekinalp & akko ตั้ง K 2004 )การศึกษาอื่นที่มีผลในเชิงบวกโดยมีการศึกษา และสนับสนุนโครงการที่เกี่ยวข้องกับเทคนิคการนวดที่เรียบง่ายซึ่งมารดาสามารถใช้ในขณะที่การดูแลเด็กของพวกเขา โปรแกรมวิ่งแปดสัปดาห์การประชุมหนึ่งชั่วโมง และผู้เข้าร่วมรายงานการลดลงของระดับความวิตกกังวลและการเพิ่มขึ้นในการพึ่งตนเอง และย่อ ( Barlow et al .
2006 )