C. flabelliformis wetland had the h

C. flabelliformis wetland had the highest annual average TN removal rate (52%), followed by A. calamus (47%), and V.
zizanioides showed the lowest value (35%). However, no significant differences were observed among the wetlands.
Average annual removal rates for SRP ranged from 30 to 70%. C. flabelliformis and A. calamus wetlands showed significantly
higher SRP removal rates than V. zizanioides wetland and P. australis wetland (P < 0.01 or P < 0.05).
All the wetlands showed high removal rates for COD and BOD5, with annual average removal rates 60–70% and 70–80%,
respectively. No significant differences for COD or BOD5 removal rates were observed among the wetlands (Fig. 4).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พื้นที่ชุ่มน้ำซี flabelliformis มีเทนเนสซีเฉลี่ยต่อปีสูงสุดอัตราการกำจัด (52%) ตามด้วยเอ calamus (47%)
และโวลต์แฝกหอมแสดงให้เห็นว่าค่าที่ต่ำที่สุด(35%) แต่ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในกลุ่มพื้นที่ชุ่มน้ำ.
เฉลี่ยอัตราการกำจัดประจำปีสำหรับ SRP อยู่ในช่วง 30-70% flabelliformis ซีเอและพื้นที่ชุ่มน้ำ calamus
แสดงให้เห็นอย่างมีนัยสำคัญที่สูงขึ้นอัตราการกำจัดSRP พื้นที่ชุ่มน้ำกว่าโวลต์แฝกหอมพี Australis พื้นที่ชุ่มน้ำ (p <0.01 หรือ P <0.05).
พื้นที่ชุ่มน้ำทั้งหมดแสดงให้เห็นว่าอัตราการกำจัดสูงสำหรับซีโอดีและ BOD5 กับการกำจัดเฉลี่ยต่อปี อัตรา 60-70% และ 70-80%
ตามลำดับ ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญสำหรับซีโอดีหรือ BOD5 อัตราการกำจัดถูกตั้งข้อสังเกตในหมู่พื้นที่ชุ่มน้ำ (รูปที่. 4)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

C . flabelliformis บึงมีค่าเฉลี่ยรายปี อัตราการกำจัดไนโตรเจนทั้งหมด ( 52 ) , ตามด้วย A . ตะไคร้ ( 47% ) และ V .
แฝกหอม พบค่าต่ำสุด ( 35% ) อย่างไรก็ตาม ไม่พบความแตกต่างที่พบในพื้นที่ชุ่มน้ำ .
เฉลี่ยอัตราการกำจัด SRP ระหว่าง 30 ถึง 70 % C . flabelliformis และ A . กาลพฤกษ์ชายเลนพบอย่างมีนัยสำคัญสูงกว่าอัตรากว่าการกำจัด SRP
Vจากบึงและ P . Australis อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.01 และ p < 0.05 ) .
พื้นที่ชุ่มน้ำทั้งหมดพบว่ามีอัตราการกำจัดซีโอดีสูงและมีอัตราการกำจัด factor เฉลี่ยปีละ 60 – 70% และ 70 – 80 %
ตามลำดับ ไม่มีความแตกต่างของอัตราการกำจัดซีโอดีหรือ factor พบในพื้นที่ชุ่มน้ำ ( รูปที่ 4 )