Capitalists, Marx answered, must en

Capitalists, Marx answered, must enjoy a privileged and powerful position as owners of the means of production and are therefore able to ruthlessly exploit workers. Although the capitalist pays workers the correct wage, somehow—Marx was terribly vague here—the capitalist makes workers work more hours than are needed to create the worker’s labor power. If the capitalist pays each worker five dollars per day, he can require workers to work, say, twelve hours per day—a not uncommon workday during Marx’s time. Hence, if one labor hour equals one dollar, workers produce twelve dollars’ worth of products for the capitalist but are paid only five. The bottom line: capitalists extract “surplus value” from the workers and enjoy monetary profits.

Although Marx tried to use the labor theory of value against capitalism by stretching it to its limits, he unintentionally demonstrated the weakness of the theory’s logic and underlying assumptions. Marx was correct when he claimed that classical economists failed to adequately explain capitalist profits. But Marx failed as well. By the late nineteenth century, the economics profession rejected the labor theory of value. Mainstream economists now believe that capitalists do not earn profits by exploiting workers (see profits). Instead, they believe, entrepreneurial capitalists earn profits by forgoing current consumption, by taking risks, and by organizing production.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นายทุน Marx ตอบ ต้องสนุกกับสิทธิพิเศษ และมีประสิทธิภาพตำแหน่งเป็นเจ้าของหมายถึงการผลิต และได้การเอาเปรียบแรงงาน ruthlessly แม้ว่าการผูกขาดจ่ายค่าแรงงานค่าจ้างถูกต้อง อย่างใด — Marx เป็นที่คลุมเครือชะมัดนี่ — การผูกขาดทำให้ผู้ปฏิบัติงานทำงานหลายชั่วโมงเกินกว่าที่จะต้องสร้างพลังแรงงานของผู้ปฏิบัติงาน เขาจะต้องผูกขาดการจ่ายคนละ 5 ดอลลาร์ ต่อวัน คนทำงาน พูด สิบสองชั่วโมงต่อวันซึ่งวันทำเป็นเรื่องปกติในช่วงเวลาของ Marx ได้ ดังนั้น ถ้าหนึ่งชั่วโมงแรงงานเท่ากับหนึ่งดอลลาร์ คนงานผลิตสิบสองเหรียญมูลค่าของผลิตภัณฑ์สำหรับการผูกขาด แต่เงินห้า บรรทัดด้านล่าง: นายแยก "มูลค่าส่วนเกิน" จากผู้ปฏิบัติงาน และเพลิดเพลินกับผลกำไรทางการเงินแม้ว่ามาร์กซ์พยายามใช้ทฤษฎีแรงงานค่ากับทุนนิยม ด้วยการยืดการข้อจำกัดของ เขาตั้งใจแสดงความอ่อนแอของตรรกะและข้อสมมติฐานของทฤษฎี มาร์กซ์ถูกต้องเมื่อเขาอ้างว่า นักเศรษฐศาสตร์คลาสสิกไม่สามารถอธิบายผลกำไรทุนนิยมเพียงพอ แต่ Marx ไม่สำเร็จเช่นกัน โดยช่วงปลายศตวรรษ อาชีพเศรษฐกิจปฏิเสธทฤษฎีมูลค่าแรงงาน นักเศรษฐศาสตร์กระแสหลักในขณะนี้เชื่อว่า นายไม่ได้รับผลกำไร โดยใช้แรงงาน (ดูผลกำไร) แทน เชื่อว่า นายทุนผู้ประกอบการได้รับผลกำไร โดยการละทิ้งการใช้ปัจจุบัน เสี่ยง และ โดยการจัดระเบียบการผลิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นายทุนมาร์กซ์ตอบว่าจะต้องเพลิดเพลินไปกับตำแหน่งที่ได้รับการยกเว้นและมีประสิทธิภาพเป็นเจ้าของปัจจัยการผลิตและดังนั้นจึงสามารถใช้ประโยชน์จากแรงงานโหดเหี้ยม แม้ว่าทุนนิยมจ่ายค่าจ้างคนงานที่ถูกต้องอย่างใดมาร์กซ์ยังคลุมเครือชะมัดนี่ทุนนิยมทำให้คนงานที่ทำงานเป็นเวลามากกว่าที่มีความจำเป็นในการสร้างพลังแรงงานของคนงาน หากนายทุนจ่ายของพนักงานแต่ละคนห้าดอลลาร์ต่อวันเขาจะต้องให้คนงานทำงานพูดสิบสองชั่วโมงต่อวันวันทำงานไม่ได้ผิดปกติในช่วงเวลาที่มาร์กซ์ ดังนั้นหากหนึ่งชั่วโมงแรงงานเท่ากับหนึ่งดอลล่าคนงานผลิตมูลค่าสิบสองดอลลาร์ของผลิตภัณฑ์สำหรับนายทุน แต่จะได้รับเงินเพียงห้า บรรทัดด้านล่าง:. นายทุนดึง "มูลค่าส่วนเกิน" จากแรงงานและเพลิดเพลินไปกับผลกำไรทางการเงินแม้ว่ามาร์กซ์พยายามที่จะใช้ทฤษฎีมูลค่าแรงงานต่อต้านทุนนิยมโดยการยืดมันข้อ จำกัด ของมันเขาไม่ได้ตั้งใจแสดงให้เห็นถึงความอ่อนแอของทฤษฎีของตรรกะและพื้นฐานสมมติฐาน มาร์กซ์ที่ถูกต้องเมื่อเขาอ้างว่าอดีตนักเศรษฐศาสตร์ไม่เพียงพออธิบายผลกำไรของนายทุน แต่มาร์กซ์ล้มเหลวเช่นกัน ในช่วงปลายศตวรรษที่สิบเก้าวิชาชีพเศรษฐศาสตร์ปฏิเสธทฤษฎีมูลค่าแรงงาน สาขาเศรษฐศาสตร์เชื่อว่าตอนนี้นายทุนไม่ได้รับผลกำไรจากการใช้ประโยชน์จากแรงงาน (เห็นผลกำไร) แต่พวกเขาเชื่อว่านายทุนผู้ประกอบการได้รับผลกำไรโดยละทิ้งการบริโภคในปัจจุบันโดยการเสี่ยงและการผลิตโดยการจัดระเบียบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นายทุนมาร์กซตอบว่าจะต้องเพลิดเพลินกับสิทธิพิเศษและอำนาจในฐานะเจ้าของหมายถึงการผลิตและดังนั้นจึงสามารถที่จะโหดร้ายขูดรีดแรงงาน แม้ว่าทุนนิยมจ่ายแรงงานค่าจ้างถูก อย่างไรก็ตาม มาร์กซ์โคตรคลุมเครือนี่ทำให้คนงานทำงานมากชั่วโมงกว่าระบบทุนนิยมจะต้องสร้างคนงาน แรงงาน พลังงาน ถ้านายทุนจ่ายแต่ละคนงานห้าดอลลาร์ต่อวัน เขาจะต้องใช้คนงานทำงาน พูด สิบสองชั่วโมงต่อ day-a ไม่แปลกวันทำงานระหว่างมาร์กซเป็นเวลา ดังนั้น หากแรงงานหนึ่งชั่วโมงมีค่าเท่ากับ 1 ดอลลาร์ คนงานผลิต 12 ดอลลาร์มูลค่าของผลิตภัณฑ์สำหรับทุนนิยม แต่จ่ายแค่ห้าคน บรรทัดด้านล่าง : นายทุนสกัด " มูลค่าส่วนเกินจากคนงานและสนุกกับผลกำไรทางการเงินแม้ว่ามาร์กซพยายามใช้แรงงานทฤษฎีมูลค่าจากระบบทุนนิยม โดยการยืดมันถึงขีดจำกัด เขาตั้งใจแสดงให้เห็นถึงความอ่อนแอของตรรกะพื้นฐานของทฤษฎีและสมมติฐาน มาร์กซ์ได้ถูกต้องเมื่อเขาอ้างว่านักเศรษฐศาสตร์คลาสสิกไม่สามารถอธิบายอย่างเพียงพอกำไรทุนนิยม แต่มาร์คล้มเหลวเช่นกัน โดยศตวรรษที่สิบเก้าปลายอาชีพเศรษฐศาสตร์ปฏิเสธแรงงานทฤษฎีมูลค่า นักเศรษฐศาสตร์กระแสหลักในขณะนี้เชื่อว่านายทุนไม่ได้รับผลกำไรโดยการใช้ประโยชน์จากคนงาน ( เจอา ) แทน พวกเขาเชื่อว่านายทุนผู้ประกอบการได้รับผลกำไรโดย forgoing การบริโภคในปัจจุบัน โดยความเสี่ยงและการจัดการการผลิต