he study attempted to replicate the

he study attempted to replicate the findings of Masuda and colleagues (2008), testing a modified hypothesis: when judging people’s emotions from facial expressions, interdependence-primed participants, in contrast to independence-primed participants, incorporate information from the social context, i.e. facial expressions of surrounding people. This was done in order to check if self construal could be the main variable influencing the cultural differences in emotion perception documented by Masuda and colleagues. Participants viewed cartoon images depicting a happy, sad, or neutral character in its facial expression, surrounded by other characters expressing graded congruent or incongruent facial expressions. The hypothesis was only (partially) confirmed for the emotional judgments of a neutral facial expression target. However, a closer look at the individual means indicated both assimilation and contrast effects, without a systematic manner in which the background characters' facial expressions would have been incorporated in the participants' judgments, for either of the priming groups. The results are discussed in terms of priming and priming success, and possible moderators other than self-construal for the effect found by Masuda and colleagues.

Starting with Darwin’s The Expression of the Emotions in Man and Animals (1872), the face came to be considered a central medium for emotional expression. A universality thesis was put forward, as Darwin argued that facial expressions of emotion were innate, universal, phylogenetically derived (in line with his evolutionary thesis), and consistent across cultures (Darwin, 1872).
Research on facial expression continued thereafter both in attempts to show that it was diagnostic of emotion, and in attempts to show that it was not (Cornelius, 1996). In the early 1970’s, Darwin’s ideas about the universality of facial expression came to be widely accepted, as strong confirmation was provided by the research of Paul Ekman, which showed that expressions of emotions were recognized as communicating the same feelings by people from different cultures in Europe, North and South America, Asia, and Africa (Bull, 2002).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาการศึกษาพยายามจำลองลึกสึดะและเพื่อนร่วมงาน (2008), การทดสอบสมมติฐานการแก้ไข: เมื่อตัดสินอารมณ์ของคนจากหน้านิพจน์ อิสระเสรีงเยียร่วม ตรงข้ามร่วมงเยียเอกราช รวบรวมข้อมูลจากบริบททางสังคม เช่นหน้านิพจน์ของคนรอบข้าง นี้ถูกทำเพื่อตรวจสอบถ้า construal ตนเองอาจเป็นตัวแปรหลักที่มีอิทธิพลต่อการรับรู้อารมณ์ที่จัด โดยสึดะและเพื่อนร่วมงานต่างวัฒนธรรม ผู้เรียนดูภาพการ์ตูนที่แสดงให้เห็นถึงความสุข เศร้า หรือกลางอักขระในนิพจน์ของหน้า ล้อมรอบ ด้วยอักขระอื่น ๆ กำลังมีการจัดระดับแผง หรือ incongruent หน้านิพจน์ ทฤษฏียืนยันแล้ว (บางส่วน) สำหรับตัดสินอารมณ์ของสีหน้ากลางเป้าหมาย อย่างไรก็ตาม หมายถึงแต่ละบุผสมกลมกลืนและความคมชัดผล ไม่ มีลักษณะที่เป็นระบบซึ่งนิพจน์ของตัวพื้นผิวจะมีถูกรวมอยู่ในคำพิพากษาของผู้เข้าร่วม สำหรับหนึ่งกลุ่มด้วย ผลลัพธ์กล่าวถึงด้วย และด้วยความสำเร็จ และเป็นผู้ควบคุมอื่น ๆ กว่า construal ตนเองลักษณะพิเศษที่พบ โดยสึดะและร่วมด้วย

เริ่มต้น ด้วยนิพจน์ที่ห้องของอารมณ์ในคนและสัตว์ (เนียร์ช), หน้ามาเพื่อเป็นสื่อกลางสำหรับนิพจน์ทางอารมณ์ วิทยานิพนธ์ universality ย้ายไปข้างหน้า เป็นดาร์วินโต้เถียงว่า นิพจน์หน้าออกได้โดยธรรมชาติ สากล phylogenetically มา (กับเขาวิวัฒนาการนิพนธ์), และสอดคล้องกันระหว่างวัฒนธรรม (ดาร์วิน เนียร์ช)
งานวิจัยบนสีหน้าต่อหลังจากนั้น ทั้ง ในความพยายามที่จะแสดงว่า เป็นวินิจฉัยของอารมณ์ และความพยายามที่จะแสดงว่า ไม่ใช่ (Cornelius, 1996) ในสมุย ความคิดของดาร์วินเกี่ยวกับ universality ของสีหน้ามาให้เป็นที่ยอมรับกัน เป็นยืนยันแข็งแรงได้รับจากการวิจัยของ Paul เอ็กแมน ซึ่งแสดงให้เห็นว่า นิพจน์ของอารมณ์ได้รู้จักเป็นการสื่อสารความรู้สึกเดียวกันกับคนจากวัฒนธรรมที่แตกต่างในยุโรป เหนือ และอเมริกาใต้ เอเชีย และแอฟริกา (วัว 2002)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาศึกษาที่พยายามที่จะทำซ้ำผลการวิจัยของ Masuda และเพื่อนร่วมงาน (2008), การทดสอบสมมติฐานการแก้ไข: เมื่อตัดสินอารมณ์ของผู้คนจากการแสดงออกทางสีหน้าผู้เข้าร่วมการพึ่งพาซึ่งกันและกัน-ลงสีพื้นในทางตรงกันข้ามกับผู้เข้าร่วมอิสระลงสีพื้นรวมข้อมูลจากบริบททางสังคมเช่นใบหน้า การแสดงออกของคนรอบข้าง นี้ได้รับการทำเพื่อตรวจสอบว่า construal ตัวเองอาจจะเป็นตัวแปรหลักที่มีอิทธิพลวัฒนธรรมที่แตกต่างในการรับรู้อารมณ์ความรู้สึกที่รับรองโดยมาสุดะและเพื่อนร่วมงาน ผู้เข้าร่วมในการชมภาพการ์ตูนภาพวาดที่มีความสุขเศร้าหรือเป็นกลางตัวละครในการแสดงออกทางสีหน้าของมันล้อมรอบไปด้วยตัวละครอื่น ๆ แสดงคะแนนการแสดงออกทางสีหน้าสอดคล้องหรือไม่สอดคล้องกัน สมมติฐานที่เป็นเพียงคนเดียว (บางส่วน) ได้รับการยืนยันการตัดสินอารมณ์ของเป้าหมายการแสดงออกทางสีหน้าเป็นกลาง แต่มองใกล้ที่หมายถึงบุคคลที่แสดงให้เห็นผลกระทบทั้งการดูดซึมและความคมชัดโดยไม่ต้องอย่างเป็นระบบในการที่ตัวละครพื้นหลัง 'การแสดงออกทางสีหน้าจะได้รับการจดทะเบียนในผู้เข้าร่วม' คำตัดสินสำหรับทั้งกลุ่มรองพื้น ผลจะกล่าวถึงในแง่ของการรองพื้นและรองพื้นประสบความสำเร็จและผู้ดูแลที่เป็นไปได้อื่น ๆ ที่ไม่ใช่ตัวเอง construal สำหรับผลการค้นพบโดยมาสุดะและเพื่อนร่วมงานเริ่มต้นด้วยดาร์วินการแสดงออกของอารมณ์ในคนและสัตว์ (1872), หน้ามาเป็น ถือเป็นสื่อกลางในการแสดงออกทางอารมณ์ วิทยานิพนธ์สากลถูกนำไปข้างหน้าเช่นเดียวกับดาร์วินเป็นที่ถกเถียงกันว่าการแสดงออกทางสีหน้าของอารมณ์ความรู้สึกเป็นธรรมชาติสากลมา phylogenetically (สอดคล้องกับวิทยานิพนธ์วิวัฒนาการของเขา), และสอดคล้องข้ามวัฒนธรรม (ดาร์วิน, 1872) งานวิจัยเกี่ยวกับการแสดงออกทางสีหน้าอย่างต่อเนื่องหลังจากนั้นทั้งสองในความพยายาม แสดงให้เห็นว่ามันเป็นวินิจฉัยของอารมณ์ความรู้สึกและในความพยายามที่จะแสดงให้เห็นว่ามันไม่ได้ (คอร์นีเลีย, 1996) ในต้นปี 1970 ความคิดของดาร์วินเกี่ยวกับการแพร่หลายของการแสดงออกทางสีหน้ามาเป็นที่ยอมรับกันอย่างกว้างขวางในขณะที่ยืนยันความแข็งแกร่งได้รับจากการวิจัยของพอเอกซึ่งแสดงให้เห็นว่าการแสดงออกของอารมณ์ได้รับการยอมรับว่าการสื่อสารความรู้สึกเดียวกันโดยผู้คนจากวัฒนธรรมที่แตกต่างใน ยุโรป, อเมริกาเหนือและใต้เอเชียและแอฟริกา (กระทิง, 2002)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาศึกษาพยายามที่จะทำซ้ำผล Masuda และเพื่อนร่วมงาน ( 2008 ) , การทดสอบสมมติฐานการแก้ไข : เมื่อการตัดสินของคนอารมณ์จากสีหน้า . มีโอกาสเข้าร่วมในทางตรงกันข้ามกับความเป็นอิสระ primed เข้าร่วม , รวมข้อมูลจากบริบททางสังคม เช่น การแสดงออกทางสีหน้าของคนรอบข้างนี้ถูกทำเพื่อตรวจสอบว่า construal ตนเอง สามารถเป็น หลัก ตัวแปรที่มีอิทธิพลต่อความแตกต่างทางวัฒนธรรมในอารมณ์การรับรู้เอกสารโดยมัตสึดะ และเพื่อนร่วมงาน ผู้เข้าร่วมชมภาพวาดการ์ตูนภาพ สุข เศร้า หรือกลางอักขระในสีหน้า ล้อมรอบด้วยอักขระอื่นแสดงคะแนนเท่ากันหรือซึ่งไม่ลงรอยกันหน้านิพจน์สมมติฐานเท่านั้น ( บางส่วน ) เพื่อยืนยันคำตัดสินของเป้าหมายสีหน้าอารมณ์เป็นกลาง แต่มองใกล้ที่วิธีการบุคคล พบทั้งการดูดซึมและความคมชัดผลโดยไม่ได้อย่างเป็นระบบ ซึ่งพื้นหลังตัวอักษร ' สีหน้าจะได้รับการจดทะเบียนในเข้าร่วมตัดสินให้รองพื้นกลุ่มผลลัพธ์จะถูกกล่าวถึงในแง่ของปั๊มปั๊มความสำเร็จและเป็นไปได้ผู้ดูแลอื่นมากกว่าตนเอง construal ผลพบโดย มัตสึดะ และเพื่อนร่วมงาน

เริ่มที่ดาร์วิน การแสดงออกของอารมณ์ในมนุษย์และสัตว์ ( 1872 ) , หน้ามาเป็นสื่อกลางในการแสดงออกทางอารมณ์ ความเป็นสากลมีใส่ไปข้างหน้าที่ดาร์วินเสนอว่าสีหน้าของอารมณ์ได้โดยธรรมชาติ , สากล , phylogenetically ได้มา ( สอดคล้องกับวิทยานิพนธ์วิวัฒนาการของเขา ) และสอดคล้องกันระหว่างวัฒนธรรม ( ดาร์วิน , 1872 )
วิจัยอย่างต่อเนื่องหลังจากนั้นสีหน้าทั้งในความพยายามที่จะแสดงให้เห็นว่ามันคือการวินิจฉัยของอารมณ์และในความพยายามที่จะแสดงให้เห็นว่ามันไม่ได้ ( Cornelius , 1996 ) ในช่วงต้นปี 1970 ,ความคิดของดาร์วินเกี่ยวกับความเป็นสากลของการแสดงออกทางสีหน้ามาได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวาง เป็นการยืนยันที่แข็งแกร่งได้มาจากการวิจัยของพอล เอก ซึ่งพบว่า การแสดงออกของอารมณ์ที่ถูกยอมรับว่าเป็นสื่อสารความรู้สึกเดียวกัน โดยผู้คนจากวัฒนธรรมที่แตกต่างกันในยุโรป , อเมริกาเหนือและใต้ , เอเชีย และ แอฟริกา ( วัว , 2002 )