And as result, I ended up taking mo

And as result, I ended up taking more damage. I wanted to cry.

And to think that, even so, I still found this fun—I couldn’t even think anything else, other than that my brain was rotten.

Well, that’s how it is. That’s exactly what a brat that couldn’t give up on being the strongest is like.

Chester had straightened his crooked nose. I spat out the clotted blood and got my breathing under control.
In that case, there was no problem. Now then, let’s continue.

Distance was irrelevant. In an instant, Chester put me in his striking distance and unleashed his fist, polished to the point of perfection.

I took his fist and countered by trying to twist it past its limit.

At this rate, it’s going to break—Chester must have thought as much. Once again, he used his remaining right arm and drove his fist into my nose. Didn’t this senile fool feel any pain? Back away a little, I’m telling you that’s against the rules, isn’t it?!

However, this time I did not back down either. I took a single step forward just as Chester’s left fist was straight ahead as if to push into it.

A distinct cracking resounded. Chester’s fist made direct contact with his own arm.

It was definitely broken! My faced was dyed with delight at having have broken my opponent’s greatest weapon. However, it was stained with anguish the next moment.

Out of the corner of my eye, I caught his knee driving into my stomach. Immediately after, I was assaulted by hellish pain. I couldn’t endure and collapsed onto the ground in a puddle of bloody vomit and bodily fluids.

But, had that been his fist instead of his knee, I would have been finished.

Even if my body was ruled by pain, my mind was oddly calm. But, even so, my brain did not allow my body tranquility.

When I saw Chester’s foot about to trample on me, almost as though I forgot about the pain, I took my hand away from my abdomen and grabbed Chester’s leg.

He did his utmost to avoid getting toppled but, having lifted one foot, he was left balancing on only one leg.

Almost as if though he were begging for it, I tumbled Chester.

The silence lasted for less than an instant. Whilst grimacing in pain, we both stood and took our distance.

“Haa- Haa- How about it? Shouldn’t you be close to your limit?”

“Shut it. Khak… Isn’t that you…? You idiot, treat the elderly better. Hitting me without holding back.”

Elbow and Stomach, both he and I were holding our heavily damaged bodies.

The pain was no problem, but we were both at out of stamina.

That question that reflected out desire, we answered it with our actions.

Our next exchange was likely to be the last. Even if we didn’t say it, we knew.

“Let’s go…!”

“Come!”

Offense and defense. At the contrasting signals, the two shadows crossed.

The damage was roughly the same. However, I understood my own advantage.

Since I neutralized his greatest weapon, his left arm, the only courses of action open to him were to either to use kicks or his right arm!

On the other hand, I had injured my stomach, but if it was only pain, it wouldn’t be a hindrance. If it was purely damage, though, I was worse off. However, the last one to remain standing is the winner. I had no intention of letting my knees touch the ground until I had been declared the victor.
With my awareness heightened to its limit, an instant turned into an eternity.

I could see, amidst the world that appeared to flow slowly around me, the Prime fighting style had absolute confidence in its fists. As expected, his last move will be his right fist!

However, that was within my expectations. If it was an attack that I had see through, I could return it with ‘Shadow Leaf’!

In preparation for the counterattack, I took the flowing water stance.

His right fist swinging in an arc–

Did not graze me.

Impossible! A feint rotation?!

I had a stance to catch his arm with both of mine; Chester’s right arm passed just before my hands.

It was unthinkable for this man to misjudge the distance…A feint at this point?!

In that case, a kick or maybe a roundhouse—it can’t be.

If it wasn’t his right fist, what was coming? Having have missed the mark, my mind lapsed for a second at having lost the bet.

…By the time I realized it, it was already too late. The left fist of the Prime fighting style that had even been compared to a swordsman’s sword.

There was no way that this man wouldn’t use it in this situation.

With his broken left fist…!
…Ah, dammit. It was frustrating.

Within the slowly flowing world, right before my mind went blank, I certainly felt that guy’s left arm touching my jaw.

The backhand blow from his broken left hand smashed right into my jaw.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และเป็นผลผมจบลงด้วยการได้รับความเสียหายมากขึ้น ฉันอยากจะร้องไห้. และคิดว่าแม้ดังนั้นฉันยังคงพบความสนุกสนานฉันนี้อาจไม่ได้คิดอะไรอื่นนอกเหนือจากที่สมองของฉันก็เน่า. ดีที่ว่ามันเป็นอย่างไร นั่นคือสิ่งที่เด็กเหลือขอที่ไม่สามารถให้ขึ้นไปบนเป็นที่แข็งแกร่งเป็นเหมือน. เชสเตอร์ได้ยืดหลังค่อมจมูกของเขา ผมถ่มน้ำลายออกลิ่มเลือดและได้หายใจของฉันภายใต้การควบคุม. ในกรณีที่มีปัญหาไม่มี ตอนนี้แล้วให้ดำเนินการต่อ. ระยะทางไม่เกี่ยวข้อง ในทันทีเชสเตอร์ทำให้ฉันอยู่ในระยะที่โดดเด่นของเขาและปลดปล่อยกำปั้นของเขาขัดไปยังจุดของความสมบูรณ์แบบ. ฉันเอากำปั้นของเขาและตอบโต้โดยพยายามที่จะบิดมันผ่านข้อ จำกัด ของมัน. ในอัตราที่นี้ก็จะแบ่งเชสเตอร์ต้องมี คิดเท่า อีกครั้งหนึ่งที่เขาใช้แขนข้างขวาของเขาที่เหลืออยู่และขับรถกำปั้นของเขาเข้าไปในจมูกของฉัน ไม่ได้โง่ชรานี้รู้สึกเจ็บปวดใด ๆ ? กลับไปเล็ก ๆ น้อย ๆ ผมบอกคุณว่าผิดกฎไม่ได้ ?! แต่เวลานี้ผมไม่ได้กลับลงมาอย่างใดอย่างหนึ่ง ผมเอาขั้นตอนเดียวไปข้างหน้าเช่นเดียวกับกำปั้นซ้ายเชสเตอร์เป็นตรงไปข้างหน้าราวกับจะผลักดันให้เป็นมัน. แตกที่แตกต่างกันดังก้อง กำปั้นเชสเตอร์ได้ติดต่อโดยตรงกับแขนของเขาเอง. มันเสียแน่นอน! ฉันต้องเผชิญกับการถูกย้อมด้วยความสุขที่ไม่ต้องมีการหักอาวุธที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฝ่ายตรงข้ามของฉัน อย่างไรก็ตามมันก็ย้อมด้วยความปวดร้าวช่วงเวลาถัดไป. ออกจากมุมของตาของฉันที่ฉันจับหัวเข่าของเขาขับรถเข้าไปในท้องของฉัน ทันทีหลังจากที่ผมถูกทำร้ายด้วยความเจ็บปวดอัปรีย์ ฉันไม่สามารถทนและทรุดตัวลงบนพื้นดินในบ่ออาเจียนเป็นเลือดและของเหลวในร่างกายได้. แต่มีที่รับกำปั้นของเขาแทนหัวเข่าของเขาผมจะได้รับการเสร็จสิ้น. แม้ว่าร่างกายของฉันถูกปกครองด้วยความเจ็บปวดใจของฉันเป็น สงบผิดปกติ แต่ยังให้สมองของฉันไม่อนุญาตให้มีความเงียบสงบร่างกายของฉัน. เมื่อฉันเห็นเท้าเชสเตอร์จะเหยียบย่ำฉันเกือบจะเป็นแม้ว่าฉันลืมเกี่ยวกับความเจ็บปวดที่ผมเอามือของฉันออกไปจากท้องของฉันและคว้าขาเชสเตอร์. เขาทำของเขา ที่สุดเพื่อหลีกเลี่ยงการล้ม แต่มีการยกเท้าข้างหนึ่งเขาถูกทิ้งไว้เพียงสมดุลบนขาข้างหนึ่ง. ราวกับว่าเขากำลังขอทานสำหรับมันผมร่วงเชสเตอร์. ความเงียบกินเวลาน้อยกว่าทันที ขณะ grimacing ในความเจ็บปวดที่เราทั้งสองยืนอยู่และเอาระยะทางของเรา. "Haa- Haa- วิธีการเกี่ยวกับมันได้หรือไม่ คุณไม่ควรจะใกล้เคียงกับขีด จำกัด ของคุณ? " " ปิดมัน คึกคัก ... ไม่ว่าคุณ ... ? คุณโง่รักษาผู้สูงอายุดีขึ้น ตีฉันโดยไม่ต้องถือกลับ. " ข้อศอกและกระเพาะอาหารทั้งเขาและฉันกำลังถือร่างกายเสียหายอย่างหนักของเรา. อาการปวดก็ไม่มีปัญหา แต่เราทั้งคู่ที่ออกมาจากความแข็งแกร่ง. คำถามที่สะท้อนออกมาจากความปรารถนาของเราตอบด้วยการกระทำของเรา . แลกเปลี่ยนต่อไปของเราก็น่าจะเป็นครั้งสุดท้าย แม้ว่าเราจะไม่ได้พูดมันเรารู้ว่า. "Let 's ไป ... !" "มา!" รุกและการป้องกัน ที่สัญญาณตัดกันสองเงาข้าม. ความเสียหายเป็นประมาณเดียวกัน แต่ผมเข้าใจประโยชน์ของตัวเอง. ตั้งแต่ผมเป็นกลางอาวุธที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาแขนซ้ายของเขา, หลักสูตรเฉพาะของการดำเนินการเปิดให้เขาเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งที่จะใช้เตะหรือแขนข้างขวาของเขาบนมืออื่น ๆ ที่ผมได้รับบาดเจ็บที่ท้องของฉัน แต่ ถ้ามันเป็นความเจ็บปวดเท่านั้นมันจะไม่เป็นอุปสรรค ถ้ามันเป็นความเสียหายอย่างหมดจด แต่ผมก็แย่ลง อย่างไรก็ตามคนสุดท้ายที่จะยังคงอยู่ในสถานะที่เป็นผู้ชนะ ผมมีความตั้งใจที่จะปล่อยให้หัวเข่าของฉันสัมผัสพื้นจนกว่าฉันจะได้รับการประกาศผู้ชนะ no. ด้วยการรับรู้ของฉันมีความคิดริเริ่มที่จะ จำกัด ของมันทันทีกลายเป็นนิรันดร์. ฉันจะได้เห็นท่ามกลางโลกที่ดูเหมือนจะไหลช้า ๆ รอบ ๆ ตัวผมที่ สไตล์การต่อสู้ของนายกรัฐมนตรีมีความเชื่อมั่นแน่นอนในหมัดของมัน เป็นที่คาดหวังย้ายล่าสุดของเขาจะเป็นกำปั้นขวาของเขา! แต่ที่อยู่ในความคาดหวังของฉัน ถ้ามันเป็นการโจมตีที่ฉันได้เห็นผ่านผมจะกลับมากับ 'เงาใบ' ในการเตรียมการตีโต้ผมเอาท่าทางน้ำไหล. กำปั้นขวาของเขาแกว่งใน arc- ไม่ได้กินหญ้าฉัน. ไปไม่ได้! หมุนเวียนหลอก ?! ผมมีจุดยืนที่จะจับแขนของเขาที่มีทั้งเหมือง แขนข้างขวาของเชสเตอร์เพิ่งผ่านก่อนที่มือของฉัน. มันก็คิดไม่ถึงสำหรับผู้ชายคนนี้จะพิจารณาผิดระยะทาง ... หลอกที่จุดนี้ ?! ในกรณีที่เตะหรืออาจจะควงมันไม่สามารถเป็น. ถ้ามันไม่ได้ของเขา ขวากำปั้นสิ่งที่ได้มา? หลังจากได้รับเครื่องหมายใจของฉันผ่านพ้นไปเป็นครั้งที่สองที่มีการสูญเสียเดิมพัน. ... เมื่อถึงเวลาที่ฉันรู้มันก็สายเกินไปแล้ว กำปั้นด้านซ้ายของสไตล์การต่อสู้นายกรัฐมนตรีที่ได้รับแม้กระทั่งเมื่อเทียบกับดาบดาบของ. มีวิธีการที่ผู้ชายคนนี้จะไม่ใช้ในสถานการณ์เช่นนี้ไม่ได้. ด้วยกำปั้นซ้ายของเขาเสีย ... ! ... อาซ มันเป็นที่น่าผิดหวัง. ภายในโลกค่อย ๆ ไหลขวาก่อนที่ใจของฉันก็ว่างเปล่าแน่นอนฉันรู้สึกว่าแขนซ้ายของผู้ชายที่สัมผัสขากรรไกรของฉัน. ระเบิดหลังมือจากซ้ายมือเสียของเขาได้ถูกทุบลงในขากรรไกรของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และเป็นผลฉันสิ้นสุดขึ้นรับความเสียหายมากขึ้น ฉันต้องการที่จะร้องไห้และคิดว่า ถึงอย่างนั้น ผมก็ยัง fun-i นี้ไม่เคยคิดอย่างอื่น นอกจากสมองผมมันเน่านั่นมันเป็นยังไง นั่นเป็นสิ่งที่เด็กเหลือขอที่ไม่ยอมแพ้ที่แข็งแกร่งเป็นเชสเตอร์ได้ตรงจมูกเบี้ยว ผมคายเลือดแข็งตัวและมีการหายใจของฉันภายใต้การควบคุมในกรณีที่มีปัญหา เอาล่ะ ต่อไประยะทางไม่สำคัญ ทันที เชสเตอร์ ผมใส่ระยะทางที่โดดเด่นของเขาและปล่อยหมัดขัดไปยังจุดของความสมบูรณ์แบบฉันเอากำปั้นของเขาและการตอบโต้โดยพยายามที่จะบิดมันผ่านขีดจำกัดซึ่งมันจะทำให้เชสเตอร์ต้องคิดให้มาก อีกครั้ง เขาใช้แขนข้างขวาของเขาที่เหลือและขับไล่หมัดของเขาเข้าไปในจมูกของฉัน ไม่ได้หลอกคนแก่นี้รู้สึกเจ็บปวดใด ๆ ? ย้อนกลับไปเล็กน้อย ผมบอกคุณว่ามันผิดกฏไม่ใช่เหรอ !อย่างไรก็ตาม เวลานี้ผมไม่ถอยเหมือนกัน ผมเอาขั้นตอนเดียวไปข้างหน้าเช่นเดียวกับเชสเตอร์ซ้ายหมัดคือตรงไปข้างหน้าราวกับจะผลักเข้าไปทำให้แตกทั้ง . เชสเตอร์เป็นหมัดให้ติดต่อโดยตรงกับแขนของเขาเองมันก็ต้องแตก ฉันต้องถูกย้อมด้วยความสุขใจที่ไม่ทำลายอาวุธของฝ่ายตรงข้ามของฉัน แต่มันเปื้อนไปด้วยความปวดร้าวช่วงเวลาถัดไปออกจากมุมของตาของฉันฉันจับเข่าของเขาขับรถในท้องของฉัน ทันทีหลังจากที่ผมถูกทำร้ายโดยความเจ็บปวดชั่วร้าย ฉันทนไม่ไหวแล้วล้มลงบนพื้นดินในบ่ออ้วกเลือดและของเหลวในร่างกาย .แต่ก็ถูกกำปั้นแทนหัวเข่า ผมคงจะเสร็จแม้ว่าร่างกายของฉันถูกปกครองโดยความเจ็บปวด จิตใจของฉันมันอย่างใจเย็น แต่ถึงอย่างนั้น สมองของฉันไม่ได้ช่วยให้ร่างกายสงบเมื่อผมเห็นเชสเตอร์ เท้าจะเหยียบฉัน เหมือนกับว่าฉันลืมความเจ็บปวด ฉันเอามือของฉันไปจากท้องของฉันและคว้าขาเชสเตอร์ .เขาทำของเขาอย่างเต็มที่เพื่อหลีกเลี่ยงการล้มแต่ต้องยกเท้าข้างหนึ่ง เขาทิ้งทรงตัวบนขาแค่ข้างเดียวเกือบจะเป็นถ้าเขาถูกขอร้องให้มัน ผมร่วง เชสเตอร์ความเงียบกินเวลาน้อยกว่าหนึ่งทันที ขณะที่หน้าตาบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด เราทั้งคู่ยืนอยู่ และเอาระยะทางของเรา" ฮ่า - ฮ่า - เป็นไงบ้าง ? คุณไม่ควรอยู่ใกล้กับขีด จำกัด ของคุณ ? "" หุบปากไปเลย แขก . . . . ไม่ใช่คุณ . . . . . . . ? ไอ้โง่ , ดูแลผู้สูงอายุดีกว่า ตีฉันโดยไม่ปิดบัง "ข้อศอก และกระเพาะอาหาร ทั้งเขาและฉันถือของเราเสียหายหนักร่างกายเจ็บก็ไม่เป็นปัญหา แต่เราทั้งคู่ที่หมดเรี่ยวแรงคำถามที่สะท้อนออกปรารถนา เราตอบมันด้วยการกระทำของเราตราต่อไป อาจเป็นครั้งสุดท้าย ถ้าเราไม่พูด เรารู้" ไปกันเถอะ . . . . . . . "" มา ! "ความผิดและการป้องกันประเทศ ที่ตัดสัญญาณ , สองเงาข้ามความเสียหายก็ประมาณเดียวกัน แต่ผมเข้าใจประโยชน์ของตัวเองตั้งแต่ผมเป็นกลางอาวุธที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา แขนซ้ายของเขา มีเพียงการเปิดให้เขาจะให้ใช้เตะ หรือ แขนข้างขวาของเขาบนมืออื่น ๆที่ฉันได้รับบาดเจ็บที่ท้อง แต่ถ้ามันเป็นเพียงความเจ็บปวด มันก็ไม่เป็นอุปสรรค ถ้ามันเป็นความเสียหาย แต่ผมแย่กว่านี้ อย่างไรก็ตาม ล่าสุด หนึ่งยังคงยืนเป็นผู้ชนะ ผมไม่ได้มีเจตนาให้เข่าแตะพื้น จนกว่าฉันจะได้รับการประกาศผู้ชนะกับการรับรู้ความมีจำกัด เลยกลายเป็นนิรันดร์ผมเห็น ท่ามกลางโลกที่ดูเหมือนจะไหลช้า ๆ ผม สไตล์การต่อสู้ของนายกรัฐมนตรีมีความเชื่อมั่นอย่างสูงในกำมือของ ตามคาด ล่าสุดย้ายของเขาจะถูกกำปั้นขวาของเขาแต่อย่างไรก็ตาม นั่นคือภายในความคาดหวังของฉัน ถ้ามันเป็นการโจมตีที่ฉันได้เห็น ฉันจะกลับกับ " เงาใบ "ในการเตรียมการสำหรับเหตุฉุกเฉิน ผมเอาน้ำไหล 2554กำปั้นขวาของเขาแกว่งใน arc จำกัดไม่ได้กินหญ้านะเป็นไปไม่ได้ ! เป็นการสับขาหลอกหมุน ? !ผมมีจุดยืนที่จะจับแขนทั้งสองของข้า เชสเตอร์แขนขวาผ่านเพียงก่อนที่มือของฉันมันเป็นสิ่งที่ชายผู้นี้จะทำให้เข้าใจผิดระยะทาง . . . . . . . หลอกที่จุดนี้ !ในกรณีนั้น เตะ หรือบางที ความตายมันไม่ได้ถ้าไม่ใช่กำปั้นขวาของเขา เกิดอะไรขึ้น ? มีพลาดเป้า ในใจผมพลาดไปหน่อยที่ต้องแพ้พนัน. . . . . . . พอคิดได้ มันก็สายไปแล้ว หมัดซ้ายของสไตล์การต่อสู้ของนายกรัฐมนตรีที่เคยได้รับเมื่อเทียบกับดาบของนักดาบมันไม่มีทางที่เขาจะไม่ใช้มันในสถานการณ์นี้ด้วยหมัดซ้ายหัก . . . . . . .. . . . . . . อ่า บ้าเอ้ย มันน่าผิดหวังจริงๆภายในโลกที่ผ่านไปอย่างช้าๆ ก่อนที่จะเปลี่ยนใจไปเปล่า ผมรู้สึกว่าผู้ชายแขนซ้ายจับขากรรไกรของฉันเป่าแบ็คแฮนด์จากซ้ายหักมือทุบลงไปในขากรรไกรของฉัน