which can be attributed to of the a

which can be attributed to of the agent in the food,
with a subsequent reduction in concentration in the vapour phase.
A reduction in the antimicrobial activity of essential oils due to the
nature of the food matrix has been documented (Belletti et al.,2008; Burt, 2004; Lanciotti et al., 2004; Muriel-Galet et al., 2012).
Therefore, higher concentrations of plant essential oils are generally
required when added to food (Gutierrez, Barry-Ryan, & Bourke,
2008). However, the application of essential oils in food may be
limited by the changes they produce in the organoleptic and
textural quality of the food or interactions of these compounds with
food components (Devlieghere et al., 2004).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซึ่งสามารถนำมาประกอบกับตัวแทนในอาหารการลดตามมาความเข้มข้นในเฟสไอลดกิจกรรมการต้านจุลชีพของน้ำมันหอมระเหยเนื่องจากการธรรมชาติของอาหารเมทริกซ์ได้รับเอกสาร (Belletti et al. 2008 เบิร์ต 2004 Lanciotti et al. 2004 Muriel-Galet et al. 2012)ดังนั้น ความเข้มข้นสูงของพืชน้ำมันหอมระเหยมักเมื่อเพิ่มอาหารที่จำเป็น (Gutierrez แบร์รี่ไรอัน & Bourke2008) . อย่างไรก็ตาม การใช้น้ำมันในอาหารอาจจำกัด โดยการเปลี่ยนแปลงที่พวกเขาผลิตในการทางประสาทสัมผัส และคุณภาพเนื้อสัมผัสของอาหารหรือปฏิสัมพันธ์ของสารเหล่านี้ด้วยส่วนประกอบอาหาร (Devlieghere et al. 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซึ่งสามารถนำมาประกอบกับตัวแทนในอาหารที่
มีการลดลงตามมาในความเข้มข้นในช่วงไอ.
ลดในฤทธิ์ต้านจุลชีพของน้ำมันหอมระเหยเนื่องจากการ
ธรรมชาติของเมทริกซ์อาหารที่ได้รับการรับรอง (Belletti et al., 2008 ; เบิร์ต 2004. Lanciotti et al, 2004;.. มิวเรียล-Galet et al, 2012)
ดังนั้นความเข้มข้นสูงของน้ำมันหอมระเหยจากพืชมักจะ
ต้องเติมลงไปในอาหาร (เตียร์, Barry-ไรอันและบอร์ก,
2008) แต่โปรแกรมของน้ำมันหอมระเหยในอาหารอาจจะถูก
จำกัด โดยการเปลี่ยนแปลงที่พวกเขาผลิตในประสาทสัมผัสและ
คุณภาพเนื้อสัมผัสของอาหารหรือการโต้ตอบของสารเหล่านี้กับ
ส่วนประกอบอาหาร (Devlieghere et al., 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ซึ่งสามารถบันทึกของเจ้าหน้าที่ ใน อาหารกับการลดลงตามมาในความเข้มข้นในไอเฟสการลดกิจกรรมการต้านจุลชีพของน้ำมันระเหย เนื่องจากการธรรมชาติของเมทริกซ์อาหารได้รับการบันทึกไว้ ( เบลล์เล็ดตี่ et al . , 2008 ; เบิร์ท , 2004 ; lanciotti et al . , 2004 ; กาเล็ท Muriel et al . , 2012 )ดังนั้นความเข้มข้นสูงของน้ำมันหอมระเหยของพืชโดยทั่วไปเมื่อใช้เป็นอาหาร ( Gutierrez , แบร์รี่ ไรอัน , & Bourke ,2008 ) อย่างไรก็ตาม การประยุกต์ใช้น้ำมันหอมระเหยในอาหารอาจเป็นจำกัด โดยการเปลี่ยนแปลงที่พวกเขาผลิตในทางประสาทสัมผัส และเนื้อคุณภาพของอาหารหรือปฏิกิริยาของสารประกอบเหล่านี้ส่วนประกอบอาหาร ( devlieghere et al . , 2004 )