A much different argument is that b

A much different argument is that business executives and managers have few, if any, ethical obligations to anyone other than their owners. Therefore “business ethics” is a lot of mumbo-jumbo, imposing inappropriate standards on businesses. The best-known exponent of this view is Milton Friedman, the conservative economist who is widely recognized for arguing that business have essentially no obligations other than to maximize profit for their owners or shareholders. Friedman has argued that the only ethical responsibility of the corporate executive is to the company’s owners. That responsibility is to “make as much money as possible while conforming to the basic rules of the society, both those embodied in law and those embodied in ethical custom.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาร์กิวเมนต์แตกต่างกันมากคือการ ที่นักธุรกิจและผู้จัดการมีน้อย ถ้ามี จริยธรรมที่กำหนดให้ทุกคนไม่ใช่เจ้าของ ดังนั้น "จริยธรรม" เป็นจำนวนมาก mumbo-jumbo สง่างามมาตรฐานธุรกิจไม่เหมาะสม เลขชี้กำลังที่รู้จักกันดีของมุมมองนี้คือ มิลตันฟรีดแมน นักเศรษฐศาสตร์อนุรักษ์นิยมที่เป็นที่ยอมรับสำหรับการโต้เถียงที่ธุรกิจมีภาระหน้าที่หลักไม่ใช่เพื่อเพิ่มกำไรสำหรับเจ้าของหรือผู้ถือหุ้น ฟรีดแมนได้โต้เถียงว่า ความรับผิดชอบเฉพาะด้านจริยธรรมของผู้บริหารองค์กรคือการเป็นเจ้าของบริษัทฯ ที่รับผิดชอบคือการ "ทำเงินมากที่สุดในขณะที่สอดคล้องกับกฎพื้นฐานของสังคม ทั้งผู้รวบรวมไว้ในกฎหมายและเหล่า embodied ในจริยธรรมแบบกำหนดเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาร์กิวเมนต์ที่แตกต่างกันมากคือการที่ผู้บริหารและผู้จัดการมีไม่กี่ถ้ามีภาระหน้าที่ทางจริยธรรมเพื่อบุคคลอื่นที่ไม่ใช่เจ้าของของพวกเขา ดังนั้น "จริยธรรมทางธุรกิจ" เป็นจำนวนมากของ mumbo จัมโบ้, การจัดเก็บภาษีที่ไม่เหมาะสมบนมาตรฐานธุรกิจ ตัวแทนที่รู้จักกันดีในมุมมองนี้เป็นมิลตันฟรีดแมนนักเศรษฐศาสตร์อนุรักษ์นิยมที่ได้รับการยอมรับกันอย่างแพร่หลายสำหรับการโต้เถียงทางธุรกิจที่มีหลักไม่ภาระผูกพันอื่นมากกว่าที่จะเพิ่มผลกำไรให้กับเจ้าของหรือผู้ถือหุ้นของพวกเขา ฟรีดแมนมีคนแย้งว่าเพียงรับผิดชอบทางจริยธรรมของผู้บริหารองค์กรให้กับเจ้าของ บริษัท ฯ เป็นความรับผิดชอบที่จะ "ทำเงินได้มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ในขณะที่สอดคล้องกับกฎพื้นฐานของสังคมทั้งผู้เป็นตัวเป็นตนในกฎหมายและผู้ที่เป็นตัวเป็นตนในการกำหนดจริยธรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาร์กิวเมนต์ที่แตกต่างคือนักธุรกิจและผู้จัดการมีไม่กี่ถ้ามีพันธะทางจริยธรรมกับใครนอกจากเจ้าของของพวกเขา ดังนั้น " จริยธรรม " เป็นธุรกิจมาก ไร้สาระ , การจัดเก็บภาษีมาตรฐานไม่เหมาะสมกับธุรกิจ เลขชี้กำลังที่รู้จักกันดีที่สุดของมุมมองนี้ มิลตัน ฟรีดแมน , นักเศรษฐศาสตร์หัวเก่าที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายในการโต้เถียงที่ไม่มีภาระหน้าที่อื่นนอกเหนือจากธุรกิจหลักเพื่อเพิ่มผลกำไรสำหรับเจ้าของหรือผู้ถือหุ้น ฟรีดแมนได้ถกเถียงกันอยู่ว่ามีจริยธรรมความรับผิดชอบของผู้บริหารองค์กร คือ เจ้าของของ บริษัท ฯ ความรับผิดชอบนั้นคือการ " ทำให้เป็นเงินมากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ในขณะที่สอดคล้องกับกฎพื้นฐานของสังคม ทั้งที่ embodied ในกฎหมายและผู้ใช้ในการกําหนดจรรยาบรรณ