Anita and Giuseppe garibaldi (1839-

Anita and Giuseppe garibaldi (1839-1849)Giuseppe Garibaldi, a Nicois sailor of Ligurian ascent turned Italian nationalist revolutionary, had fled Europe in 1836 and was fighting on behalf of a separatist republic in southern Brazil (the Ragamuffin War). When young Garibaldi first saw Anita, he could only whisper to her, "You must be mine."[2] She joined Garibaldi on his ship, the Rio Pardo, in October 1839. A month later, she received her baptism of fire in the battles of Imbituba and Laguna, fighting at the side of her lover.

A skilled horsewoman, Anita is said to have taught Giuseppe about the gaucho culture of the plains of southern Brazil, Uruguay, and northern Argentina. One of Garibaldi's comrades described Anita as "an amalgam of two elemental forces…the strength and courage of a man and the charm and tenderness of a woman, manifested by the daring and vigor with which she had brandished her sword and the beautiful oval of her face that trimmed the softness of her extraordinary eyes."



Home to Anita Garibaldi in Laguna, Santa Catarina, Brazil
In the Battle of Curirtibanos, Garibaldi became separated from the front losing contact with Anita, who was captured by the rival group. In captivity the guards told Anita that Garibaldi had died, at which Anita was very distraught, as much for her loved one as for her child they were expecting that Garibaldi was not going to see, as she was pregnant. Anita asked if she could search among the dead in battle, but without finding him, this gave hope to Anita, who after a while crept up on a camp horse, mounted it and escaped at a gallop. The soldiers chased her on the order of her superior with the order of her return, dead or alive, they were shooting and killed her horse. Anita then came upon the river Canoas into which she waded amazingly. The soldiers thought she would not survive and left her for dead. Anita spent four days wandering without food or drink in the woods, until she found a group of people who offered her food. Finally able to contact the rebels and was reunited with Garibaldi in Vacaria. A few months later their first child was born, Menotti (1840–1903), he was born with a skull deformity due to a blow that Anita received when she fell from her horse in the flight from the Brazilian camp. Menotti also became a fighter for freedom and accompanied his father on his campaigns in Italy. His name was given in honor of Ciro Menotti. They had three more children born in Montevideo, Rosita (born 1843–1845 ), Teresita (born 1845–1903 ) and Ricciotti (born 1847–1924). Despite having some quarrels because Garibaldi was a womanizer, the truth is that it was a passionate love.

In 1841, the couple moved to the Uruguayan capital of Montevideo, where Giuseppe Garibaldi worked as a trader and schoolmaster before taking command of the Uruguayan fleet in 1842 and raising an "Italian Legion" for that country's war against Argentine dictator Juan Manuel de Rosas. Anita participated in Garibaldi's 1847 defense of Montevideo against Argentina and his Uruguayan allied former dictator Manuel Oribe.

Anita and Giuseppe were married on March 26, 1842, in Montevideo.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ณอนิตาและจูเซ (1839-1849) จูเซณ ทหารเรือ Nicois ของโรงแรมแอสเซ็นต์ Ligurian เปิดปฏิวัติ ชาตินิยมของอิตาลีได้หลบหนีไปยุโรปใน 1836 และได้ต่อสู้ในนามของสาธารณรัฐแบ่งแยกดินใต้บราซิล (สงคราม Ragamuffin) เมื่อหนุ่มณแรกเห็นอนิตา เขาเพียงสามารถกระซิบที่เธอ "คุณต้องเป็นฉันด้วย"[2] เธอเข้าร่วมณบนเรือของเขา Rio Pardo ในเดือน 1839 ตุลาคม หนึ่งเดือนต่อมา เธอรับเธอรับบัพติศมาของไฟในการต่อสู้ของ Imbituba และลากูน่า การต่อสู้ทางด้านของคนรักของเธอ

horsewoman ผู้เชี่ยวชาญ อนิตากล่าวสอนจูเซเกี่ยวกับวัฒนธรรม gaucho ของราบใต้บราซิล อุรุกวัย และเหนืออาร์เจนติน่า อธิบายหนึ่งสหายของณอนิตาเป็น "เป็น amalgam ธาตุสองบังคับ...ความแข็งแกร่งและความกล้าหาญของมนุษย์ และเสน่ห์และเจ็บของผู้หญิง ประจักษ์กล้าหาญและแข็งซึ่งเธอมี brandished ดาบของเธอและวงรีสวยงามของใบหน้าของเธอตัดหางของเธอตาพิเศษ"


บ้านณอนิตาในลากูน่า ซานตา บราซิล
ในการต่อสู้ของ Curirtibanos ณกลายเป็นแยกออกจากหน้าการสูญเสียการติดต่อกับอนิตา ที่ถูกบันทึกโดยเรียงตามกลุ่มคู่แข่ง กุม ยามบอกอนิตาว่า ณเสีย ชีวิต ถูกมากจเป็นที่อนิตา มากสำหรับคนรักของเธอกับลูก จะถูกต้องว่า ณไม่ไปดู ขณะที่เธอตั้งครรภ์ อนิตาถามถ้า เธอสามารถค้นหาผู้ที่ตายในการรบ แต่โดยไม่ค้นหาเขา นี้ให้ความหวังกับอนิตา ที่หลัง crept ขึ้นบนม้าแคมป์ ติดมัน และหลบหนีไปที่ควบม้าเป็น ทหารคนนั้นได้ไล่เธอขั้นห้องซูพีเรียของเธอสั่งเธอแทน ตาย หรือมีชีวิตอยู่ พวกเขาถูกยิง และฆ่าม้าของเธอ อนิตาแล้วมาตาม Canoas แม่ซึ่งเธอได้ลุยตามน่าอัศจรรย์ ทหารคิดว่า เธอจะอยู่รอด และทิ้งเธอให้ตาย อนิตาใช้เวลาสี่วันหลง โดยไม่มีอาหารหรือเครื่องดื่มในป่า จนกระทั่งเธอพบว่ากลุ่มคนที่นำเสนออาหารของเธอ ในที่สุดสามารถติดต่อกบฏ และถูกทูลณใน Vacaria ไม่กี่เดือนลูกแรกเกิด Menotti (1840-1903), เขาเกิด มี deformity กะโหลกศีรษะเนื่องจากการชกที่ได้รับอนิตาเมื่อเธอตกจากม้าของเธอในเที่ยวบินจากบราซิลค่าย Menotti ยังกลายเป็น นักรบเพื่อเสรีภาพ และมาพร้อมกับพ่อของเขาในแคมเปญของเขาในอิตาลี ชื่อของเขาได้รับเกียรติ Menotti ไซรัส มีเด็กเพิ่มเติมสามเกิดในมอนเตวิเดโอ Rosita (เกิดค.ศ. 1845 – 1843), Teresita (เกิดค.ศ. 1845 – 1903) และ Ricciotti (เกิด 1847-1924) แม้จะมีทะเลาะวิวาทบางเนื่องจากณ มี womanizer ความจริงก็คือ ว่า ได้หลงใหลความรัก

1841 คู่ย้ายไปเมืองหลวงเป็นตัวของมอนเตวิเดโอ ที่จูเซณทำงานเป็นคนขายและ schoolmaster ก่อนมีคำสั่งที่เป็นตัวของกองเรือใน 1842 และเพิ่มการ "พยุหะอิตาลี" ในสงครามของประเทศกับอาร์เจนตินาเผด็จฮวนมานูเอลเดอโรงแรมโรแซสการ์ อนิตาเข้าร่วมป้องกัน 1847 ของณมอนเตวิเดโอกับอาร์เจนติน่า และเขาเป็นตัวพันธมิตรผู้มานูเอล Oribe.

อนิตาและจูเซได้แต่งงานเมื่อวันที่ 26 มีนาคม 1842 ในมอนเตวิเดโอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แอนิต้า และ จูเซปเป การิบัลดี ( 1839-1849 ) จูเซปเป การิบัลดิ , nicois กะลาสีของลิกูเรียนทางขึ้นเป็นชาตินิยมอิตาลีปฏิวัติ หนียุโรปในปี 1836 และต่อสู้ในนามของสาธารณรัฐแบ่งแยกดินแดนในภาคใต้ของบราซิล ( สงครามตัวสำคัญ ) เมื่อหนุ่มโดยแรกเห็นต้า เขาได้แต่กระซิบบอกเธอว่า " คุณจะต้องเป็นของฉัน " [ 2 ] เธอได้เข้าร่วมโดยบนเรือของเขา Pardo ริโอ ,ในเดือนตุลาคม พ.ศ. 1839 . เดือนต่อมาเธอได้รับบัพติศมาของเธอของไฟในการต่อสู้ของมบิตูบา ลากูน่า สู้ ๆที่ด้านข้างของคนรักของเธอ . . . . .

horsewoman ฝีมือต้าเคยสอน Giuseppe เกี่ยวกับคาวบอยวัฒนธรรมที่ราบทางตอนใต้ของบราซิล , อุรุกวัยและอาร์เจนตินา .หนึ่งของการิบัลดีเป็นสหายอธิบายแอนนิต้าเป็น " ส่วนของทั้งสองธาตุกําลัง . . . . . . . ความแข็งแกร่งและความกล้าหาญของมนุษย์และเสน่ห์และอ่อนโยนของผู้หญิง ที่ประจักษ์โดยความกล้าหาญและความแข็งแรงที่เธอมี เธอแทงดาบและรูปไข่ที่สวยงามของใบหน้าของเธอที่ตัดความนุ่มนวลตาพิเศษของเธอ "



บ้านต้า Garibaldi ใน Santa Catarina บราซิล
, ลากูน่าในการต่อสู้ของ curirtibanos Garibaldi , กลายเป็นแยกออกจากด้านหน้าสูญเสียการติดต่อกับแอนนิต้า ที่ถูกจับตัวไปโดยกลุ่มคู่แข่ง ในการเป็นเชลยทหารบอกต้าว่า การิบัลดีตายที่แอนนิต้าก็ว้าวุ่นใจ มากสำหรับคนรักของเธอสำหรับเด็กของเธอ พวกเขาคาดหวังว่า การิบัลดีก็ไม่เจอ เหมือนเธอกำลังท้องแอนิต้า ถามว่าถ้าเธอจะค้นหาในตายในสงคราม แต่ไม่เจอเขา นี้ให้ความหวังกับแอนนิต้า ที่หลังพุ่งขึ้นในค่ายม้า , ติดตั้งมันและหลบหนีที่วิ่ง ทหารไล่ตามเธอในคำสั่งของผู้บังคับบัญชากับคำสั่งของเธอกลับมา เป็นหรือตาย เขาถูกยิงและฆ่าม้าของเธอ แอนนิต้าก็มาถึงแม่น้ำ Canoas ในซึ่งเธอตะลุยอย่างน่าอัศจรรย์ทหารคิดว่าเธอจะไม่รอด และทิ้งไว้ให้ตาย แอนนิต้าใช้เวลา 4 วันเดินโดยไม่กินอาหารหรือดื่มในป่า จนกระทั่งเธอพบว่า กลุ่มคนที่เสนออาหารของเธอ ในที่สุดก็สามารถที่จะติดต่อ และคบกับพวกกบฏ Garibaldi ใน vacaria . ไม่กี่เดือนต่อมาของเด็กแรกเกิด เมโนตี ( 1840 ( 1903 )เขาเกิดมาพร้อมกับความผิดปกติของกะโหลกศีรษะจากระเบิดที่แอนนิต้าได้รับเมื่อเธอตกจากม้าของเธอในเที่ยวบินจากค่ายของบราซิล เมโนตียังกลายมาเป็นนักสู้เพื่อเสรีภาพและมาพร้อมกับพ่อของเขาในแคมเปญของเขาในอิตาลี ชื่อของเขาได้รับเกียรติเข้าร่วมเมโนตี . พวกเขามีเด็ก 3 คน เกิดใน Montevideo , โรสิตา ( เกิด 1843 ( 1845 )เทเรสิต้า ( เกิด 1845 ( 1903 ) และ ricciotti ( เกิด 1847 ( 1924 ) แม้จะมีทะเลาะกันเพราะ Garibaldi เป็นเสือผู้หญิง ความจริงก็คือ ว่า มันคือ ความรัก

ใน 1841 , คู่ย้ายไปอยู่ที่เมืองหลวงของประเทศอุรุกวัยอุรุกวัย ,จูเซปเป การิบัลดิ ทำงานที่เป็นผู้ประกอบการค้าและครูก่อนที่จะสั่งกองทัพเรืออุรุกวัยใน 1842 และเพิ่ม " Legion " อิตาลีสงครามของประเทศกับ ฮวน มานูเอล เดอ โรซาอาร์เจนตินาเผด็จการ . แอนนิต้ามีส่วนร่วมใน Garibaldi เป็น 1847 การป้องกันของ Montevideo กับอาร์เจนตินาและอุรุกวัยพันธมิตรอดีตเผด็จการมานูเอล โอริเบะ

และ จูเซปเป้ แอนนิต้าแต่งงานเมื่อวันพุธที่ 26 มีนาคม1842 ใน Montevideo .