ประวัติความเป็นมาของศาลหลักเมืองควา

ประวัติความเป็นมาของศาลหลักเมือง
ความหมายและการก่อตั้งศาลหลักเมือง

ศาลหลักเมือง คือ สถานที่ศักดิ์สิทธิ์อันเป็นที่ตั้งของหลักเมือง ซึ่งตามธรรมเนียมพิธีของศาสนาพราหมณ์กล่าวว่า ก่อนที่จะสร้างเมืองจะต้องทำพิธียกเสาหลักเมืองในที่อันเป็นชัยภูมิสำคัญ เพื่อเป็นสิริมงคลแก่บ้านเมืองที่จะสร้างขึ้นเป็นที่สิงสถิตของวิญญาณที่ปกป้องบ้านเมืองให้ปลอดภัย ป้องกันบ้านเมืองจากอริราชศัตรูทั้งหลายและช่วยปกป้องประชาชน ศาลหลักเมืองในประเทศไทยส่วนใหญ่ทำจากไม้มงคล เช่น ชัยพฤกษ์ ราชพฤกษ์ ลักษณะเสา ปลายยอดเป็นดอกบัวตูม หรือหน้าเทวดา หรืออาจเป็นหลักหินโบราณ ใบเสมาโบราณ ที่พบในพื้นที่นั้นๆ ตัวศาลส่วนใหญ่เป็นศาลาจตุรมุขทรงไทย มีประตูทั้งสี่ด้าน ยอดอาจเป็นแบบปรางค์ แบบปราสาท แบบมณฑป หรือเป็นศาลเจ้าแบบจีน ตามศรัทธาการก่อสร้างในพื้นที่นั้น บางพื้นที่อาจพบร่วมกันทั้งเสาหลักเมือง และศาลเจ้าแบบจีน ซึ่งมักมีองค์ประธานศาลเจ้าเป็นเทวรูปไม้หรือศิลา เรียกว่า เจ้าพ่อหลักเมือง หรือเจ้าแม่หลักเมือง สถานที่ตั้งส่วนใหญ่อยู่ในพื้นที่ชุมชนเมืองเก่า อาจเป็นตัวจังหวัด หน้าศาลากลางจังหวัด ในประเทศไทยจังหวัดส่วนใหญ่มีศาลหลักเมือง บางอำเภอก็มีศาลหลักเมือง ซึ่งยังคงเรียกว่า ศาลหลักเมืองเนื่องจากบางอำเภอก็เป็นเมืองเก่า ก่อนถูกลดฐานะลงเป็นอำเภอในปัจจุบัน ตามชุมชนเล็กๆ อื่นๆ ก็อาจมีศาลประจำชุมชนเหมือนกัน แต่จะเรียกเป็นศาลหรือเจ้าที่ประจำหมู่บ้านหรือชุมชน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คือ เช่นชัยพฤกษ์ราชพฤกษ์ลักษณะเสาปลายยอดเป็น ดอกบัวตูมหรือหน้าเทวดาหรืออาจเป็นหลักหินโบราณใบเสมาโบราณที่พบในพื้นที่นั้น ๆ มีประตูทั้งสี่ด้านยอดอาจเป็น แบบปรางค์แบบปราสาทแบบมณฑปหรือเป็นศาลเจ้าแบบจีนตามศรัทธาการก่อสร้างในพื้นที่นั้น และศาลเจ้าแบบจีน เรียกว่าเจ้าพ่อหลักเมืองหรือเจ้าแม่หลักเมือง อาจเป็นตัวจังหวัดหน้าศาลากลางจังหวัด บางอำเภอก็มีศาลหลักเมืองซึ่งยังคง เรียกว่า ตามชุมชนเล็ก ๆ อื่น ๆ ก็อาจ มีศาลประจำชุมชนเหมือนกัน