It was great meeting you, Katherine

It was great meeting you, Katherine." he said, softly. His green eyes caught her blue grey ones and she felt the intensity and passion that simmered just below his surface. "Would you consider dining out tomorrow evening? I don't mean "out" exactly. But, I'd be very pleased if you'd join me for dinner up at the house."

Katherine's heart almost skipped a beat. The combination of his hands on hers and the deep endless wells of his intense eyes were having an intoxicating effect on her. She managed to regain her composure and answered him with a smile.

"Yes, I'd like that very much."



Katherine watched him as he made the short trip back to the little landing. After he'd tied the little dingy back in it's place, he looked back across the water and gave her a quick wave before disappearing into the trees.

She went below and tried, unsuccessfully, to put the final verses on a poem about the wind and sea that she had started earlier in the day. Somehow, Matt had managed in a few short minutes to totally sidetrack her.

Katherine gave up the effort and decided to call it a night. She went up on deck to retrieve the blanket from the foredeck and recheck the anchor line. She glanced up at the sky studded with the millions of tiny points of light not seen from the city and marveled, as always, at the vastness.

When she was back below decks she pulled her journal from it's shelf and sat down to sum up her day. But where to begin, she thought.

This is a great little anchorage. Just big enough for Blues and no one else! But now there is someone else!! Who would have guessed I'd anchor right in front of Matt Michaels house!!? My God but he's gorgeous. I can't believe he was even here....seems like a dream. Get a grip, girl. He's just a guy...dinner...what is that? Probably has his own cook up there in that big house. Well, maybe I'm not being fair. I hardly know him. Oooohhh but when he touched me!!!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นประชุมคุณ แคทเธอรีน."เขากล่าวว่า นวล ตาสีเขียวจับคนสีเทาสีฟ้าของเธอ และเธอรู้สึกความเข้มและความหลงใหลที่ต้มอยู่ใต้พื้นผิวของเขา "คุณคิดว่าอาหารเย็นวันพรุ่งนี้ ผมไม่ได้หมายถึง "ออก" ว่า แต่ ฉันจะยินดีมากถ้าคุณจะเข้าร่วมฉันอาหารที่บ้าน" หัวใจของแคทเธอรีนเกือบข้ามจังหวะการ การรวมกันของเขาบนเธอและหลุมลึกโคตรของดวงตาของเขารุนแรงกำลังมีผลกระทบทำให้มึนเมาของเธอ เธอจัดการเพื่อเรียกคืนความสงบของเธอ และตอบเขา ด้วยรอยยิ้ม "ใช่ อยากที่มากขึ้น" แคทเธอรีนดูเขาเป็นเขาทำเดินสั้น ๆ ไปลงเล็กน้อย หลังจากที่เขาได้ผูกน้อย สกปรกในสถานที่ เขามองกลับตรงข้าม และให้เธอคลื่นอย่างรวดเร็วก่อนที่จะตัดต้นไม้ เธอไปด้านล่าง และ ลอง ประสบความสำเร็จ ใส่ข้อสุดท้ายบทกวีเกี่ยวกับลมและทะเลที่เธอได้เริ่มต้นในวันก่อนหน้า อย่างใด มีจัดการด้านในกี่นาทีสั้นไปทั้งหมด sidetrack เธอ แคทเธอรีนขึ้นความพยายาม และตัดสินใจที่จะเรียกคืน เธอขึ้นไปบนดาดฟ้าเรียกผ้าห่มจาก foredeck การ และตรวจสายสมอ เธอ glanced ขึ้นท้องฟ้าด้วยล้านจุดเล็ก ๆ ของแสงไม่เห็นเมือง และ marveled เสมอ ในความกว้างใหญ่ไพศาล เมื่อเธอกลับมาด้านล่างชั้น เธอดึงเธอสมุดจากชั้นวางของ และนั่งลงรวมวันของเธอ แต่การเริ่มต้น ความคิดเธอ แองเคอเรจน้อยดีอยู่ เพียงใหญ่พอสำหรับบลูส์และไม่มีใคร แต่ตอนนี้ มีคนอื่น!! ใครจะเดาผมจะยึดอยู่ตรงหน้าบ้านไมเคิล Matt !! พระเจ้าของฉันแต่เขาของสวยงาม ฉันไม่เชื่อเขาก็ได้นี่...ดูเหมือนว่าความฝันนั้น จับกระชับมือ สาว เขาเป็นเพียง guy...dinner...คืออะไร อาจจะมีอาหารของตัวเอง มีบ้านใหญ่ ดี บางทีฉัน:ไม่ยุติธรรม ฉันไม่รู้ว่าเขา Oooohhh แต่เมื่อเขาสัมผัสฉัน!!!

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันคือการประชุมที่ดีที่คุณแคทเธอรี. "เขากล่าวเบา ๆ . ดวงตาสีเขียวของเขาจับคนสีเทาสีฟ้าของเธอและเธอรู้สึกว่าความรุนแรงและความรักที่เคี่ยวเพียงใต้พื้นผิวของเขา." คุณจะพิจารณารับประทานอาหารนอกบ้านเย็นวันพรุ่งนี้? ผมไม่ได้หมายความว่า "ออก" ว่า แต่ฉันจะยินดีเป็นอย่างยิ่งหากคุณต้องการเข้าร่วมฉันสำหรับอาหารค่ำขึ้นที่บ้าน. " หัวใจของแคทเธอรีเกือบข้ามจังหวะ. การรวมกันของมือของเขาในของเธอและหลุมลึกที่ไม่มีที่สิ้นสุดของดวงตาที่รุนแรงของเขากำลังมีผลที่ทำให้มึนเมา เธอ. เธอพยายามที่จะฟื้นความสงบของเธอและเขาตอบด้วยรอยยิ้ม. "ใช่ฉันต้องการที่มาก." แคทเธอรีดูเขาในขณะที่เขาทำให้การเดินทางระยะสั้นกลับไปที่เชื่อมโยงไปถึงเล็ก ๆ น้อย ๆ . หลังจากที่เขาต้องการผูกเล็ก ๆ น้อย ๆ สกปรกกลับมาอยู่ในสถานที่ที่มันเขาหันกลับไปมองข้ามน้ำและทำให้เธอคลื่นอย่างรวดเร็วก่อนที่จะหายเข้าไปในต้นไม้. เธอลงไปข้างล่างและพยายามที่ไม่ประสบความสำเร็จที่จะนำบทสุดท้ายในบทกวีเกี่ยวกับลมและทะเลว่าเธอได้เริ่มต้นก่อนหน้านี้ ในวันที่. อย่างใดแมตต์ได้รับการจัดการในนาทีสั้น ๆ ไม่กี่ที่จะเลี่ยงโดยสิ้นเชิงของเธอ. แคทเธอรีให้ขึ้นความพยายามและตัดสินใจที่จะเรียกมันคืน. เธอก็ขึ้นไปบนดาดฟ้าเพื่อดึงผ้าห่มจากดาดฟ้าและตรวจสอบสายสมอ เธอเหลือบมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่ส่องแสงระยิบระยับที่มีนับล้านของจุดเล็ก ๆ ของแสงไม่ได้เห็นจากเมืองและประหลาดใจเช่นเคยที่กว้างใหญ่ได้. เมื่อเธอกลับมาอยู่ใต้ดาดฟ้าเธอดึงวารสารของเธอจากการเก็บรักษามันและนั่งลงเพื่อสรุปของเธอ วัน. แต่ที่จะเริ่มต้นที่เธอคิดว่า. นี้เป็นทอดสมอน้อยมาก เพียงแค่ขนาดใหญ่พอสำหรับบลูส์และไม่มีใคร! แต่ตอนนี้มีคนอื่น !! ใครจะเดาได้ฉันยึดอยู่ตรงหน้าของไมเคิลแมตต์บ้าน !! พระเจ้าของข้าพเจ้า แต่เขาที่งดงาม ฉันไม่สามารถเชื่อว่าเขาเป็นถึงแม้ที่นี่ .... ดูเหมือนความฝัน ได้รับการจับสาว เขาเป็นเพียงผู้ชาย ... อาหารเย็น ... สิ่งที่ว่าคืออะไร? อาจจะมีการปรุงอาหารของตัวเองขึ้นมาอยู่ในบ้านหลังใหญ่ที่ ดีบางทีฉันไม่เป็นธรรม ฉันแทบจะไม่รู้จักเขา Oooohhh แต่เมื่อเขาสัมผัสฉัน !!!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดีใจที่ได้เจอคุณนะ " เขาพูดเบาๆ ดวงตาสีเขียวของเขาจับที่สีเทาสีฟ้าของเธอและเธอรู้สึกความเข้มและตัณหาที่เคี่ยวอยู่ใต้พื้นผิวของเขา” คุณจะพิจารณาประทานพรุ่งนี้ตอนเย็น ฉันไม่ได้หมายถึง " ออก " แน่นอน แต่ ผมจะยินดีมากถ้าคุณไปทานข้าวกับผมในบ้าน " .หัวใจของแคทเธอรีนเกือบหยุดเต้นไปแล้ว การรวมกันของมือของเขาและไม่มีที่สิ้นสุดบ่อลึกของดวงตาเข้มของเขามีการมึนเมาต่อเธอ เธอจัดการเพื่อฟื้นความสงบของเธอ และตอบเขาด้วยรอยยิ้ม" ใช่ ฉันชอบมันมาก "แคทเธอรีนยืนดูเขาทำให้การเดินทางสั้น ๆกลับไปที่ท่าเรือเล็ก ๆน้อย ๆ หลังจากที่เขามัดน้อยสกปรกกลับในสถานที่มัน เขากลับมามองข้ามน้ำและให้คลื่นอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะหายเข้าไปในต้นไม้เธอไปข้างล่างและพยายาม unsuccessfully ใส่ข้อสุดท้ายในบทกวีเกี่ยวกับลมและทะเลที่เธอได้เริ่มต้นก่อนหน้านี้ในวัน บางที แมท มีการจัดการในไม่กี่นาทีสั้นทั้งหมดทำให้ออกนอกประเด็นของเธอแคทเธอรีนล้มเลิกความพยายาม และตัดสินใจที่จะเรียกมันคืน เธอเดินขึ้นไปบนดาดฟ้า เพื่อดึงผ้าห่มจากส่วนหน้าของดาดฟ้าเรือและตรวจสอบจุดยึดสาย เธอมองขึ้นไปบนท้องฟ้า studded กับล้านของจุดแสงเล็กๆ ไม่เคยเห็นจากในเมืองและประหลาดใจเป็นเสมอในความใหญ่โตเมื่อเธอกลับไปที่ด้านล่างชั้นที่เธอดึงบันทึกของเธอจากมัน ชั้นวาง และนั่งสรุปวันของเธอ แต่จะเริ่มจากตรงไหน เธอคิดนี่คือความแตกต่างเล็ก ๆน้อย ๆที่ดี แค่พอสำหรับบลูส์และไม่มีใครอื่นอีก แต่ตอนนี้มันคือคนอื่น ! ใครจะไปคิดว่าฉันจะยึดด้านหน้าบ้านแมท ไมเคิล ! ! ? พระเจ้าของฉัน แต่เขาก็สวย ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะมาที่นี่ . . . . . . . เหมือนความฝัน ใจเย็นๆ ที่รัก เขาก็แค่ผู้ชายคนนึง . . . . . . . เย็น . . . . . นั่นอะไร ? น่าจะมีคุกอยู่ในบ้านหลังใหญ่ บางทีฉันอาจจะไม่ค่อยดี ผมแทบไม่รู้จักเขาเลย oooohhh แต่เมื่อเขาแตะตัวฉัน ! ! ! ! ! ! ! ! !