Should I just confess my failure an

Should I just confess my failure and surrender? He wondered what Roland Wimbledon would do to a Duke who dared to draw his sword and attack a member of the royal family. Would he imprison him, would he send him into exile, but more than likely he would just send him directly to the guillotine. No matter what, the future of Longsong Stronghold would certainly have nothing to do with him.

Seeing how the enemy had came closer step by step, as well as how from time to time the roaring sound and red fire of this fearful weapon would once more spread terror within his men, he knew if he didn’t flee at this moment, he would never again have the possibility to escape. He only had thirty people left, so this really was his last chance.

“They cannot stop us,” the Duke shouted, “as long as we cross the road, they won’t be able to catch up with us, after all, they only have two legs, furthermore we are only half a day away from the stronghold!”

The Duke then began to push his mount forward, unfortunately, not everyone had such a desperate spirit as himself. In the end, except for his personal guards, only some other people followed his assault.

The Music stopped.

The other side stopped at exactly the same time, as well as standing in a neat line like a wall.

He then saw how the other side began to rise their strange sticks.

When there was only around one hundred steps remained between the Duke and the human wall, he could hear one banging sound following after another. He then felt a piercing pain in his chest and abdomen, giving him the feeling like he was hit by a warhammer. Then came paralysis and the feeling of helplessness. His body began to fall backward, finally falling down from his horse.

While falling, the Duke opened his mouth trying to say something, but no clear sound came out, he was only able to cough twice, then a strong sweetly smell entered his nose, and his throat was blocked by a sticky liquid. Then darkness began to surround him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ควรเพียงลูกของฉันล้มเหลวและการยอมจำนน เขาสงสัยว่า Roland วิมเบิลดันจะทำให้ Duke ที่กล้าชักดาบออก และโจมตีสมาชิกของพระราชวงศ์ เขาจะเก็บเขา เขาต้องส่งเขาสู่การเนรเทศ แต่กว่าจะเขาเพียงแค่จะส่งเขาไปกิโยตินโดยตรง ไม่ว่าอะไร อนาคตของปราการ Longsong จะแน่นอนมีอะไรกับเขาเห็นว่ามีศัตรูมาใกล้ ขั้น เป็นอย่างดีเป็นอย่างไรเวลาเสียงคำรามและไฟสีแดงของอาวุธที่น่ากลัวนี้จะอีกครั้งแพร่กระจายความหวาดกลัวภายในคน เขารู้ว่าถ้าเขาไม่หนีขณะนี้ เขาจะไม่เคยอีกครั้งจึงสามารถหนี เพียงเขาสามสิบคนซ้าย ดังนั้นนี่เป็นโอกาสสุดท้ายของเขาจริง ๆ"พวกเขาไม่สามารถหยุดเรา ตะโกน Duke "ตราบใดที่เราข้ามถนน พวกเขาจะไม่สามารถติดต่อกับเรา,,พวกเขามีเพียงสองขา นอกจากนี้ เรามีเพียงครึ่งวันจากฐานมั่น "Duke แล้วเริ่มผลักภูเขาของเขา แต่น่าเสียดาย ทุกคนไม่ได้หมดหวังจิตใจเช่นเป็นตัวเอง ในท้ายที่สุด ยกเว้นยามเขาส่วนบุคคล เฉพาะบางคนตามทำร้ายเขาเพลงหยุดด้านอื่น ๆ หยุดที่ตรงกัน เช่นเดียว กับการยืนอยู่ในสายเรียบร้อยชอบผนังเขาเห็นแล้วว่าด้านอื่น ๆ เริ่มเพิ่มขึ้นไม้แปลกของพวกเขาเมื่อมี เพียงประมาณร้อยก้าวอยู่ระหว่าง Duke และกำแพงมนุษย์ เขาสามารถได้ยินเสียงหนึ่งต่อสู้เสียงดังต่อไปนี้หลังจากที่อื่น เขาแล้วรู้สึกเสียดหน้าอกและช่องท้อง เขาให้เขารู้สึกเหมือนเขาถูกตี โดย warhammer ต่อ มาก็เป็นอัมพาตและความรู้สึกทำอะไรไม่ถูก ร่างกายของเขาเริ่มตกลงในที่สุดก็ ล้มลงจากม้า ย้อนหลังขณะตก Duke เปิดปากของเขาพยายามพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่มีเสียงที่ชัดเจนออกมา เขาได้เพียงไอสองครั้ง แล้วแข็งแกร่งหวานกลิ่นเข้าจมูกของเขา และคอของเขาถูกบล็อค โดยของเหลวเหนียว จากนั้น ความมืดเริ่มที่ล้อมรอบเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมก็ควรจะสารภาพความล้มเหลวของฉันและยอมแพ้? เขาสงสัยว่าสิ่งที่โรลันด์วิมเบิลดันจะทำกับดยุคที่กล้าที่จะชักดาบของเขาและโจมตีได้เป็นสมาชิกในพระราชวงศ์ เขาจะขังเขาเขาจะส่งเขาเข้าออก แต่กว่าจะเขาก็จะส่งเขาโดยตรงไปประหารชีวิต ไม่ว่าอนาคตของ Longsong มั่นอย่างแน่นอนจะมีอะไรจะทำอย่างไรกับเขา

เห็นว่าศัตรูมีมาขั้นตอนโดยขั้นตอนที่ใกล้ชิดเช่นเดียวกับวิธีการที่เวลาผ่านไปเสียงคำรามและไฟสีแดงของอาวุธที่น่ากลัวนี้จะแพร่กระจายอีกครั้งภายในหวาดกลัวคนของเขาเขารู้ว่าถ้าเขาไม่ได้หนีไปในขณะนี้ เขาจะไม่เคยอีกครั้งมีความเป็นไปที่จะหลบหนี เขามีเพียงสามสิบคนที่เหลือดังนั้นนี้จริงๆคือโอกาสสุดท้ายของเขา

"พวกเขาไม่สามารถหยุดเรา" ดยุคตะโกน "ตราบใดที่เราข้ามถนนที่พวกเขาจะไม่สามารถที่จะจับขึ้นกับเราหลังจากพวกเขามีเพียงสองขานอกจากนี้เรามีเพียงครึ่งหนึ่งออกไปจากวันที่ ที่มั่น! "

ดยุคนั้นก็เริ่มที่จะผลักดันไปข้างหน้าภูเขาของเขาโชคไม่ดีที่ทุกคนไม่ได้มีจิตวิญญาณดังกล่าวหมดหวังขณะที่ตัวเอง ในท้ายที่สุดยกเว้นยามส่วนตัวของเขาเพียงบางส่วนของคนอื่น ๆ ตามมาทำร้ายร่างกายของเขา

เพลงหยุด

ด้านอื่น ๆ หยุดที่ตรงเวลาเดียวกันเช่นเดียวกับการยืนอยู่ในเส้นเรียบร้อยเช่นผนัง

จากนั้นเขาก็เห็นว่าด้านอื่น ๆ เริ่มขึ้นไม้แปลก ๆ ของพวกเขา

เมื่อมีเพียงประมาณหนึ่งร้อยขั้นตอนยังคงอยู่ระหว่างดยุคและผนังของมนุษย์ที่เขาจะได้ยินเสียงการต่อสู้อย่างใดอย่างหนึ่งดังต่อไปนี้หลังจากที่อื่น จากนั้นเขาก็รู้สึกเจ็บปวดเจาะเข้าที่หน้าอกและหน้าท้องของเขาทำให้เขารู้สึกเหมือนเขาถูกตีโดยแฮมเมอร์ จากนั้นก็มาเป็นอัมพาตและความรู้สึกของหนทาง ร่างกายของเขาเริ่มที่จะตกย้อนหลังในที่สุดก็ล้มลงจากหลังม้า

ในขณะที่ลดลงดยุคเปิดปากของเขาพยายามที่จะพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่มีเสียงที่ชัดเจนออกมาเขาก็ทำได้แค่ไอสองครั้งแล้วกลิ่นหวานที่แข็งแกร่งเข้ามาในจมูกของเขาและลำคอของเขาถูกบล็อกโดยของเหลวเหนียว จากนั้นความมืดเริ่มที่จะล้อมรอบเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันควรจะสารภาพของฉันล้มเหลวและยอมแพ้ ? เขาสงสัยว่าโรแลนด์วิมเบิลดันจะทำอะไรกับดยุคผู้กล้าดึงดาบของเขา และโจมตีสมาชิกของราชวงศ์ เขาจะขังเขาไว้ เขาจะส่งเขาถูกเนรเทศ แต่กว่าจะเขาจะส่งเขาไปยังกิโยติน . ไม่ว่ายังไง อนาคตของ longsong ที่มั่นคงไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเห็นศัตรูได้เข้ามาใกล้ทีละก้าว ทีละก้าว รวมทั้งวิธีการเวลาเสียงคำรามและเสียงไฟสีแดงของอาวุธที่น่ากลัวนี้จะอีกครั้งความหวาดกลัวการแพร่กระจายภายในชายของเขา เขารู้ว่า ถ้าเขาไม่หนี ในช่วงเวลานี้ เขาจะไม่เคยอีกครั้งมีความเป็นไปได้ที่จะหลบหนี เขาแค่สามสิบคนแล้ว ดังนั้นนี่เป็นโอกาสสุดท้ายของเขา" พวกเขาไม่สามารถหยุดเราได้ " ดยุคตะโกน " ตราบเท่าที่เราข้ามถนน พวกเขาจะตามเราทัน หลังจากทั้งหมด มีเพียงสองขา นอกจากนี้เราเป็นเพียงครึ่งวัน ห่างจาก สตรองโฮล "ดยุคแล้วเริ่มดันภูเขาของเขาไปข้างหน้า แต่ไม่ทุกคนมีจิตวิญญาณที่สิ้นหวังเหมือนตัวเอง สุดท้าย ยกเว้นการ์ดส่วนตัวของเขา แต่บางคนอื่น ๆตามการโจมตีของเขาเพลงหยุดด้านอื่น ๆหยุดไปพร้อมกัน รวมทั้งยืนเข้าแถวเรียบร้อยเหมือนกำแพงจากนั้นเขาก็เห็นว่าอีกฝ่ายเริ่มที่จะเพิ่มขึ้นของพวกเขาแปลก ๆแท่งเมื่อมีเพียงประมาณหนึ่งร้อยก้าวยังคงอยู่ระหว่างดยุคและกำแพงมนุษย์ เขาได้ยินเสียงหนึ่งเสียงตามหลังอีก จากนั้นเขาก็รู้สึกเจ็บที่ฉีดในหน้าอกและหน้าท้อง ทำให้เขารู้สึกเหมือนเขาโดน Warhammer . จากนั้นมา อัมพาต และรู้สึกหมดหนทาง . ร่างกายของเขาเริ่มจะถอยหลัง ก็ล้มลงจากม้าของเขาในขณะที่ล้ม ดยุคอ้าปากพยายามจะพูดบางอย่างแต่ไม่มีเสียงที่ชัดเจนออกมา เขาได้แต่เพียงไอสองครั้งแล้วแข็งแรงหวานกลิ่นเข้าไปในจมูกและคอของเขาถูกปิดกั้นโดยของเหลวที่เหนียว แล้วความมืดเริ่มมาล้อมเขาไว้