Spenser used a distinctive verse fo

Spenser used a distinctive verse form, called the Spenserian stanza, in several works, including The Faerie Queene. The stanza's main meter is iambic pentameter with a final line in iambic hexameter (having six feet or stresses, known as an Alexandrine), and the rhyme scheme is ababbcbcc.

The Spenserian Sonnet is based on a fusion of elements of both the Petrarchan sonnet and the Shakespearean sonnet. It is similar to the Shakespearan sonnet in the sense that its set up is based more on the 3 quatrains and a couplet,a system set up by Shakespeare; however it is more like the Petrarchan tradition in the fact that the conclusion follows from the argument or issue set up in the earlier quatrains.

There is also a great use of the parody of the blason and the idealisation or praise of the mistress, a literary device used by many poets. It is a way to look at a woman through the appraisal of her features in comparison to other things. In this description, the mistress's body is described part by part, i.e., much more of a scientific way of seeing one. As William Johnson states in his article "Gender Fashioning and Dynamics of Mutuality in Spenser's Amoretti," the poet-love in the scenes of Spenser's sonnets in Amoretti, is able to see his lover in an objectified manner by moving her to another, or more clearly, an item. The purpose of Spenser doing this is to bring the woman from the "transcendental ideal" to a woman in everyday life. "Through his use of metonymy and metaphor, by describing the lady not as a whole being but as bodily parts, by alluding to centuries of topoi which remove her in time as well as space, the poet transforms the woman into a text, the living 'other' into an inanimate object" (503).

The opposite of this also occurs in The Faerie Queen. The counter-blason, or the opposition of appraisal, is used to describe Duessa. She is not objectified, but instead all of her flaws are highlighted. In this context it should be noted that in Amoretti Spenser actually names his loved one as "Elizabeth" and that he puns humorously and often on her surname "Boyle". S

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Spenser ใช้ฟอร์มข้อโดดเด่น เรียกว่าบท Spenserian ในการทำงานหลาย รวมทั้งการ Queene เทวดา วัดหลักของบท iambic pentameter กับบรรทัดสุดท้ายใน iambic hexameter (มีหกฟุตหรือเครียด เป็นตัวแอลเควซท์), และฉันทลักษณ์ ababbcbcc ซอนเน็ต Spenserian อยู่ขององค์ประกอบของซอนเน็ต Petrarchan และซอนเน็ต Shakespearean มันเป็นคล้ายกับซอนเน็ต Shakespearan ในความรู้สึกว่า การตั้งค่าตามมาก 3 quatrains และ couplet ระบบการตั้งค่า โดยเช็คสเปียร์ อย่างไรก็ตาม มีประเพณี Petrarchan ในความเป็นจริงที่สรุปจากอาร์กิวเมนต์หรือปัญหาตั้งค่าใน quatrains ก่อนหน้า นี้ ใช้ดีอับอาย blason และ idealisation หรือสรรเสริญของทาส อุปกรณ์วรรณกรรมกวีจำนวนมากใช้ของที่ได้ วิธีการดูผู้หญิงผ่านการประเมินคุณสมบัติของเธอเมื่อเทียบกับสิ่งอื่น ๆ ได้ ในคำอธิบายนี้ ร่างกายของผู้หญิงจะอธิบายส่วนโดยส่วนหนึ่ง เช่น ไม่มากเป็นวิธีการทางวิทยาศาสตร์ของเห็นหนึ่ง เป็น William Johnson ระบุในบทความของเขา "Fashioning เพศและ Dynamics ของ Mutuality ใน Amoretti ของ Spenser" กวีรักในฉากการโคลงของ Spenser ใน Amoretti ไม่สามารถมองเห็นคนรักของเขาในลักษณะ objectified ย้ายเธอไปอีก หรือชัดขึ้น สินค้า วัตถุประสงค์ของ Spenser ทำเช่นนี้จะนำหญิงจาก "เหมาะอดิศัย" ผู้หญิงในชีวิตประจำวัน "เขาใช้ metonymy และอุปมา โดยการอธิบายถึงผู้หญิงไม่เป็นทั้งที่เป็นชิ้นส่วนแต่เป็นร่างกาย โดยการอบรมฯ การของ topoi ซึ่งเอาเธอในเวลาและพื้นที่ กวีเปลี่ยนผู้หญิงเป็นข้อความ ชีวิต 'อื่นๆ' เป็นวัตถุเข้า" (503) ตรงกันข้ามนี้ยังเกิดในเทวดาพระราชินี เคาน์เตอร์-blason หรือฝ่ายประเมิน ใช้อธิบาย Duessa เธอจะไม่ objectified แต่แทน ที่ทั้งหมดของข้อบกพร่องของเธอจะถูกเน้น ในบริบทนี้ มันควรจะสังเกตว่า เขาซ้ำ ๆ ซาก ๆ humorously และมักจะบนเธอนามสกุล "Boyle" และใน Amoretti Spenser จริงชื่อคนรักของเขาเป็น "เอลิซาเบธ" S

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สเปนเซอร์ได้ใช้รูปแบบบทกวีที่โดดเด่นเรียกว่าฉันท์ Spenserian ในหลายงานรวมทั้งราชินีพราย บทของเมตรหลักคือจังหวะโคลงที่มีเส้นสุดท้ายในจังหวะโคลง (มีหกฟุตหรือความเครียดที่รู้จักกันเป็น Alexandrine) และสัมผัสโครงการคือ ababbcbcc. Spenserian โคลงอยู่บนพื้นฐานของการหลอมรวมขององค์ประกอบของทั้งโคลง Petrarchan และ โคลงเช็กสเปีย มันคล้ายกับโคลง Shakespearan ในแง่ที่ว่าชุดของขึ้นจะขึ้นอยู่กับ 3 quatrains และคู่, ระบบตั้งขึ้นโดยเชคสเปีย; แต่มันเป็นเหมือนประเพณี Petrarchan ในความจริงที่ว่าข้อสรุปดังต่อไปนี้จากการโต้แย้งหรือปัญหาที่จัดตั้งขึ้นใน quatrains ก่อนหน้านี้. นอกจากนี้ยังมีการใช้งานที่ดีของการล้อเลียนของ Blason และ idealisation หรือการสรรเสริญจากผู้เป็นที่รักที่วรรณกรรม อุปกรณ์ที่ใช้โดยหลายกวี มันเป็นวิธีการที่จะมองผู้หญิงที่ผ่านการประเมินคุณสมบัติของเธอในการเปรียบเทียบกับสิ่งอื่น ๆ ในคำอธิบายนี้ร่างกายของผู้เป็นที่รักของอธิบายบางส่วนโดยส่วนหนึ่งคือมากขึ้นทางวิทยาศาสตร์ในการมองเห็นอย่างใดอย่างหนึ่ง วิลเลียมจอห์นสันกล่าวในบทความของเขา "เพศสมัยและการเปลี่ยนแปลงของการร่วมกันในสเปนเซอร์ของ Amoretti" กวีรักในฉากของบทกวีสเปนเซอร์ใน Amoretti คือสามารถที่จะเห็นคนรักของเขาในลักษณะเชิงรูปธรรมโดยการย้ายเธอไปยังอีกหรือมากกว่า อย่างชัดเจนรายการ วัตถุประสงค์ของสเปนเซอร์การทำเช่นนี้จะนำหญิงจาก "ยอดเยี่ยมเหมาะ" กับผู้หญิงในชีวิตประจำวัน "ผ่านการใช้งานของเขานัยและคำอุปมาโดยการอธิบายผู้หญิงไม่เป็นที่เป็นทั้ง แต่เป็นชิ้นส่วนร่างกายโดยยิ่งทำให้ศตวรรษของ topoi ที่เอาของเธอในเวลาเช่นเดียวกับพื้นที่กวีเปลี่ยนผู้หญิงคนนั้นเป็นข้อความที่นั่งเล่น 'อื่น ๆ ' เป็นวัตถุที่ไม่มีชีวิต "(503). ตรงข้ามนี้ยังเกิดขึ้นในราชินีภูต เคาน์เตอร์ Blason หรือความขัดแย้งของการประเมินที่ใช้เพื่ออธิบาย Duessa เธอไม่ได้เป็น objectified แต่แทนที่จะทั้งหมดของข้อบกพร่องของเธอเป็นไฮไลต์ ในบริบทนี้มันควรจะตั้งข้อสังเกตว่าใน Amoretti สเปนเซอร์ชื่อจริงของเขาคนที่คุณรักเป็น "ลิซาเบ ธ " และบอกว่าเขาเล่นติดตลกและมักจะเกี่ยวกับนามสกุลของเธอ "บอยล์" S

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สเปนเซอร์ใช้รูปแบบคำประพันธ์ที่โดดเด่นเรียกว่า spenserian ฉันท์ ในหลายๆ งาน รวมทั้งเทวดา queene . บาทมิเตอร์หลักของ iambic pentameter กับบรรทัดสุดท้ายใน iambic ส่วนประกอบพื้นฐาน ( มีหกฟุตหรือความเครียด ที่เรียกว่า อะเล็กซันดรีน ) , และรูปแบบบทกวีเป็น ababbcbcc .การ spenserian โคลงขึ้นอยู่กับการหลอมรวมขององค์ประกอบของทั้ง petrarchan โคลงและโคลงเช็คสเปียร์ . มันคล้ายกับ shakespearan โคลงในความรู้สึกว่ามันตั้งอยู่ที่ 3 quatrains และโคลง ระบบที่ตั้งขึ้นโดยเช็คสเปียร์ ; แต่มันเป็นเหมือน petrarchan ประเพณี ในความเป็นจริงที่สรุปได้ดังนี้ จากข้อโต้แย้งหรือปัญหาที่ตั้งขึ้นใน quatrains ก่อนหน้านี้นอกจากนี้ยังมีการใช้งานที่ดีของการล้อเลียนของ blason และการปฏิบัติทางการบัญชี หรือสรรเสริญของเมียน้อย เรื่องอุปกรณ์ที่ใช้โดยกวีมากมาย มันเป็นวิธีการมองผู้หญิงที่ผ่านการประเมินคุณสมบัติของเธอในการเปรียบเทียบกับสิ่งอื่น ในการวิจัยนี้ ร่างกายของผู้หญิงจะอธิบายส่วนโดยส่วนหนึ่ง เช่น มากของวิธีทางวิทยาศาสตร์เห็นหนึ่ง ขณะที่วิลเลียมจอห์นสันสหรัฐอเมริกาในบทความ " เพศเด็กและพลวัตของความพร้อมในสเปนเซอร์เป็น amoretti " กวีความรักในฉากของ sonnets สเปนเซอร์ใน amoretti , ได้เจอคนรักในลักษณะเคลื่อนที่ objectified ท่านไปอีก หรือได้ชัดเจนมากขึ้น มีรายการ วัตถุประสงค์ของสเปนเซอร์ทำพาผู้หญิงจาก " อุดมคติ " ที่ยอดเยี่ยมสำหรับผู้หญิงในชีวิตประจำวัน” ผ่านการใช้งานของการเปรียบเปรย โดยอธิบายถึงผู้หญิงไม่ได้ถูกทั้งหมด แต่เป็นส่วนของร่างกาย โดยพาดพิงไปถึงศตวรรษของ topoi ซึ่งเอาเธอในเวลาเช่นเดียวกับพื้นที่กวีเปลี่ยนผู้หญิงให้เป็นข้อความ ชีวิต " อื่น ๆ " เป็นวัตถุที่ไม่มีชีวิต " ( 503 )ตรงกันข้ามนี้ยังเกิดขึ้นในแฟรี่ควีน เคาน์เตอร์ blason หรือฝ่ายค้านของการประเมินจะถูกใช้เพื่ออธิบาย duessa . เธอไม่ใช่ objectified แต่ทั้งหมดของข้อบกพร่องของเธอจะถูกเน้น ในบริบทนี้มันควรจะสังเกตว่าใน amoretti สเปนเซอร์จริงหนึ่งชื่อของเขารักเป็น " เอลิซาเบธ " และว่าเขาปุนเปียกชื้นและมักจะเกี่ยวกับนามสกุลของเธอ " บอยล์ " s