Chapter 1 A Baby is FoundIn the wes

Chapter 1 A Baby is Found
In the west of England, in a part of the country called Somerset,
there lived a gentleman whose name was Allworthy. He might be
called the favourite of both Nature and Fortune, because Nature
had given him the gifts of good health, good sense and a kind
heart, and Fortune had made him one of the richest landowners
in that part of England.
In his youth this gentleman had married a good, beautiful
woman. They had three children, all of whom died young, and
about five years before this story begins his wife also died. He
loved her still, and sometimes said that he was waiting to join her
after death.
He now lived in the country most of the time, with his sister,
Miss Bridget Allworthy. This lady was now past the age of thirty.
She was a very good woman who often thanked God she was
not beautiful, because she believed that beauty led women into
wicked ways.
Now, reader, as Mr Allworthy had a large fortune, a good heart
and no family, you may think that he lived an honest life, gave to
the poor, built a hospital and died a rich man. It is true that he
did many of these things, but they are not the reason for this
story. Something much more extraordinary happened.
One evening, Mr Allworthy came back to his house very late
and very tired. He had been away in London on business for
several months. After a light supper with his sister, he went to
bed. First he spent some time on his knees, praying to God, and
then he pulled back the bedclothes. To his great surprise he saw a
baby lying in his bed in a sweet, deep sleep. He stood for some
time, looking at its innocent beauty, and then rang his bell to call
his elderly housekeeper, Mrs Deborah Wilkins.
1
When Mrs Wilkins saw the child she cried out, 'My good sir!
What shall we do?' Mr Allworthy answered that she must take
care of the child that evening, and in the morning he would give
orders to find a nurse for it.
'Yes sir,' said Mrs Wilkins, 'and I hope you will give orders to
send its wicked mother to prison for doing this.'
'In leaving the baby here, Deborah,' said Mr Allworthy, 'I
suppose the poor woman has tried to provide a good home for
her child, and I am very glad she has not done worse.'
'But sir,' cried Mrs Wilkins,'why should you take care of the
child? Why not put it in a basket and leave it at the church door?
If you keep it people may think that you are the father.'
But Mr Allworthy did not hear her. He now had one of his
fingers in the sweet child's hand, and was smiling at it gently. So
Mrs Wilkins took the child to her room, and Mr Allworthy went
to bed and slept well until morning.
•
Mr Allworthy's house stood on a hill and had a charming view of
the valley beneath. To the right of the valley were several villages,
and to the left a great park. Beyond the park the country
gradually rose into a range of wild mountains, the tops of which
were above the clouds.
The house was very noble. It was surrounded by a fine garden,
with old oak trees and a stream that flowed down to a lake at the
bottom of the hill. From every room at the front of the house
you could see the lake, and a river that passed for several miles
through woods and fields till it emptied itself into the sea.
It was now the middle of May, and as Mr Allworthy stood
watching the sun rise over this lovely view, Miss Bridget
Allworthy rang her bell and called him to breakfast.
When she had poured the tea, Mr Allworthy told his sister he
had a present for her. She thanked him. This was not unusual as
2
he often gave her new clothes and jewellery to wear. Imagine her
surprise when Mrs Wilkins produced the baby!
Miss Bridget was silent until her brother had told her the
whole story. He ended by saying that he had decided to take care
of the child and bring it up as his own.
Miss Bridget looked kindly at the child, and told her brother
she admired his generosity. He was a good man. However, she
was less kind about the poor, unknown mother, whom she called
every bad name she could think of. The next step was to discover
who the mother was. Mr Allworthy, leaving this task to his
housekeeper, and the child to his sister, left the room.
Mrs Wilkins waited for a sign from Miss Bridget. Did she
really agree with her brother? Miss Bridget looked for some time
at the child as it lay asleep in Mrs Wilkins's lap, then gave it a big
kiss, exclaiming about its beauty and innocence. When Mrs
Wilkins saw this, she too started squeezing and kissing the baby,
and cried out, 'Oh, the dear little child! The dear, sweet, pretty
child! He is as fine a boy as I have ever seen.'
Then Miss Bridget gave orders for the servants to get a very
good room in the house ready for the child, and to provide him
with everything he needed. She was as generous as if he had been
a child of her own.
•
Later that day, Mrs Wilkins went to the village nearby to ask
questions about the abandoned child. She soon decided that the
most likely mother was Jenny Jones.
Jenny Jones was a poor young girl from the vill

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พบเด็ก 1 A บททิศตะวันตกของอังกฤษ ในส่วนของประเทศที่เรียกว่าซัมเมอร์มีชีวิตอยู่เป็นสุภาพบุรุษที่มีชื่อเป็น Allworthy เขาอาจจะเรียกว่าชื่นชอบธรรมชาติและฟอร์จูน เนื่องจากธรรมชาติเขาได้ให้ของขวัญสุขภาพดี ความรู้สึกที่ดี และประเภทหัวใจ และฟอร์จูนได้ทำเขาแก่รวยที่สุดอย่างใดอย่างหนึ่งในการเป็นส่วนหนึ่งของอังกฤษในหนุ่ม สุภาพบุรุษนี้ได้แต่งงานดี สวยงามหญิงที่มี มีเด็ก 3 คน ทุกคนเสียชีวิตหนุ่ม และประมาณ 5 ปีก่อนภรรยาของเขาเริ่มต้นเรื่องนี้ตายไป เขารักของเธอยังคง และบางครั้งกล่าวว่า เขาถูกรอการเข้าร่วมของเธอหลังความตายเขาตอนนี้อาศัยอยู่ในประเทศส่วนใหญ่ของเวลา กับน้องนางสาว Allworthy บริจิตแห่งการ หญิงนี้ได้ตอนนี้อายุสามสิบที่ผ่านมาเธอเป็นผู้หญิงสวยที่มักจะขอบคุณพระเจ้าที่เธอไม่สวยงาม เพราะเธอเชื่อว่า ผู้หญิงเป็นนำความงามวิธีที่คนชั่วตอนนี้ เครื่องอ่าน เป็น Allworthy นายมีโชคใหญ่ ใจดีและไม่มีครอบครัว คุณอาจคิดว่า เขาอาศัยอยู่มีชีวิตที่ซื่อสัตย์ ให้คนยากจน สร้างโรงพยาบาล และเสียชีวิต เป็นชาย เป็นจริงได้ได้หลายสิ่งเหล่านี้ แต่พวกเขาไม่มีเหตุผลเรื่องราว สิ่งที่พิเศษมากที่เกิดขึ้นหนึ่งเย็น นาย Allworthy กลับมาบ้านดึกมากและเหนื่อยมาก เคยไปในลอนดอนในธุรกิจหลายเดือน หลังจากซุปเปอร์ไฟกับน้องสาวของเขา เขาไปเตียง แรก เขาใช้เวลาในหัวเข่าของเขา อธิษฐานกับพระเจ้า และจาก นั้นเขาดึงกลับเกี่ยวกับภัตตาคาร ให้เขาประทับใจ ที่เขาเห็นเป็นเด็กที่นอนอยู่บนเตียงของเขาในการนอนหลับที่ลึก หวาน เขายืนบางเวลา การมองที่ความสวยงามบริสุทธิ์ และรังของเขาระฆังเรียกแล้วของผู้สูงอายุแม่บ้าน นางเดโบราห์ Wilkins1เมื่อนาง Wilkins เห็นเด็กร่ำไห้, ' แม่จะเราทำอะไร? " นาย Allworthy ตอบว่า เธอต้องใช้ดูแลเด็กคืนนั้น ในตอนเช้าเขาจะให้ใบสั่งในการค้นหาพยาบาลได้'ใช่ที่รัก กล่าวว่า นาง Wilkins, ' และฉันหวังว่า คุณจะสั่งส่งแม่ของคนชั่วคุกสำหรับการทำเช่นนี้ ''ทิ้งทารกนี่ เบล กล่าวว่า นาย Allworthy, ' ฉันสมมติว่า ผู้หญิงไม่ได้พยายามที่จะให้บ้านดีลูกของเธอ และฉันดีใจมากเธอไม่ทำเลว ''แต่รัก ร้องนาง Wilkins ทำไมควรคุณดูแลการเด็ก ทำไมไม่ใส่ไว้ในตะกร้า และออกที่ประตูโบสถ์ถ้าคุณเก็บ คนอาจคิดว่า คุณเป็นพ่อที่ได้ 'แต่นาย Allworthy ไม่ได้ยินเธอ ตอนนี้เขาหนึ่งเขานิ้วมือในเด็กหวานของมือ และเป็นยิ้มที่เบา ๆ ดังนั้นนาง Wilkins ก็พาเด็กไปห้องของเธอ และนาย Allworthy ไปเตียง และนอนกันจนเช้า•บ้านนาย Allworthy ยืนอยู่บนเนินเขา และมีประทับของหุบเขาใต้ ทางด้านขวาของหุบเขามีหลายหมู่บ้านและซ้ายสวนมากขึ้น นอกเหนือจากสวนประเทศกุหลาบในช่วงของป่าภูเขา ท็อปส์ซูที่ค่อย ๆได้เหนือเมฆบ้านโนเบิลมากขึ้น มันถูกล้อมรอบ ด้วยสวนที่ดีไม้โอ๊คเก่าและลำธารที่ไหลลงทะเลสาบในด้านล่างของเนินเขา จากห้องพักทุกห้องของบ้านคุณสามารถเห็นในทะเลสาบ และแม่น้ำที่ผ่านสำหรับหลายไมล์ผ่านป่าและฟิลด์ถึงมันอบเองลงทะเลตอนนี้ที่ถูกกลางพฤษภาคม และยืนเป็นนาย Allworthyดูพระอาทิตย์ขึ้นวิวนี้ดี นางสาวบริจิตแห่งAllworthy รังของเธอเบลล์ และเรียกเขาอาหารเช้าเมื่อเธอมี poured น้ำชา นาย Allworthy บอกว่า น้องเขามีขวัญสำหรับเธอ เธอขอบคุณเขา นี้ไม่ปกติเป็น2เขามักจะให้เธอเสื้อผ้าใหม่และเครื่องประดับที่สวมใส่ จินตนาการของเธอแปลกใจเมื่อนาง Wilkins ผลิตทารกนางสาวบริจิตแห่งถูกเงียบจนพี่ชายของเธอได้บอกเธอเรื่องราวทั้งหมด เขาสิ้นสุดลง ด้วยการพูดว่า เขาได้ตัดสินใจที่จะดูแลของเด็ก และนำมาขึ้นเป็นของตัวเองบริจิตแห่งนางสาวละม่อมที่เด็กมอง และบอกพี่ชายของเธอเธอชื่นชมเขาเอื้อเฟื้อ เขาเป็นคนดี อย่างไรก็ตาม เธอมีน้อยชนิดเกี่ยวกับดี รู้จักแม่ ที่เธอเรียกว่าทุกชื่อไม่ดีที่เธอไม่คิด ขั้นตอนต่อไปคือการ ค้นพบที่แม่ไม่ นาย Allworthy ออกงานนี้กับเขาแม่บ้าน และน้อง เด็กทิ้งห้องไว้นาง Wilkins รอเครื่องจากนางสาวบริจิตแห่ง ไม่ได้เธอจริง ๆ เห็นด้วยกับพี่ชายของเธอ นางสาวบริจิตแห่งมองบางครั้งในเด็กมันนอนหลับในตักนาง Wilkins แล้วให้มันใหญ่จูบ exclaiming เกี่ยวกับความงามและความบริสุทธิ์ของ เมื่อนางWilkins เห็นนี้ เธอเริ่มเกิน squeezing และจูบทารกและทูล, ' Oh เด็กน้อยรัก รัก หวาน สวยเด็ก เขาจะเป็นเด็กผู้ชายที่ดีเท่าที่ผมเคยเห็นนั้น 'จาก นั้นนางสาวบริจิตแห่งให้ใบสั่งสำหรับข้าราชการจะได้รับมีมากห้องพักในบ้านพร้อมลูก และให้เขามีทุกอย่าง ที่เขาต้องการ เธอใจกว้างว่าเขาเป็นลูกของตนเอง•ภายหลังวันที่ Wilkins นางไปบ้านขอคำถามเกี่ยวกับเด็กละทิ้ง เธอเร็ว ๆ นี้ตัดสินใจว่า จะแม่มักถูกโจนส์ เจนนี่โจนส์เจนนี่เป็นสาวที่ยากจนจากการควิลล์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 1
เด็กจะพบในทางตะวันตกของอังกฤษในส่วนของประเทศที่เรียกว่าซัมเมอร์เซ็ทที่อาศัยอยู่ที่นั่นเป็นสุภาพบุรุษคนหนึ่งชื่อ
Allworthy เขาอาจจะเรียกว่าที่ชื่นชอบของทั้งธรรมชาติและฟอร์จูนเพราะธรรมชาติให้เขาของขวัญของสุขภาพที่ดี, ความรู้สึกที่ดีและชนิดหัวใจและฟอร์จูนได้ทำให้เขาเป็นหนึ่งในเจ้าของที่ดินที่ร่ำรวยที่สุดในส่วนของประเทศอังกฤษว่า. ในวัยหนุ่มของเขา สุภาพบุรุษได้แต่งงานที่ดีที่สวยงามของผู้หญิง พวกเขามีลูกสามคนทุกคนเสียชีวิตหนุ่มสาวและประมาณห้าปีก่อนที่จะเริ่มต้นเรื่องนี้ภรรยาของเขาตายยัง เขารักเธอยังและบางครั้งก็บอกว่าเขากำลังรอที่จะเข้าร่วมของเธอหลังจากการตาย. ตอนนี้เขาอาศัยอยู่ในประเทศที่ใช้เวลาส่วนใหญ่กับน้องสาวของเขานางสาวบริด Allworthy ผู้หญิงคนนี้คือตอนนี้ที่ผ่านมาอายุสามสิบ. เธอเป็นผู้หญิงที่ดีมากที่มักจะขอบคุณพระเจ้าเธอก็ไม่สวยงามเพราะเธอเชื่อว่าความงามที่นำผู้หญิงเข้ามาทางชั่ว. ตอนนี้, ผู้อ่าน, ขณะที่นายฮ Allworthy มีโชคลาภขนาดใหญ่ที่ดี หัวใจและครอบครัวไม่มีคุณอาจคิดว่าเขาอาศัยอยู่ชีวิตความซื่อสัตย์ให้กับคนยากจน, สร้างโรงพยาบาลและเสียชีวิตคนรวย มันเป็นความจริงที่ว่าเขาทำหลายสิ่งเหล่านี้แต่พวกเขาจะไม่เหตุผลนี้เรื่อง สิ่งที่พิเศษอื่น ๆ อีกมากมายที่เกิดขึ้น. เย็นวันหนึ่งนาย Allworthy กลับมาที่บ้านของเขาดึกมากและเหนื่อยมาก เขาได้รับไปในลอนดอนในธุรกิจมานานหลายเดือน หลังจากอาหารมื้อเย็นเบา ๆ กับน้องสาวของเขาเขาเดินไปที่เตียง ครั้งแรกที่เขาใช้เวลาอยู่บนเข่าของเขาอธิษฐานกับพระเจ้าและแล้วเขาก็ดึงกลับที่นอนหมอนมุ้ง สร้างความประหลาดใจที่ดีของเขาเขาเห็นเด็กทารกนอนอยู่บนเตียงของเขาในหวานนอนหลับลึก เขาลุกขึ้นยืนสำหรับบางเวลามองที่ความงามบริสุทธิ์ของมันแล้วสั่นกระดิ่งของเขาที่จะเรียกแม่บ้านผู้สูงอายุของเขานางเดโบราห์วิลกินส์. 1 เมื่อนางวิลกินส์เด็กเห็นเธอร้องไห้ออก 'เซอร์ที่ดีของฉัน! เราจะทำอย่างไร? นาย Allworthy ตอบว่าเธอจะต้องดูแลเด็กในเย็นวันนั้นและในตอนเช้าเขาจะให้คำสั่งซื้อที่จะหาพยาบาลสำหรับมัน. 'ใช่ครับ' กล่าวว่านางวิลกินส์ 'และฉันหวังว่าคุณจะสั่งให้ส่งของคนชั่วร้ายแม่เข้าคุกสำหรับการทำเช่นนี้. '' ในทารกออกจากที่นี่เดโบราห์กล่าวว่านาย Allworthy 'ฉันคิดว่าผู้หญิงที่น่าสงสารได้พยายามที่จะให้บ้านที่ดีสำหรับลูกของเธอและฉันดีใจมากที่เธอไม่ได้ทำเลวร้ายยิ่ง'' แต่ครับ 'ร้องไห้นางวิลกินส์' เหตุผลที่คุณควรดูแลเด็ก? ทำไมไม่ใส่ไว้ในตะกร้าและปล่อยให้มันเป็นประตูโบสถ์หรือไม่ถ้าคุณให้คนมันอาจจะคิดว่าคุณเป็นพ่อ. แต่นาย Allworthy ไม่ได้ยินเสียงของเธอ ตอนนี้เขาเป็นหนึ่งในของเขานิ้วมือในมือเด็กหวานและยิ้มให้มันเบา ๆ ดังนั้นนางวิลกินส์เอาเด็กไปที่ห้องของเธอและนาย Allworthy ไปที่เตียงและนอนกันจนเช้า. •บ้านนาย Allworthy ยืนอยู่บนเนินเขาและมีมุมมองที่มีเสน่ห์ของหุบเขาใต้ ไปทางขวาของหุบเขาหลายหมู่บ้านและไปทางซ้ายสวนสาธารณะที่ดี นอกเหนือจากสวนสาธารณะประเทศค่อยๆเพิ่มขึ้นเข้าสู่ช่วงของภูเขาป่า, ท็อปส์ซูที่อยู่เหนือเมฆ. บ้านเป็นเกียรติมาก มันถูกล้อมรอบด้วยสวนที่ดีกับต้นโอ๊กเก่าและลำธารที่ไหลลงไปที่ริมทะเลสาบที่ด้านล่างของเนินเขา จากห้องพักทุกห้องที่ด้านหน้าของบ้านที่คุณจะได้เห็นทะเลสาบและแม่น้ำที่ผ่านไปหลายไมล์ผ่านป่าและทุ่งจนกว่าจะยอบตัวเองลงไปในทะเล. ตอนนี้มันเป็นช่วงกลางของเดือนพฤษภาคมและเป็นนาย Allworthy ยืนดูดวงอาทิตย์ขึ้นมากกว่านี้มุมมองที่น่ารัก, นางสาวบริดAllworthy สั่นกระดิ่งและเรียกเขาว่าอาหารเช้าของเธอ. เมื่อเธอได้เทน้ำชานาย Allworthy บอกน้องสาวของเขาที่เขามีในปัจจุบันสำหรับเธอ เธอขอบคุณเขา นี้ไม่ได้ผิดปกติเป็น2 เขามักจะให้เสื้อผ้าใหม่ของเธอและเครื่องประดับที่จะสวมใส่ ลองนึกภาพของเธอแปลกใจเมื่อนางวิลกินส์ที่ผลิตทารก! นางสาวบริดก็เงียบจนพี่ชายของเธอได้บอกเธอเรื่องราวทั้งหมด เขาจบด้วยการบอกว่าเขาได้ตัดสินใจที่จะดูแลของเด็กและนำมันขึ้นมาเป็นของตัวเอง. นางสาวบริดกรุณาดูที่เด็กและพี่ชายของเธอบอกว่าเธอชื่นชมความเอื้ออาทรของเขา เขาเป็นคนที่ดี อย่างไรก็ตามเธอเป็นชนิดที่ไม่ดีน้อยเกี่ยวกับแม่ที่ไม่รู้จักคนที่เธอเรียกว่าทุกชื่อที่ไม่ดีที่เธอจะคิดว่า ขั้นตอนต่อไปคือการค้นพบผู้ที่เป็นแม่ นาย Allworthy ออกจากงานนี้เพื่อเขาแม่บ้านและเด็กเพื่อน้องสาวของเขาออกจากห้องไป. นางวิลกินส์รอสัญญาณจากนางสาวบริด เธอไม่ได้จริงๆเห็นด้วยกับพี่ชายของเธอ? นางสาวบริดมองบางเวลาที่เด็กในขณะที่มันนอนหลับอยู่ในตักของนางวิลกินส์แล้วให้มันใหญ่จูบร้องเกี่ยวกับความงามและความบริสุทธิ์ของตน เมื่อนางวิลกินส์เห็นนี้เธอก็เริ่มบีบและจูบทารกและร้องออกมาว่า'โอ้เด็กน้อยที่รัก! รักหวานสวยเด็ก! เขาเป็นคนดีเป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งเท่าที่ผมเคยเห็น. จากนั้นนางสาวบริดออกคำสั่งสำหรับข้าราชการที่จะได้รับมากห้องพักที่ดีในบ้านพร้อมสำหรับเด็กและเพื่อให้เขาได้รับในสิ่งที่เขาต้องการ เธอเป็นคนที่ใจกว้างที่สุดเท่าที่ถ้าเขาได้รับลูกของเธอเอง. •หลังจากวันนั้นนางวิลกินส์ไปยังหมู่บ้านใกล้เคียงที่จะถามคำถามเกี่ยวกับการทอดทิ้งเด็ก ไม่ช้าเธอก็ตัดสินใจว่าแม่มีแนวโน้มมากที่สุดคือเจนนี่โจนส์. เจนนี่โจนส์เป็นเด็กสาวที่น่าสงสารจากวิลล์