Last of all we turn to Rome—a town

Last of all we turn to Rome—a town which is in certain respects unique but which
nonetheless follows the general pattern of our capital cities in many ways.1 The early
building history of the town can be given only in the briefest outline here. The residential
areas in ancient Rome were mainly on the hills, while almost all the large public
buildings were located at the foot of the hills or between them. During the Middle Ages,
when the city lived on as the centre of the Catholic Church and the most frequented place
of pilgrimage in the West, the situation was pretty much the opposite: dwellings were
mainly concentrated to the low-lying Campus Martius, while several important churches
rose on the hills. It was the prominence of Rome as a place of pilgrimage, with the tombs
of the apostles and martyrs and the other traditional holy sites, that lay behind the vast
urban planning enterprises of the sixteenth century and, in particular of Sixtus V’s
pontificate (1585–90). It was now that the thoroughfares linking the major pilgrim
churches and other important buildings were laid out: under Pius IV (1559–65) the Via
Pia between Monte Cavallo and Porta Pia, under Gregory XIII (1572–85) the start of Via
Merulana between the Lateran Palace and S. Maria Maggiore, and under Sixtus V the
completion of this street and the construction of Via Panisperna and Via Sistina running
from S. Maria Maggiore to Piazza Venezia and Trinità dei Monti respectively and from
S. Maria Maggiore to S. Croce in Gerusalemme (cf. pp. 24 f). To begin with, however,
these were little more than connecting links, but they were envisaged as rectilinear
streets, and those who chose to build houses along them were given special privileges.
The grand innovative architectural schemes, which were subsequently studied throughout
Europe, involved the insertion of monumental accents into the urban structure. These
included the Campidoglio (figure 2.10), Piazza del Popolo with its three radiating streets,
Piazza di S. Pietro and the Spanish Steps. During the Napoleonic era far-reaching plans
were forged for the restoration and embellishment of the town, but most of them
remained on the drawing board.2
By the middle of the nineteenth century Rome had still been barely affected by the
kind of changes which were taking place in many other capital cities. As the centre of the
Catholic Church, by far the most international organization in existence, and by virtue of
its history and its monuments, the town enjoyed a kind of worldwide status. At the same
time, as the chief city in the fairly highly centralized Papal States, it was also one of
several Italian capital cities. In 1850 its population was about 175,000—not perhaps a
very impressive figure compared with London and Paris, but still a considerable number
for the time. Building was still concentrated to the Campus Martius and Trastevere. Of
the area within the Aurelian Wall, built in the third century AD, only about one-third was
at all densely built.
In the course of the nineteenth century, as the era of the Papal States was drawing to a
close, evidence of the new times gradually

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สุดท้ายทั้งหมดที่เราเปิดไปโรม — เมืองซึ่งในบางประการที่ไม่ซ้ำกันแต่ที่อย่างไรก็ ตามรูปแบบทั่วไปของเมืองหลวงของเราในหลาย ways.1 ช่วงต้นอาคารประวัติศาสตร์ของเมืองจะได้รับเฉพาะในเค้าร่าง briefest ที่อยู่อาศัยในกรุงโรมโบราณถูกส่วนใหญ่บนเนินเขา ในขณะที่ประชาชนขนาดใหญ่เกือบทั้งหมดอาคารที่มีอยู่ที่เท้า ของภูเขา หรือ ระหว่างพวกเขา ในสมัยกลางเมื่อเมืองอาศัยอยู่เป็นศูนย์กลางของคาทอลิกและที่สงขลามากที่สุดการปกครองในเวสต์ สถานการณ์ถูกสวยมากตรงข้าม: อาคารบ้านเรือนได้ส่วนใหญ่กระจุกตัวไป Martius วิทยาเขตใด ๆ ในขณะที่คริสตจักรที่สำคัญหลายกุหลาบบนเนินเขา มันเป็นจุดเด่นของโรมเป็นสถานที่แสวงบุญ กับสุสานอัครสาวก และผู้เสียสละ และไซต์ศักดิ์สิทธิ์ดั้งเดิมอื่น ๆ ที่วางอยู่เบื้องหลังมากมายในเมืองวางแผนวิสาหกิจ ของ ศตวรรษที่สิบหก และ โดยเฉพาะอย่างยิ่งของ Sixtus Vpontificate (1585 – 90) มันเป็นตอนที่สายที่เชื่อมโยงผู้แสวงบุญสำคัญโบสถ์และอาคารสำคัญอื่น ๆ ที่จัดทำ: ใต้ปิอุสที่ IV (1559 – 65) ผ่านคาวอลล์โลโพธิ์มอนและ Porta Pia ใต้ Gregory XIII (1572 – 85) การเริ่มต้นของ pia ผ่านMerulana ระหว่างพระราชวังลาเตรันและ S. Maria Maggiore และ ใต้ Sixtus Vความสำเร็จของถนนสายนี้และการก่อสร้างวิ่งผ่าน Panisperna และผ่าน Sistinaจาก S. มาเรียมัจจอเร Piazza Venezia และ Trinità dei Monti ตามลำดับ และจากS. มาเรียมัจจอเรไป S. Croce ใน Gerusalemme (cf.หา 24 f) จะเริ่มต้น ด้วย อย่างไรก็ตามคนเหล่านี้มากกว่าการเชื่อมต่อการเชื่อมโยง แต่พวกเขาได้วาดภาพเป็นเส้นตรงเป็นถนน และผู้ที่เลือกที่จะสร้างบ้านตามที่พวกเขาได้รับสิทธิพิเศษแกรนด์นวัตกรรมทางสถาปัตยกรรมรูปแบบ ซึ่งมีศึกษามาตลอดยุโรป แทรกของอนุสาวรีย์เน้นโครงสร้างเมืองที่เกี่ยวข้อง เหล่านี้รวม Campidoglio (รูปที่ 2.10), เดลโปโปโลกับถนนแผ่เป็นสามPiazza di S. Pietro และขั้นตอนสเปน ในระหว่างยุคคราบทสรุปแผนมีการปลอมแปลงสำหรับการฟื้นฟูและอลังการของเมือง แต่ส่วนใหญ่ยังคงอยู่บน board.2 วาดถึงช่วงกลางของศตวรรษ โรมได้ยังรับแทบไม่ผลกระทบจากการชนิดของการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในเมืองหลวงหลายอื่น ๆ เป็นศูนย์กลางของการคาทอลิก องค์การระหว่างประเทศโดยไกลที่สุด ในการดำรงอยู่ และโดยการกระทาของประวัติศาสตร์และอนุสาวรีย์ของมัน เมืองเพลิดเพลินชนิดของสถานะที่ทั่วโลก เวลาเดียวกันเวลา เป็นหัวเมืองในส่วนกลางค่อนข้างสูงรอบกรุง ก็อย่างหนึ่งเมืองหลวงอิตาลีหลาย ใน 1850 ประชากรเป็นประมาณ 175,000 — บางทีไม่มีรูปน่าประทับใจมากเมื่อเทียบกับลอนดอน และปารีส แต่ยังคงจำนวนมากครั้ง ตึกยังคงเข้มข้นไปยังวิทยาเขต Martius และ Trastevere ของมีเพียงประมาณหนึ่งในสามของพื้นที่ภายในกำแพง Aurelian ที่สร้างขึ้นในศตวรรษที่สามที่หนาแน่นขึ้นในคริสต์ศตวรรษที่ 19 เป็นยุครัฐสันตะปาปาถูกวาดไป ปิด หลักฐานครั้งใหม่ค่อย ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ล่าสุดของทั้งหมดที่เราหันไปกรุงโรมเป็นเมืองที่อยู่ในบางประการที่ไม่ซ้ำกัน แต่
กระนั้นตามรูปแบบทั่วไปของเมืองหลวงของเราในหลาย ways.1 ต้น
อาคารประวัติศาสตร์ของเมืองที่จะได้รับเฉพาะในร่าง briefest ที่นี่ ที่อยู่อาศัยที่
พื้นที่ในกรุงโรมโบราณส่วนใหญ่อยู่บนเนินเขาในขณะที่เกือบทุกสาธารณะขนาดใหญ่
อาคารตั้งอยู่ที่เท้าของภูเขาหรือระหว่างพวกเขา ในช่วงยุคกลาง
เมื่อเมืองที่อาศัยอยู่บนเป็นศูนย์กลางของคริสตจักรคาทอลิกและสถานที่ดั้นด้นที่สุด
ของการแสวงบุญในตะวันตกเป็นสถานการณ์ที่สวยมากตรงข้าม: ที่อยู่อาศัยมี
ความเข้มข้นส่วนใหญ่ไปอยู่ในระดับต่ำวิทยาเขต Martius ในขณะที่หลาย คริสตจักรที่สำคัญ
เพิ่มขึ้นบนเนินเขา มันเป็นความโดดเด่นของกรุงโรมเป็นสถานที่แสวงบุญกับสุสาน
ของอัครสาวกและสักขีและอื่น ๆ สถานที่ศักดิ์สิทธิ์แบบดั้งเดิมที่อยู่เบื้องหลังที่กว้างใหญ่
ประกอบการวางผังเมืองของศตวรรษที่สิบหกและโดยเฉพาะอย่างยิ่งของ Sixtus วี
สังฆราช (1585- 90) ตอนนี้มันเป็นที่สัญจรเชื่อมโยงผู้แสวงบุญที่สำคัญ
โบสถ์และอาคารอื่น ๆ ที่สำคัญถูกวาง: ภายใต้ปิอุส iv (1559-1565) ผ่าน
Pia ระหว่าง Monte Cavallo และ Porta Pia ภายใต้ Gregory XIII (1572-1585) เริ่มต้นของการผ่าน
Merulana ระหว่างพระราชวัง Lateran และ S. Maria Maggiore และภายใต้ Sixtus วี
เสร็จสิ้นการถนนสายนี้และการก่อสร้างของ Via Panisperna และ Via Sistina เรียกใช้
จาก S. Maria Maggiore กับ Piazza Venezia และTrinità dei Monti ตามลำดับและจาก
เอส Maria Maggiore เอส Croce ใน Gerusalemme (cf PP. 24 F) จะเริ่มต้นด้วย แต่
เหล่านี้มีน้อยกว่าการเชื่อมต่อการเชื่อมโยง แต่พวกเขาก็มองเห็นเป็นเส้นตรง
ถนนและผู้ที่เลือกที่จะสร้างบ้านพร้อมให้พวกเขาได้รับสิทธิพิเศษ.
แกรนด์รูปแบบสถาปัตยกรรมที่เป็นนวัตกรรมใหม่ซึ่งได้รับการศึกษาต่อมาทั่ว
ยุโรปที่เกี่ยวข้อง แทรกสำเนียงอนุสาวรีย์ในโครงสร้างเมือง เหล่านี้
รวมถึง Campidoglio (รูปที่ 2.10), Piazza del Popolo กับสามถนนแผ่ของ
Piazza di เอสโตรและบันไดสเปน ช่วงยุคจักรพรรดินโปเลียนแผนไกลถึง
ถูกปลอมแปลงสำหรับการฟื้นฟูและการจัดแต่งของเมือง แต่ส่วนใหญ่ของพวกเขา
ยังคงอยู่ใน board.2 การวาดภาพ
โดยช่วงกลางของศตวรรษที่สิบเก้าที่ได้รับยังคงได้รับผลกระทบโดยแทบไม่โรม
ชนิดของการเปลี่ยนแปลงที่อยู่ ที่เกิดขึ้นในหลาย ๆ เมืองทุนอื่น ๆ ในฐานะที่เป็นศูนย์กลางของ
คริสตจักรคาทอลิกไกลโดยองค์กรระหว่างประเทศมากที่สุดในการดำรงอยู่และโดยอาศัยอำนาจตาม
ประวัติศาสตร์และอนุสาวรีย์ของมันซึ่งเป็นเมืองที่มีความสุขชนิดของสถานะทั่วโลก ในเวลาเดียวกัน
เวลาเป็นเมืองเอกในธรรมอย่างสูงจากส่วนกลางพระสันตะปาปาก็ยังเป็นหนึ่งใน
หลายเมืองเมืองหลวงของอิตาลี ในปี ค.ศ. 1850 ประชากรของประเทศคือประมาณ 175,000 ไม่อาจจะเป็น
ตัวเลขที่น่าประทับใจมากเมื่อเทียบกับลอนดอนและปารีส แต่ยังคงมีจำนวนมาก
ในเวลานั้น อาคารยังคงความเข้มข้นวิทยาเขต Martius และ Trastevere ของ
พื้นที่ภายใน Aurelian กำแพงที่สร้างขึ้นในศตวรรษที่สามเพียงประมาณหนึ่งในสามได้รับการ
สร้างขึ้นในทุกหนาแน่น.
ในหลักสูตรของศตวรรษที่สิบเก้าเป็นยุคของพระสันตะปาปาถูกวาดภาพเพื่อ
ปิดเอกสารหลักฐานของ ครั้งใหม่ค่อยๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สุดท้ายของทั้งหมดที่เราเปิด rome-a เมืองซึ่งอยู่ในเฉพาะบางอย่าง แต่ที่เคารพอย่างไรก็ตามตามทั่วไปรูปแบบของเมืองหลวงของเราในหลายวิธีที่ 1 ก่อนอาคารประวัติศาสตร์ของเมืองสามารถได้รับเพียงในกรอบเวลานั้นที่นี่เลย ที่อยู่อาศัยพื้นที่ในกรุงโรมโบราณส่วนใหญ่จะอยู่บนภูเขา ในขณะที่เกือบทุกโรงเรียนขนาดใหญ่อาคารตั้งอยู่ที่เท้าของภูเขาหรือระหว่างพวกเขา ในยุคกลางเมื่ออยู่ในเมืองเป็นศูนย์กลางของโบสถ์คาทอลิกและ frequented มากที่สุดสถานที่แสวงบุญในตะวันตก สภาพสวยมาก ตรงข้ามบ้านคือ :ส่วนใหญ่เข้มข้นเพื่อวิทยาเขต Martius ต่ำ ในขณะที่คริสตจักรที่สำคัญหลายกุหลาบบนเนินเขา มันเป็นชื่อเสียงของกรุงโรมเป็นสถานที่แสวงบุญกับสุสานของอัครสาวกและผู้พลีชีพและศักดิ์สิทธิ์แบบดั้งเดิมอื่น ๆเว็บไซต์ , วางที่หลังมากการวางผังเมืองวิสาหกิจของศตวรรษที่สิบหกและโดยเฉพาะอย่างยิ่งของซิกส์ตุสที่เทศนา ( ปลูกฝัง ( 90 ) มันอยู่ที่การเชื่อมโยงเส้นทางแสวงบุญที่สำคัญโบสถ์และสิ่งก่อสร้างสำคัญอื่น ๆที่ถูกวาง : ภายใต้ปิอุสที่ 4 ( 1 ) 65 ) ผ่านทางเปียระหว่าง Monte บริเวณ Porta Pia และภายใต้เคลเมนต์ ( ใหม่ ( 85 ) เริ่มต้นผ่านทางmerulana ระหว่างพระราชวังลาเตรันและ กิลด์ฟอร์ด และที่ใต้ซิกส์ตุสที่ความสมบูรณ์ของถนนและการก่อสร้างทางและวิ่งผ่าน panisperna ซิสตินาจาก S . มาเรียมายอเรใน Venezia Piazza dei Monti และล่าสุด trinit ตามลำดับและจากS . Maria Maggiore เอสโครเชใน gerusalemme ( CF . . 24 F ) เพื่อเริ่มต้นกับ , อย่างไรก็ตามเหล่านี้เป็นเพียงเล็กน้อยกว่าลิงค์เชื่อมต่อ แต่พวกเขาเป็น envisaged เป็นเชิงเส้นตรงถนน และบรรดาผู้ที่เลือกที่จะสร้างบ้านตามพวกเขาได้รับสิทธิพิเศษรางวัลนวัตกรรมสถาปัตยกรรมโครงร่าง ซึ่งต่อมาได้ศึกษาตลอดยุโรปเกี่ยวข้องกับการแทรกเสียงอนุสาวรีย์ในโครงสร้างของเมือง เหล่านี้รวมแคมปิโดกลิโอ ( รูปที่ 2.10 ) ปีอัซซาเดลโปโปโลที่มีสามแผ่ถนนPiazza di S . Pietro และบันไดสเปน ในช่วงยุคจักรพรรดินโปเลียนทรงวางแผนถูกสร้างขึ้นสำหรับการฟื้นฟูและอลังการของเมือง แต่ส่วนใหญ่ของพวกเขายังคงบนกระดาน 2 .โดยกลางศตวรรษที่สิบเก้าโรมยังแทบไม่ได้รับผลกระทบจากชนิดของการเปลี่ยนแปลงที่กำลังเกิดขึ้นในหลายเมืองใหญ่อื่น ๆ ตามที่ ศูนย์ ของโบสถ์คาทอลิก โดยองค์กรนานาชาติมากที่สุดในการดำรงอยู่ และคุณธรรมของประวัติศาสตร์และอนุสาวรีย์ , เมืองเพลิดเพลินกับชนิดของสถานะทั่วโลก ขณะ เดียวกันเวลาที่เป็นเมืองใหญ่ที่ค่อนข้างสูงในส่วนกลางของรัฐ มันเป็นหนึ่งของเมืองหลวงหลายอิตาลี ใน 1850 ของประชากรประมาณ 175 , 000 ไม่บางทีน่าประทับใจมาก รูป เมื่อ เทียบ กับ ลอนดอน และปารีส แต่ยังเป็นจำนวน มากสำหรับเวลา อาคารยังเข้มข้นวิทยาเขต และ Trastevere . ของพื้นที่ภายในกำแพงเรเลียน สร้างขึ้นในศตวรรษที่ 3 โฆษณา มีเพียงประมาณหนึ่งในสาม คือเลยมีการสร้างในหลักสูตรของศตวรรษที่สิบเก้า เป็นยุคของรัฐพระสันตะปาปาก็วาดภาพเพื่อปิด , หลักฐานครั้งใหม่ค่อยๆ