The canyon is the result of erosion

The canyon is the result of erosion which exposes one of the most complete geologic columns on the planet.

The major geologic exposures in the Grand Canyon range in age from the 2-billion-year-old Vishnu Schist at the bottom of the Inner Gorge to the 230-million-year-old Kaibab Limestone on the Rim. There is a gap of about a billion years between the 500-million-year-old stratum and the level below it, which dates to about 1.5 billion years ago. This large unconformity indicates a long period for which no deposits are present.

Many of the formations were deposited in warm shallow seas, near-shore environments (such as beaches), and swamps as the seashore repeatedly advanced and retreated over the edge of a proto-North America. Major exceptions include the Permian Coconino Sandstone, which contains abundant geological evidence of aeolian sand dune deposition. Several parts of the Supai Group also were deposited in non–marine environments.

The great depth of the Grand Canyon and especially the height of its strata (most of which formed below sea level) can be attributed to 5–10 thousand feet (1,500 to 3,000 m) of uplift of the Colorado Plateau, starting about 65 million years ago (during the Laramide Orogeny). This uplift has steepened the stream gradient of the Colorado River and its tributaries, which in turn has increased their speed and thus their ability to cut through rock (see the elevation summary of the Colorado River for present conditions).

Weather conditions during the ice ages also increased the amount of water in the Colorado River drainage system. The ancestral Colorado River responded by cutting its channel faster and deeper.

The base level and course of the Colorado River (or its ancestral equivalent) changed 5.3 million years ago when the Gulf of California opened and lowered the river's base level (its lowest point). This increased the rate of erosion and cut nearly all of the Grand Canyon's current depth by 1.2 million years ago. The terraced walls of the canyon were created by differential erosion.[15]

Between 100,000 and 3 million years ago, volcanic activity deposited ash and lava over the area which at times completely obstructed the river. These volcanic rocks are the youngest in the canyon.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แคนยอนเป็นผลของการกัดเซาะซึ่งครั้งหนึ่งคอลัมน์ธรณีวิทยาสมบูรณ์ที่สุดในโลกสำคัญธรณีวิทยาถ่ายภาพในช่วงแกรนด์แคนยอนในยุคจาก 2 พันล้านปีหินดินดานนารายณ์ที่ด้านล่างของท้าทายภายในไป 230 ล้านปีหินปูน Kaibab ใน มีช่องว่างประมาณพันล้านปีระหว่าง stratum 500 ล้านปีและระดับต่ำ ซึ่งวันประมาณ 1.5 พันล้านปีที่ผ่านมา Unconformity นี้ใหญ่บ่งชี้ระยะยาวเงินฝากไม่มีอยู่ก่อตัวที่มายได้ฝากในทะเลตื้นอบอุ่น สภาพแวดล้อมใกล้ฝั่ง (เช่นชายหาด), และหนองน้ำนั้นเป็นขั้นสูง และถอยกรูดอย่างเหนือขอบของอเมริกาโปรโตซ้ำ ๆ ข้อยกเว้นที่สำคัญได้แก่หินทราย Permian Coconino ซึ่งประกอบด้วยหลักฐานธรณีวิทยามากมายสะสม aeolian โขด หลายส่วนของ กลุ่ม Supai ยังได้ฝากในสภาพแวดล้อมทางทะเล – การไม่ความลึกดีของแกรนด์แคนยอนและโดยเฉพาะความสูงของชั้นนั้น (สุดที่เกิดขึ้นต่ำกว่าระดับน้ำทะเล) สามารถเกิดจาก 5-10 พันฟุต (1500-3000 เมตร) ของ uplift ของราบสูงโคโลราโด เริ่มต้นประมาณ 65 ล้านปีที่ผ่านมา (ระหว่างการเกิดภูเขา Laramide) Uplift นี้มี steepened ระดับสีกระแสของแม่น้ำโคโลราโดและมูลของมัน ซึ่งจะได้เพิ่มความเร็ว และความสามารถในการตัดผ่านหิน (ดูสรุประดับของแม่น้ำโคโลราโดสำหรับเงื่อนไขปัจจุบัน)Weather conditions during the ice ages also increased the amount of water in the Colorado River drainage system. The ancestral Colorado River responded by cutting its channel faster and deeper.The base level and course of the Colorado River (or its ancestral equivalent) changed 5.3 million years ago when the Gulf of California opened and lowered the river's base level (its lowest point). This increased the rate of erosion and cut nearly all of the Grand Canyon's current depth by 1.2 million years ago. The terraced walls of the canyon were created by differential erosion.[15]Between 100,000 and 3 million years ago, volcanic activity deposited ash and lava over the area which at times completely obstructed the river. These volcanic rocks are the youngest in the canyon.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หุบเขาเป็นผลมาจากการกัดเซาะซึ่งหมายความว่าหนึ่งในคอลัมน์ทางธรณีวิทยาที่สมบูรณ์แบบที่สุดในโลก. เสี่ยงทางธรณีวิทยาที่สำคัญในช่วงที่แกรนด์แคนยอนในยุคพระนารายณ์ 2 พันล้านปีเชสท์ที่ด้านล่างของกินภายในกับ 230 ล้านปีหินปูน Kaibab บนริม มีช่องว่างประมาณหนึ่งพันล้านปีที่ผ่านมาระหว่างชั้น 500 ล้านปีและระดับด้านล่างซึ่งเป็นวันที่ประมาณ 1.5 พันล้านปีที่ผ่านมาคือ นี้ไม่สอดคล้องขนาดใหญ่แสดงให้เห็นเป็นระยะเวลานานซึ่งเงินฝากไม่มีอยู่ในปัจจุบัน. หลายของการก่อตัวที่ถูกฝากไว้ในทะเลตื้นสภาพแวดล้อมที่อบอุ่นใกล้ชายฝั่ง (เช่นชายหาด) และหนองน้ำที่เป็นชายทะเลที่ซ้ำ ๆ ที่ทันสมัยและถอยเหนือขอบของโปรโตที่ -อเมริกาเหนือ. ข้อยกเว้นที่สำคัญ ได้แก่ Permian Coconino หินทรายซึ่งมีหลักฐานทางธรณีวิทยาที่อุดมสมบูรณ์ของการสะสมเนินทรายลม หลายส่วนของกลุ่ม Supai นอกจากนี้ยังได้ฝากไว้ในสภาพแวดล้อมที่ไม่ใช่ทะเล. ความลึกที่ดีของแกรนแคนยอนและโดยเฉพาะอย่างยิ่งความสูงของชั้นมัน (ซึ่งส่วนใหญ่เกิดขึ้นต่ำกว่าระดับน้ำทะเล) สามารถนำมาประกอบกับ 5-10,000 ฟุต (1,500 3,000 เมตร) ยกของที่ราบสูงโคโลราโดเริ่มต้นประมาณ 65 ล้านปีที่ผ่านมา (ในช่วง Laramide เทือกเขา) ยกนี้ได้ steepened ลาดกระแสของแม่น้ำโคโลราโดและแควซึ่งจะได้เพิ่มความเร็วและทำให้ความสามารถของพวกเขาที่จะตัดผ่านหิน (ดูสรุประดับความสูงของแม่น้ำโคโลราโดสำหรับเงื่อนไขปัจจุบัน). สภาพอากาศในช่วงวัยน้ำแข็ง ยังเพิ่มปริมาณน้ำในแม่น้ำโคโลราโดระบบระบายน้ำ บรรพบุรุษแม่น้ำโคโลราโดตอบสนองโดยการตัดช่องทางได้เร็วขึ้นและลึก. ระดับฐานและหลักสูตรของแม่น้ำโคโลราโด (หรือเทียบเท่าบรรพบุรุษของมัน) เปลี่ยน 5.3 ล้านปีที่ผ่านมาเมื่ออ่าวแคลิฟอร์เนียเปิดและลดระดับฐานของแม่น้ำ (จุดต่ำสุด) . นี้เพิ่มขึ้นอัตราการกัดเซาะและตัดเกือบทั้งหมดของความลึกปัจจุบันแกรนแคนยอนโดย 1.2 ล้านปีที่ผ่านมา ผนังระเบียงหุบเขาที่ถูกสร้างขึ้นจากการกัดเซาะที่แตกต่างกัน. [15] ระหว่าง 100,000 และ 3 ล้านปีก่อนการระเบิดของภูเขาไฟฝากและเถ้าลาวาเหนือพื้นที่ซึ่งในช่วงเวลาบดบังสมบูรณ์แม่น้ำ หินภูเขาไฟเหล่านี้เป็นน้องคนสุดท้องในหุบเขาลึก