Second step (active participation).

Second step (active participation). The result of the logit
regression for the sample of nominal participation at the second
step shows that the coefficients on the two household characteristics
variables (household income (inc) and education level of
household's head (edu)), the three policy variables (advice provision
(adv), information provision (inf), and agreement fulfillment
(ful)), and the two explanatory variables (participation length (len)
and program satisfaction (sat)) are all positive at the 5% or 10%
significance level.
Concerning household characteristics, higher income is associated
with higher motivation for active participation, which is in
contrast to the argument that people with low incomes or the poor
farmers should get more involved in the program due to their high
dependency on the forest (Arnold, 1991; Thoms, 2008; Maryudi
et al., 2012; Schusser, 2013). One plausible explanation of the
result is that once people participate in the program at the nominal
level, high-income people are more concerned about forest sustainability
and related environmental problems as argued in
Grossman and Krueger (1995), Kemmelmeier et al. (2002), Barr
(2007), Dolnicar and Grun (2009) and Botetzagias and Malesios
(2012).11 Thus, they have motivation to become more involved in
the program.
Moreover, in contrast to the result at the first step of nominal
participation, higher education is associated with higher motivation
for active participation. Flint et al. (2008) emphasize that
meaningful or effective participation of households in participatory
forestry can be achieved by improving knowledge, skills, and experiences
that are oriented toward the community. Salam et al.
(2005) also mention that increasing local capabilities and updating
skills and knowledge on participatory policy are required to
maintain sustained participation. These findings appear to suggest
that educated people are more motivated to become involved in
community participation in an effective way. Thus, our result of the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สองขั้นตอน (ร่วมงาน) ผลของการ logitถดถอยสำหรับตัวอย่างของการเข้าร่วมที่ระบุที่สองขั้นตอนที่แสดงให้เห็นว่าสัมประสิทธิ์ลักษณะบ้านสองตัวแปร (รายได้ (inc) และระดับการศึกษาของบ้านของหัวหน้า (edu)), ตัวแปรของนโยบาย 3 (แนะนำบทบัญญัติ(adv), ข้อมูลการเติมสินค้าสำรอง (inf), และข้อตกลง(ful)), และตัวแปรอธิบายสองร่วมยาว (เลน)และโปรแกรมความพึงพอใจ (sat)) มีค่าเป็นบวกทั้งหมดที่ 5% หรือ 10%ที่ระดับนัยสำคัญที่สัมพันธ์เกี่ยวข้องกับลักษณะครัวเรือน รายได้สูงมีแรงจูงใจที่สูงขึ้นสำหรับการเข้าร่วมใช้งาน ที่อยู่ในความแตกต่างกับอาร์กิวเมนต์ที่มีรายได้ต่ำหรือยากจนเกษตรกรควรมีส่วนร่วมมากขึ้นในโปรแกรมเนื่องจากผู้สูงพึ่งพาป่า (อาร์โนลด์ 1991 Thoms, 2008 Maryudiร้อยเอ็ด al., 2012 Schusser, 2013) หนึ่งคำอธิบายที่เป็นไปได้ของการผลคือเมื่อคนเข้าร่วมในโปรแกรมที่ว่ายอมมีคนร่ำรวยระดับ ห่วงใยป่ายั่งยืนและปัญหาสิ่งแวดล้อมที่เกี่ยวข้องเป็นโต้เถียงในGrossman และ Krueger (1995), Kemmelmeier et al. (2002), บารร์(2007), Dolnicar และ Grun (2009) และ Botetzagias และ Malesios(2012) ดังนี้.11 พวกเขามีแรงจูงใจให้เข้ามาเกี่ยวข้องมากขึ้นในโปรแกรมนอกจากนี้ ตรงข้ามกับในขั้นตอนแรกของ nominalมีส่วนร่วม ศึกษาที่สัมพันธ์กับแรงจูงใจสูงสำหรับการเข้าร่วมงาน หินเหล็กไฟและ al. (2008) เน้นที่มีประสิทธิภาพ หรือมีความหมายมีส่วนร่วมของครัวเรือนในการมีส่วนร่วมป่าไม้สามารถทำได้ โดยการปรับปรุงความรู้ ทักษะ และประสบการณ์ที่เป็นเชิงต่อชุมชน Salam et al(2005) ยังพูดถึงการเพิ่มความสามารถในท้องถิ่น และการปรับปรุงทักษะและความรู้เกี่ยวกับนโยบายการมีส่วนร่วมจะต้องรักษาร่วม sustained ผลการวิจัยเหล่านี้จะ แนะนำที่ผู้ศึกษาเป็นแรงจูงใจเข้าเกี่ยวข้องกับชุมชนมีส่วนร่วมในทางที่มีประสิทธิภาพ ดังนั้น เราผลลัพธ์ของการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขั้นที่สอง ( การมีส่วนร่วม ) ผลของการถดถอยโลจิท
สำหรับตัวอย่างของการมีส่วนร่วมน้อยในขั้นตอนที่สอง
แสดงว่าค่าสัมประสิทธิ์ในลักษณะสอง
ครัวเรือน ตัวแปร ( รายได้ของครัวเรือน ( INC ) และระดับการศึกษาของหัวหน้าครัวเรือน
( edu ) , สามนโยบายตัวแปร ( แนะนำ )
( ADV ) การให้ข้อมูล ( inf ) และข้อตกลงการเติมเต็ม
( ครบ ) )และสองตัวแปร ( ความยาวการมีส่วนร่วม ( เลน ) และความพึงพอใจ ( กกท. )
( ) เป็นบวกที่ระดับ 5 % หรือ 10 %
.
เกี่ยวกับลักษณะครัวเรือนรายได้สูงมีความสัมพันธ์กับแรงจูงใจในการมีส่วนร่วมที่ใช้งานสูง

ซึ่งอยู่ตรงกันข้ามกับการโต้แย้งว่า ผู้ที่มีรายได้ต่ำหรือ คนจน
เกษตรกรควรมีส่วนร่วมมากขึ้นในโครงการเนื่องจากการพึ่งพาสูง
ในป่า ( Arnold , 1991 ; ทอมส์ , 2008 ; maryudi
et al . , 2012 ; schusser 2013 ) คำอธิบายเดียวที่น่าเชื่อถือของ
ผลก็คือว่าเมื่อคนเข้าร่วมในโปรแกรมในระดับปกติ
รายได้สูง , ผู้คนมากขึ้นความกังวลเกี่ยวกับความยั่งยืนและปัญหาสิ่งแวดล้อมที่เกี่ยวข้องกับป่า

ที่ถกเถียงกันอยู่ใน