3. Institutional role in wild veget

3. Institutional role in wild vegetable research
Since 1994, the Agricultural Research Council (ARC) of South Africa
is one of the institutions that have been at the forefront of promoting
wild vegetables for food security and nutrition through research. Baseline
surveys were initially conducted to ascertain the consumption patterns,
nutritional analysis and market values ofwild vegetables. Some of
the results indicated that although wild vegetables are a rich source of
nutrients, their knowledge and use were declining (Vorster & van
Rensburg, 2005) and therefore needed to be revitalised or brought
back into the diet as an important source of food. The ARC focussed
their research on water use efficiency, plant nutrition, cultivation practices
(planting methodology, spacing and harvesting, allelopathic effects,
agronomic traits) and promotion of wild vegetables. Amaranthus
species, C. gynandra, V. unguiculata, Vigna subterrannea and Abelmoschus
esculentus are species that were initially identified for development.
Some species such as Corchorus, Cucurbita, Brassica carinata, Solanum
retroflexum, Citrullus lanatus, and Colocasia esculentawere later incorporated
into the programme. Through partnershipwith the Department of
Science and Technology, ARC researchers became part of an initiative by
the South African government to promote and protect the use of indigenous
knowledge systems. Changes in food production were realised
under this programme through the establishment of home gardens in
KwaZulu Natal, Limpopo, Mpumalanga, North West, Eastern Cape and
Gauteng Provinces. Also, diets and health of various targeted communities
improved particularly where children were the main beneficiaries
of the projects (Venter, van Rensburg, Vorster, van den Heever, & van
Zijl, 2007). Conservation of genetic diversity and seed supply systems
was also realised and to date, the ARC still stores and supplies awide variety
of local and exotic wild vegetable species. The ARC has partnered
with some organisations on nutritional and consumption studies. The
Medical Research Council and the Center for Scientific and Industrial Research
(CSIR) are some of the organisations that have partnered with
the ARC. Various South African institutions have also been conducting
research in partnership with the ARC on various aspects of wild vegetables.
For example, the University of Venda, University of Pretoria, University
of KwaZulu Natal, University of Limpopo, and University of
Fort Hare. These partnerships have generated a wealth of knowledge
onwild vegetables andmost of thework has been published or presented
in conferences and academic gatherings (Dlamini, Moroka,
Mlotshwa, Reddy, & Botha, 2010; Faber, Oelofse, van Jaarsveld,
Wenhold, & van Rensburg, 2010; Faber & Wenhold, 2007; Flyman &
Afolayan, 2008; Maanda & Bhat, 2010; Maunder & Meaker, 2007;
Modi et al., 2006; Nesamvuni, Steyn, & Potgieter, 2001; Nesamvuni
et al., 2001; Steyn, Olivier, W., & N., 2001; van Rensburg et al., 2007;
Vorster, 2007). The documentation of the nutritional aspects of wild
vegetables has been enormous over the years due to the influence of
the ARC but other important aspects still need attention. More work
needs to be done on selection and improvement of genotypes, agronomic
practices and cultivation of wild vegetables under different conditions
aswell as the phytochemical evaluations of the wild vegetables.
Although the ARC has been involved in the promotion of wild vegetables,
this has not seen a drastic increase in their consumption. Communities
still frown upon wild vegetables and their inclusion in their diets.
This is an impediment to reducing food insecurity especially in poor
rural communities. Culturally acceptable wild vegetables with a high nutrient value need to be identified on a community basis and organoleptic
studies need to be conducted on them in order to integrate
them in the people's diet. Taste, colour and smell of wild vegetables
play an important role in their acceptance and eventual integration
into diet.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3. บทบาทสถาบันวิจัยผักป่าตั้งแต่ปี 1994 สภาวิจัยการเกษตร (ARC) ของแอฟริกาใต้เป็นหนึ่งในสถาบันที่ได้รับจึงส่งเสริมผักป่าสำหรับความปลอดภัยของอาหารและโภชนาการผ่านการวิจัย พื้นฐานสำรวจได้เริ่มดำเนินการตรวจรูปแบบการใช้ตลาดและวิเคราะห์คุณค่าทางโภชนาการค่าผัก ofwild บางผลลัพธ์ที่แสดงที่แม้ผักป่า อุดมด้วยสารอาหาร ความรู้ และการใช้ที่ลดลง (โวสเตอร์และรถตู้Rensburg, 2005) และดังนั้นจึง จำเป็น revitalised หรือนำกลับเข้าไปในอาหารเป็นแหล่งสำคัญของอาหาร อาร์ค focussedการวิจัยประสิทธิภาพการใช้น้ำ ธาตุอาหารพืช การปลูกปฏิบัติ(วิธีการ ระยะห่าง และการเก็บ เกี่ยว ผล allelopathic ปลูกลักษณะลักษณะทาง) และส่งเสริมผักป่า ผักโขมสปีชีส์ C. gynandra, V. unguiculata, Vigna subterrannea และ Abelmoschusesculentus เป็นสายพันธุ์ที่ระบุเริ่มต้นสำหรับการพัฒนาบางชนิดเช่น Corchorus, Cucurbita ผัก carinata, Solanumretroflexum, Citrullus lanatus และ Colocasia esculentawere ภายหลังรวมเป็นโครงการ ผ่าน partnershipwith แผนกของวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี วิจัยอาร์คได้กลายเป็น ส่วนหนึ่งของความคิดริเริ่มโดยรัฐบาลแอฟริกาใต้เพื่อส่งเสริม และป้องกันการใช้งานของพื้นระบบความรู้ เปลี่ยนแปลงในการผลิตอาหารได้เองก็ยังคิดภายใต้โครงการนี้โดยจัดสวนบ้านKwaZulu Natal ลิมโปโป Mpumalanga ตะวันตกเฉียงเหนือ ตะวันออกแหลม และจังหวัด Gauteng ยัง อาหารและสุขภาพของต่าง ๆ เป้าหมายชุมชนปรับปรุงโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เด็กได้รับผลประโยชน์หลักของโครงการ (Venter ตู้ Rensburg โวสเตอร์ van den Heever และรถตู้Zijl, 2007) อนุรักษ์ความหลากหลายทางพันธุกรรมและระบบการจัดหาเมล็ดนอกจากนี้ยังถูกสังคม และวัน ร้านค้ายังคงโค้ง และอุปกรณ์ต่าง ๆ awideท้องถิ่น และแปลกใหม่ป่าผักชนิดนั้น อาร์คได้ร่วมบางองค์กรในทางโภชนาการและศึกษาปริมาณการใช้ ที่สภาวิจัยทางการแพทย์และศูนย์วิจัยวิทยาศาสตร์ และอุตสาหกรรม(CSIR) เป็นองค์กรที่ได้ร่วมมือกับARC แอฟริกาใต้สถาบันต่าง ๆ ยังมีการดำเนินวิจัยร่วมกับอาร์คในแง่มุมต่าง ๆ ของผักป่ามหาวิทยาลัยมหาวิทยาลัย Venda มหาวิทยาลัยพริทอเรีย เช่นKwaZulu Natal มหาวิทยาลัยลิมโปโป และมหาวิทยาลัยฟอร์ตแฮร์ หุ้นเหล่านี้ได้สร้างความรู้มากมายandmost ผัก onwild ของ thework ได้เผยแพร่ หรือนำเสนอในการประชุมและพบปะศึกษา (Dlamini, MorokaMlotshwa เรดดี และ Botha, 2010 เฟเบอร์ Oelofse, Jaarsveld แวนWenhold, & van Rensburg, 2010 บริษัทฟาเบอร์แฟลกส์ & Wenhold, 2007 Flyman &Afolayan, 2008 Maanda แอนด์บัต 2010 Maunder & Meaker, 2007Modi et al., 2006 Nesamvuni, Steyn, & Potgieter, 2001 Nesamvuniและ al., 2001 Steyn, Olivier ตะวันตก และตอน เหนือ 2001 รถตู้ Rensburg et al., 2007โวสเตอร์ 2007) เอกสารด้านโภชนาการของป่าผักมีขนาดใหญ่กว่าปีเนื่องจากอิทธิพลของอาร์คแต่ลักษณะสำคัญอื่น ๆ ยังคงต้องให้ความสนใจ งานเพิ่มเติมจำเป็นต้องทำการเลือกและปรับปรุงของ ลักษณะทางปฏิบัติและปลูกผักป่าภายใต้เงื่อนไขต่าง ๆaswell เป็นการประเมินสารพฤกษเคมีของผักป่าแม้ว่าอาร์คได้ เกี่ยวข้องกับการส่งเสริมผักป่านี้ยังไม่เห็นขึ้นรุนแรงผู้บริโภค ชุมชนยัง หน้าบึ้งผักป่าและการรวมในอาหารของพวกเขาเป็นกรวดในรองเท้าเพื่อลดความไม่มั่นคงในอาหารโดยเฉพาะอย่างยิ่งในคนยากจนชุมชนชนบท ผักป่าวัฒนธรรมที่ยอมรับได้ มีค่าธาตุอาหารสูงจำเป็นต้องระบุตามชุมชน และ organolepticการศึกษาต้องดำเนินการนั้นเพื่อรวมในอาหารของคนเหล่านั้น รสชาติ สี และกลิ่นของผักป่ามีบทบาทสำคัญในการยอมรับและเก็บรวมลงในอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.
บทบาทของสถาบันในการวิจัยพืชป่าตั้งแต่ปี1994 สภาวิจัยการเกษตร (ARC) ของแอฟริกาใต้เป็นหนึ่งในสถาบันการศึกษาที่ได้รับอยู่ในระดับแนวหน้าของการส่งเสริมผักป่าเพื่อความปลอดภัยด้านอาหารและโภชนาการที่ผ่านการวิจัย พื้นฐานการสำรวจได้ดำเนินการในขั้นต้นเพื่อยืนยันรูปแบบการบริโภคที่วิเคราะห์คุณค่าทางโภชนาการและค่าการตลาดผักofwild บางส่วนของผลการชี้ให้เห็นว่าถึงแม้ว่าผักป่าเป็นแหล่งที่อุดมไปด้วยสารอาหารที่มีความรู้และการใช้งานของพวกเขาลดลง(วอร์สและรถตู้Rensburg 2005) และดังนั้นจึงจำเป็นต้องได้รับการฟื้นฟูหรือนำกลับเข้ามาในการรับประทานอาหารที่เป็นแหล่งอาหารที่สำคัญของ โค้งเน้นวิจัยของพวกเขาที่มีต่อประสิทธิภาพการใช้น้ำ, ธาตุอาหารพืชปฏิบัติเพาะปลูก (วิธีการปลูกระยะห่างและการเก็บเกี่ยวผล allelopathic, ลักษณะทางการเกษตร) และโปรโมชั่นของผักป่า บานไม่รู้โรยชนิดซี gynandra โวลต์ unguiculata, subterrannea Vigna และ Abelmoschus esculentus สายพันธุ์ที่ได้รับการระบุในขั้นต้นสำหรับการพัฒนา. บางชนิดเช่นปอ, Cucurbita, Brassica carinata, มะเขือretroflexum, แตงโมและ Colocasia esculentawere หลังจาก บริษัทเข้าสู่โปรแกรม . ผ่าน partnershipwith กรมวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีนักวิจัยARC กลายเป็นส่วนหนึ่งของความคิดริเริ่มโดยรัฐบาลแอฟริกาใต้เพื่อส่งเสริมและคุ้มครองการใช้งานของพื้นเมืองระบบความรู้ การเปลี่ยนแปลงในการผลิตอาหารได้ตระหนักถึงภายใต้โครงการนี้ผ่านการจัดตั้งบ้านสวนในควาซูลูนาตาล, Limpopo ใน Mpumalanga, นอร์ทเวสต์, Eastern Cape และกัวเต็งจังหวัด นอกจากนี้ยังมีอาหารและสุขภาพของชุมชนที่มีการกำหนดเป้าหมายต่างๆที่ดีขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เด็กได้รับผลประโยชน์หลักของโครงการ(พุงรถตู้ Rensburg วอร์สจากนั้นก็ Heever รถตู้และรถตู้Zijl 2007) การอนุรักษ์ความหลากหลายทางพันธุกรรมและระบบการจัดหาเมล็ดพันธุ์ยังได้ตระหนักและวันที่ ARC ยังร้านค้าและวัสดุสิ้นเปลือง awide หลากหลายของท้องถิ่นและแปลกใหม่สายพันธุ์พืชป่า โค้งได้ร่วมมือกับองค์กรบางอย่างเกี่ยวกับการศึกษาทางด้านโภชนาการและการบริโภค สภาวิจัยทางการแพทย์และศูนย์วิทยาศาสตร์และอุตสาหกรรมวิจัย(CSIR) คือบางส่วนขององค์กรที่ได้ร่วมมือกับโค้ง สถาบันต่างๆแอฟริกาใต้ยังได้รับการดำเนินการวิจัยในความร่วมมือกับ ARC ในด้านต่างๆของผักป่า. ยกตัวอย่างเช่นมหาวิทยาลัยเวนดามหาวิทยาลัยพริทอเรีมหาวิทยาลัยควาซูลูนาตาลมหาวิทยาลัย Limpopo และมหาวิทยาลัยฟอร์ตแฮร์ ความร่วมมือเหล่านี้ได้สร้างความมั่งคั่งของความรู้onwild ผัก andmost ของ thework ได้รับการเผยแพร่หรือนำเสนอในการประชุมและการชุมนุมทางวิชาการ(พระมหาธรรมราชา, Moroka, Mlotshwa, เรดดี้และ Botha 2010; ร้าง Oelofse แวน Jaarsveld, Wenhold และรถตู้ Rensburg, 2010; กำจัด & Wenhold 2007; Flyman และAfolayan 2008; Maanda และ Bhat 2010; พูดเพ้อเจ้อและกเกอร์ 2007; Modi et al, 2006;. Nesamvuni เทนและ Potgieter 2001; Nesamvuni et al, 2001;. เทน โอลิเวีย, ดับบลิวเอ็นและ 2001. รถตู้ Rensburg et al, 2007; วอร์ส 2007) เอกสารในด้านโภชนาการของป่าผักที่ได้รับอย่างมากในช่วงหลายปีอันเนื่องมาจากอิทธิพลของโค้งแต่ที่สำคัญอื่น ๆ ยังคงต้องให้ความสนใจ การทำงานอื่น ๆที่ต้องทำในการเลือกและการปรับปรุงสายพันธุ์, การเกษตรการปฏิบัติและการเพาะปลูกพืชผักป่าภายใต้เงื่อนไขที่แตกต่างกันเช่นกันในขณะที่การประเมินผลพฤกษเคมีในผักป่า. แม้ว่า ARC มีส่วนร่วมในการส่งเสริมการขายของผักป่านี้ยังไม่เห็นการเพิ่มขึ้นอย่างมากในการบริโภคของพวกเขา ชุมชนยังคงขมวดคิ้วเมื่อผักป่าและรวมของพวกเขาในอาหารของพวกเขา. นี้เป็นอุปสรรคต่อการลดความไม่มั่นคงด้านอาหารโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการที่ไม่ดีชุมชนในชนบท วัฒนธรรมผักป่าที่ยอมรับกับค่าสารอาหารสูงจะต้องมีการระบุบนพื้นฐานของชุมชนและประสาทสัมผัสการศึกษาจะต้องมีการดำเนินการเกี่ยวกับพวกเขาเพื่อที่จะบูรณาการในการรับประทานอาหารของผู้คน รสชาติสีและกลิ่นของผักป่าที่มีบทบาทสำคัญในการยอมรับของพวกเขาและบูรณาการในที่สุดในอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 . บทบาทในสถาบัน
วิจัยพืชผักป่าตั้งแต่ปี 1994 สภาวิจัยการเกษตร ( ARC ) ของแอฟริกาใต้
เป็นหนึ่งในสถาบันที่ได้รับอยู่ในระดับแนวหน้าของการส่งเสริม
ผักเพื่อความมั่นคงด้านอาหารและโภชนาการผ่านการวิจัย การสำรวจฐาน
ในขั้นแรกทำการศึกษาแบบแผนการบริโภคและคุณค่าทางโภชนาการ
, การวิเคราะห์ตลาด ofwild ผักบางส่วนของ
พบว่าแม้ว่าผักเป็นแหล่งที่อุดมไปด้วย
รัง ความรู้และการใช้งานที่ถูกปฏิเสธ ( vorster & Rensburg รถตู้
, 2005 ) และดังนั้นจึงต้องการที่จะให้ชีวิตใหม่แก่หรือนำ
กลับเข้ามาในอาหารเป็นแหล่งสำคัญของอาหาร อาร์คเน้น
การวิจัยประสิทธิภาพการใช้น้ำ ธาตุอาหารพืช การปลูก การปฏิบัติ
( ปลูกโดยระยะปลูกและเก็บเกี่ยวได้ทดสอบผล
ลักษณะทางเกษตร ) และการส่งเสริมการขายผัก amaranthus
ชนิด C . gynandra unguiculata V ,
4 โครงการย่อย subterrannea Vigna และเป็นสายพันธุ์ที่ตอนแรกระบุการพัฒนา .
บางชนิด เช่น คอร์โครุสนั้นยังไม่ Brassica carinata , , ,
retroflexum โซลานัม , lanatus citrullus ,และ โคโลแคเซีย ที่รอบอยู่ esculentawere Incorporated
ทีหลังในโปรแกรม ผ่าน partnershipwith กรม
วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี นักวิจัย อาร์ค ได้กลายมาเป็นส่วนหนึ่งของการริเริ่มโดย
รัฐบาลแอฟริกาใต้เพื่อส่งเสริมและคุ้มครองการใช้ระบบความรู้ท้องถิ่น

การเปลี่ยนแปลงในการผลิตอาหารได้ตระหนัก
ภายใต้โปรแกรมนี้ ผ่านการจัดตั้งสวนในบ้าน
kwazulu Natal ,Mpumalanga Limpopo , , ทิศตะวันตกเฉียงเหนือ และตะวันตก
เมืองจังหวัด นอกจากนี้ อาหาร และสุขภาพของชุมชนเป้าหมายต่าง ๆดีขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เด็กๆ

หลักผลประโยชน์ของโครงการ ( โดยพ vorster Rensburg รถตู้ , van den heever &รถตู้ , ,
zijl , 2007 ) การอนุรักษ์ความหลากหลายทางพันธุกรรมและเมล็ด
จัดหาระบบยังตระหนักและวันที่อาร์คยังร้านค้าและวัสดุที่หลากหลายและแปลกใหม่
awide ท้องถิ่น ผักป่าชนิด อาร์คได้ร่วมมือกับองค์กรการศึกษา
โภชนาการและการบริโภค
สภาวิจัยทางการแพทย์และ ศูนย์วิทยาศาสตร์ และอุตสาหกรรมวิจัย ( CSIR )
มีบางองค์กรที่ได้ร่วมมือกับ
ARC สถาบันชาวแอฟริกาใต้ต่าง ๆนอกจากนี้ยังมีการ
การวิจัยในความร่วมมือกับอาร์ค ในด้านต่าง ๆ ของผัก
ตัวอย่างเช่น มหาวิทยาลัยเวนดา มหาวิทยาลัยพริทอเรีย มหาวิทยาลัย
แห่งควาซูลูนาตาล Limpopo , มหาวิทยาลัยและมหาวิทยาลัยของกระต่ายป้อม

พันธมิตรเหล่านี้ได้สร้างความมั่งคั่งของความรู้
onwild ผักและการได้รับการตีพิมพ์หรือนำเสนอในการประชุมวิชาการและการชุมนุม (
ดลามินี ,โมโร
mlotshwa , สังคม , & Botha , 2010 ; Faber , oelofse , รถตู้ jaarsveld
wenhold & Van Rensburg , , , 2010 ; เฟ& wenhold , 2007 ; flyman &
afolayan , 2008 ; maanda &ภัต , 2010 ; พูดเรื่อยเจื้อย& meaker , 2007 ;
Modi et al . , 2006 ; nesamvuni ใจเพชร , & potgieter , 2001 ; nesamvuni
et al . , 2001 ; ใจเพชร โอลิเวียร์ , W . , & . , 2001 ; Van Rensburg et al . , 2007 ;
vorster , 2007 )เอกสารด้านโภชนาการของผัก
ได้รับมหาศาลกว่าปีเนื่องจากอิทธิพลของ
อาร์คแต่ด้านที่สำคัญอื่น ๆที่ยังต้องการความสนใจ เพิ่มเติม
ต้องทำในการคัดเลือกและการปรับปรุงพันธุ์ , การปฏิบัติทาง
และการเพาะปลูกผักภายใต้เงื่อนไขที่แตกต่างกัน ตลอดจนการประเมินไฟ

ของผักแม้ว่าอาร์คได้มีส่วนเกี่ยวข้องในการส่งเสริมผัก
นี้ได้เห็นเพิ่มขึ้นอย่างมากในการบริโภคของพวกเขา ชุมชน
ยังขมวดคิ้วเมื่อผักและการรวมของพวกเขาในอาหารของพวกเขา นี้เป็นอุปสรรคต่อ
ลดอาหารปลอดภัยโดยเฉพาะอย่างยิ่งในชนบทยากจน

ป่าวัฒนธรรมที่ยอมรับกับผักที่มีคุณค่าทางอาหารสูง ต้องมีการระบุบนพื้นฐานชุมชนและทางประสาทสัมผัส
การศึกษาต้องดำเนินการกับพวกเขาเพื่อบูรณาการ
พวกเขาในอาหารของประชาชน รสชาติ สี และกลิ่นของผัก
มีบทบาทสำคัญในการยอมรับและในที่สุดรวม
ลงในอาหาร