The history of the world is the mem

The history of the world is the memory of the past experience of Homo sapiens sapiens around the world, as that experience has been preserved, largely in written records. By "prehistory", historians mean the recovery of knowledge of the past in an area where no written records exist, or where the writing of a culture is not understood. By studying painting, drawings, carvings, and other artifacts, some information can be recovered even in the absence of a written record. Since the 20th century, the study of prehistory is considered essential to avoid history's implicit exclusion of certain civilizations, such as those of Sub-Saharan Africa and pre-Columbian America. Historians in the West have been criticized for focusing disproportionately on the Western world.[20] In 1961, British historian E. H. Carr wrote:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประวัติศาสตร์โลกเป็นหน่วยความจำของประสบการณ์ผ่านมากะเทย sapiens sapiens ทั่วโลก เป็นประสบการณ์ที่มีการรักษาไว้ ส่วนใหญ่ในระเบียนเขียน โดย "ยุคก่อนประวัติศาสตร์" นักประวัติศาสตร์หมายถึง การฟื้นตัวของความรู้ผ่านมาในพื้นที่ที่มีเรกคอร์ดที่ไม่เป็นลายลักษณ์อักษร หรือที่เขียนของวัฒนธรรมไม่เป็นที่เข้าใจ โดยศึกษาจิตรกรรม ภาพวาด แกะสลัก และสิ่งประดิษฐ์อื่น ๆ ข้อมูลบางอย่างสามารถกู้คืนได้ในกรณีบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษร ตั้งแต่ศตวรรษที่ 20 การศึกษาของยุคก่อนประวัติศาสตร์จะถือว่าจำเป็นเพื่อหลีกเลี่ยงของประวัติอารยธรรมบางอย่าง เช่นแอฟริกาใต้ซาฮาราและอเมริกาก่อน Columbian นัยกัน นักประวัติศาสตร์ตะวันตกได้ถูกวิพากษ์วิจารณ์สำหรับสลายเน้นโลกตะวันตก[20] ใน 1961 นักประวัติศาสตร์อังกฤษ E. H. คาร์เขียน:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติศาสตร์ของโลกเป็นหน่วยความจำจากประสบการณ์ที่ผ่านมาของ sapiens sapiens ตุ๊ดทั่วโลกเป็นประสบการณ์ที่ได้รับการรักษาส่วนใหญ่ในการเขียนบันทึก โดย "ดึกดำบรรพ์" ประวัติศาสตร์หมายถึงการฟื้นตัวของความรู้เกี่ยวกับอดีตที่ผ่านมาในพื้นที่ที่ไม่มีการเขียนบันทึกที่มีอยู่หรือที่การเขียนของวัฒนธรรมไม่เข้าใจ โดยการศึกษาการวาดภาพ, ภาพวาด, แกะสลัก, และสิ่งประดิษฐ์อื่น ๆ ข้อมูลบางอย่างที่สามารถกู้คืนได้ในกรณีที่ไม่มีการบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษร ตั้งแต่ศตวรรษที่ 20, การศึกษาประวัติศาสตร์ถือเป็นสิ่งสำคัญที่จะหลีกเลี่ยงการยกเว้นประวัติศาสตร์ของอารยธรรมนัยบางอย่างเช่นบรรดาของทะเลทรายซาฮาราและ pre-หอมอเมริกา . ประวัติศาสตร์ในตะวันตกได้รับการวิพากษ์วิจารณ์อย่างไม่เป็นสัดส่วนเน้นในโลกตะวันตก [20] 1961 ในประวัติศาสตร์อังกฤษ EH คาร์เขียน:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประวัติความเป็นมาของโลก คือ ความทรงจำของประสบการณ์ที่ผ่านมาของ Homo sapiens sapiens ทั่วโลกเป็นประสบการณ์ที่ได้รับการรักษา ส่วนใหญ่ ในการเขียนบันทึก " ประวัติศาสตร์ " นักประวัติศาสตร์หมายถึงการนำความรู้จากอดีต ในพื้นที่ที่ไม่มีบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษรอยู่ หรือที่เขียนเป็นวัฒนธรรมที่ไม่เข้าใจ ศึกษาภาพวาด , ภาพวาด , แกะสลัก ,และสิ่งประดิษฐ์อื่น ๆ ข้อมูลที่สามารถกู้คืนได้ในกรณีที่ไม่มีบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษร . ตั้งแต่ศตวรรษที่ 20 , การศึกษาประวัติศาสตร์ถือเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อหลีกเลี่ยงประวัติศาสตร์โดยปริยาย ยกเว้นของอารยธรรมบางอย่าง เช่น ซับซาฮาก่อน Columbian ของแอฟริกาและอเมริกา นักประวัติศาสตร์ในตะวันตกได้รับการวิพากษ์วิจารณ์สำหรับเน้นสลายในโลกตะวันตก[ 20 ] ในปี 1961 นักประวัติศาสตร์ชาวอังกฤษ อี. เอช. คาร์เขียน :