Ninety-seven adolescents participat

Ninety-seven adolescents participated in a school-based motivational
enhancement therapy intervention, known as the Teen
Marijuana Check-Up (TMCU; Walker et al., 2006). The authors used
17 items from the Global Appraisal of Individual Needs–Initial version
(GAIN-I; Dennis, Funk, Godley, Godley, & Waldron, 2004) to assess
days of marijuana use and whether or not participants met DSM-IV
criteria for dependence or abuse. TMCU participants were interviewed
at baseline and 3-month follow-up and compared with a delayed
feedback control group. Both groups significantly reduced marijuana
use at the 3-month follow-up but no between group differences were
observed. Significant reductions in marijuana use were observed at
follow-up only for 9th and 10th grade participants and only if they
were in the preparation/action stage of change.
Winters and Leitten (2007) conducted a three-arm randomized
trial of BI with 79 students 14 to 17 years of age. Participants were
students who were referred by school personnel for an alcohol or
illicit drug problem that did not rise to the level of dependence. The
study compared two brief MI sessions without parental involvement
versus the two brief MI sessions plus a single-session BI involving both
the parent and the adolescent versus an assessment-only control
group. Findings indicated that at 6-month follow-up the group that
received the BI involving parents had significantly better outcomes in
terms of alcohol use, binge drinking and days of drug use as compared
to the assessment only group, and fewer days of drinking as compared
to BI alone. The latter group had significantly fewer days of drinking
than the assessment alone group.
In London, England, McCambridge and Strang (2004, 2005)
conducted a cluster randomized trial with 200 students 16–20 years
of age who had either weekly cannabis use or had used stimulants in
the past 3 months to either assessment only or an MI-based BI
delivered by research staff. They measured alcohol and drug use at 3-
(McCambridge & Strang, 2004) and 12-month follow-up (McCambridge
& Strang, 2005). These authors found a significant decrease in
self-reported alcohol, tobacco, and cannabis use days in the BI group
as compared to the assessment only group at 3-months but not 12-
months post-enrollment. This study supported the targeted approach
to multiple substances (alcohol, tobacco, and drugs).
In another RCT with 326 students ages 16–19 who smoked
marijuana at least weekly, McCambridge, Slym and Strang (2008)
found no differences at 3- and 6-month follow-up across 16 different
measures of marijuana use, cigarette use, or alcohol use between
groups assigned to a single session of motivational interviewing or to
a control group receiving drug information and advice.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัยรุ่น 97 เข้าร่วมที่โรงเรียนหัดเพิ่มประสิทธิภาพการรักษาแทรกแซง เป็นวัยรุ่นกัญชาเครื่องสาย (TMCU วอล์คเกอร์และ al., 2006) ผู้เขียนใช้17 รายการจากส่วนกลางเพื่อประเมินผลของแต่ละความต้องการ – เริ่มต้นเวอร์ชัน(กำไร-ฉัน เดนนิส ยอด เดอะก็อดลีย์ เดอะก็อดลีย์ และ Waldron, 2004) การประเมินวันการใช้กัญชาและหรือไม่ร่วมตาม DSM-IVเกณฑ์สำหรับการพึ่งพาหรือละเมิดสิทธิ มีสัมภาษณ์ผู้เข้าร่วม TMCUพื้นฐานและการติดตามผล 3 เดือนเปรียบเทียบกับการล่าช้าความคิดเห็นกลุ่มควบคุม ทั้งกลุ่มกัญชาที่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญใช้ ในการติดตามผล 3 เดือน แต่ไม่ ระหว่างกลุ่มความแตกต่างได้สังเกต อย่างมีนัยสำคัญลดใช้กัญชาได้สังเกตที่ติดตามผลสำหรับผู้เรียนเกรด 9 และ 10 และในกรณีเดียวเท่านั้นอยู่ในขั้นเตรียม/การดำเนินการของการเปลี่ยนแปลงหนาวและ Leitten (2007) ดำเนินการสามแขน randomizedทดลองของ BI กับ 79 นักเรียนอายุ 14-17 ปี มีผู้เข้าร่วมนักเรียนที่ถูกอ้างอิง โดยบุคลากรสำหรับแอลกอฮอล์ หรือปัญหายาเสพติดผิดกฎหมายที่ไม่ได้ขึ้นกับระดับของการพึ่งพา ที่การศึกษาเปรียบเทียบ MI สั้น ๆ สองครั้งโดยไม่มีส่วนร่วมโดยผู้ปกครองเมื่อเทียบกับเซสชัน MI สั้น ๆ สองบวก BI เซสชันเดียวที่เกี่ยวข้องกับทั้งสองผู้ปกครองและวัยรุ่นเมื่อเทียบกับตัวควบคุมประเมินเท่านั้นกลุ่ม ผลการวิจัยระบุที่ที่ติดตาม 6 เดือนกลุ่มที่รับผู้ปกครองเกี่ยวข้องกับ BI มีผลลัพธ์ที่ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเงื่อนไขการใช้แอลกอฮอล์ สุรายาเมาดื่มและวันที่ใช้ยาเสพติดเป็นการเปรียบเทียบการประเมินเฉพาะกลุ่ม จำนวนวันที่ดื่มเป็นการเปรียบเทียบไปคนเดียว BI กลุ่มหลังมีจำนวนวันที่ดื่มมากกว่ากลุ่มเดียวประเมินในลอนดอน อังกฤษ McCambridge และนาม (2004, 2005)ดำเนินการทดลองแบบ randomized คลัสเตอร์ มีนักเรียน 200 16 – 20 ปีอายุที่มีกัญชาสัปดาห์ใดใช้ หรือมีใช้สารกระตุ้นอย่างใน3 เดือนผ่านการประเมินเฉพาะหรือ BI เป็น MI ตามจัดส่ง โดยเจ้าหน้าที่วิจัย วัดแอลกอฮอล์และยาเสพติดใช้ที่ 3(McCambridge และนาม 2004) และติดตามผล 12 เดือน (McCambridgeและนาม 2005) เหล่านี้ผู้เขียนพบลดลงอย่างมีนัยสำคัญรายงานตนเองแอลกอฮอล์ ยาสูบ และกัญชาใช้วันในกลุ่ม BIเมื่อเทียบกับกลุ่มเฉพาะใน 3 เดือนแต่ไม่ 12 - การประเมินลงทะเบียนหลังเดือน การศึกษานี้สนับสนุนแนวทางเป้าหมายการสารหลาย (แอลกอฮอล์ ยาสูบ และยาเสพติด)ใน RCT อื่นกับนักเรียน 326 อายุ 16 – 19 ที่รมควันกัญชาน้อยสัปดาห์ McCambridge, Slym และนาม (2008)พบไม่มีความแตกต่างที่ 3 และ 6-เดือนติดตามข้าม 16 แตกต่างกันมาตรการใช้กัญชา บุหรี่ใช้ หรือใช้แอลกอฮอล์ระหว่างกำหนดเซสชันเดียวหัดสัมภาษณ์ข้อมูลส่วนตัว หรือเพื่อกลุ่มกลุ่มควบคุมที่ได้รับคำแนะนำและข้อมูลยาเสพติด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เก้าสิบเจ็ดวัยรุ่นมีส่วนร่วมในโรงเรียนที่ใช้สร้างแรงบันดาลใจ
การแทรกแซงการรักษาด้วยการเพิ่มประสิทธิภาพที่เรียกว่าวัยรุ่น
กัญชาตรวจ (TMCU. วอล์คเกอร์และคณะ, 2006) ผู้เขียนใช้
17 รายการจากทั่วโลกประเมินของแต่ละความต้องการเริ่มต้นรุ่น
(GAIN-I; เดนนิส, Funk, ก๊อดก๊อดและลดรอน, 2004) ในการประเมิน
วันของการใช้กัญชาและหรือไม่เข้าร่วมพบกับ DSM-IV
เกณฑ์สำหรับการ การพึ่งพาอาศัยหรือการละเมิด เข้าร่วม TMCU ถูกสัมภาษณ์
ที่ baseline และ 3 เดือนติดตามและเมื่อเทียบกับความล่าช้าใน
กลุ่มควบคุมข้อเสนอแนะ ทั้งสองกลุ่มลดลงอย่างมีนัยสำคัญกัญชา
ใช้งานใน 3 เดือนติดตาม แต่ไม่มีความแตกต่างระหว่างกลุ่มที่ถูก
ตั้งข้อสังเกต ลดลงอย่างมีนัยสำคัญในการใช้กัญชาถูกตั้งข้อสังเกตใน
การติดตามเพียง 9 และ 10 ผู้เข้าร่วมชั้นและถ้าพวกเขา
อยู่ในขั้นตอนการเตรียม / การกระทำของการเปลี่ยนแปลง
ฤดูหนาวและ Leitten (2007) ดำเนินการแขนสามสุ่ม
การพิจารณาคดีของ BI 79 นักเรียน 14-17 ปี ผู้เข้าร่วม
นักเรียนที่ถูกเรียกโดยบุคลากรของโรงเรียนสำหรับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์หรือ
ยาเสพติดที่ผิดกฎหมายปัญหาที่ไม่ได้เพิ่มขึ้นในระดับของการพึ่งพาอาศัย
การศึกษาเปรียบเทียบสอง MI ช่วงสั้น ๆ โดยไม่ต้องมีส่วนร่วมของผู้ปกครอง
เมื่อเทียบกับสอง MI ช่วงสั้น ๆ บวกเดียวเซสชั่น BI ที่เกี่ยวข้องทั้ง
ผู้ปกครองและวัยรุ่นเมื่อเทียบกับการควบคุมการประเมินเฉพาะ
กลุ่ม ผลการวิจัยพบว่าในช่วง 6 เดือนการติดตามกลุ่มที่
ได้รับ BI ที่เกี่ยวข้องกับพ่อแม่ผู้ปกครองมีผลอย่างมีนัยสำคัญที่ดีกว่าใน
แง่ของการใช้เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ดื่มการดื่มสุราและวันของการใช้ยาเสพติดเมื่อเทียบ
กับการประเมินกลุ่มเท่านั้นและวันที่ของการดื่มน้อยลงเมื่อเทียบ
เพื่อ BI เพียงอย่างเดียว กลุ่มหลังมีวันอย่างมีนัยสำคัญของการดื่มน้อย
กว่าการประเมินเพียงอย่างเดียวกลุ่ม
ในกรุงลอนดอนประเทศอังกฤษ McCambridge และแปลก (2004, 2005)
ดำเนินการกลุ่มการทดลองแบบสุ่มที่มี 200 คน 16-20 ปี
ของอายุที่มีทั้งการใช้กัญชารายสัปดาห์หรือมี สารกระตุ้นที่ใช้ใน
อดีตที่ผ่านมา 3 เดือนเพื่อประเมินผลอย่างใดอย่างหนึ่งเพียงอย่างเดียวหรือ BI MI-based
จัดส่งโดยเจ้าหน้าที่วิจัย พวกเขาวัดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และใช้ยาเสพติดที่ 3
(McCambridge และแปลก, 2004) และ 12 เดือนติดตาม (McCambridge
และแปลก, 2005) ผู้เขียนเหล่านี้พบว่ามีการลดลงอย่างมีนัยสำคัญใน
ตนเองรายงานแอลกอฮอล์ยาสูบและการใช้กัญชาวันในกลุ่ม BI
เมื่อเทียบกับการประเมินกลุ่มเพียง 3 เดือน แต่ไม่ 12
เดือนที่โพสต์ลงทะเบียน- การศึกษาครั้งนี้ได้รับการสนับสนุนวิธีการที่กำหนดเป้าหมาย
กับสารหลาย (แอลกอฮอล์ยาสูบและยาเสพติด)
ใน RCT อื่นที่มี 326 นักเรียนอายุ 16-19 ที่สูบ
กัญชาอย่างน้อยสัปดาห์ McCambridge, Slym และแปลก (2008)
พบว่าไม่มีความแตกต่างที่ 3 และ 6 เดือนติดตามข้ามที่แตกต่างกัน 16
มาตรการในการใช้กัญชาใช้บุหรี่หรือการใช้เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ระหว่าง
กลุ่มที่ได้รับมอบหมายให้เป็นครั้งเดียวของการสัมภาษณ์แรงจูงใจหรือ
กลุ่มควบคุมที่ได้รับข้อมูลยาเสพติดและให้คำแนะนำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เก้าสิบเจ็ดวัยรุ่นมีส่วนร่วมในการบริหารแรงจูงใจ
เสริมการบำบัดการแทรกแซง เรียกว่ากัญชาวัยรุ่น
ตรวจสอบ ( tmcu ; วอล์คเกอร์ et al . , 2006 ) ผู้เขียนใช้
17 รายการ จากการประเมินเบื้องต้นของความต้องการทั่วโลกสำหรับรุ่น
บุคคล ( gain-i ; เดนนิส , Funk , ก๊อดก๊อด&วอลดรอน , , , 2004 ) เพื่อประเมิน
วันของการใช้กัญชาและหรือไม่เป็นผู้พบ dsm-iv
เกณฑ์สำหรับการพึ่งพาหรือการละเมิด tmcu เข้าร่วมสัมภาษณ์
ที่ 0 และ 3 เดือนมีการติดตามและเปรียบเทียบกับล่าช้า
ติชมกลุ่มควบคุม ทั้ง 2 กลุ่ม สามารถลดการใช้กัญชา
ที่ 3 ติดตาม แต่ไม่มีความแตกต่างระหว่างกลุ่ม
) ที่สำคัญการใช้กัญชาที่พบใน
ติดตามเพียง 9 และผู้เข้าร่วมเกรด 10 และถ้าพวกเขาอยู่ในการเตรียมการกระทำ /

หนาวและขั้นตอนของการเปลี่ยนแปลง leitten ( 2007 ) จัดเป็นสามแขนสุ่ม
ทดลองบีกับนักเรียน 79 คน 14 ถึง 17 ปี จำนวนนักเรียนที่ถูกเรียกว่า
โดยบุคลากรของโรงเรียน สำหรับปัญหายาเสพติดแอลกอฮอล์หรือ
เถื่อนที่ไม่ได้เพิ่มขึ้นถึงระดับของการพึ่งพา
เปรียบเทียบสองสั้น มีการประชุมไม่มีการมีส่วนร่วมของผู้ปกครอง
เมื่อเทียบกับสองสั้น มีช่วงเดียวที่เกี่ยวข้องกับเซสชั่น บี บวกทั้ง
ผู้ปกครองและวัยรุ่นเมื่อเทียบกับการประเมินเฉพาะกลุ่ม

ผลการวิจัยพบว่าในกลุ่มที่ได้รับการติดตามผล 6 เดือน
BI เกี่ยวข้องกับพ่อแม่ดีขึ้น ในแง่ของผล
ใช้เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ดื่มการดื่มสุรา และวันใช้ยาเมื่อเทียบกับการประเมิน
เฉพาะกลุ่ม และจำนวนวันดื่มเมื่อเทียบ
เพื่อบีคนเดียว กลุ่มหลังอย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าวันดื่ม
กว่าการประเมินคนเดียวกลุ่ม .
ในลอนดอน , อังกฤษ mccambridge และแปลก ( 2004 , 2005 )
) กลุ่มทดลองกับนักเรียนจำนวน 200 16 – 20 ปี
อายุที่มีทั้งรายสัปดาห์ ใช้กัญชาหรือมีการใช้สารกระตุ้นใน
3 เดือนที่ผ่านมาเพื่อประเมินเท่านั้น หรือ มิใช้บี
ส่งโดยเจ้าหน้าที่วิจัย พวกเขาวัดแอลกอฮอล์และการใช้ยา 3 -
( mccambridge &แปลก , 2004 ) และติดตามผล 12 เดือน ( mccambridge
&แปลก , 2005 ) ผู้เขียนเหล่านี้ได้ลดลงอย่างมาก
self-reported แอลกอฮอล์ ยาสูบและกัญชาใช้วันในบี
เมื่อเทียบกับการประเมินเฉพาะกลุ่มที่ 3-months แต่ไม่ใช่ 12 -
เดือนหลังการลงทะเบียน การศึกษานี้สนับสนุนแนวคิดเป้าหมาย
หลายสาร ( เหล้า บุหรี่ ยาเสพติด ) .
ใน Razorflame อีก 326 นักเรียนวัย 16 – 19 ที่รมควัน
กัญชาอย่างน้อยสัปดาห์ mccambridge สลิม , , และ ( 2008 )
แปลก .ไม่พบความแตกต่างใน 3 - 6 เดือน การติดตามมาตรการต่าง ๆทั้ง 16
ใช้ใช้กัญชาบุหรี่ หรือดื่มสุราระหว่าง
กลุ่มมอบหมายให้เซสชั่นเดียวของแรงจูงใจสัมภาษณ์หรือ

กลุ่มควบคุมได้รับยาข้อมูลและคำแนะนำ