- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
To earn resources by oneself usuall
To earn resources by oneself usually happened after entering the sage realm.
As a result, the dragon scale runes ranking, which was a symbol of a warrior’s wealth, was listed at third place.
As for the arena ranking, that was related to the battles with other warriors. But the Tai Ah Divine Kingdom believed that the main threat against humans came from desolate beasts.
The desolate beasts occupied a large swath of the wilderness. But it just so happened that in that wilderness, there were endless amounts of treasures waiting for people to find them.
Hence, the Divine Kingdom did not encourage killing between warriors, but it encouraged the killing of desolate beasts.
Therefore, the Heaven ranking was given to the desolate beast hunting, and the corresponding rewards were higher!
“Haha, you must be new here. I see you have a bow on your back, oh? It’s even a good bow. It’s made by the Zhang family!” Yi Yun had casually chatted up a warrior, but that person had great judgment and could tell the quality of Yi Yun’s bow’s at a glance.
“Practice well. If you practice your bow and arrow well, it will be a great advantage on the Heaven ranking! Senior Li Xiao’s archery skills are superb! I have seen Li Xiao use an arrow the thickness of a thumb to rip apart an Armored Rhinoceros with my own eyes!”
The cultivator was about fifteen years old. From the way he described the scene excitedly, one would think that all that glory belonged to him.
It also made Yi Yun feel a surge of emotions.
An Armored Rhinoceros was famous among desolate beasts for its defense. Li Xiao used one arrow, not only to kill it, but to rip it apart!
His archery skills were terrifying!
A warrior’s accuracy at shooting an arrow was not the most important thing. With a warrior’s eyesight and mental prowess, shooting an arrow accurately was not difficult!
The difficult part was to inject within the bow and arrow Yuan Qi and strength!
The really terrifying archers did not pierce a willow leaf with an arrow from a distance of a hundred paces, but crumbled a small hill from a hundred paces away!
In fact, those who were good at bows were usually very strong warriors. Their primary weapons were not bows, but either a sword, saber or spear, etc. Bows were just one of their weapons. Their melee attacks were equally strong and their bodies had terrifying strength.
Yi Yun knew that Li Xiao was also within the top ten of the Earth rankings!
In ancient myths, there was the legend of Hou Yi shooting down the Sun. And the Tai Ah Divine Kingdom’s cornerstone treasured bow was named the Star Shooting Bow.
When someone’s archery skills reached a certain divine level, they could shoot down the stars and the Sun! Although there were some elements of exaggeration, it also illustrated the power of the bow and arrow.
For the current Yi Yun, the bow and arrow was a great advantage for him against desolate beasts. The hunting speed of a bow and arrow was naturally something melee weapons could not compete with.
Seeing Li Xiao’s arrow, what else could Yi Yun say? Practice!
In less than a year’s time, Yi Yun wanted to use his bow and his saber to obtain a spot on the Heaven and Earth rankings!
To enter the top 1000 in a year meant he was one of the human pinnacles, and would gain the attention of the Divine Kingdom’s various factions! But Yi Yun’s goal was more than that!
…
The Tai Ah Herb Mountain stretched out endlessly. There were countless of wonders throughout it, with unknown number of treasures waiting to be discovered!
At this time, the Sun was hanging in the sky. A youth dressed in linen was travelling through the mountain as agile as a cheetah.
He held a black long bow by his shoulder, and a quiver of arrows on his back. The quiver was about the size of an adult’s waist, and in it was a bundle of shining arrows!
Although he had a lot of luggage, it did not impede the youth. The steep mountains and dense foliage was powerless against the youth.
“Peng! Peng!”
The youth’s footsteps were heavy. Every foot on the ground was like a ten thousand pound sledge hammer slamming into the ground.
If he landed on a rock, the rock would explode!
If he landed on a tree trunk, the trunk would be crushed!
Suddenly, the youth pulled out a long sharp saber. With a swish of the blade, three thick trees were cut as if they were grass. The cut was clean, it was as if it had been buffed by sandpaper.
The youth picked up one tree trunk and with both feet on the ground, he flung it out with all his strength!
“Whew!”
With a shrill scream, the thick tree trunk flew out like a meteor directly into the sky!
The youth did the same for the remaining trees in an orderly manner.
“Whoosh! Whoosh! Whoosh!”
The three trees traveled across the sky. Yi Yun leaped and with the Tai Cang Bow in hand, he strung the bow!
Peng! Peng! Peng!
The bow string, which was made from the ribs of a
As a result, the dragon scale runes ranking, which was a symbol of a warrior’s wealth, was listed at third place.
As for the arena ranking, that was related to the battles with other warriors. But the Tai Ah Divine Kingdom believed that the main threat against humans came from desolate beasts.
The desolate beasts occupied a large swath of the wilderness. But it just so happened that in that wilderness, there were endless amounts of treasures waiting for people to find them.
Hence, the Divine Kingdom did not encourage killing between warriors, but it encouraged the killing of desolate beasts.
Therefore, the Heaven ranking was given to the desolate beast hunting, and the corresponding rewards were higher!
“Haha, you must be new here. I see you have a bow on your back, oh? It’s even a good bow. It’s made by the Zhang family!” Yi Yun had casually chatted up a warrior, but that person had great judgment and could tell the quality of Yi Yun’s bow’s at a glance.
“Practice well. If you practice your bow and arrow well, it will be a great advantage on the Heaven ranking! Senior Li Xiao’s archery skills are superb! I have seen Li Xiao use an arrow the thickness of a thumb to rip apart an Armored Rhinoceros with my own eyes!”
The cultivator was about fifteen years old. From the way he described the scene excitedly, one would think that all that glory belonged to him.
It also made Yi Yun feel a surge of emotions.
An Armored Rhinoceros was famous among desolate beasts for its defense. Li Xiao used one arrow, not only to kill it, but to rip it apart!
His archery skills were terrifying!
A warrior’s accuracy at shooting an arrow was not the most important thing. With a warrior’s eyesight and mental prowess, shooting an arrow accurately was not difficult!
The difficult part was to inject within the bow and arrow Yuan Qi and strength!
The really terrifying archers did not pierce a willow leaf with an arrow from a distance of a hundred paces, but crumbled a small hill from a hundred paces away!
In fact, those who were good at bows were usually very strong warriors. Their primary weapons were not bows, but either a sword, saber or spear, etc. Bows were just one of their weapons. Their melee attacks were equally strong and their bodies had terrifying strength.
Yi Yun knew that Li Xiao was also within the top ten of the Earth rankings!
In ancient myths, there was the legend of Hou Yi shooting down the Sun. And the Tai Ah Divine Kingdom’s cornerstone treasured bow was named the Star Shooting Bow.
When someone’s archery skills reached a certain divine level, they could shoot down the stars and the Sun! Although there were some elements of exaggeration, it also illustrated the power of the bow and arrow.
For the current Yi Yun, the bow and arrow was a great advantage for him against desolate beasts. The hunting speed of a bow and arrow was naturally something melee weapons could not compete with.
Seeing Li Xiao’s arrow, what else could Yi Yun say? Practice!
In less than a year’s time, Yi Yun wanted to use his bow and his saber to obtain a spot on the Heaven and Earth rankings!
To enter the top 1000 in a year meant he was one of the human pinnacles, and would gain the attention of the Divine Kingdom’s various factions! But Yi Yun’s goal was more than that!
…
The Tai Ah Herb Mountain stretched out endlessly. There were countless of wonders throughout it, with unknown number of treasures waiting to be discovered!
At this time, the Sun was hanging in the sky. A youth dressed in linen was travelling through the mountain as agile as a cheetah.
He held a black long bow by his shoulder, and a quiver of arrows on his back. The quiver was about the size of an adult’s waist, and in it was a bundle of shining arrows!
Although he had a lot of luggage, it did not impede the youth. The steep mountains and dense foliage was powerless against the youth.
“Peng! Peng!”
The youth’s footsteps were heavy. Every foot on the ground was like a ten thousand pound sledge hammer slamming into the ground.
If he landed on a rock, the rock would explode!
If he landed on a tree trunk, the trunk would be crushed!
Suddenly, the youth pulled out a long sharp saber. With a swish of the blade, three thick trees were cut as if they were grass. The cut was clean, it was as if it had been buffed by sandpaper.
The youth picked up one tree trunk and with both feet on the ground, he flung it out with all his strength!
“Whew!”
With a shrill scream, the thick tree trunk flew out like a meteor directly into the sky!
The youth did the same for the remaining trees in an orderly manner.
“Whoosh! Whoosh! Whoosh!”
The three trees traveled across the sky. Yi Yun leaped and with the Tai Cang Bow in hand, he strung the bow!
Peng! Peng! Peng!
The bow string, which was made from the ribs of a
0/5000
จะได้รับทรัพยากร ด้วยตนเองมักจะเกิดขึ้นหลังจากป้อน sage realmเป็นผล รูขนาดมังกรอันดับ ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความมั่งคั่งของนักรบ ถูกแสดงไว้ที่สถานที่ที่สามสำหรับการจัดอันดับของเวที ที่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้ของนักรบอื่น ๆ แต่ไทอา พระเจ้าอาณาจักรเชื่อว่า ภัยคุกคามหลักกับมนุษย์ที่มาจากสัตว์ที่อ้างว้างสัตว์อ้างว้างครอบครองเรือใหญ่เป็นถิ่นทุรกันดาร แต่มันก็เกิดขึ้นที่ในถิ่นทุรกันดารที่ มีจำนวนไม่รู้จบของสมบัติที่รอให้ท่านไปหาพวกเขาดังนั้น อาณาจักรของพระเจ้าไม่สนับสนุนให้ฆ่าระหว่างนักรบ แต่มันส่งเสริมการฆ่าสัตว์อ้างว้างดังนั้น การจัดอันดับของสวรรค์ให้ล่าสัตว์เดรัจฉานอ้างว้าง และรางวัลที่สอดคล้องกันก็สูงขึ้น"ฮาฮา คุณต้องได้ใหม่ที่นี่ ฉันเห็นคุณมีโบว์บนหลัง โอ้ แม้เป็นโบว์ดี มันทำ โดยครอบครัวจาง" ยียุนได้คุยแบบสบาย ๆ ขึ้นนักรบ แต่คนที่มีวิจารณญาณที่ดี และสามารถบอกคุณภาพของยียุนโบว์อย่างรวดเร็ว"ปฏิบัติดี ถ้าคุณฝึกของธนูและลูกศรที่ดี มันจะเป็นประโยชน์อย่างมากในการจัดอันดับของสวรรค์ ทักษะการยิงธนูอาวุโสหลี่เซียวมีดีเลิศ ผมเห็น Li Xiao ใช้ลูกศรหนาของนิ้วหัวแม่มือในการตัดแยกเป็นเกราะแรด ด้วยตาของตัวเอง"เกษตรกรที่ถูกประมาณสิบห้าปี จากวิธีที่เขาอธิบายฉากขึ้ง หนึ่งคิดว่า เกียรตินั้นเคยเป็นของเขาIt also made Yi Yun feel a surge of emotions.An Armored Rhinoceros was famous among desolate beasts for its defense. Li Xiao used one arrow, not only to kill it, but to rip it apart!His archery skills were terrifying!A warrior’s accuracy at shooting an arrow was not the most important thing. With a warrior’s eyesight and mental prowess, shooting an arrow accurately was not difficult!The difficult part was to inject within the bow and arrow Yuan Qi and strength!The really terrifying archers did not pierce a willow leaf with an arrow from a distance of a hundred paces, but crumbled a small hill from a hundred paces away!In fact, those who were good at bows were usually very strong warriors. Their primary weapons were not bows, but either a sword, saber or spear, etc. Bows were just one of their weapons. Their melee attacks were equally strong and their bodies had terrifying strength.Yi Yun knew that Li Xiao was also within the top ten of the Earth rankings!In ancient myths, there was the legend of Hou Yi shooting down the Sun. And the Tai Ah Divine Kingdom’s cornerstone treasured bow was named the Star Shooting Bow.When someone’s archery skills reached a certain divine level, they could shoot down the stars and the Sun! Although there were some elements of exaggeration, it also illustrated the power of the bow and arrow.For the current Yi Yun, the bow and arrow was a great advantage for him against desolate beasts. The hunting speed of a bow and arrow was naturally something melee weapons could not compete with.Seeing Li Xiao’s arrow, what else could Yi Yun say? Practice!In less than a year’s time, Yi Yun wanted to use his bow and his saber to obtain a spot on the Heaven and Earth rankings!To enter the top 1000 in a year meant he was one of the human pinnacles, and would gain the attention of the Divine Kingdom’s various factions! But Yi Yun’s goal was more than that!…The Tai Ah Herb Mountain stretched out endlessly. There were countless of wonders throughout it, with unknown number of treasures waiting to be discovered!At this time, the Sun was hanging in the sky. A youth dressed in linen was travelling through the mountain as agile as a cheetah.He held a black long bow by his shoulder, and a quiver of arrows on his back. The quiver was about the size of an adult’s waist, and in it was a bundle of shining arrows!Although he had a lot of luggage, it did not impede the youth. The steep mountains and dense foliage was powerless against the youth.“Peng! Peng!”The youth’s footsteps were heavy. Every foot on the ground was like a ten thousand pound sledge hammer slamming into the ground.If he landed on a rock, the rock would explode!If he landed on a tree trunk, the trunk would be crushed!Suddenly, the youth pulled out a long sharp saber. With a swish of the blade, three thick trees were cut as if they were grass. The cut was clean, it was as if it had been buffed by sandpaper.The youth picked up one tree trunk and with both feet on the ground, he flung it out with all his strength!“Whew!”With a shrill scream, the thick tree trunk flew out like a meteor directly into the sky!The youth did the same for the remaining trees in an orderly manner.“Whoosh! Whoosh! Whoosh!”The three trees traveled across the sky. Yi Yun leaped and with the Tai Cang Bow in hand, he strung the bow!Peng! Peng! Peng!The bow string, which was made from the ribs of a
การแปล กรุณารอสักครู่..
ที่จะได้รับทรัพยากรด้วยตัวเองมักจะเกิดขึ้นหลังจากที่เข้าสู่ดินแดนปัญญาชน.
เป็นผลให้รูขนาดมังกรการจัดอันดับซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความมั่งคั่งของนักรบถูกระบุไว้ในสถานที่ที่สาม.
ในฐานะที่เป็นสำหรับการจัดอันดับสถานที่เกิดเหตุที่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้ กับนักรบอื่น ๆ แต่ไทอาพระเจ้าราชอาณาจักรเชื่อว่าภัยคุกคามหลักต่อมนุษย์มาจากสัตว์ป่ารกร้าง.
สัตว์ป่ารกร้างครอบครองแนวขนาดใหญ่แห่งถิ่นทุรกันดาร แต่มันเกิดขึ้นเพียงเพื่อที่ในถิ่นทุรกันดารที่มีจำนวนเงินที่ไม่มีที่สิ้นสุดของสมบัติรอสำหรับคนที่จะพบพวกเขา.
ดังนั้นพระเจ้าราชอาณาจักรไม่ได้ส่งเสริมให้มีการฆ่ากันระหว่างนักรบ แต่ก็เป็นกำลังใจให้ฆ่าสัตว์รกร้าง.
ดังนั้นสวรรค์จัดอันดับเป็น ให้กับการล่าสัตว์ที่รกร้างและผลตอบแทนที่สอดคล้องกันสูงขึ้น!
"ฮ่า ๆ คุณจะต้องใหม่ที่นี่ ผมเห็นคุณมีธนูบนหลังของคุณโอ้? ก็จะยิ่งคันธนูดี มันทำโดยครอบครัวเหวย! "ยี่หยุนได้ตั้งใจพูดคุยถึงนักรบ แต่บุคคลที่มีวิจารณญาณที่ดีและสามารถบอกคุณภาพของโบว์ยี่หยุนของของได้อย่างรวดเร็ว.
" การปฏิบัติที่ดี หากคุณปฏิบัติคันธนูและลูกศรของดีก็จะเป็นประโยชน์มากในการจัดอันดับสวรรค์! หลี่เสี่ยวอาวุโสของทักษะการยิงธนูเป็นเลิศ! ฉันได้เห็นหลี่เสี่ยวใช้ลูกศรความหนาของนิ้วหัวแม่มือที่จะฉีกออกจากกันเกราะแรดด้วยตาตัวเอง! "
เกษตรกรอายุประมาณสิบห้าปี จากวิธีที่เขาบรรยายฉากตื่นเต้นหนึ่งจะคิดว่าทุกสิ่งที่สง่าราศีเป็นของเขา.
นอกจากนี้ยังทำยี่ Yun รู้สึกกระชากของอารมณ์.
เกราะแรดเป็นคนมีชื่อเสียงในหมู่สัตว์ป่ารกร้างสำหรับการป้องกัน หลี่เสี่ยวใช้ลูกศรหนึ่งไม่เพียง แต่จะฆ่ามัน แต่จะตัดมันออกจากกัน!
ทักษะการยิงธนูของเขาถูกน่ากลัว!
ความถูกต้องของนักรบที่ยิงลูกศรไม่ได้เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด มีสายตาของนักรบและความกล้าหาญจิตยิงลูกศรถูกต้องก็ไม่ยาก!
ส่วนที่ยากคือการฉีดภายในคันธนูและลูกศรหยวนฉีและความแข็งแรง!
ธนูน่ากลัวจริงๆไม่ได้แทงใบวิลโลว์ที่มีลูกศรจากระยะไกลได้ ร้อยก้าว แต่ร่วงเนินเขาเล็ก ๆ จากร้อยก้าวออกไป!
ในความเป็นจริงผู้ที่มีความดีที่คันธนูก็มักจะเป็นนักรบที่แข็งแกร่งมาก อาวุธหลักของพวกเขาไม่ธนู แต่ทั้งดาบ, ดาบหรือหอก ฯลฯ โบว์เป็นเพียงหนึ่งในอาวุธของพวกเขา การโจมตีระยะประชิดของพวกเขาแข็งแรงเท่ากันและร่างกายของพวกเขามีความแข็งแรงที่น่ากลัว.
ยี่ยุนรู้ว่าหลี่เสี่ยวก็ยังอยู่ในสิบอันดับแรกของการจัดอันดับโลก!
ในตำนานโบราณมีตำนาน Hou Yi ยิงลงดวงอาทิตย์ และโบว์รักไทอาพระเจ้าราชอาณาจักรรากฐานที่สำคัญเป็นชื่อดาวยิงโบว์.
เมื่อทักษะการยิงธนูของใครบางคนถึงระดับพระเจ้าบางอย่างที่พวกเขาสามารถยิงลงดวงดาวและดวงอาทิตย์! แม้ว่าจะมีองค์ประกอบบางส่วนของการพูดเกินจริงก็ยังแสดงให้เห็นถึงพลังของคันธนูและลูกศร.
สำหรับปัจจุบัน Yi Yun, คันธนูและลูกศรเป็นประโยชน์มากสำหรับเขากับสัตว์ป่ารกร้าง ความเร็วในการล่าสัตว์ของคันธนูและลูกศรเป็นธรรมชาติอาวุธระยะประชิดบางสิ่งบางอย่างไม่สามารถแข่งขันกับ.
เห็นลูกศรหลี่เสี่ยวของอะไร Yi หยุนสามารถพูด? ปฏิบัติ!
ในเวลาน้อยกว่าหนึ่งปีของยี่หยุนต้องการที่จะใช้คันธนูและดาบของเขาที่จะได้รับจุดบนสวรรค์และโลกการจัดอันดับ!
หากต้องการใส่ด้านบน 1000 ในปีหมายความว่าเขาเป็นหนึ่งในยอดแหลมของมนุษย์และจะได้รับ ความสนใจของพระเจ้าราชอาณาจักรของฝ่ายต่างๆ! แต่เป้าหมายยี่หยุนได้มากขึ้นกว่าที่!
...
ไทอาสมุนไพรภูเขาทอดยาวออกไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด มีนับไม่ถ้วนของสิ่งมหัศจรรย์ตลอดมันมีไม่ทราบจำนวนของสมบัติที่รอการค้นพบ
ในเวลานี้ดวงอาทิตย์ถูกแขวนอยู่บนท้องฟ้า เยาวชนในผ้าลินินสวมใส่ได้เดินทางผ่านภูเขาเป็นเปรียวเป็นเสือชีตาห์.
เขาจัดโบว์สีดำยาวจากไหล่ของเขาและสั่นของลูกศรบนหลังของเขา สั่นเป็นเกี่ยวกับขนาดของเอวของผู้ใหญ่และในมันเป็นมัดของลูกศรส่อง!
แม้ว่าเขาจะมีจำนวนมากของกระเป๋าก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อเยาวชน ภูเขาสูงชันและป่าดิบไม่มีอำนาจกับเยาวชน.
"เพ้ง! เป้ง! "
เสียงฝีเท้าของเยาวชนหนัก เท้าบนพื้นดินทุกคนเป็นเหมือนหมื่นปอนด์ค้อนกระแทกลงไปที่พื้น.
ถ้าเขาลงบนหินก้อนหินจะระเบิด!
ถ้าเขาเป็นเจ้าของที่ดินบนลำต้นของต้นไม้ลำต้นจะบด!
ทันใดนั้นชายหนุ่มดึงออกมา คมดาบยาว ด้วยการหวดของใบมีดสามพุ่มต้นไม้ถูกตัดราวกับว่าพวกเขาหญ้า ตัดสะอาดมันก็เหมือนกับว่ามันได้รับการขัดโดยกระดาษทราย.
เยาวชนหยิบขึ้นมาหนึ่งลำต้นของต้นไม้และด้วยเท้าทั้งสองอยู่บนพื้นดินที่เขาโยนมันออกมาพร้อมกับความแรงของเขาทั้งหมด!
"ต๊าย!"
ด้วยเสียงกรีดร้องโหยหวนที่ ลำต้นของต้นไม้หนาบินออกมาเหมือนดาวตกโดยตรงสู่ท้องฟ้า!
เยาวชนก็ทำเช่นเดียวกันสำหรับต้นไม้ที่เหลืออยู่ในลักษณะที่เป็นระเบียบ.
"หวือ! หวือ! หวือ! "
ทั้งสามต้นเดินทางไปทั่วท้องฟ้า ยี่ Yun กระโดดและมีไท Cang โบว์ในมือเขาหงุดหงิดโบว์!
เป้ง! เป้ง! เป้ง!
สตริงโบว์ซึ่งทำมาจากกระดูกซี่โครงของการให้
เป็นผลให้รูขนาดมังกรการจัดอันดับซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความมั่งคั่งของนักรบถูกระบุไว้ในสถานที่ที่สาม.
ในฐานะที่เป็นสำหรับการจัดอันดับสถานที่เกิดเหตุที่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้ กับนักรบอื่น ๆ แต่ไทอาพระเจ้าราชอาณาจักรเชื่อว่าภัยคุกคามหลักต่อมนุษย์มาจากสัตว์ป่ารกร้าง.
สัตว์ป่ารกร้างครอบครองแนวขนาดใหญ่แห่งถิ่นทุรกันดาร แต่มันเกิดขึ้นเพียงเพื่อที่ในถิ่นทุรกันดารที่มีจำนวนเงินที่ไม่มีที่สิ้นสุดของสมบัติรอสำหรับคนที่จะพบพวกเขา.
ดังนั้นพระเจ้าราชอาณาจักรไม่ได้ส่งเสริมให้มีการฆ่ากันระหว่างนักรบ แต่ก็เป็นกำลังใจให้ฆ่าสัตว์รกร้าง.
ดังนั้นสวรรค์จัดอันดับเป็น ให้กับการล่าสัตว์ที่รกร้างและผลตอบแทนที่สอดคล้องกันสูงขึ้น!
"ฮ่า ๆ คุณจะต้องใหม่ที่นี่ ผมเห็นคุณมีธนูบนหลังของคุณโอ้? ก็จะยิ่งคันธนูดี มันทำโดยครอบครัวเหวย! "ยี่หยุนได้ตั้งใจพูดคุยถึงนักรบ แต่บุคคลที่มีวิจารณญาณที่ดีและสามารถบอกคุณภาพของโบว์ยี่หยุนของของได้อย่างรวดเร็ว.
" การปฏิบัติที่ดี หากคุณปฏิบัติคันธนูและลูกศรของดีก็จะเป็นประโยชน์มากในการจัดอันดับสวรรค์! หลี่เสี่ยวอาวุโสของทักษะการยิงธนูเป็นเลิศ! ฉันได้เห็นหลี่เสี่ยวใช้ลูกศรความหนาของนิ้วหัวแม่มือที่จะฉีกออกจากกันเกราะแรดด้วยตาตัวเอง! "
เกษตรกรอายุประมาณสิบห้าปี จากวิธีที่เขาบรรยายฉากตื่นเต้นหนึ่งจะคิดว่าทุกสิ่งที่สง่าราศีเป็นของเขา.
นอกจากนี้ยังทำยี่ Yun รู้สึกกระชากของอารมณ์.
เกราะแรดเป็นคนมีชื่อเสียงในหมู่สัตว์ป่ารกร้างสำหรับการป้องกัน หลี่เสี่ยวใช้ลูกศรหนึ่งไม่เพียง แต่จะฆ่ามัน แต่จะตัดมันออกจากกัน!
ทักษะการยิงธนูของเขาถูกน่ากลัว!
ความถูกต้องของนักรบที่ยิงลูกศรไม่ได้เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด มีสายตาของนักรบและความกล้าหาญจิตยิงลูกศรถูกต้องก็ไม่ยาก!
ส่วนที่ยากคือการฉีดภายในคันธนูและลูกศรหยวนฉีและความแข็งแรง!
ธนูน่ากลัวจริงๆไม่ได้แทงใบวิลโลว์ที่มีลูกศรจากระยะไกลได้ ร้อยก้าว แต่ร่วงเนินเขาเล็ก ๆ จากร้อยก้าวออกไป!
ในความเป็นจริงผู้ที่มีความดีที่คันธนูก็มักจะเป็นนักรบที่แข็งแกร่งมาก อาวุธหลักของพวกเขาไม่ธนู แต่ทั้งดาบ, ดาบหรือหอก ฯลฯ โบว์เป็นเพียงหนึ่งในอาวุธของพวกเขา การโจมตีระยะประชิดของพวกเขาแข็งแรงเท่ากันและร่างกายของพวกเขามีความแข็งแรงที่น่ากลัว.
ยี่ยุนรู้ว่าหลี่เสี่ยวก็ยังอยู่ในสิบอันดับแรกของการจัดอันดับโลก!
ในตำนานโบราณมีตำนาน Hou Yi ยิงลงดวงอาทิตย์ และโบว์รักไทอาพระเจ้าราชอาณาจักรรากฐานที่สำคัญเป็นชื่อดาวยิงโบว์.
เมื่อทักษะการยิงธนูของใครบางคนถึงระดับพระเจ้าบางอย่างที่พวกเขาสามารถยิงลงดวงดาวและดวงอาทิตย์! แม้ว่าจะมีองค์ประกอบบางส่วนของการพูดเกินจริงก็ยังแสดงให้เห็นถึงพลังของคันธนูและลูกศร.
สำหรับปัจจุบัน Yi Yun, คันธนูและลูกศรเป็นประโยชน์มากสำหรับเขากับสัตว์ป่ารกร้าง ความเร็วในการล่าสัตว์ของคันธนูและลูกศรเป็นธรรมชาติอาวุธระยะประชิดบางสิ่งบางอย่างไม่สามารถแข่งขันกับ.
เห็นลูกศรหลี่เสี่ยวของอะไร Yi หยุนสามารถพูด? ปฏิบัติ!
ในเวลาน้อยกว่าหนึ่งปีของยี่หยุนต้องการที่จะใช้คันธนูและดาบของเขาที่จะได้รับจุดบนสวรรค์และโลกการจัดอันดับ!
หากต้องการใส่ด้านบน 1000 ในปีหมายความว่าเขาเป็นหนึ่งในยอดแหลมของมนุษย์และจะได้รับ ความสนใจของพระเจ้าราชอาณาจักรของฝ่ายต่างๆ! แต่เป้าหมายยี่หยุนได้มากขึ้นกว่าที่!
...
ไทอาสมุนไพรภูเขาทอดยาวออกไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด มีนับไม่ถ้วนของสิ่งมหัศจรรย์ตลอดมันมีไม่ทราบจำนวนของสมบัติที่รอการค้นพบ
ในเวลานี้ดวงอาทิตย์ถูกแขวนอยู่บนท้องฟ้า เยาวชนในผ้าลินินสวมใส่ได้เดินทางผ่านภูเขาเป็นเปรียวเป็นเสือชีตาห์.
เขาจัดโบว์สีดำยาวจากไหล่ของเขาและสั่นของลูกศรบนหลังของเขา สั่นเป็นเกี่ยวกับขนาดของเอวของผู้ใหญ่และในมันเป็นมัดของลูกศรส่อง!
แม้ว่าเขาจะมีจำนวนมากของกระเป๋าก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อเยาวชน ภูเขาสูงชันและป่าดิบไม่มีอำนาจกับเยาวชน.
"เพ้ง! เป้ง! "
เสียงฝีเท้าของเยาวชนหนัก เท้าบนพื้นดินทุกคนเป็นเหมือนหมื่นปอนด์ค้อนกระแทกลงไปที่พื้น.
ถ้าเขาลงบนหินก้อนหินจะระเบิด!
ถ้าเขาเป็นเจ้าของที่ดินบนลำต้นของต้นไม้ลำต้นจะบด!
ทันใดนั้นชายหนุ่มดึงออกมา คมดาบยาว ด้วยการหวดของใบมีดสามพุ่มต้นไม้ถูกตัดราวกับว่าพวกเขาหญ้า ตัดสะอาดมันก็เหมือนกับว่ามันได้รับการขัดโดยกระดาษทราย.
เยาวชนหยิบขึ้นมาหนึ่งลำต้นของต้นไม้และด้วยเท้าทั้งสองอยู่บนพื้นดินที่เขาโยนมันออกมาพร้อมกับความแรงของเขาทั้งหมด!
"ต๊าย!"
ด้วยเสียงกรีดร้องโหยหวนที่ ลำต้นของต้นไม้หนาบินออกมาเหมือนดาวตกโดยตรงสู่ท้องฟ้า!
เยาวชนก็ทำเช่นเดียวกันสำหรับต้นไม้ที่เหลืออยู่ในลักษณะที่เป็นระเบียบ.
"หวือ! หวือ! หวือ! "
ทั้งสามต้นเดินทางไปทั่วท้องฟ้า ยี่ Yun กระโดดและมีไท Cang โบว์ในมือเขาหงุดหงิดโบว์!
เป้ง! เป้ง! เป้ง!
สตริงโบว์ซึ่งทำมาจากกระดูกซี่โครงของการให้
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- equivalency
- จัดขึ้นที่
- ถึงอย่างไรก็ตามเราควรทำในสิ่งที่ทำได้
- คุณทำอะไร?คุณอยู่ไหน?
- At the same time ,de-ionized water was p
- mindset
- อาหารเช้าไม่ได้ให้บริการตอน7นาฬิกา
- was everything to your satisfaction
- Enterococci can cause food intoxication
- งบประมาณทำให้ยากต่อการจัดหาอุปกรณ์สำหรับ
- 3. Results and discussion3.1. Wavelength
- การให้ทิปเป็นเรื่องที่ควรกระทำ โดยให้ 10
- 표현
- พอน้ำมันร้อน ใส่ไข่ลงไปทอดจนสุกทั้งสองด้
- Also, Saber et al.(2004) showed that Nil
- I look forward to See you on monday?
- อาหารเช้าไม่ได้ให้บริการตอน7นาฬิกา
- Although lead content in plants depends
- In addition,the purification and charact
- acquiring knowledge and changing behavio
- have been
- industry average
- Developing turfgrass species and cultiva
- ฉันต้องการเวลามากว่านี้เพื่อเรียนรู้ทุกอ
